kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα στις διαδηλώσεις για τα Τέμπη

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΝΙΒΑΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η γενική απεργία στις 28 Φλεβάρη του 2025 ανέδειξε το μέγεθος και τη δυναμική της κοινωνικής οργής που αναμοχλεύονταν τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά αδυνατούσε να βρει υλικό τρόπο έκφρασης στον δρόμο. Μια οργή που τα αίτια γέννησής της δεν βρίσκονται μόνο στο ίδιο το έγκλημα των Τεμπών, αλλά στη σταθερή και θεσπισμένη ασυδοσία που έχουν επιβάλει διαχρονικά το Κράτος και το Κεφάλαιο, έχοντας να υποσχεθούν μονάχα μια συνεχή συγκάλυψη των εγκλημάτων των εξουσιαστών, και μια όλο και σκληρότερη αντιμετώπιση των εξουσιαζόμενων. Από τις δολοφονίες του Βασίλη Μάγγου, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, των Ρομά Σαμπάνη, Μιχαλόπουλο, και Φραγκούλη, μέχρι τα εγκλήματα στο Μάτι, στην Πύλο και στα Τέμπη, το Κράτος και το Κεφάλαιο σκοτώνουν και η "δικαιοσύνη" τους δρα επικουρικά για να κατευνάσει την κοινωνική οργή, υποσχόμενη μια πλασματική απόδοση ευθυνών, ενώ ταυτόχρονα κρύβει τις βαθύτερες αιτίες των εκάστοτε εγκλημάτων.

Βλέπουμε λοιπόν πάλι αυτές τις μέρες το ίδιο το κράτος που σκόπιμα υποβάθμιζε για δεκαετίες το σιδηροδρομικό δίκτυο και μετέπειτα ξεπούλησε το επικερδές κομμάτι του στην ιταλική Hellenic Train, ενώ κράτησε το κομμάτι που έμεινε υπό τη δικιά του διαχείριση σε μια κατάσταση υπολειτουργίας με το ελάχιστο δυνατό κόστος, να έρχεται και να αυτοανακηρύσσεται ως ο μόνος υπεύθυνος να αποδώσει "δικαιοσύνη" μέσα από τους θεσμούς του, μέσα δηλαδή από τη δικαστική εξουσία. Έτσι, συντηρεί τη θέση του ως δυνάστη της κοινωνίας, υποβαθμίζοντας και σκοτώνοντας από τη μία, αλλά ελέγχοντας και ρυθμίζοντας την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία από την άλλη, κρατώντας τη δέσμια ενός συμπλέγματος εξουσιών και επιβάλλοντας πάνω της την πολιτική του, η οποία δεν αποσκοπεί σε τίποτα άλλο παρά στον ολοκληρωτισμό, τον συγκεντρωτισμό, και τον έλεγχο όλων των εκφάνσεων της πολιτικής, οικονομικής, και κοινωνικής ζωής, την ολοένα ενίσχυση της εξουσίας του, την πειθάρχηση όλων και την τιμωρία σε όσους δε συμμορφώνονται, προκειμένου να διαιωνίσει την παρασιτική του ύπαρξη με κάθε μέσο.

Τις συνέπειες της επιχειρούμενης επέλασης του Κράτους και του Κεφαλαίου τις βλέπουμε πάνω σε μια σειρά κοινωνικών αγαθών, τα οποία δέχονται μια παρόμοια επίθεση που αποσκοπεί στον μέγιστο δυνατό έλεγχο πάνω τους και στην εκμετάλλευσή τους. Σε δημόσια πανεπιστήμια υπό κρατική διαχείριση, όπως το ΑΠΘ, ασανσέρ μετατρέπονται σε παγίδες θανάτου μέσα στις ίδιες τις εστίες που μας έχει παραχωρήσει το κράτος ως δήθεν αρωγή, ενώ ταβάνια καταρρέουν, και αίθουσες πλημμυρίζουν όσο ένας τραυματισμένος άνθρωπος πεθαίνει γιατί δεν υπάρχουν ασθενοφόρα και γιατροί. Το βλέπουμε τώρα με την μετατροπή 22 σχολείων σε Ωνάσεια, όταν δημόσια σχολεία ξεπουλιούνται σε ομίλους και επενδυτές στο όνομα της ανάπτυξης, αποκλείοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνικής βάσης από την πρόσβαση στην δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενώ οι αγώνες που δίνονται από μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς σπιλώνονται και καταστέλλονται με διώξεις καθηγητών για τη συνδικαλιστική τους δράση και απειλές για συλλήψεις μαθητών σε καταλήψεις σχολείων.

