kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες/είσες της εκκενωσης της Πρυτανείας

Το πρωί της 11/3/2021 μπάτσοι όλων των ειδών, φορώντας πολιτικά και κουκούλες, εισβάλλουν στην κατειλημμένη Πρυτανεία του ΑΠΘ και την εκκενώνουν για δεύτερη φορά μέσα σε δεκαοχτώ ημέρες. Το κάμπους περικυκλώνεται από αστυνομικές δυνάμεις, ενώ ελικόπτερο πετά πάνω από την πόλη.Περισσότερα από 70 άτομα βρίσκονταν εκείνη την ημέρα στο κτίριο, ενώ προσαγονται 33, εκ των οποίων τα 16 συλλαμβάνονται εν τέλει με τις κατηγορίες της διατάραξης δημόσιας υπηρεσίας και της απείθειας λόγω άρνησης δακτυλοσκόπησης. Το κράτος, σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, προχωρά στην εκκένωση, κάνοντας επίδειξη δύναμης, αφού ήδη την προηγούμενη ημέρα η ανοιχτή συνέλευση κατειλημμένης πρυτανείας είχε ανακοινώσει τον τερματισμό της κατάληψης. Η εκκένωση απαντάται την ίδια μέρα με μια μαζική και συγκρουσιακή πορεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Η κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ ήρθε σε μια συγκυρία παρατεταμένου λοκντάουν, στο οποίο το κράτος εγκατέλειψε το σύστημα υγείας στην τύχη του, με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους από την πανδημία, ενώ επένδυσε στην καταστολή, επιχειρώντας να πνίξει κάθε αντίσταση στη γέννησή της. Οι φοιτητικοί αγώνες εκείνη την περίοδο, που εναντιώθηκαν στο νόμο 4777 (πανεπιστημιακή αστυνομία, κάρτες εισόδου, κάμερες, πειθαρχικά, βάση εισαγωγής, διαγραφές φοιτητ(ρι)ών), ήρθαν σε επαφή με τις κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική καταστολή (βλ. Νέα Σμύρνη), αλλά και με το κίνημα αλληλεγγύης στον επαναστάτη απεργό πείνας και δίψας Δημήτρη Κουφοντίνα, τον οποίο το κράτος αποπειράθηκε να δολοφονήσει (με καθοριστικό τον ρόλο του υπουργού δημόσιας τάξης Χρυσοχοίδη και της αρμόδιας για τις φυλακές Σοφίας Νικολάου), αρνούμενο ακόμη και το νόμιμο, σύμφωνα με το δικό του δίκαιο, αίτημα για μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού. Η κατάληψη της πρυτανείας ήταν ένα από τα σημαντικά σημεία σύνδεσης αυτών των αγώνων και όσμωσης κοινωνικών κομματιών προς μια ριζοσπαστική κατεύθυνση.

Το δικαστήριο των 16 συλληφθέντων ατόμων έιχε οριστεί για την Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2025 και αναβληθηκε για την Δεύτερα 03 Φεβρουαρίου 2025.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης στις 09:00 της 03/02.

ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΑΠΘ

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

Αλληλεγγύη στους/ις συλληφθέντες/φθείσες της δεύτερης εκκένωσης της Πρυτανείας του Α.Π.Θ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: ΔΕΥΤΕΡΑ 3.2.2025 09:00, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ο αγώνας ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την πανεπιστημιακή αστυνομία το 2021 πυροδοτήθηκε και κορυφώθηκε στην κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Η πολυήμερη κατάληψη της πρυτανείας κατάφερε να εκφράσει την πρώτη και πιο δυναμική αμφισβήτηση του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη. Από την πρώτη μέρα, η εισβολή των σωμάτων ασφαλείας μέσα στον χώρο του Ασύλου και το όργιο καταστολής στο οποίο επιδόθηκαν με τις εικόνες ωμής βίας και τις 36 συλλήψεις φοιτητών/τριών και η συνειδητή απάντηση του κόσμου που αποφάσισε να υπερασπιστεί την κατάληψη αμφισβήτησε στην πράξη όχι μόνο τον νόμο αλλά και τη νόμιμη κρατική βία της αστυνομίας. Όπως και σε κάθε μέρα της, η ίδια η Κατάληψη πήγαινε ένα βήμα μπροστά τον αγώνα. Συσπείρωσε όλους τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που ήθελαν να αγωνιστούν συλλογικά και ακηδεμόνευτα ενάντια στον νόμο δίνοντας την ευκαιρία και στον ευρύτερο κόσμο του αγώνα να συμμετέχει, κοινωνικοποιώντας τα αιτήματα στο σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας αλλά και εκτός αυτής και κυρίως εκφράστηκε δημόσια και μαχητικά με την σταθερή παρουσία στον δρόμο σε κάθε κινηματική κινητοποίηση, μαζικοποιώντας σημαντικά τις εκπαιδευτικές διαδηλώσεις.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το κράτος χρειάστηκε την διπλή εισβολή της αστυνομίας μέσα στο άσυλο, την κινητοποίηση κάθε διαθέσιμου μπάτσου ακόμα και από άλλες πόλεις, ώστε να περικυκλωθεί όλο το πανεπιστήμιο χωρίς να προβούν σε καμία ενέργεια μπροστά στα αντανακλαστικά και την ετοιμότητα του αλληλέγγυου κόσμου, τις τακτικές επισκέψεις του τέως υπουργού προστασίας Χρυσοχοΐδη με συσκέψεις στη ΓΑΔΘ, μια συντονισμένη λασπολογία από τα ΜΜΕ και από θεσμικούς κύκλους του πανεπιστημίου, ώστε να εκκενώσει την Κατάληψη απλώς λίγες ώρες πριν την ανακοινωμένη λήξη της από τους ίδιους τους καταληψίες. Κι αν το Κράτος τα ξημερώματα της 11ης Μαρτίου, όταν εισέβαλαν οι μπάτσοι με καλυμμένα χαρακτηριστικά μέσα στο κτήριο επιλέγοντας με τα δικά τους κριτήρια αυτούς που θα συλλάβουν, θεωρούσε ότι έτσι θα αποφύγει την προδιαγεγραμμένη ήττα του ήρθε το πλήθος των σχεδόν 10.000 διαδηλωτών της επόμενης μέρας να την επισφραγίσει. Η πορεία εκείνη ήταν μια από τις μαζικότερες και πιο δυναμικές των τελευταίων ετών στην Θεσσαλονίκη και απέδειξε με τη μαχητικότητα και αποφασιστικότητα το δίκαιο του αγώνα όχι μόνο των φοιτητών αλλά και κάθε κοινωνικού και ταξικού αναχώματος ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Κι αν το κράτος είχε οπισθοχωρήσει προς στιγμήν, ανασυγκροτήθηκε και επιτίθεται εκ νέου. Είναι οι εφαρμογές του νόμου με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και την ποινικοποίηση της απεργίας τους, οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον αγωνιστών και το ξύλο σε διαδηλωτές σημάδια ενός «σχεδίου διάσωσης» του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που ξετυλίγουν το νήμα της προληπτικής αντιεξέγερσης με την αναβάθμιση των κρατικών σωμάτων ασφαλείας υλικοτεχνικά και της μετεξέλιξής τους σε εκπαιδευμένα τάγματα δολοφονών. Είναι το επόμενο μεγάλο κομμάτι της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, δηλαδή την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ολοκληρώνοντας έτσι την επίθεση στα κεκτημένα αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Σύντομα θα έρθουμε αντιμέτωποι για την απόπειρα εφαρμογής των διαγραφών, των πειθαρχικών - που ήδη έχουν υπάρξει προσπάθειες, αλλά και συνολικά της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης απέναντι στις κατατκήσεις του φοιτητικού κινήματος. Να αντισταθούμε στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, να σταθούμε δίπλα στους διωκόμενους συντρόφους μας.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΦΘΕΙΣΣΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΑΠΘ

ΑΚΟΥΣΤΕ ΚΑΛΑ ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο μέλος της Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Από τον Γενάρη του 21' ξεκίνησαν κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο 4777. Σε μία περίοδο έντονης πίεσης της κοινωνίας από το κράτος, με αφηγήματα περί «ατομικής ευθύνης» για την αντιμετώπιση του ιού, η ανάγκη για την υπεράσπιση χρόνιων κεκτημένων οδήγησε στο σπάσιμο της τρομοκρατίας και στη συσπείρωση του κόσμου. Στις σχολές άρχισαν να καλούνται γενικές συνελεύσεις, από τις οποίες έβγαιναν αποφάσεις για καταλήψεις των σχολών και εβδομαδιαίες πορείες ενάντια στο νόμο Κ-Χ. Ένα νόμο που αποτέλεσε τεράστια τομή στην χρόνια εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με την ελάχιστη βάση εισαγωγής, τα πειθαρχικά και τις διαγραφές και τέλος την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας. Καθώς τα πανεπιστήμια αποτελούσαν και αποτελούν ακόμη ένα μέρος όξυνσης των κοινωνικών και ταξικών συγκρούσεων, το κράτος ονειρευόταν ένα παράρτημα της αστυνομίας μόνιμο, για την καταστολή των αγώνων που γεννιούνται και υπάρχουν μέσα σε αυτά.

