kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πανελλήνιο συλλαλητήριο για τα Τέμπη

Στη Θεσσαλονίκη, στις 7 το απόγευμα της Τετάρτης οργανώνουν συλλαλητήριο στο Άγαλμα Βενιζέλου, εργατικά σωματεία και συνδικάτα «ενάντια στην πολιτική που γεννά Τέμπη για τη ζωή μας». Κάλεσμα στη διαδήλωση απευθύνουν το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης, το Συνδικάτο Οικοδόμων Θεσσαλονίκης, το Συνδικάτο Γάλακτος Τροφίμων Ποτών Κεντρικής Μακεδονίας, το Συνδικάτο Μετάλλου Κεντρικής Μακεδονίας, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών και Επισιτιστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕΠΕ), η Ένωση Εμποροϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης.

πηγή : email που λάβαμε στις 3 Μαρτίου 19h

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ - ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Κάλεσμα σε συγκέντρωση - πορεία: Τετάρτη 5/3, Άγαλμα Βενιζέλου.

Το βράδυ της 28/2 του 2023 δύο τραίνα της Hellenic Train, ένα επιβατικό και ένα εμπορικό,
συγκρούονται στα Τέμπη με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 57 ανθρώπων, δεκάδων
αγνοούμενων και τραυματισμένων, ενώ μέχρι σήμερα ο αριθμός των επιβαινόντων συνολικά
παραμένει ανακριβής. Τις επόμενες ημέρες το κράτος και τα φερέφωνά του προσπαθούν να
θολώσουν τα νερά σχετικά με το συμβάν, επιχειρώντας να αποκρύψουν την εγκληματική
διάσταση της σύγκρουσης των αμαξοστοιχιών και βέβαια την άμεση εμπλοκή τους σε αυτή.

Παρά τις μεγάλες προσπάθειές τους να δώσουν στην σύγκρουση τον χαρακτήρα του
δυστυχήματος, της κακιάς στιγμής και του ανθρώπινου λάθους, γίνεται ολοφάνερο πως τα
Τέμπη δεν ήταν σε καμία περίπτωση ατύχημα. Ήταν μια προδιαγεγραμμένη κρατική-
καπιταλιστική δολοφονία στο βωμό του κέρδους και της εξυπηρέτησης του κεφαλαίου, άλλο
ένα έγκλημα σε βάρος της κοινωνικής βάσης για την εύρυθμη λειτουργία του καπιταλιστικού
συστήματος των ιδιωτικοποιήσεων, της καταστροφής και του θανάτου. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πριν
λίγα χρόνια πέρασε από το ελληνικό δημόσιο σε ιδιωτικά συμφέροντα, που φρόντισαν να
στελεχώσουν το σιδηροδρομικό δίκτυο με παλιές αμαξοστοιχίες και ελλιπή ή ανύπαρκτα
συστήματα ελέγχου και συντήρησης παρά τις δεκάδες προειδοποιήσεις των εργαζομένων.

Τον καιρό που ακολούθησε τη δολοφονία στα Τέμπη, το κράτος φρόντισε να καλύψει τα
χνάρια του, αποδίδοντας ευθύνες δεξιά και αριστερά για το συμβάν και μπαζώνοντας την
περιοχή της σύγκρουσης, ένα σημείο-σταθμό στην έρευνα των εμπειρογνωμόνων για το
ζήτημα καθώς εκεί βρισκόντουσαν τα μόνα υπαρκτά αποδεικτικά στοιχεία. Σε επίσημες
ανακοινώσεις της η εξουσία αποκλείει τη μεταφορά παράνομων, εύφλεκτων υλικών από την
εμπορική αμαξοστοιχία, κάτι που θα εξηγούσε τη φωτιά που ξέσπασε λίγο μετά την
σύγκρουση. Και ενώ επί δύο χρόνια κάνει τα αδύνατα δυνατά για να συγκαλύψει τους
πραγματικούς υπεύθυνους και χλευάζει τους συγγενείς των θυμάτων, έρχεται στο φως ένα
πόρισμα των ειδικών και ηχητικό απόσπασμα του 112 από τα κινητά των θυμάτων, που
αποδεικνύουν πως πράγματι, η εμπορική αμαξοστοιχία κουβαλούσε παράνομο χημικό,
εύφλεκτο φορτίο το οποίο στοίχισε τη ζωή στα 30 από τα 57 θύματα των Τεμπών.

Το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη δεν άφησε την κοινωνία ανεπηρέαστη. Η
οργή για τη δολοφονία τουλάχιστον 57 ανθρώπων οδήγησε μεγάλα κομμάτια της κοινωνικής
βάσης στους δρόμους, απαλλαγμένα από τη λογική της ηττοπάθειας και τη συνήθεια του
θανάτου, με μεγάλες διαδηλώσεις να γίνονται σχεδόν καθημερινά σε ολόκληρη τη χώρα, με
ξέσπασμα του φοιτητικού αγώνα με καταλήψεις σχολών -σε μια περίοδο που το κράτος
περνούσε μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση - με καταλήψεις σχολείων και
γενικές απεργίες, σε μια περίοδο έντονου αναβρασμού που διήρκησε εβδομάδες με σαφή
ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Το ζήτημα των Τεμπών, από το 2023 έως και σήμερα
παραμένει στα χείλη της κοινωνίας που μάχεται για την απονομή δικαιοσύνης για το
έγκλημα που στέρησε τη ζωή δεκάδων ανθρώπων.

