kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Διοικητική κράτηση: απαρτχάιντ φυλακιστικό σύστημα στην Παλαιστίνη και Ελλάδα

Εκδήλωση - Συζήτηση

6 Μαρτίου, 6μμ

Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής, Σόλωνος 57 και Μασσαλίας (ΜΕΤΡΟ Πανεπιστήμιο)

Διοικητική κράτηση: απαρτχάιντ φυλακιστικό σύστημα στην Παλαιστίνη και την Ελλάδα

Στην Ελλάδα και την Παλαιστίνη, χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται υπό διοικητική κράτηση: μια πρακτική σύλληψης και κράτησης από το κράτος ή την κατοχική δύναμη χωρίς δίκη.

Σε αυτή την εκδήλωση και συζήτηση θα μοιραστούμε πληροφορίες για τη διοικητική κράτηση, συνδέοντας πρακτικές, εμπειρίες και αγώνες στην Παλαιστίνη και την Ελλάδα. Θα υπάρξουν παρουσιάσεις από δικηγόρισσες και μαρτυρίες από πρώην κρατούμενους που έχουν βιώσει τη διοικητική κράτηση στην Ελλάδα και την Παλαιστίνη.

Διοικητική κράτηση στην Παλαιστίνη

Στην Παλαιστίνη, οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής χρησιμοποιούν τη διοικητική κράτηση για να φυλακίζουν κρατούμενους επ' αόριστον με βάση μυστικές πληροφορίες χωρίς να τους απαγγέλλονται κατηγορίες ή να τους επιτρέπεται να δικαστούν (πηγή: Addameer, κορυφαία παλαιστινιακή οργάνωση που ασχολείται με τα δικαιώματα των κρατουμένων). Οι μυστικές πληροφορίες ή τα αποδεικτικά στοιχεία δεν είναι προσβάσιμα ούτε από τους κρατούμενους ούτε από τους δικηγόρους τους. Οι διαταγές είναι μέγιστης διάρκειας έξι μηνών και μπορούν να ανανεωθούν για απεριόριστο χρονικό διάστημα.

Η διοικητική κράτηση είναι ένα τιμωρητικό μέτρο που έχει χρησιμοποιηθεί εναντίον των Παλαιστινίων τόσο στα κατεχόμενα εδάφη το 1967 όσο και στην ιστορική Παλαιστίνη (τα εδάφη που αποικίστηκαν από το Ισραήλ το 1948) και έχει τις ρίζες του στο βρετανικό δίκαιο κατά τη διάρκεια της βρετανικής εντολής της Παλαιστίνης. Το μέτρο έχει χρησιμοποιηθεί εναντίον ακτιβιστ(ρι)ών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, φοιτητ(ρι)ών, δικηγορισσών και μητέρων κρατουμένων μεταξύ άλλων. Σύμφωνα με το Addameer, στις αρχές του Φεβρουαρίου, υπήρχαν 10.000 πολιτικοί κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές, εκ των οποίων πάνω από 3300 ήταν διοικητικοί κρατούμενοι. Ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων έχει σχεδόν διπλασιαστεί από τον Σεπτέμβριο του 2023 (πριν από την έναρξη της γενοκτονίας στη Γάζα) και ο αριθμός των διοικητικών κρατουμένων σχεδόν τριπλασιάστηκε.

Χιλιάδες Παλαιστίνιοι/ες από τη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένων ανηλίκων και ηλικιωμένων, απαγάγονται από τα σπίτια/κρεβάτια τους σε βίαιες επιδρομές του ισραηλινού στρατού ή συλλαμβάνονται σε αυθαίρετους ελέγχους στα σημεία ελέγχου και κρατούνται σε ισραηλινές φυλακές. Αυτό που ήταν πάντα μια πραγματικότητα, έχει κλιμακωθεί δραματικά μετά την επιχείρηση Toofan al-Aqsa. Όχι μόνο αυτό, αλλά όλοι οι αγώνες των κρατουμένων ενάντια στην εξοργιστικά άδικη πρακτική έλαβαν απότομα τέλος, καθώς οι συνθήκες στις φυλακές επιδεινώθηκαν απότομα ως αποτέλεσμα των άμεσων και έμμεσων αποφάσεων των ισραηλινών αρχών, που ισοδυναμούν με φρικτές θηριωδίες εντός των τειχών των φυλακών. Η ιατρική παραμέληση, η πείνα, η έλλειψη συνθηκών υγιεινής, ο υπερπληθυσμός, οι ξυλοδαρμοί, οι επιθέσεις σεξουαλικοποιημένης βίας, η άρνηση επισκέψεων είναι μερικές από τις πρακτικές που ισοδυναμούν με βασανιστήρια και αποτελούν πλέον στάνταρ στις ισραηλινές φυλακές.

