kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Open Mic

Open Mic στην πλατεία Υμηττού. Κυριακή, 26 Γενάρη στις 19.00

Οι γειτονιές μας στο προσκήνιο

Είμαστε παιδιά της μητρόπολης, γεννημένα και μεγαλωμένα σε μια κρίση που συνεχώς και βαθαίνει. Το μέλλον μάς θέλει θεατές στην ίδια μας τη ζωή, ανίκανες να επέμβουμε σε αυτήν.

Ο χρόνος κυλά και μαζί του παίρνει όλα τα αράγματα που δημιουργήσαμε στις πλατείες και τις γειτονιές μας. Αργά ή γρήγορα όλες εγκλωβιζόμαστε σε μια συνθήκη που μας θέλει να ζούμε για να δουλεύουμε. Κούραση, νεύρα αφεντικών, ανταγωνισμοί συμμαθητών και συναδέλφων. Ο κυνισμός μιας πόλης που συνεχώς κινείται περιστρεφόμενη γύρω απ' τον εαυτό της.

Κι εμείς, ακίνητοι, να σκεφτόμαστε πως όλο αυτό δεν μας αρκεί. Δεν μας αρκεί να δραπετεύουμε μέσω του ψηφιακού κόσμου. Δεν παραμυθιαζόμαστε με την πλαστική τους ευτυχία, μια ευτυχία που την καις και βρωμάει. Ό,τι κι αν σχεδιάζουν για μας, εμείς αποφασίζουμε και δεν τους παραχωρούμε ούτε εκατοστό των ζωών μας. Θέλουμε να συνθέσουμε τις επιθυμίες μας, να μπλέξουμε τα αδιέξοδά μας, να ονειρευτούμε και στον ξύπνιο μας κι εκεί να δεις πόσοι κόσμοι μπορούν να γεννηθούν.

Επιλέγουμε να σταθούμε απέναντι στη λογική του κράτους που θέλει τους δημόσιους χώρους ασφυκτικά επιτηρούμενους και πολιτικά αποστειρωμένους, ώστε να καταπατήσει τα πεδία συλλογικοποίησης των αρνήσεων και αντιστάσεων μας αλλά και για να τα προσφέρει απλόχερα στα διάφορα αφεντικά εκεί έξω, μετατρέποντας την πόλη σε μια μονότονη αλυσίδα οικονομικών συνδιαλλαγών.

Κάθε τόπος που δεν έχει γίνει ακόμα οικονομικά εκμεταλλεύσιμος θεωρείται κενός. Άδεια σπίτια, πάρκα, πλατείες, θάλασσες, βουνά θεωρούνται κενοί τόποι στα μάτια των επενδυτών. Μόνο που είναι μέσα στους "κενούς" αυτούς τόπους όπου οι άνθρωποι μαθαίνουν πώς να γεμίζουν τον χώρο και πώς να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους, μέσα στον κενό χώρο οι άνθρωποι μαθαίνουν την αυτενέργεια και την αυτοδιάθεση, μαθαίνουν να θέτουν τα όριά τους, σεβόμενοι ταυτόχρονα τα όρια των άλλων.

Για όλα αυτά, και όλα τα υπόλοιπα που δεν χώρεσαν σε αυτές τις γραμμές, σπάμε τους επίπλαστους διαχωρισμούς που μας απομονώνουν και μας εγκλωβίζουν. Διεκδικούμε πλατείες ζωντανές, γειτονιές αντιφασιστικές και αντιμπατσικές, πάρκα ελεύθερα. Ώστε να μπορούμε να φανταστούμε, να αυτοοργανωθούμε, να επιτεθούμε.

πηγή : email που λάβαμε στις 21 Ιανουαρίου 15h