Την Παρασκευή 28/02 του 2025 πραγματοποιήθηκαν κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις εν
όψει της καλεσμένης γενικής απεργίας σε όλη τη χώρα για τη συμπλήρωση δύο χρόνων από
το έγκλημα στα Τέμπη. Τις συγκεντρώσεις στήριξαν πλήθος εργατικών σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, ταξικών σχημάτων, πολιτικών πρωτοβουλιών και οργανώσεων, μαθητών αλλά και ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής βάσης, άνθρωποι όλων των ηλικιών
που στάθηκαν απέναντι στην εξουσία και διαδήλωσαν απαιτώντας δικαιοσύνη για το
έγκλημα. Η πραγματικά μεγαλειώδης προσέλευση του κόσμου σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη,
σε επαρχιακές πόλεις, χωριά και νησιά αλλά και σε διεθνές επίπεδο σε δεκάδες πόλεις του
εξωτερικού με νούμερα που δεν έχουμε μέχρι στιγμής ως κινήματα αντικρύσει ξανά,
απέδειξε την μεγάλη κοινωνική οργή που έχει πυροδοτηθεί από τη συγκάλυψη του κράτους
δολοφόνου. Ενός κράτους που συνεχίζει μέχρι σήμερα να αποποιείται τις ευθύνες του, να
χλευάζει τους συγγενείς των θυμάτων και να απομειώνει τις συγκεντρώσεις που
πραγματοποιούνται, με μοναδικό αποτέλεσμα να μας πεισμώνει περισσότερο.

Μπροστά στα συγκεντρωμένα πλήθη, η εξουσία τρομοκρατημένη από τη συσσωρευμένη
οργή και τη μαζική προσέλευση, προσπάθησε για άλλη μια φορά να καταστείλει τον κόσμο
του αγώνα. Συγκεκριμένα, πριν την έναρξη της συγκέντρωσης στην Πάτρα, η κρατική
ασφάλεια με παρουσία εισαγγελέα και συνοδεία των ΜΑΤ εισέβαλαν στον
αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, προσήγαγαν τρεις αγωνιστές που περιφρουρούσαν
τον χώρο και λίγο αργότερα αποχώρησαν, αφού δεν βρήκαν τίποτε άλλο παρά μονάχα
πολιτικό υλικό. Την ίδια στιγμή σε παρόμοια επιχείρηση προχώρησαν και στην κατάληψη
του Παραρτήματος. Παράλληλα, στην Αθήνα προσήγαγαν 25 μέλη του Ρουβίκωνα, επειδή
ανάρτησαν γιγαντοπανό στα κεντρικά γραφεία της Hellenic Train, ενώ συνολικά
προχώρησαν σε 46 προσαγωγές στη Θεσσαλονίκη και 77 στην Αθήνα. Όσες προσαγωγές
μετατράπηκαν σε συλλήψεις, τους αποδόθηκαν πλημμεληματικού αλλά και
κακουργηματικού τύπου ποινές, ενώ το δικαστήριο δεν δίστασε να κρατήσει τους
συλληφθέντες μέχρι και την Τρίτη 4/3 στα κρατητήρια, ως μια επίδειξη ισχύος που τίποτα
άλλο δεν δείχνει παρά τον τρόμο της εξουσίας απέναντι στον κόσμο που αγωνίζεται. Ο
κρατικός μηχανισμός, αντί να αποδώσει τις ευθύνες στους υπαίτιους του εγκλήματος των
Τεμπών, οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθεροι χωρίς καμία παρέμβαση της αστικής
δικαιοσύνης, συλλαμβάνει και φορτώνει βαριά κατηγορητήρια στον κόσμο που εξεγείρεται
απέναντι στην αδικία. Όσοι μπάζωσαν τον χώρο του εγκλήματος και συνέβαλαν στην
συγκάλυψή του, παραμένουν στο απυρόβλητο.

Οι συγκρούσεις που διαδέχτηκαν τις συγκεντρώσεις στο κέντρο της Αθήνας μπροστά από τη
Βουλή αλλά και σε άλλες περιοχές της πόλης, στο Μεταξουργείο, στην Πατησιών, στο
πάρκο του Ευαγγελισμού, πυροδότησαν την ήδη έντονη τάση που κυκλοφορούσε στο
διαδίκτυο τις τελευταίες ημέρες για ύπαρξη προβοκατόρων, οι οποίοι πληρώνονται για να
διαλύσουν τις συγκεντρώσεις. Φυσικά, όσοι πιστεύουν πως οι μπάτσοι επί ώρες
συγκρούονταν με άλλους μπάτσους σε κάθε στενό της πόλης, διαλύονταν και έπειτα
συγκεντρώνονταν για το κάνουν πάλι από τη αρχή και αυτό για 1000 ευρώ, είναι εμφανώς
γελασμένοι. Η οργή του κόσμου είναι η μοναδική απάντηση και ο άνθρωπος που εξεγείρεται
η μοναδική ελπίδα απέναντι στον θάνατο που σκορπούν κράτος και κεφάλαιο.