Συνέχεια καθώς και ορόσημο του αγώνα που εξελισσόταν εντός των πανεπιστημίων, αποτέλεσε η κατάληψη της πρυτανείας στις 22 Φλεβάρη. Την ίδια μέρα εκκενώθηκε, με την πρωτοφανή είσοδο της αστυνομίας σε πανεπιστημιακό χώρο, να φέρνει μια τεράστια αντίδραση στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί από έξω, ο οποίος προχώρησε σε ανακατάληψη του κτηρίου.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η κατάληψη της πρυτανείας, που τελικά διήρκησε για 18 μέρες, αποτέλεσε κέντρο αγώνα για τα κοινωνικοπολιτικά ζητήματα της πόλης. Επί 18 μέρες τα ρολόγια σταμάτησαν, φοιτήτριες, εργαζόμενα, μετανάστες, συμμετείχαν σε δρώμενα της κατάληψης, μετατρέποντάς την έτσι σε μέρος συνάντησης, συλλογικοποίησης και αντίστασης ενάντια στον καθημερινό εγκλεισμό. Η κατάληψη της πρυτανείας, στα πλαίσια του αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, ήταν το γεγονός ύψιστης πολιτικής σημασίας στην πόλη, θέτοντας τα ζητήματα της δολοφονικής διαχείρισης της πανδημίας, από μεριάς του κράτους, την έρευνα για στρατό και αστυνομία που συνέβαινε μέσα στις σχολές, την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Αυτή η κατάληψη, μαζί με τις κατειλημμένες σχολές σε όλη την ελλάδα, ασκούσε πίεση προς το κράτος για αυτό προσπάθησαν να την εκκενώσουν. Στις 08/03 ματ περικύκλωσαν την πρυτανεία για 2 ώρες αλλά δεν επιχείρησαν να την εκκενώσουν, καθώς είχαν μαζευτεί εκατοντάδες άτομα για να την υπερασπιστούν. Εν τέλει η εκκένωση της έγινε την Πέμπτη 11/03, παρόλο που η διαχειριστική συνέλευση της κατάληψης είχε ανακοινώσει από το προηγούμενο βράδυ, τη λήξη της για την επόμενη μέρα, με τη μαζική αναχώρηση για την καλεσμένη πορεία.

Η αυτοτελής ύπαρξη μίας κατάληψης, ότι δηλαδή αρχίζει και λήγει όποτε το αποφασίσουν τα αγωνιζόμενα άτομα που συμμετέχουν σε αυτή, δεν συνάδει με τα σχέδια του κράτους, το οποίο θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο των κινημάτων, για αυτό και προχώρησε στην εκκένωση της. Κατά την διάρκεια της επιχείρησης οι μπάτσοι προχώρησαν σε 33 προσαγωγές, από τις οποίες 16 συνελήφθησαν. Μέσα στο κτήριο βρισκόντουσαν γύρω στα 80 άτομα, τα οποία αφέθηκαν, καθώς το κράτος ήθελε να γίνει όσο πιο αθόρυβα γινόταν αυτή η επιχείρηση, χωρίς να ξεσηκωθεί πάλι κίνημα αλληλεγγύης προς τα συλληφθέντα. Τα κινήματα όμως είναι ανεξέλεγκτα .. και η οργή αποτυπώθηκε στο δρόμο στο κλασικό ραντεβού της πέμπτης, με 10.000 άτομα στο δρόμο, τα οποία συγκρούστηκαν με το φραγμό που υπήρχε στην Καμάρα για να μην προσεγγίσει η πορεία τα πανεπιστήμια.