Ταυτόχρονα, μαζί με την κλιμάκωση του αγώνα που δίνεται αυτή τη στιγμή για την απόδοση δικαιοσύνης στο έγκλημα των Τεμπών, ήρθε και η προσπάθεια κομματικής εκμετάλλευσης και οριοθέτησής του από την αριστερή εναλλακτική μορφή της κρατικής διαχείρισης. Ενώ ήδη από τον Μάρτη του 2023, όταν οι πόλεις όλης της χώρας σείονταν από την κοινωνική οργή, η αριστερά μίλαγε για την ανάγκη μετάθεσης της κοινωνικής οργής από τον δρόμο στις κάλπες, πλέον οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έχουν ξεπεράσει κάθε όριο χυδαιότητας με μια καμπάνια προβοκατολογίας, η οποία στοχεύει κάθε έναν και κάθε μία αγωνιστή/-στρια που επιλέγει να δράσει και συλλογικοποιηθεί εξωθεσμικά αποκαλώντας τους ασφαλίτες και πράκτορες του εχθρού. Ένας ανυπόστατος γκεμπελισμός οι καταβολές του οποίου βρίσκονται στον σταλινικό εσμό του προηγούμενου αιώνα, υιοθετείται πλέον από ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτικού φάσματος και στοχεύει στην στοχοποίηση ολόκληρης της αναρχικής ιδεολογίας και αντίληψης, παρουσιάζοντάς την ως ένα περιθωριακό σημείο συνάντησης αντικοινωνικών στοιχείων το οποίο δε μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του και άγεται και φέρεται από τις διαταγές κάποιων κρατικών κέντρων εξουσίας.

Από μεριάς μας δηλώνουμε πως ο αγώνας που έχει ξεκινήσει δε θα τελειώσει ούτε άμα σταλεί στο δικαστήριο κάποιος υψηλόβαθμος, ούτε άμα αλλάξει η διαχείριση της πολιτικής εξουσίας. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε πως η μόνη δικαιοσύνη άξια λόγου είναι η Κοινωνική Δικαιοσύνη, η οποία γεννιέται μέσα από τη συλλογική πάλη και μπορεί να υπάρξει μόνο μεταξύ ίσων. Η δικαιοσύνη αυτή που θα έρθει μονάχα με τον εκμηδενισμό των τάξεων και των προνομίων, της καταπίεσης, και του καταναγκασμού, όταν όλα τα κοινωνικά αγαθά, η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές δε θα ανήκουν στα χέρια κάποιων οικονομικών και πολιτικών ελίτ, αλλά θα βρίσκονται στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας συλλογικά. Όταν θα προέρχονται, θα αναπτύσσονται, και θα επιστρέφουν σε εκείνη, ακριβώς γιατί αυτά είναι τα ελάχιστα που χρειάζονται οι άνθρωποι για την επιβίωση και την καλλιέργεια τους.

Δικαιοσύνη λοιπόν θα αποδοθεί από εκείνους που βάλλονται και όχι εκείνους που βάλλουν, και αυτό δε μπορεί να γίνει παρά μόνο στους δρόμους του συλλογικού αυτοοργανωμένου αγώνα. Να εντείνουμε την οργανωμένη παρέμβασή μας στα κοινωνικά πεδία όπου ζούμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε, δραστηριοποιούμαστε, να πολιτικοποιήσουμε τις αντιστάσεις και τους αγώνες που αναδύονται, στρέφοντάς τους σε ριζοσπαστική τροχιά, μακριά από τα ημίμετρα που προωθούνται από τις δυνάμεις της αριστεράς. Να προτάξουμε την άμεση συμμετοχή στις πολιτικές διαδικασίες και στις κοινές υποθέσεις, οικοδομώντας τις δομές αυτές που θα προωθούν ενάντια στην ανάθεση και την εξατομίκευση τη συλλογική δράση, θέτοντας στο εδώ και στο τώρα τα θεμέλια της κοινωνίας για την οποία παλεύουμε. Μια κοινωνία Ισότητας, Ανθρωπισμού, Δικαιοσύνης, Αλληλεγγύης. Την κοινωνία της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Διαδηλώσεις:

-Τετάρτη 5/3, 19.00 Σύνταγμα

-Παρασκευή 7/3, 12.00 Προπύλαια

Πρωτοβουλία Αναρχικών Φοιτητών/-τριών Αθήνας

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ - Η ΟΡΓΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Κ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ Κ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ

Η γενική απεργία της 28/2/2025 για τα δύο χρόνια μετά την κρατική - καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, μια από τις μεγαλύτερες ιστορικά διαδηλώσεις στην χώρα, απέδειξε την δυνατότητα της κοινωνικής βάσης να αμφισβητεί τα θεμέλια της εξουσίας. Επιστρέφοντας τη βία στο σύστημα με μαζικότατες συγκρούσεις διαρκείας σε πολλαπλά μέτωπα και διατηρώντας την παρουσία του στο δρόμο, οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου αντεπιτέθηκαν στην θανατοπολιτική Κράτους και Κεφαλαίου. Αυτή που εφαρμόζεται είτε μαζικά στα τρένα, στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε καθημερινά στα ΑΤ, στις κοινότητες των Ρομά, στους χώρους εργασίας μας καθώς και έμμεσα από την ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια, τις αναπλάσεις και τις ευρύτερες ταξικές καταπιέσεις. Η αντίσταση της κοινωνίας σε όλη αυτή την νεοφιλελεύθερη επέλαση δεκαετιών έφτασε σε μια ακραία κλιμάκωση όταν η διάχυτη οργή αυτή την ημέρα γέμισε τους δρόμους δημιουργώντας εξεγερσιακό κλίμα που στράφηκε κατά της Βουλής, δηλαδή του βασικού κέντρου της εξουσίας.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΕΔΑΦΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΜΑΣ

Παρολ'αυτά η απουσία εδαφικοποίησης των αγώνων αυτών συνολικότερα και της δυνατότητας να λάβει σάρκα και οστά ένα ριζοσπαστικό αντικρατικό-αντικαπιταλιστικό πρόταγμα μέσα στα διάφορα κοινωνικά πεδία, αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα που αυτό το γεγονός δεν εξελίχθηκε σε γενικευμένη εξέγερση, ενώ θέτει προβληματικές για την περαιτέρω κλιμάκωση και συνέχιση του αγώνα. Η δυναμική που μπορεί να γεννήσει η συγκρότηση κινημάτων γύρω από επιμέρους κοινωνικά-ταξικά ζητήματα με την διαρκή παρέμβαση στα ανάλογα πεδία και η σύνδεση των αγώνων μέσα από καταλήψεις διαρκείας και αυτο-οργανωμένα εγχειρήματα, αποτελεί την καύσιμη ύλη για την πυροδότηση πολιτικών γεγονότων, την συνέχιση αλλά και κλιμάκωση των αντιστάσεών μας. Είναι τα εδάφη αγώνα αυτά που μας προσφέρουν την δυνατότητα να κοινωνικοποιούμε τα προτάγματα μας και τις αξίες της αυτο-οργάνωσης, της αλληλεγγύης και της ισότητας, καλλιεργώντας συνειδήσεις και αυξάνοντας την σύγκρουση με κάθε εξουσιαστική δομή. Μέσα από την συνεχόμενη παρέμβαση και τις καταλήψεις διαρκείας στις σχολές μας, στους χώρους εργασίας μας και τις γειτονιές μας δημιουργούμε αυτά τα εδάφη ώστε η διάχυτη οργή να μπορεί να συλλογικοποιηθεί σε μια πολιτική κατεύθυνση και να γίνει απειλή προς το υπάρχον σύστημα.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Άλλωστε τις προηγούμενες χρονιές ήταν αυτή η προεργασία διαφορετικών κινημάτων και συνάντηση αγωνιστικών κομματιών της κοινωνίας που ενίσχυσε την αντεπίθεση της βάσης ενάντια σε ένα σύστημα που σκοτώνει για τα κέρδη και καταστέλλει κάθε αντίσταση. Και εδώ είναι που για μας εμφανίζεται η σημασία του φοιτητικού κινήματος με τα πανεπιστήμια να αποτελούν διαχρονικά σημαντικότατες εστίες αγώνα και σημείο αναφοράς για το ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα. Συγκεκριμένα, η δολοφονία των Τεμπών συνέβη την περίοδο που διεξάγονταν οι αγώνες των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών το 2023 ενάντια στην υποβάθμιση των πτυχίων τους βάσει του ΠΔ/85 με καταλήψεις διαρκείας σε μεγάλα θέατρα και σχολές, με αποτέλεσμα σπουδάστριες, φοιτητές, εργαζόμενα άτομα και ευρύτερα εξοργισμένος κόσμος να βρεθούν μαζί στους δρόμους και να αυξηθεί η αντεπίθεση της κοινωνικής βάσης απέναντι στην νεοφιλελεύθερη επέλαση. Έναν χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη οι αντίστοιχες κινητοποιήσεις συνέβησαν σε μια περίοδο όπου σε όλη την χώρα για μήνες το φοιτητικό κίνημα μέσω καταλήψεων, εβδομαδιαίων μαζικότατων πορειών με συγκρούσεις και γενικών συνελεύσεων, αγωνιζόταν ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που κορυφωνόταν με την παράβλεψη του άρθρου 16 και την προβλεπόμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Για άλλη μια φορά η σύνδεση αυτών των κινημάτων οδήγησε σε μια έντονη σύγκρουση με τους από πάνω, κλιμακώνοντας την αντίσταση των ζωών μας απέναντι σε Κράτος και αφεντικά.