Στις 1 Νοεμβρίου 2024 στο Νόβι Σαντ της Σερβίας, η στέγη πάνω από την κύρια είσοδο του
σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης κατέρρευσε, οδηγώντας στον θάνατο 15 ανθρώπων,
ενός στεγάστρου υποτιθέμενα προσφάτως ανακαινισμένου από ιδιωτικές εταιρείες σε
συνεργασία με το Σερβικό κράτος. Η ξεκάθαρη κρατική δολοφονία οδήγησε τον λαό της
χώρας σε μια μακρά περίοδο κοινωνικής αναταραχής που διαρκεί μέχρι σήμερα. Ο κόσμος
βρίσκεται καθημερινά στον αγώνα πραγματοποιώντας τεράστιες πορείες και κινητοποιήσεις,
καταλαμβάνοντας τα 2/3 των πανεπιστημίων της χώρας, προχωρώντας σε γενικές απεργίες
και συγκρούσεις με τις δυνάμεις της καταστολής, απαιτώντας δικαίωση.

Ως αναρχικοί/ες αναγνωρίζουμε πως σε παγκόσμιο επίπεδο, ο πραγματικός εχθρός είναι
ένας: το κράτος και το κεφάλαιο, που για χάρη του κέρδους εξαθλιώνουν την κοινωνική
βάση, υποβαθμίζοντας την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αδιαφορώντας σε εγκληματικό βαθμό
για την ανθρώπινη ζωή. Στον αντίποδα του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος βρισκόμαστε
όλοι εμείς, προτάσσοντας την οργάνωση των από τα κάτω για να αγωνιστούμε ενάντια σε
κάθε είδους εξουσία που μας στερεί τη ζωή και την ελευθερία. Με όπλο μας την διεθνιστική
αλληλεγγύη να οργανώσουμε τις ταξικές μας αντιστάσεις και να υψώσουμε αναχώματα
απέναντι στην επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, να παλέψουμε για
την ανατροπή κράτους, κεφαλαίου και καπιταλισμού.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ - ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΏΞΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΈΝΤΩΝ/ΙΣΣΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Libertatia, συλλογικότητα για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Μαρτίου 15h

Συγκέντρωση - πορεία Τετάρτη 5.3 19:00 άγαλμα

Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ
Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ

Το πρωί της Παρασκευής 28/2 - δύο χρόνια από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη - χιλιάδες κόσμος συναντήθηκε στον δρόμο, σημειώνοντας μια από τις πιο μεγαλειώδης διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων ανά την επικράτεια.

2 χρόνια τώρα παρακολουθούμε το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, με ευθύνες που αιωρούνται και μια δικαίωση που ακόμα δεν έχει επέλθει για τις αδικοχαμένες ψυχές. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες του κράτους να ετεροκατευθύνει την κοινή γνώμη και να μετακυλήσει τις ευθύνες σε ένα «ανθρώπινο λάθος», στην επιφάνεια αναδύονται στοιχεία που φανερώνουν την πολιτική συγκάλυψης και την εγκληματική ευθύνη που φέρουν οι επαΐοντες της εξουσίας. Οι παράνομες χημικές ουσίες που προκάλεσαν τεράστια φωτιά στην αμαξοστοιχία, το άμεσο μπάζωμα του σημείου της σύγκρουσης, το μη δημοσιευμένο καταγεγραμμένο υλικό από κάμερες ασφαλείας - σε συνδυασμό με τις δηλώσεις κυβερνητικών προσώπων που μονίμως πέφτουν σε αντιφάσεις - αποδεικνύουν έκδηλα πως ο θάνατος 57 ανθρώπων δεν οφείλεται σε ένα «ατύχημα» αλλά σε ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, οι αυτουργοί του οποίου δεν θα τιμωρηθούν ποτέ.

Η μαζική απάντηση του κόσμου στον δρόμο έκανε ξεκάθαρο πως καμία εμπιστοσύνη δεν υπάρχει πλέον στην αστική δικαιοσύνη, η οποία όντας παρακλάδι των κρατικών μηχανισμών, δεν δύναται να αποδώσει τις ευθύνες εκεί που αναλογούν. Γίνεται πλέον αντιληπτό ότι η δικαίωση των θυμάτων των Τεμπών μπορεί να επέλθει μόνο από την κοινωνική βάση, η οργή της οποίας δεν θα πάψει να στρέφεται ενάντια σε όσους εξουσιάζουν τις ζωές μας και κοστολογούν την ύπαρξή μας ως μηδαμινή. Η πορεία της 28 Φλεβάρη συσπείρωσε χιλιάδες κόσμο, μπροστά στον οποίο η δύναμη του κράτους να καταστείλει τον παλμό της διαδήλωσης στάθηκε ευτελής. Παρόλα αυτά, ο φόβος της κυβέρνησης ότι διακυβεύεται η καρέκλα της εξουσίας της έγινε ξεκάθαρος. Δυνάμεις της αστυνομίας φανέρωσαν ξανά το προσωπείο της ωμής βίας, σημειώνοντας την μέρα εκείνη στην Αθήνα 84 προσαγωγές και 42 συλλήψεις αγωνιστών - εντός των οποίων ορισμένοι διώκονται για κακουργήματα. Για ακόμη μια φορά, οι κρατικοί μηχανισμοί θέλησαν να χτυπήσουν τον κόσμο του αγώνα, στοχοποιόντας όλους όσους έμπρακτα εναντιώνονται στα αφηγήματα τους.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι δολοφόνοι κυκλοφορούν ανενόχλητοι, συγκαλύπτοντας με κάθε δυνατό τέχνασμα την εγκληματική τους στρατηγική, η κρατική δικαιοσύνη αποφασίζει για ακόμη μια φορά κατά το δοκούν - καταστέλλοντας, στοχοποιόντας, τρομοκρατώντας οποιονδήποτε ταράζει την κρατική συνοχή. Το μοντέλο της προληπτικής αντιεξέγερσης και η ταυτόχρονη προσπάθεια του κράτους να σβήσει την συλλογική μνήμη - φοβούμενο την ολική ρήξη του - συντελούν στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και στην απόδοση ποινών και διώξεων σε κάθε αγωνιστή που απειλεί την παντοδυναμία του.