Το κίνημα του χειμώνα του 21' δεν τελείωσε με εκείνη την εκκένωση αλλά το αποτύπωμα που άφησε η κατάληψη της πρυτανείας είναι εμφανές μέχρι και σήμερα. Ο αγωνιζόμενος κόσμος ήρθε σε επαφή με μέσα αγώνα, όπως αυτό της συνέλευση και της κατάληψης, και συσπειρώθηκε στη βάση γύρω από συλλογικά αιτήματα, τα οποία είναι πιο επιτακτικά στο τώρα όσο ποτέ. Πέρσι, το 2024 είδαμε γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις διαρκείας σε όλες τις σχολές τις χώρας , ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια , τον νόμο κχ4777 να αποδεικνύουν τον συνεχόμενο αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση . Όσο αυτή η αναδιάρθρωση προχωράει, αποκλείοντας την ταξική και κοινωνική βάση από την εκπαίδευση, τόσο εμείς πρέπει να επιλέγουμε το συλλογικό δρόμο και οι αγώνες που κάνουμε να αποτελούν εμπόδιο στην υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας, κουβαλώντας μέσα τους τους αγώνες και τα κεκτημένα του παρελθόντος. Καθώς η επίθεση στην κοινωνική βάση συνεχίζει να πλήττει την καθημερινότητα μας , τόσο οι αναμνήσεις από την δράση και την ίδια την ύπαρξη κατά την διάρκεια της κατειλημμένης πρυτανείας επανέρχονται στην αγωνιστική μνήμη.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια στις 03/02 στις 09:00 στη δίκη των 16 συλληφθέντων της δεύτερης εκκένωσης της πρυτανείας.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ
ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777
ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΙΔΡΥΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού, 16/01/2025

Ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (ν.4777/2021) προβλέπει την ελάχιστη βάση εισαγωγής που αφήνει κάθε χρόνο επιπλέον 20.000 μαθητές/ριες εκτός πανεπιστημίων, την πανεπιστημιακή αστυνομία και την περαιτέρω άρση του πανεπιστημιακού ασύλου (όπως είχαν κάνει πριν κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), το όριο φοίτησης στα ν+ν/2 έτη, τα πειθαρχικά συμβούλια, τα συστήματα ασφαλείας και παρακολούθησης. Το κράτος, εκμεταλλευόμενο την απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων λόγω της πανδημίας του covid-19, πέρασε πολλούς αντικοινωνικούς νόμους, όπως αυτός της απαγόρευσης των διαδηλώσεων, ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη της κατάργησης του 8ώρου και ποινικοποίησης της απεργίας και του συνδικαλισμού κ.ά. Στο πλαίσιο αυτό, των ταξικών φραγμών, της καταστολής, της πειθάρχησης και της ευθυγράμμισης με τις επιταγές τουκεφαλαίου, κινείται και ο ισχύων νόμος 4777, όπως και οι επόμενοι νόμοι που πέρασαν για την παιδεία.

Επιστρέφοντας στον Φεβρουάριο του 2021, τις ημέρες πριν και μετά την ψήφιση του νόμου, ξεκίνησαν να εκδηλώνονται οι αντιστάσεις των φοιτητ(ρι)ών και του αλληλέγγυου κόσμου ενάντια στην καταπάτηση των ελευθεριών τους εντός και εκτός πανεπιστημίου. Σε καθεστώς απαγόρευσης συναθροίσεων φοιτητές και φοιτήτριες μετά από επίμονη προσπάθεια και συλλήψεις κατάφεραν να βγουν κατά χιλιάδες στο δρόμο. Στην πόλη της Θεσσαλονίκης, οι φοιτητικοί σύλλογοι Πολιτικών Επιστημων, Φυσικού και Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων μετά από γενικές συνελεύσεις στις σχολές τους, πήραν αποφάσεις αντίστασης απέναντι στο νόμο αυτό, στο πλαίσιο των οποίων πραγματοποιήθηκε και η κατάληψη του κτιρίου της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Η επέμβαση της αστυνομίας, με παρότρυνση και του ίδιου του τότε πρύτανη Παπαϊωάννου ( ο οποίος είναι μάρτυρας κατηγορίας στις δίκες), ήταν άμεση. Την πρώτη ημέρα 22 Φεβρουαρίου συνελήφθησαν 31 άτομα, σε μια επιχείρηση εκκένωσης που ουσιαστικά απέτυχε, αφού εκατοντάδες φοιτητ(ρι)ών και αλληλέγγυου κόσμου έσπευσαν να διαδηλώσουν ενάντια στην εκκένωση και την παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων εντός του πανεπιστημίου, μένοντας εν τέλει μαζικά στο κτίριο. Στις 11 Μάρτη, μέρα της ανακοινωμένης λήξης της κατάληψης, πραγματοποιείται για άλλη μια φορά επιχείρηση εκκένωσης, με δεκάδες να βρίσκονται στο κτίριο και εν τέλει 16 άτομα να συλλαμβάνονται.