Διοικητική κράτηση στην Ελλάδα

Σε ολόκληρη την Ευρώπη, παιδιά, οικογένειες και άτομα, συχνά με προϋπάρχουσες καταστάσεις ευαλωτότητας ή τραύματος, κρατούνται αποκλειστικά και μόνο λόγω του μεταναστευτικού τους καθεστώτος. Στην Ελλάδα, άνθρωποι φυλακίζονται σε κέντρα κράτησης λόγω «διοικητικών διαδικασιών», όπως η έλλειψη εγγράφων ή ο υποτιθέμενος κίνδυνος φυγής, οι οποίες επισύρουν μέγιστη ποινή 9 μηνών, με δυνατότητα παράτασης για άλλους 9 μήνες (συνολικά 18 μήνες). Στο πλαίσιο της διοικητικής κράτησης, οι κρατούμενοι/ες δεν έχουν οριστική ημερομηνία αποφυλάκισης και συχνά δεν έχουν καμία πληροφορία για την υπόθεσή τους. Τα κέντρα κράτησης πριν από την απέλαση (PRDC) υποτίθεται ότι λειτουργούν για να διευκολύνουν την απέλαση, αλλά στην πραγματικότητα μόνο ένα μικρό ποσοστό των κρατουμένων απελαύνεται και, αντίθετα, τα PRDC λειτουργούν για να διευρύνουν τις δυνατότητες των φυλακών.

Ο κόσμος εξακολουθεί να γνωρίζει ελάχιστα για το τι συμβαίνει μέσα στα κέντρα κράτησης. Η κυβερνητική διαχείριση αυτών των χώρων στερείται διαφάνειας. Τα δεδομένα είναι απρόσιτα ή ελλιπή και η φυσική πρόσβαση των ερευνητ(ρι)ών και των ΜΚΟ συχνά αρνείται ή περιορίζεται, ενώ οι φωνές των κρατουμένων αποσιωπούνται συστηματικά κατά τη διάρκεια της κράτησης. Όπως συμβαίνει με όλες τις φυλακές, τα κέντρα κράτησης υποστηρίζονται από ιδιωτικές εταιρείες που παρέχουν, μεταξύ άλλων, το διαβόητο μη βρώσιμο φαγητό που οδηγεί σε κακή υγεία και πολυάριθμες απεργίες πείνας.

Φωτιά στις φυλακές!

Απελευθερώστε τα όλα/ες/ους!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη - σταματήστε τη γενοκτονία, τερματίστε την κατοχή!

Λευτεριά στα αιχμάλωτα της ελευθερίας - الحرية لاسرى الحرية

Event - Discussion

6th of March, 6pm

AKN (Solonos 57 and Massalias, Metro Panepistimio)

Administrative detention: Apartheid prison systems in Palestine and Greece

In Greece and occupied Palestine, thousands of people are held in administrative detention: a practice of arrest and detention by the state or occupier without trial.

This event and discussion will share information about administrative detention, connecting practices, experiences and struggles in Palestine and Greece. There will be presentations from lawyers and testimonies from ex-prisoners who have experienced admininstrative imprisonment in Greece and Palestine.

Administrative detention in Palestine

In Palestine, Israeli occupation forces use administrative detention to hold prisoners indefinitely on secret information without charging them or allowing them to stand trial (source Addameer, leading Palestinian organisation looking at prisoners rights). The secret information or evidence cannot be accessed by the detainees nor their lawyers. The orders are maximum six months and can be renewed for an unlimited time.

Administrative detention is a punitive measure which has been used against Palestinians both in the territories occupied in 1967 and in historic Palestine (the land colonised by Israel in 1948), and has its roots in British Law during the British Mandate of Palestine. The measure has been used against human rights activists, university students, lawyers and mothers of detainees amongst others. According to Addameer, as of the beginning of February, there were 10,000 political prisoners in Israeli jail, of these over 3300 were administrative prisoners. The number of political prisoners has almost doubled since September 2023 (before the start of the genocide on Gaza) and the number of administrative detainees almost tripled.

Thousands of Palestinians from the West Bank, including minors and elderly, are being kidnapped from their homes/beds in violent raids by the Israeli army, or being picked up in arbitrary checkpoints checks and held in Israeli prisons. What has always been a reality, has escalated dramatically after operation Toofan al-Aqsa. Not only that, but all struggles of detainees against the outrageously unjust practice abruptly came to an end as prison conditions deteriorated sharply as a result of Israeli authorities direct and indirect decisions, amounting to horrific atrocities within prison walls. Medical neglect, starvation, lack of hygienical conditions, overcrowding, beatings, sexual assault, denial of visits are some of the practices amounting to torture that are now a standard in Israeli prison.

Administrative Detention in Greece

Across Europe, children, families, and individuals, often with pre-existing situations of vulnerability or trauma, are detained solely because of their migration status. In Greece, people are incarcerated in detention centres due to 'administrative procedures' such as a lack of documents or supposed flight risk, which carry with them a maximum sentence of 9 months, with the possibility of extension for another 9 months (18 months in total). Within administrative detention, detainees have no definite release date and often have no information on their own cases. Pre-Removal Detention Centres (PRDCs) supposedly function to facilitate deportation, but, in reality, only a tiny percentage of detainees are deported and instead PRDCs act to expand the capacities of prisons.

There is still little public knowledge of what happens inside detention centres. Government management of these sites lacks transparency. Data is inaccessible or incomplete, and physical access by researchers and NGOs is often denied or limited, while prisoners' voices are systematically silenced while in detention. As with all prisons, detention centres are supported by private companies who provide, among other things, the infamous inedible food that leads to poor health and numerous hunger strikes.

Fire to the prisons!

Free them all!

Freedom for Palestine - stop the genocide, end the occupation!

Freedom for the captives of freedom - الحرية لاسرى الحرية

Συνέλευση ενάντια στα κέντρα κράτησης - Assembly Against Detention Centres

πηγή : email που λάβαμε στις 3 Μαρτίου 09h