Για να αποκτήσουμε επομένως πίσω το οξυγόνο μας πρέπει να βρεθούμε σε ευθεία αντιπαράθεση με Κράτος, Κεφάλαιο, πατριαρχία και κάθε εξουσία. Δεν θα ζητήσουμε ευγενικά από καμία κυβέρνηση να δικάσει τον εαυτό της με τους νόμους που η ίδια έφτιαξε. Αναγνωρίζουμε το ρόλο της εν γένει όπως και σε κάθε μορφή εξουσίας και την αντιμετωπίζουμε ανάλογα. Δεν θέλουμε κρατική διαχείριση, δεν θέλουμε ιδιωτική κερδοσκοπία. Θέλουμε κοινωνικό έλεγχο για τα τρένα, τα λεωφορεία, τα πανεπιστήμια, για τα πάντα. Για την αυτοδιεύθυνση των ζωών μας, για την χειραφέτηση μας από κάθε καταπίεση. Για την αυταξία που έχει ο αγώνας για αυτά από μόνος του, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Να συγκρουστούμε με τον θάνατο και να εδαφικοποιήσουμε αυτήν την οργή υλοποιώντας τα προτάγματα μας περί αυτοργάνωσης, αλληλεγγύης και σύνδεσης των αγώνων. Να συγκροτήσουμε αντιεξουσιαστικούς- ελευθεριακούς πόλους σε κάθε κοινωνικό πεδίο για την χειραφέτηση των κινημάτων από κομματικά και πολιτικά συμφέροντα και την ανάπτυξη της πλήρης δυναμικής τους. Με καταλήψεις διαρκείας των σχολών μας ανοιχτές προς την κοινωνία, γενικές απεργίες, μαζικές πορείες και συγκρούσεις, με το ένα δίπλα στην άλλη να παλέψουμε για το πιο μικρό πράγμα έως και για το πιο μεγάλο για να δώσουμε ψυχή και σώμα σε αυτό που φοβούνται.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΜΑΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

ΟΛΑ/ΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/3, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 12:00

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

Παρασκευή 7/3| Προπύλαια 12.00 και Σύνταγμα 19.00 |Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε .Ολες/όλοι/όλα στους δρόμους