Η κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ αποτέλεσε κομβικό σημείο στην ανασυγκρότηση και όξυνση των φοιτητικών και των ευρύτερων κοινωνικών αντιστάσεων την εποχή τηςπανδημίας, όταν το κράτος όξυνε την επίθεση του στην κοινωνική βάση, εγκαταλείποντας το σύστημα υγείας στην τύχη του (με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους) , καθώς και με σειρά αντικοινωνικών νόμων και καταστολή σε ένα περιβάλλον παρατεταμένων απαγορεύσεων κυκλοφορίας. Σε αυτό το πλαίσιο, εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, άνθρωποι (κατά κύριο λόγο φοιτητές/ριες) μετά από καιρό κατάφεραν να συναντηθούν στο κατειλημμένο έδαφος της Πρυτανείας, να ζυμωθούν πολιτικά προς ριζοσπαστικές κατευθύνσεις, να οργανώσουντις αντιστάσεις τους σε επίπεδο βάσης. Διάφοροι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες συναντήθηκαν και συνδέθηκαν εκείνες τις 18 ημέρες. Στην Πρυτανεία, ο αγώνας ενάντια στον 4777 και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνάντησε τον αγώνα ενάντια στην κρατική καταστολή που άρχιζε να απλώνεται σε όλη τη χώρα (βλ. Καταστολή και κινητοποιήσεις στηΝέα Σμύρνη), αλλά και τον αγώνα αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο απεργό πείναςαπό 8/01/21 Δημήτρη Κουφοντίνα. Παράλληλα, αποτέλεσε εφαλτήριο για την περαιτέρω μαζικοποίηση και διάχυση των φοιτητικών αντιστάσεων σε κάθε σχολή, με καταλήψεις και δυναμικές πορείες όλη την άνοιξη του 2021 και κυρίως συνέβαλε στο μπόλιασμα αυτών των αντιστάσεων με νέα περιεχόμενα, αφήνοντας σημαντικές παρακαταθήκες για τα επόμενα χρόνια.

Τα χρόνια που ακολούθησαν οι φοιτητικές αντιστάσεις ενάντια στο νόμο 4777 (και όχι μόνο) δεν έχουν σταματήσει. Με καταλήψεις, πορείες, συνελεύσεις, συγκρούσεις οι φοιτητές και φοιτήτριες έχουν αγωνιστεί ενάντια στην αστυνομική παρουσία στο πανεπιστήμιο και την είσοδο των ΟΠΠΙ σε αυτό, σε προσπάθειες επιβολής πειθαρχικών, καθώς και σε κάθε πτυχή αυτού του νόμου που επιχειρείται να εφαρμοστεί. Παράλληλα, αντικοινωνικοί νόμοι, η ακρίβεια, κρατικές δολοφονίες, η ψήφιση του νέου ποινικού κώδικα, η συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και ό, τι συμπυκνώνει την επίθεση κράτους και κεφαλαίου στις ζωές μας καθημερινά αποτέλεσε αφορμή για την αναζωπύρωση των φοιτητικών αντιστάσεων. Την άνοιξη του 2023, στον απόηχο του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δεκάδες καταλήψεις σχολών συνιστούσαν σημαντικό κομμάτι του ψηφιδωτού των μαζικών κοινωνικών αντιδράσεων που ξέσπασαν.

Πέρυσι τέτοια εποχή, εκδηλώθηκε ένα ακόμα μαζικό φοιτητικό κίνημα. Η καταστολή αυτή τη φορά ήταν πολύπλευρη, με τα ΜΜΕ να συκοφαντούν τον αγώνα καθημερινά, τις διοικήσειςτων σχολών να προχωρούν εκτεταμένα σε τηλεξεταστικες, τη ΔΑΠ να επανεμφανίζεται σε γενικές συνελεύσεις και τον αστυνομικοδικαστικό μηχανισμό να εκκενώνει καταλήψεις σχολών , να επιτίθεται σε διαδηλώσεις και να ασκεί διώξεις. Παρ όλα αυτά, το νομοσχέδιο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ως επακόλουθο του ν.4777 στη συνεχιζόμενη εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, βρήκε μπροστά του χιλιάδες φοιτήτριες/ές στους δρόμους, σε πορείες και συγκρούσεις, στις γενικές συνελεύσεις και στις κατειλημμένες σχολές, σε πείσμα των κρατικών σχεδιασμών που επιχειρούν την πλήρη αποστείρωση στους χώρους που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε καθημερινά.

