Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2025 στις 19.00
Παρουσίαση, Οικονομική Ενίσχυση & Live της Κοινωνικής Κουζίνας του ΕΚΧ Σχολείο
Βραδιά Παρουσίασης, Οικονομικής Ενίσχυσης & Live της Κοινωνικής Κουζίνας του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου Σχολείο
Πέμπτη 27/2 στις 19:00
- live μουσική
-Φαγητό
-Συλλογή ειδών
Τρόφιμα: ρεβίθια, φασόλια, φακές, ζυμαρικά (κριθαράκι, χυλοπίτες κλπ), σάλτσες, λάδι, ξύδι, αλάτι, πιπέρι, μπαχαρικά- μυρωδικά , αλεύρι για όλες τις χρήσεις, πλιγούρι, τραχανάς, ρύζι, μέλι
Εξοπλισμός: σκεύη αποθήκευσης, τηγάνι μεγάλο, γάστρα, επαναχρησιμοποιούμενες μεμβράνες
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΑΥΤΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΟΥΖΙΝΑΣ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟ
Την τελευταία 15ετια ζούμε αλλεπάλληλες κρίσεις: οικονομικές, διακρατικές, υγειονομικές, κλιματικές κλπ. Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των κρίσεων είναι ότι όλοι εμείς - εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτήτριες, αυταπασχολούμενοι, γυναίκες, μετανάστριες, και ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα - βιώνουμε μια συνεχή αγωνία για το πως θα τα βγάλουμε πέρα. Πάνω στο έδαφος όλων των κρίσεων, ήρθε να προστεθεί και η ακρίβεια σε όλα τα αγαθά που είναι απαραίτητα για την στοιχειώδη επιβίωση μας, από την τροφή, την ενεργεία, τις μεταφορές μέχρι και τη στέγαση. Από την άλλη, τα αφεντικά είτε συνεχίζουν να πλουτίζουν στις πλάτες μας είτε χάνουν ελάχιστα στη χειρότερη περίπτωση. Το δε κράτος ρυθμίζει έτσι την αγορά ώστε όλα τα προβλήματα που βιώνουμε να εντείνονται παρεμβαίνοντας μόνο για την προστασία των κερδών των εταιρειών ανεξαρτήτως των αναγκών μας. Όλα αυτά μας οδηγούν πολλές φορές στην εύρεση δεύτερης εργασίας, στον δανεισμό, στο συσσωρευμένο στρες είτε απλά στη δυσκολία να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Το όλο βίωμα της αγωνίας της καθημερινότητας επιτείνεται και από το αίσθημα ότι είμαστε μόνες και ανήμπορες απέναντι στην βία του κεφαλαίου και του κράτος.
Σε αυτό το πλαίσιο και αντιλαμβάνομενοι τον φαύλο κύκλο της ματαίωσης και της παραίτησης, παίρνουμε την πρωτοβουλία να δημιουργήσουμε μια Κοινωνική Κουζίνα Αλληλοβοήθειας ως μια δομή αντίστασης απέναντι στη ακρίβεια που μας επεφυλάσσει το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα. Από την μία, ερχόμαστε να απαντήσουμε στην ανάγκη για μια πιο ελεύθερη πρόσβαση στη ποιοτική τροφή, από την άλλη επιλέγουμε αυτό να γίνει σε ένα πλαίσιο κοινοτικής αυτοδιαχείρησης συνειδητοποιώντας ότι το κράτος, οι ιδιώτες και κάθε είδους ιεραρχίες μας απομακρύνουν από την αλληλοβοήθεια και την άμεση δράση ώστε να πάρουμε την έλεχγο των ζωών μας. Στόχος δεν είναι η "φιλανθρωπία" η οποία γίνεται από τον ισχυρό προς τον αδύναμο, αλλά η ισότιμη αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.
Μια ακόμη σημαντική διάσταση της κουζίνας μας είναι η οικολογία. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε την κλιματική κρίση να απειλεί και την παραγωγή τροφής αποτελώντας έτσι και ένα παράγοντα της ακρίβειας. Ενώ και η ίδια η υπερπαραγωγή τροφής με μη αρμονικό τρόπο με την φύση μέσω της εντατικής κτηνοτροφίας, της χρήσης φυτοφαρμάκων, της αποψήλωσης των δασών, της μεγάλης χρήσης νερού, της παγκόσμιας μεταφοράς της τροφής και της χρήσης συσκευασιών μιας χρήσης με τον συνεπακόλουθο μεγαλό αριθμό σκουπιδιών αποτελεί βασικό παράγοντα της κλιματικής κρίσης και της περιβαλλοντικής μόλυνσης. Έτσι, ως κουζίνα επιλέγουμε να μαγειρεύουμε κατά το δυνατόν τοπικά και βιολογικά προϊόντα, τουλάχιστον να μειώσουμε σημαντικά το κρέας και να ακολουθήσουμε μια zero waste λογική μειώνοντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα μας.