Ήταν βράδυ της Τρίτης 28 Φεβρουαρίου 2023 όταν δύο τρένα, το ένα επιβατικό ιδιοκτησία της Hellenic Train και το άλλο εμπορικό, συγκρούστηκαν. Οι νεκροί και οι τραυματίες ήταν δεκάδες. Τα αίτια της σύγκρουσης εκείνης της βραδιάς ξεκινούν χρόνια πριν. Ένα σιδηροδρομικό δίκτυο ήδη παρατημένο από το κράτος περνά στα χέρια ιδιωτικής εταιρίας σε εξευτελιστική τιμή. Εργαζόμενοι σε ωράρια λάστιχο, εκπαιδεύονται σε ελάχιστο χρόνο, για να μπορέσουν να στελεχώσουν βάρδιες μιας εταιρίας που επιλέγει να δουλεύει με χειροκίνητες ρυθμίσεις κυκλοφορίας. Συνδικαλιστικά όργανα που όταν απεργούσαν καταγγέλλοντας τη κατάσταση του σιδηροδρόμου και τις συνθήκες εργασίας είτε καταστέλλονταν, είτε οι απεργίες τους κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη. Και πριν καλά καλά παγώσει το αίμα των νεκρών, οι κρατικές γλώσσες εξαπέλυσαν την κρατική προπαγάνδα, επιστρατεύοντας όλα τα διαθέσιμα μέσα (ΜΜΕ, δικαστήρια), προκειμένου να μηδενίσουν τις ευθύνες του κράτους και του κεφαλαίου, για να κουκουλωθεί και να συγκαλυφθεί άλλη μια δολοφονία, ορίζοντάς τη ως ανθρώπινο λάθος. Να «αποκατασταθεί το πεδίο» με τόνους χώματος, να εξοβελιστούν οι ενδείξεις για ύπαρξη αρωματικών υδρογονανθράκων (τολουόλιο, ξυλόλιο, βενζόλιο) σε θεωρίες συνομωσίας, να προστατευτούν οι ηθικά και πολιτικά υπεύθυνοι πίσω από το πέπλο της κακιάς στιγμής. 2 χρόνια μετά η κοινωνική οργή μεγεθύνεται, 2 χρόνια μετά πλατιά κοινωνικά κομμάτια πέρα από τη κυρίαρχη προπαγάνδα κατεβαίνουν στο δρόμο βιώνοντας το πως κράτος και κεφάλαιο μας θεωρούν αναλώσιμες.

Η απεργία στις 28 Φεβρουαρίου 2025 ήταν η μαζικότερη απεργιακή συγκέντρωση των τελευταίων δεκαετιών, σε εκατοντάδες πόλεις σε όλον τον κόσμο οι πλατείες και οι δρόμοι πλημμύρισαν. Εργασιακοί χώροι έκλεισαν ή υπολειτούργησαν, κινητοποιήσεις απλώθηκαν στις φυλακές ανά τον ελλαδικό χώρο. Φωνές ενώθηκαν, ματιές γεμάτες δάκρυα και οργή συναντήθηκαν με μία κοινή σκέψη και υπόσχεση, αυτή η κρατική και καπιταλιστική δολοφονία να μην ξεχαστεί, να μην γίνει άλλη μια καθημερινή είδηση. Από τα συνθήματα ενάντια στους υπεύθυνους της σύγκρουσης και προσπάθειας συγκάλυψης των Τεμπών, τα πανό, τα τρικάκια, τα κείμενα, το τσάκισμα των φασιστών που επιδίωξαν να εμφανιστούν στις συγκεντρώσεις, τις πέτρες, τις σημαίες, τις μολότοφ η καθεμία, με κάθε μέσο αγώνα τράβηξε μια γραμμή. Μια γραμμή ανάμεσα σε αυτούς που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται και στον κόσμο που αντιδρά, στον κόσμο που αγωνίζεται, στον κόσμο που επιδιώκει ίσως και για πρώτη φορά να αντισταθεί.

Τις προηγούμενες μέρες από την απεργία στις 28 Φλεβάρη κράτος, αφεντικά, κόμματα και ΜΜΕ επιδίωξαν για ακόμη μια φορά να σπείρουν κλίμα τρομοκρατίας σε σχέση με τις συγκεντρώσεις. Εξαπολύοντας κάθε λογής ρουφιάνο της κρατικής ασφάλειας προέβησαν σε δεκάδες προληπτικές προσαγωγές που οδήγησαν σε πολύωρες κρατήσεις στα κεντρικά της ΓΑΔΑ και συλλήψεις, εισέβαλαν στην κατάληψη Παραρτήματος στην Πάτρα, αλλά και στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω. Και όταν ο κόσμος επέστρεψε το ελάχιστο κομμάτι βίας που δέχεται καθημερινά με συγκρούσεις που κράτησαν πολλές ώρες, έσπευσαν να μιλήσουν για προβοκάτορες και να ζητήσουν συλλήψεις, διαπομπεύσεις και κάθε λογής κατασταλτικό μέσο. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω οι δεκάδες συλλήψεις που στην πλειοψηφία τους αναβαθμίστηκαν σε κακουργηματικές διώξεις.