Φόβο του κράτους αποτελούμε όλοι εμείς που δεν θα πάψουμε να αγωνιζόμαστε για την άμεση δικαίωση των θυμάτων των Τεμπών και την σύνθλιψη της κρατικής ηγεμονίας. Όσο λοιπόν κράτος και αφεντικά πασχίζουν να συγκαλύψουν την εγκληματική διαχείριση τους, αρνούμενοι τις δολοφονικές ευθύνες που φέρουν στις πλάτες τους, εμείς θα βρισκόμαστε πάντα στον αντίποδα των κρατικών αφηγημάτων - υπενθυμίζοντας πως ο αγώνας για δικαιοσύνη δεν επέρχεται στις αίθουσες των δικαστηρίων. Ο αγώνας δίνεται καθημερινά στους δρόμους, με την μαζική, μαχητική συμμετοχή κάθε ανθρώπου ενάντια στο σάπιο σύστημα εξουσίας που διαχειρίζεται την ανθρώπινη ζωή ως αμελητέα. Ο αγώνας μας δεν χωράει σε κάλπες και σε κυβερνητικά προστάγματα. Ο αγώνας μας είναι δίκαιος και είναι ένας πόλεμος ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς. Ένας αγώνας ζωής, αξιοπρέπειας, ισότητας και αλληλεγγύης.

ΚΡΑΤΟΣ - ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ - ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ - ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ Η ΜΑΦΙΑ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ / ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ της γενικής απεργίας για το κρατικό έγκλημα των Τεμπων

Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό- Μαύρο & Κόκκινο μέλος της Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Ρικομέξ - Σάμινα - Ηλεία - Μάνδρα - Μάτι - Πύλος - Τέμπη
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ - ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ

Καμία αυταπάτη πως ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού μπορεί να εξανθρωπιστεί. Ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος για μια χειραφετημένη κοινωνία δικαιοσύνης, ισότητας, ελευθερίας και κοινοκτημοσύνης είναι η οργάνωση στη βάση και ο συλλογικός αγώνας για την ανατροπή κράτους και κεφαλαίου, για την Κοινωνική Επανάσταση

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση - Μεταφορές
ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΜΑΡΤΗ
Αθήνα: Σύνταγμα, 19.00 | Θεσσαλονίκη: Άγαλμα Βενιζέλου, 19.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Μαρτίου 15h