Η κουζίνα μας αποτελεί μία ανοιχτή δομή όπου το κάθε άτομο μπορεί να συμμετάσχει, να δώσει και να πάρει υποστήριξη. Στόχος είναι η σταθερή και καθημερινή λειτουργία της δομής με μακροχρόνια δέσμευση. Σε αυτήν όλες οι δουλειές, από το μαγείρεμα, τον εφοδιασμό μέχρι και το σερβίρισμα γίνονται κυκλικά δημιουργώντας ένα χώρο συμπερίληψης όλων των καταπιεσμένων και των δεξιοτήτων τους. Έτσι, για μας η τροφή είναι ένα ακόμη μέσο κοινοτικής ανάπτυξης όπου συναντιόμαστε, φτιάχνουμε σχέσεις πρόσωπο με πρόσωπο, σπάμε την εξατομίκευση και τους διαχωρισμούς μεταξύ μας, συνειδητοποιούμε τις αιτίες της φτώχειας μας και οργανωνόμαστε ενάντια στους δυνάστες των ζωών μας. Δεν θέλουμε να καλύψουμε απλά τις ανάγκες μίας κλειστής κοινότητας ανθρώπων, αλλά επιδιώκουμε το συνεχές άνοιγμα σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό κόσμου. Άλλωστε, θεωρούμε το κλείσιμο της δομής σε λίγα άτομα ως ένα βασικό παράγοντα αποτυχίας ως προς τους υλικούς και ηθικούς στόχους που βάζουμε. Το κτίσιμο μιας τέτοιας δομής έρχεται να συμπληρώσει όλες τις άλλες μορφές αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο όπως οι διαδηλώσεις, οι αυτομειώσεις, τα σωματεία, η αυτομόρφωση, οι συνελεύσεις γειτονιάς, οι πολιτικές συλλογικές και η συλλογική αυτοάμυνα.
Καθώς η δομή της κουζίνας υπάρχει μεν αντιπαραθετικά με το καπιταλιστικό μοντέλο, αναπόφευκτα δε αναπτύσσεται μέσα σε αυτό, η διαμεσολάβησή της από το χρήμα είναι αναπόφευκτη. Όμως αυτό παίρνει ένα διαφορετικό χαρακτήρα από τον κυρίαρχο στο πλαίσιο του καπιταλισμού και του κράτους. Εδώ, η διαμεσολάβηση του χρήματος γίνεται χωρίς τον αποκλεισμό της κοινωνίας από την τροφή που παράγεται και διανέμεται. Αντίθετα, η τροφή γίνεται προσβάσιμη σε χαμηλή τιμή, λίγο πάνω από τα έξοδα παραγωγής. Έτσι, δημιουργούνται δικλείδες ασφάλειας μέσω μιας προτεινόμενης συνεισφοράς, που από την μία εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα της δομής, ενώ από την άλλη τα άτομα συμβάλουν ανάλογα με την δυνατότητά τους. Είναι σημαντικό να τονιστεί η διαφορά στη χρήση του χρήματος. Στη δομή που ξεκινάμε το χρήμα χρησιμοποιείται για την κάλυψη κοινωνικών αναγκών και λειτουργικών εξόδων για την συντήρηση της και όχι για την συσσώρευση ιδιωτικών κερδών. Το χρήμα επομένως λειτουργεί με διαφορετικούς όρους, η διαχείριση του συναποφασίζεται και η αξία του επαναδιαχέεται στην ευρύτερη κοινότητα προς το συνολικό όφελος της.
Απέναντι, λοιπόν, στην ακρίβεια και στο νέο κύκλο επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά και μας έχουν καταδικάσει να δουλεύουμε μια ζωή για να επιβιώσουμε και όχι για να ζούμε, οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας. Δίπλα ο ένας στην άλλη να χτίσουμε δομές αλληλοβοήθειας και να αγωνιστούμε συλλογικά μέσα στις γειτονιές μας, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στις πλατείες διεκδικώντας όσα μας ανήκουν. Η τροφή, η υγεία, η παιδεία, η στέγαση, οι μετακινήσεις, το νερό και το ρεύμα είναι βασικοί πυλώνες στη ζωή μας και όχι προς διάθεση για την κερδοφορία του κεφαλαίου ή/και για την αντικοινωνική του διαχείριση από το κράτος. Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Για να μην αγωνιάμε αν θα βγάλουμε τον μήνα, να διεκδικήσουμε την αύξηση των μισθών και την μείωση των τιμών μέχρι τον ολικό έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής μας όπου η αυτοδιαχείριση, η άμεση δημοκρατία, η οικολογία και η συμπερίληψη όλων των φύλων, των φυλών και των σεξουαλικοτήτων θα είναι πραγματικότητα. Για να ζήσουμε μια ζωή σαν άνθρωποι ελεύθεροι. Για μια ζωή με νόημα.