Ο φόβος στους εξουσιαστές είναι έντονος και ξεκάθαρος το τελευταίο διάστημα. Για αυτό και οξύνεται η καταστολή . Οι τεράστιες και δυναμικές πορείες και συγκεντρώσεις στις 26/1 και στις 28/2 για την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, αποτυπώνουν μια βαθιά κρίση πολιτικής νομιμοποίησης του συστήματος και δημιουργούν νέες προοπτικές για αδιαμεσολάβητους και μαχητικούς αγώνες ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά. Κανένα κόμμα δεν φαίνεται να μπορεί να εγκλωβίσει τους από τα κάτω που βγαίνουν στον δρόμο, να τους ενσωματώσει και να εμφανιστεί ως μια ισχυρή αντιπολίτευση που θα στείλει τον κόσμο από τον δρόμο στις κάλπες και από εκεί σπίτι του. Και αυτό είναι σοβαρό ζήτημα για το σύστημα. Η τόσο έντονη προβοκατορολογία αποτυπώνει την σύμπνοια του συνόλου του επίσημου κομματικού συστήματος (από την αριστερά έως την άκρα δεξιά) στο να μην υπάρξει ένας νέος κύκλος μαχητικών αγώνων αλλά να εκτονωθεί η ένταση, με ειρηνικές διαμαρτυρίες και οι μάχες στον δρόμο να αντικατασταθούν από κοινοβουλευτικές κόντρες στην αίθουσα της Βουλής.

Είναι κρίσιμο να επιμείνουμε μαχητικά στον δρόμο. Με μαζικές και συγκρουσιακές πορείες και συγκεντρώσεις, με απεργίες για να παραλύσουμε την παραγωγή και να απλώσουμε τον αγώνα στους χώρους δουλειάς. Με καταλήψεις διαρκείας σε σχολεία και σχολές. Η λογική της παραίτησης από τον δρόμο, της ανάθεσης και αναμονής κάποιου νέου «σωτήρα» και μιας αλλαγής στην κρατική διαχείριση είναι καταστροφική. Όσο υπάρχει κράτος, τόσο θα υπάρχει εξουσία και εκμετάλλευση. Όσο υπάρχει ενσωμάτωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, όσο μπαίνουμε στα καλούπια του σεβασμού της νομιμότητας, τόσο οι ισχυροί θα επεκτείνουν τις καταπιέσεις τους. Ο κόσμος της εξουσίας που εκτοπίζει, που ορίζει και συντηρεί διαχωρισμούς (έμφυλους, φυλετικούς, σεξουαλικότητας), που καταπιέζει, που δολοφονεί σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, στα σύνορα, στους δρόμους δεν αλλάζει, ούτε διορθώνεται. Ο κόσμος αλλάζει μέσα από τις καθημερινές μας μάχες, την δημιουργία επαναστατικών κινημάτων . Όταν οι από τα κάτω πιστέψουν στις δυνάμεις τους, από τις ματωμένες απεργίες που ένοπλα διεκδικήσαν και κατέκτησαν το 8ωρο, στα οδοφράγματα στην Ισπανία το `36 και την Γαλλία το `1871, μέχρι την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μέσα από τους μαζικούς ακηδεμόνευτους αγώνες που η ατομική υπέρβαση συναντά και ενισχύει την συλλογική, η εξουσία του κράτους κλονίζεται. Όταν η οικειοποίηση κάθε μέσου αγώνα από κάθε αγωνιζόμενο υποκείμενο συναντά το ίδιο το δίκιο του αγώνα, έρχεται η στιγμή που το μίσος για την αδικία συναντά την αλληλεγγύη. Τη στιγμή που θα σταθούμε μπροστά από τους στρατούς τους, η μία δίπλα στο άλλο και θα ξέρουμε βαθιά μέσα μας, ότι μπορούμε να τους καταστρέψουμε και θα τους καταστρέψουμε.

Μέσω της συντροφικότητας και αλληλεγγύης, κανένα συντρόφι δεν θα μείνει μόνο απέναντι στην κρατική καταστολή. Οι αγώνες του σήμερα να δυναμώσουν, μέχρι την καταστροφή του υπάρχοντος και την οικοδόμηση μιας άλλης ζωής. Για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία.

Τα θέλουμε όλα για όλους/ες\α ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και εξουσιαστικές σχέσεις

Απεργίες διαρκείας-Συγκρούσεις-Απαλλοτριώσεις-Σαμποτάζ

Στα σύνορα, στα τρένα, στους δρόμους, στα νοσοκομεία… Κράτος και κεφάλαιο κάνουν δολοφονία.