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Η κρατική δολοφονία των Τεμπών, έφερε στην επιφάνεια την συστηματική ανευθυνότητα και τις ξεδιάντροπες παραλείψεις του κράτους. Δυο χρόνια μετά, η ελληνική πραγματικότητα εξακολουθεί να κατρακυλάει σε ένα σπιράλ εξαθλίωσης, εκφασισμού και ξεφτίλας της (όποιας) αστικής δικαιοσύνης. Μέσα σε αυτά τα τραίνα ταξιδέψαμε εμείς και οι αγαπημένοι μας, φτάνοντας στο τέλος να θρηνούμε δικούς μας ανθρώπους, ανθρώπους της τάξης μας.
Η στρατηγική της νεοφιλελεύθερης-ακροδεξιάς κυβέρνησης επιδίωκε την άμεση και οριστική κατάληξη της υπόθεσης. Στην πραγματικότητα, οι προσπάθειες παραπλάνησης διερεύνησης της υπόθεσης, η απόκρυψη σημαντικών στοιχείων για αυτήν, το μπάζωμα και ξεμπάζωμα του σημείου, δημιούργησαν ερωτήματα που μέχρι και σήμερα η κυβέρνηση αποφεύγει να απαντήσει κουνώντας το δάχτυλο προς άλλες κατευθύνσεις. Αυτή η επιχείρηση συγκάλυψης δεν αφορά μονάχα το έγκλημα αυτό καθαυτό, αλλά την γενικότερη συγκάλυψη της διεφθαρμένης σύμπραξης κράτους-κεφαλαίου, στα πλαίσια της οποίας είμαστε αναλώσιμοι/ες για αυτό.
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι ένα δυστύχημα, ένα ανθρώπινο λάθος, ατομική ευθύνη και κακιά στιγμή. Είναι αποτέλεσμα πολύχρονων πολιτικών πρακτικών κυνηγιού κέρδους και κεφαλαίου, που βασίζονται στο νεοφιλελεύθερο αφήγημα των ιδιωτικοποιήσεων. Η σκόπιμη και συνεχής υποβάθμιση και απαξίωση της δημόσιας υποδομής, όπως έγινε και στην περίπτωση των δημόσιων σιδηροδρομικών μετακινήσεων, δείχνει πραγματικά με τον πιο σκληρό τρόπο την αδιαφορία κράτους και ιδιωτών για την ανθρώπινη ζωή μπροστά στο κέρδος. Κατόπιν υποχρηματοδότησης, υποστελέχωσης, υποσυντήρησης του δικτύου και των συστημάτων ελέγχου/ασφαλείας, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ περνάει από το δημόσιο σε ιδιωτικά συμφέροντα, χωρίς ευκρινείς εταιρικές συμβάσεις που ορίζουν τις υποχρεώσεις κάθε εμπλεκόμενης εταιρίας. Το πιο σοκαριστικό σε αυτήν την καινούργια σύμβαση ήταν το γεγονός ότι η Hellenic Train απαλλάχθηκε από μια σειρά επενδύσεων που ήταν αναγκασμένη να κάνει στο ελληνικό σιδηροδρομικό σύστημα αφού από τα 645 εκατ. που ήταν αρχικά υποχρεωμένη να δαπανήσει το ποσό έπεσε μόλις στα 62 εκατ. Ευρώ. Και φυσικά, όταν οι εργαζόμενοι της τραινοσε προσπαθούσαν να αναδείξουν στην κοινωνία όλες αυτές τις παθογένειες και τις εγκληματικές αφέλειες της εταιρίας και του κράτους δέχθηκαν μόνο κριτική και περιφρόνηση για τον συνδικαλιστικό τους αγώνα επιβεαιώνοντας για ακόμη μια φορά την συγκάλυψη.
Χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που έχει στα ματωμένα χέρια της, η κυβέρνηση προσπαθεί να παραπλανήσει μέχρι τέλους την αλήθεια για την υπόθεση των Τεμπών. Εξεταστικές επιτροπές, υποτιθέμενοι δημοσιογράφοι-τσιράκια της, υπουργοί και βουλευτές χλευάζουν τους συγγενείς των θυμάτων συνεχώς αλλά και όλη την κοινωνία που έχει σταθεί δίπλα τους προκαλώντας μόνο οργή για τα επίπεδα διαφθοράς και διαπλοκής της πολιτικής εξουσίας.
Δεν πέφτουμε όμως από τα σύννεφα: Πλέον το κράτος έχει πάρει ξεκάθαρα απειλητική στάση απέναντι σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας, κλέβοντας μας καθημερινά το οξυγόνο. Το κόστος ζωής αυξάνεται διαρκώς ενώ η «αξία» της πέφτει όλο και χαμηλότερα. Ταυτόχρονα βλέπουμε μπάτσους, παιδο-βιαστές και μεγαλό-μαφιόζους να «πέφτουν στα μαλακά», ενώ την ίδια στιγμή το κράτος αναβαθμίζει το νομικό του οπλοστάσιο, στοχοποιώντας αγωνιστές, εργαζόμενες, σωματεία, μετανάστες και όσες θεωρεί πολιτικούς/ιδεολογικούς του αντιπάλους. Ταυτόχρονα το ναυάγιο της Πύλου με εκατοντάδες νεκρούς μετανάστες παραμένει στην αφάνεια, συμπυκνώνοντας την κρατική πολιτική για τη μετανάστευση.
Εμείς, εργαζόμενες και εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού πιστεύουμε ότι βασική απάντηση στα εγκλήματα των αφεντικών, στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης και συνολικότερα της ζωής μας είναι η οργάνωση και αντίσταση στους χώρους δουλειάς. Μόνο μέσω της οργάνωσης στη βάση και της συλλογικοποίησης των αναγκών μας μπορούμε να αντισταθούμε στις αντικοινωνικές πολιτικές του κράτους και των αφεντικών που μας επιβάλλονται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Για αυτό και στηρίζουμε την απεργία στις 28 Φλεβάρη, σε συνέχεια των εκατοντάδων μαζικών κινητοποιήσεων στις 26 Γενάρη, μαζί με τους συγγενείς των θυμάτων και τους επιζώντες, απαιτώντας δικαιοσύνη και ασφάλεια στις συγκοινωνίες στεκόμενες ενάντια στην πολιτική που βάζει τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας.
Η καθυστέρηση κύρηξης απεργίας από την ΓΣΣΕ δείχνει για ακόμη μια φορά την υπονομευτική τάση στους αγώνες και στις κινητοποιήσεις. Στις 26/1 η μαζικότητα του κόσμου έδειξε με ποια πλευρά της ιστορίας έχει ταχθεί, η ΓΣΣΕ σφήριζε αδιάφορα μέχρι (να πιεστεί αρκετά ώστε να καλέσει γενική απεργία) που τελευταία στιγμή έβγαλε κάλεσμα αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τον ρόλο της.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 05/03, 19:00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού Θεσσαλονίκης

Στους δρόμους ξανά!

Για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών,

Τετάρτη 5 Μαρτίου, 19.00 Άγαλμα Βενιζέλου

Στην απεργία στις 28 Φεβρουαρίου συντελέστηκε, αδιαμφισβήτητα, ένα κοινωνικό γεγονός. Ένα κοινωνικό γεγονός που γίνεται ακόμη πιο σημαντικό επειδή ήταν και η πιο επιτυχημένη, σε συμμετοχή, απεργία που έχει γίνει ποτέ. Η ιστορικά ασύγκριτη συμμετοχή κόσμου στην απεργία και στις διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις έφερε στο προσκήνιο, για μιά ακόμη φορά, τον υπαρκτό διχασμό που υπάρχει στην κοινωνία. Διχασμός που είναι υπαρκτός σε όλες τις δυτικές καπιταλιστικές χώρες και εκφράζεται, με ηχηρό πλέον τρόπο, και εδώ. Η προδιαγεγραμμένη κοινωνική σύγκρουση έχει μπει ήδη στις ράγες και το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών έφερε μονάχα την αφορμή για να αρχίσει να εμφανίζεται με μαζικό τρόπο αυτό το χάσμα μεταξύ εξουσίας και υποτελών τάξεων. Δική μας υποχρέωση είναι να βαθύνουμε και να οξύνουμε αυτό το ρήγμα, μέχρι το σημείο της μη επιστροφής.