Στο σήμερα, αυτοί οι σχεδιασμοί προχωρούν με γρήγορους ρυθμούς. Τον ερχόμενο Σεπτέμβρη προγραμματίζονται οι πρώτες διαγραφές χιλιάδων φοιτητών/ιών με βάση τον 4777, επομένως η εφαρμογή ή μη κι άλλων πτυχών του νόμου εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό διακύβευμα. Παράλληλα, ήδη διάφορα ιδιωτικά συμφέροντα ετοιμάζονται να"επενδύσουν" στο χώρο της παιδείας, ιδρύοντας ιδιωτικές πανεπιστημιακές σχολές, ενώ και η προσπάθεια αποστείρωσης συνεχίζεται. Τον τελευταίο χρόνο έχουν εκκενωθεί πολλά στέκια μέσα στα πανεπιστήμια και ειδικά στο ΑΠΘ ( πχ στέκι Primavera, στέκι μαθηματικού, Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Ιατρικής), ενώ το όραμα των κρατούντων θέλει τις σχολές κλειστές τα σαββατοκύριακα και τα βράδια. Δραστηριότητες που συγκρούονται με την ακαδημαϊκή κανονικότητα, όπως μπαρ οικονομικής ενίσχυσης σχημάτων, δομών και πολιτικών ομαδοποιήσεων, πολιτικές εκδηλώσεις, μη εμπορευματικές, αυτοοργανωμένες συναυλίες, κρίνονται περιττές και καταστέλλονται. Χαρακτηριστικές, άλλωστε, ήταν οι εικόνες που είδαμε λίγους μήνες πριν στο ΕΜΠ, όπου αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν μέσα στο χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου, για να συλλάβουν μεταπτυχιακούς φοιτητές και ερευνητές/ριες, που πραγματοποιούσαν παρέμβαση, στη διάρκεια της "Βραδιάς του Ερευνητή", ενάντια στη γενοκτονία των Παλαιστινίων και για να καταδείξουν το ζήτημα της απλήρωτης εργασίας - έρευνας μέσα στα πανεπιστήμια, η οποία,μάλιστα εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, του στρατού και της αστυνομίας. Λίγες ημέρες αργότερα είδαμε παρόμοιες εικόνες εδώ στην πόλη μας με τα ΜΑΤ να συλλαμβάνουν φοιτητές/ιες μέσα στη Φιλοσοφική ΑΠΘ, επειδή παρενέβησαν στον νυν πρύτανη Φειδά με αφορμή την πτώση ανελκυστήρα στις φοιτητικές εστίες.

Κι όλα αυτά σε ένα περιβάλλον ασφυκτικό που ακόμα και η συμμετοχή σου σε μια πορεία ποινικοποιείται (πχ δεκάδες προληπτικές προσαγωγές, 112 συλλήψεις στην πορεία της 6/12 στη Θεσσαλονίκη).

Σε αυτό το πλαίσιο, οι δίκες των αγωνιστών γενικότερα και των συλληφθέντων/εισών τηςκατάληψης Πρυτανείας εν προκειμένω αποτελούν μια αφορμή για να θυμόμαστε τους αγώνες του χθες, τα γεγονότα και τις συντροφικές σχέσεις που αυτοί έχτισαν, αλλά και τις μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες που φέρανε σαν αποτέλεσμα. Κι αυτό όχι για να αναπολούμε απλώς μια άνοιξη λίγα χρόνια πρίν, αλλά να παίρνουμε δύναμη, ώστε να οικοδομήσουμε τις αντιστάσεις που είναι αναγκαίες σήμερα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης στις 3 Φεβρουαρίου 2025, που δικάζονται τα 16 συλληφθέντα άτομα της δεύτερης εκκένωσης της κατάληψης Πρυτανείας, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 11/03/2021.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ

ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777

ΣΎΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΉ ΑΝΑΔΙΆΡΘΡΩΣΗ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Κάποια από τα συλληφθέντα άτομα της κατάληψης Πρυτανείας ΑΠΘ

πηγή : email που λάβαμε στις 1 Φεβρουαρίου 16h