2 χρόνια από την κρατική και καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη.

Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε.

Κάτω τα ξερά σας από τα συντρόφια μας- Άμεση απελευθέρωση στα συλληφθέντα από την απεργιακή συγκέντρωση της 28ης Φεβρουαρίου

Αναρχική συλλογικότητα Acte

acte@riseup.exnet/acte@espivblexogs.net

[Aναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής] Παρασκευή 7/3: όλοι στην φοιτητική πορεία (12.00) , όλοι στο Σύνταγμα ξανά (19.00)

Παρασκευή 7/3: όλοι στην φοιτητική πορεία (12.00) , όλοι στο Σύνταγμα ξανά (19.00)

Στις 28 Φεβρουαρίου 2023 δεκάδες άνθρωποι της τάξης μας, ως επί τω πλείστον εργαζόμενοι και φοιτητές, χάνουν άδικα την ζωή τους στις ράγες του σιδηροδρομικού δικτύου, μετά την σύγκρουση αμαξοστοιχιών στα Τέμπη. Δεκάδες είναι επίσης και οι τραυματίες του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος, ενώ μέχρι και σήμερα ένας επιβάτης του σαπιοτραίνου της μνημονιακής εξυγίανσης παραμένει σε κώμα.

Στις 28 Φλεβάρη 2025, δύο χρόνια μετά, πραγματοποιείται η πιο ιστορική, η πιο μεγαλειώδης απεργιακή συγκέντρωση στην σύγχρονη ιστορία της χώρας. Η Ύβρις της πολιτικής εξουσίας προς τους συγγενείς των νεκρών γίνεται Νέμεσις: ολόκληρη η παραγωγή μπλοκάρει από εκατομμύρια απεργών, τα κέντρα των πόλεων βουλιάζουν. Στην Αθήνα ένας λαϊκός χείμαρρος σχηματίζει μια γραμμή οργής από την Πατησίων ως το Σύνταγμα και από το Σύνταγμα ως την Συγγρού και το Κουκάκι. Πολλές χιλιάδες διαδηλωτών μάχονται στην πρώτη γραμμή των οδοφραγμάτων σε πολύωρες μαζικές συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, ανασυντάσσονται μετά από κάθε επίθεση και επιστρέφουν στο Σύνταγμα ξανά και ξανά.

Από το όργιο καταστολής της 28ης Φλεβάρη δεκάδες τραυματίζονται, πολλές δεκάδες συλλαμβάνονται και εκατοντάδες προσάγονται από τους ένστολους προστάτες του καπιταλισμού και ταυ κράτους. Η καταστολή δεν τρομάζει ωστόσο κανέναν. Μια υψωμένη γροθιά, μια βροχή από πέτρες, μια δυνατή κραυγή, ένα βλέμμα δακρυσμένο για τους νεκρούς μας και τους ανθρώπους τους, είναι το αποτύπωμα της μέρας. Χθες 5/3 ξανά χιλιάδες διαδηλωτών/τριων κατέκλυσαν το Σύνταγμα αποδεικνύοντας στην πράξη ότι όλα συνεχίζονται και ότι το ποτάμι των Τεμπών συνεχίζει φουσκωμένο και ορμητικό. Ξανά καταστολή, ξανά αντίσταση. Τίποτα δεν τέλειωσε την 28η Φλεβάρη!

Είναι πλέον ξεκάθαρο στην συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας: οι υπαίτιοι για το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών δεν ήταν ένας σταθμάρχης και μια αλληλουχία «εγκληματικών αμελειών» όπως αρχικά διακήρυξε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και αναπαρήγαγε στην βουλή το ΠΑΣΟΚ χθες δια στόματος Ανδρουλάκη, κάνοντας απλώς λόγο για «κομματικό βύσμα». Η απόδοση ευθυνών σε αποδιοπομπαίους τράγους έπεσε στο κενό! Η συγκέντρωση της 28ης Φλεβάρη αποτέλειωσε εκκωφαντικά αυτά τα αφηγήματα, έκλεισε για πάντα την συζήτηση αυτή, βούλωσε οριστικά τα κυβερνητικά χείλη. Ήρθε η ώρα, η οργή μας να κλείσει και τα υπόλοιπα!