Στις 28/2 συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, στο οποίο σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι. Από την πρώτη στιγμή μετά το συμβάν, ο κρατικός μηχανισμός χρησιμοποίησε όλες τις δυνατές μεθόδους για να προστατεύσει από τα κοινωνικά πυρά τον εαυτό του. Η δολοφονία ανθρώπων αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο ένα "υπολογισμένο ρίσκο" στο κυνήγι της μεγιστοποίησης των κερδών, γεγονός που καθιστά τα Τέμπη ένα προμελετημένο έγκλημα. Πρόκειται για τη φύση της καπιταλιστικής μηχανής που σκότωσε -λίγους μήνες μετά τα Τέμπη- 600 μετανάστ(ρι)ες στην Πύλο, στο όνομα της ασφάλειας. Η πραγματικότητα, ο τόπος και ο ιστορικός χρόνος εντός των οποίων συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν τέτοιας δολοφονικής, αντιπρολεταριακής φύσης, εγκλήματα, αγνού ταξικού μίσους των ισχυρών έναντι των αδυνάμων,είναι αυτή του καπιταλιστικού συστήματος του οποίου αποκλειστικός γνώμονας είναι η βέλτιστη λύση κόστους οφέλους.

Η κοινωνική οργή γύρω από το κρατικό έγκλημα, μαζί με νέα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια, ξεσηκώνουν μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, η οποία κατέκλυσε τους δρόμους πολλών πόλεων στις 26/1. Παράλληλα, το συνεχές των κρατικών καπιταλιστικών δολοφονιών νέων, εργατών, ρομά, μεταναστ(ρι)ών αποδεικνύει ότι η βαρβαρότητα του συστήματος δεν οφείλεται σε διαφθορά ή κακούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά στην ίδια τη λειτουργία ενός συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή και την κερδοφορία. Η ταξική εκμετάλλευση, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί, οι σφαγές αμάχων και οι γενοκτονίες, η εσωτερική καταστολή, η επίθεση εντός στους αποκλεισμένους αποτελούν αδιαίρετο σώμα για ένα σύστημα στο οποίο η επέκταση των πεδίων κερδοφορίας αποτελεί ανάγκη ζωτικής σημασίας για την βιωσιμότητά του. Οφείλουμε, επομένως, να αναγνωρίσουμε ότι το έγκλημα αυτό είναι αποτέλεσμα της ταξικής εκμετάλλευσης και να επικεντρώσουμε την οργή μας εναντίον της κρατικής- καπιταλιστικής κυριαρχίας, μακριά από ένα εθνικό πένθος που βλέπει καταπιεστές και καταπιεσμένους στην ίδια πλευρά.

Το έγκλημα στα Τέμπη και η συγκάλυψη των πραγματικών ενόχων δεν είναι εξαίρεση για το σύστημα. Όπως και οι δολοφονίες μεταναστριών στα σύνορα αναφέρονται ως "εθνική άμυνα", τα εργατικά "ατυχήματα" ως ατομική ευθύνη των εργαζομένων, η σύμπραξη στη γενοκτονία της Παλαιστίνης ως "σοφή εξωτερική πολιτική", το σύστημα έχει στο DNA του τη διγλωσσία και την μετάθεση ευθυνών από το θύτη στο θύμα. Στην πραγματικότητα το ελληνικό κράτος είναι ένα κράτος που συγκροτείται γύρω από την εξαίρεση, την εγκληματική αμέλεια και τελικά τις δολοφονίες ανθρώπων που δεν χωρούν στην βιτρίνα των άριστων και υπάκουων εργαζομένων που επιδιώκουν. Από την δολοφονία 600+ μεταναστ(ρι)ών στην Πϋλο ως τα πογκρόμ εναντίον Ρομά, η απόσταση για την απόλυτη αδιαφορία και τη μέγιστη κερδοφορία από τις μετακινήσεις μέχρι τα νοσοκομεία, όσο αφορά τους φτωχούς, δεν είναι και τόσο μεγάλη όσο μπορεί να φαίνεται. Το έγκλημα στα Τέμπη το αποδεικνύει με πικρό τρόπο. Οι ζωές των ανθρώπων έχουν αξία για το κράτος μόνο ως πηγές παραγωγικότητας και κερδοφορίας. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα είναι επιτακτικής σημασίας να δούμε τους αγώνες ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών, την αλληλεγγύη στους μετανάστες και την αντίσταση στις αποικιοκρατικές πολιτικές ως ενιαίους σκοπούς.

Η αναγωγή του προβλήματος αποκλειστικά στην ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου και η ανάδειξη ενός διπόλου κρατικού και ιδιωτικού συσκοτίζει την πραγματική αιτία της κρατικής δολοφονίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μέρος του προβλήματος αποτελώντας όμως ένα σύμπτωμά και όχι την αιτία του. Το κράτος υπάρχει για να εξυπηρετεί συμφέροντα πάντα αντιθετικά με τα δικά μας και καμία κρατική διαχείριση δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της εργατικής τάξης, αφού εγγενές στοιχείο του είναι η συνεχής υποτίμηση των ζωών μας για την αναπαραγωγή του με κάθε δυνατό κόστος. Το κράτος, ως διαχρονικός προστάτης των συμφερόντων του κεφαλαίου σε βάρος της εργατικής τάξης, πότε με τον μανδύα του κοινωνικού κράτους πότε με την πιο αυταρχική μορφή του, "εργάζεται" πάντα προς αυτή την κατεύθυνση. Στην προσπάθεια του αυτή να αυξάνει συνεχώς τα κέρδη της αστικής τάξης επάνω στις δικές μας πλάτες,επιλέγει να επενδύει σε πιο κερδοφόρες για το κεφάλαιο αγορές, υποχρηματοδοτώντας κοινωνικές παροχές, όπως οι μετακινήσεις, αφήνοντας έτσι χώρο σε ιδιωτικές επιχειρήσεις να καλύψουν το κενό. Στην προκειμένη περίπτωση, το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι ημιδιωτικοποιημένο και άρα ένα μεγάλο μέρος του βρίσκεται υπό κρατική διαχείριση. Η σύμπραξη κρατικού και ιδιωτικού τομέα, δεν έχει καμία σχέση με τις κοινωνικές, δημόσιες, αξιοπρεπείς και δωρεάν μετακινήσεις που έχουμε ανάγκη.

Μόνη επιλογή λοιπόν είναι ο δρόμος. Όπου δρόμος η διαδήλωση, η σύγκρουση, η απεργία, το σαμποτάζ, η απαλλοτρίωση. Μόνη επιλογή η ταξική συνείδηση και συγκρότηση. Σήμερα όσο ποτέ ο προπαγανδιστικός μηχανισμός λανσάρει πρότυπα ατομικής επιτυχίας. Οφείλουμε να σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη αναγνωρίζοντας ότι ο καθένας μας μέσα στις ιδιαιτερότητες του, δεν έχει καμία ουσιαστική ιδιαιτερότητα που να τον διαφοροποιεί από το κοινωνικό-ταξικό σύνολο στο οποίο ανήκει. Η συλλογική λύση επομένως από την ταξική σκοπιά, πέραν του ότι προτάσσει την αλληλεγγύη έναντι του ατομισμού και προβάλει άλλες ποιότητες, είναι και η μόνη λογική επιλογή συμφέροντος για την τάξη των εργαζομένων.

Σε αντίθεση με πολλές καθεστωτικές δυνάμεις θεωρούμε πως η μη ύπαρξη "σοβαρής" εναλλακτικής κυβερνητικής εξουσίας δεν είναι αδυναμία αλλά δύναμη για το κοινωνικό κίνημα. Το σύστημα τους δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε τις βασικές κοινωνικές ανάγκες, το αντίθετο μάλιστα. Απαιτεί την συντριβή κάθε έννοιας κοινωνίας μέσα σ' ένα πυρετό πολεμικής προετοιμασίας και φασιστικών πρακτικών, κι αυτά συμβαίνουν πανευρωπαϊκά με κυβερνήσεις όλων των πιθανών χρωματισμών.

Είμαστε ξανά στον δρόμο γιατί δεν ξεχνάμε τους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου. Μακριά και ενάντια σε μικραστικές λογικές προβοκατορολογίας στεκόμαστε αλληλέγγυα στα 74 συλληφθέντα άτομα της 28ης Φλεβάρη. Άμεση απελευθέρωση τους τώρα! Η κρατική καταστολή και το δικαστικό τους σύστημα είναι μια καλοταϊσμένη και καλοκουρδισμένη μηχανή εξόντωσης των πιο επικίνδυνων μορφών δράσης του κινήματος που λειτουργεί παραδειγματικά. Είναι λογικό δίπλα σε αυτήν να στέκονται και να βοηθούν οι φασίστες. Είναι αναμενόμενο για μας, αλλά και απαράδεκτο, να βλέπουμε για μια ακόμη φορά την καθεστωτική αριστερά να κρατάει παρόμοια στάση. ΚΑΤΩ τα ΧΕΡΙΑ απ' τους αγωνιστές.

Είμαστε ξανά στον δρόμο γιατί 57 άνθρωποι της δικής μας τάξης δολοφονήθηκαν για το κέρδος. Απεργούμε επειδή εκτός από το "κράτος και τον καπιταλισμό", δικός μας καθημερινός εχθρός είναι το αφεντικό μας και η μισθωτή σκλαβιά στην οποία μας υποβάλλει. Απεργούμε για να προτάξουμε την οργανωμένη συλλογική μας αντίστασή που θα τα πάρει όλα πίσω και ακόμα παραπάνω. Είμαστε ξανά στον δρόμο γιατί έχουμε σιχαθεί το σύστημα αυτό το οποίο γεννά μόνο εκμετάλλευση, καταπίεση,πολέμους και ατυχήματα, με χρωματιστά περιτυλίγματα προόδου και δημοκρατίας.

Στους δρόμους ΞΑΝΑ!

Για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών,

Τετάρτη 5 Μαρτίου, 19.00 Άγαλμα Βενιζέλου.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ, ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΙ ΑΛΛΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΤΕΜΠΗ - ΠΥΛΟΣ - ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Πορείες ενάντια στο κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών:

Τετάρτη 05/3 - 19:00 Αγ.Βενιζέλου

Παρασκευή 07/3 - 12:00 Αγ.Βενιζέλου

ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ

ΓΙΑΤΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

ΟΛΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΜΠΗ

Από τους προβοκάτορες του Πολυτεχνείου του '73..