Υπεύθυνες για το έγκλημα των Τεμπών είναι όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις έως και σήμερα που οδήγησαν με τις πολιτικές της στάθμισης του μικρότερου δυνατού κόστους για τα κρατικά ταμεία έναντι της ανθρώπινης ζωής και ασφάλειας στην εγκληματική διάλυση των δομών του σιδηροδρομικού δικτύου και εν τέλει στο ξεπούλημα του, ιδιωτικοποιώντας τις σιδηροδρομικές μεταφορές ευθυγραμμιζόμενοι με τις επιταγές της Ε.Ε. και των θεσμών της διεθνούς επιτροπείας.

Υπεύθυνες είναι όλες οι κυβερνήσεις και οι αρμόδιοι υπουργοί που δεν εφάρμοσαν την σύμβαση 717 η οποία σύμφωνα ακόμα και από τα πορίσματα των δικών τους επιτροπών, αν είχε εφαρμοστεί, δεν θα συνέβαινε ποτέ το έγκλημα των Τεμπών.

Υπεύθυνη είναι η εταιρεία κολοσσός της Hellenic Train που αφότου αγόρασε για ψίχουλα τις σιδηροδρομικές μεταφορές, αυγάτιζε ανενόχλητη τα κέρδη της, μη δίνοντας μία για την ασφάλεια των επιβατών της.

Υπεύθυνοι είναι αυτοί που μπάζωσαν τον τόπο του εγκλήματος και πέταξαν τα σώματα των ανθρώπων μας για να εξαφανιστούν τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι ορισμένοι από αυτούς έχασαν τη ζωή τους όχι εξαιτίας της σύγκρουσης, αλλά εξαιτίας της έκρηξης που ακολούθησε λόγω εύφλεκτων υλικών που μετέφερε παράνομα η εμπορική αμαξοστοιχία και πιθανόν δεν θα μάθουμε ποτέ για ποιου μεγαλοκαρχαρία λαθρέμπορου τα συμφέροντα την έχασαν.

Ένα είναι σίγουρο. Το να περιμένουμε, οι ίδιοι οι υπαίτιοι να αποδώσουν δικαιοσύνη για το δικό τους έγκλημα οδηγεί σε μια τρανταχτή αντίφαση. Στην ίδια αντίφαση κέρδους - ανθρώπινης ζωής που είναι εγγενής στο ίδιο το dna του εκμεταλλευτικού συστήματος που κυριαρχεί και η οποία μπορεί να αναιρεθεί μόνο με την επαναστατική ανατροπή του και όχι αναμένοντας τα πορίσματα της σάπιας, ταξικής του «δικαιοσύνης». Σε αυτή την αντίφαση, οδηγούν και όσοι εκμεταλλευόμενοι το αίμα των Τεμπών, αξιώνουν εκλογικά μια εναλλαγή προσώπων στις καρέκλες της αστικής εξουσίας: προσώπων των οποίων οι πολιτικές, έβαλαν εξίσου την σφραγίδα τους στο έγκλημα των Τεμπών.

Η οργή για το έγκλημα των Τεμπών να γίνει οργή προς το σύνολο των υπευθύνων, προς το σύνολο του οικονομικού και πολιτικού συστήματος, να γίνει οργή ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Αν καταφέρουμε η δύναμη της οργής μας να γίνει δύναμη ανατροπής, τότε οι ζωές μας θα αποκτήσουν αξία, σε μια άλλη κοινωνία που εμείς μπορούμε και πρέπει να οικοδομήσουμε. Αν αντίθετα η οργή μας γίνει καύσιμο εναλλαγής προσώπων στην διεύθυνση ενός συστήματος που θα μείνει στο απυρόβλητο, τότε οι ζωές μας θα συνεχίσουν καθημερινά να απαξιώνονται και να χάνονται είτε στις ράγες των τραίνων, είτε στα εργασιακά κάτεργα, είτε στις θάλασσες και τα σύνορα, είτε στους δρόμους και τα Α.Τ.

Μένουμε στους δρόμους. ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ

Οργανώσου: στη σχολή, στον χώρο δουλειάς, στην γειτονιά σου

Κοινωνικοποίηση των σιδηροδρόμων με εργατικό έλεγχο

Μόνη λύση η Κοινωνική Επανάσταση

ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ

https://steki-fls.espivblogs.net/

Εικόνες:

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1634473/