..στους προβοκάτορες του Δεκέμβρη του '08..

ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΟΡΕΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ

ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Αναρχική συνέλευση φοιτητών/τριων Quieta Movere

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΞΥΓΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Δύο χρόνια συμπληρώνονται από την 28η Φλεβάρη 2023, όπου τα δύο τρένα συγκρούστηκαν στα Τέμπη και ακόμα βλέπουμε τις συνθήκες ασφαλείας του σιδηροδρόμου και τις εξελίξεις της δικαιοσύνης να βρίσκονται στο ίδιο σημείο. Εδώ και δύο χρόνια η βασική μέριμνα του κράτους είναι να μπαζώσει και να εξαφανίσει όλα τα στοιχεία για τη διαλεύκανση του εγκλήματος. Η δικαιοσύνη με ενορχηστρωτή την κυβέρνηση ακολουθεί το ίδιο μοτίβο σε όλα τα τελευταία μεγάλα εγκλήματα με κρατική εμπλοκή. Το είδαμε στο ναυάγιο της Πύλου, στο κύκλωμα trafficking, στους θανάτους λόγω υποστελέχωσης των νοσοκομείων, τώρα και στα Τέμπη. Συγκάλυψη και αποφυγή πολιτικών και ποινικών ευθυνών με κάθε τρόπο και κάθε κόστος. Γι' αυτό ο δικαστικός αγώνας των συγγενών είναι αρκετά κομβικός και έχει παίξει σημαντικό ρόλο να αναδειχθεί το θέμα στη δημόσια σφαίρα. Όμως, ενώ η πρόσφατη δημόσια συζήτηση επικεντρώνεται μόνο στο τι ακολούθησε, πρέπει να θυμόμαστε και ότι η ίδια η σύγκρουση των τρένων, δεν ήταν ένα λάθος της στιγμής, ούτε έγινε απρόσμενα ή από ατυχία, αλλά είναι ένα διαρκές έγκλημα που συντελείται εδώ και αρκετά χρόνια.

Και αυτή τη φρίκη θα μπορούσαμε να τη συναντήσουμε όλοι και όλες ξανά. Είτε στον σιδηρόδρομο, είτε στα νοσοκομεία ή κάποια άλλη υποδομή του κράτους που βρίσκεται υπό κατάρρευση. Σε ένα κράτος που επιμένει να υποχρηματοδοτεί, εμπορευματοποιεί και περιφράσει σημαντικές δομές για την επιβίωσή μας με μόνο γνώμονα την κερδοφορία δεν υπάρχουν ατυχήματα. Η μη συντήρηση των δομών του σιδηροδρομικού δικτύου και η έλλειψη μέτρων ασφαλείας κάποια στιγμή θα οδηγούσαν στον θάνατο. Τα Τέμπη συμπυκνώνουν όλη την υποτίμηση, την εκμετάλλευση και την κρατική αυταρχικότητα που δεχόμαστε για την επίτευξη κέρδους. Γι' αυτό δεν αρκεί να στηρίζουμε τον αγώνα των συγγενών, αλλά και να τον κάνουμε δικό μας, να αντικρίσουμε τις συνδέσεις του στην καθημερινότητά μας και να δράσουμε. Δεν αντέχουμε άλλο θάνατο και ξέρουμε ότι αν δεν ανοίξουμε ρωγμές στο σύστημα εκμετάλλευσης που ζούμε, αυτή η κανονικότητα δεν θα αλλάξει. Θέλουμε να συναντηθούμε ξανά στον δρόμο και να εμπλουτίσουμε τον αγώνα με όλες αυτές τις συνδέσεις που βλέπουμε στη ζωή μας και να μην γυρίσουμε σπίτι μας.

ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Πριν δύο χρόνια, τα Τέμπη μας βρήκαν σε μία συνθήκη γενικευμένης ήττας, απάθειας και απελπισίας. Τα 15 χρόνια κρίσης μάς άφησαν παγωμένες μέσα στη ματαιότητα ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, με διαλυμένα κοινωνικά δίκτυα και χωρίς εδάφη συνάντησης για να οργανώσουμε τους αγώνες μας, να εκφράσουμε τις επιθυμίες και να αλλάξουμε την καθημερινότητά μας. Και αυτό φάνηκε και στις μεγάλες διαδηλώσεις του 2023 όπου κατεβήκαμε στον δρόμο μαζικά αλλά και μουδιασμένα, μέσα στην απελπισία για αυτό που συνέβη. Δεν καταφέραμε να αντιστρέψουμε το κλίμα ηττοπάθειας, να μετατρέψουμε το βουβό πένθος σε κραυγή αποφασιστικότητας και να ταρακουνήσουμε το σύστημα που σκοτώνει για το κέρδος.

Αντίθετα, στη Σερβία βλέπουμε να απλώνεται ένα τεράστιο κίνημα που ξεκίνησε μετά τη δολοφονία 15 ανθρώπων από την πτώση της οροφής στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Novi Sad τη 1 Νοέμβρη του 2024. Εκεί, οι φοιτητ(ρι)ές έδωσαν άμεσα τον τόνο, με διάρκεια και αποφασιστικότητα κατέλαβαν τα πανεπιστήμια δημιουργώντας το έδαφος σε ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων να αγωνιστεί. Το κίνημα στη Σερβία αντέχει στον χρόνο, πειραματίζεται με νέους τρόπους αγώνα και μπλοκάρει ολόκληρες πόλεις. Ενώ, η παραίτηση του πρωθυπουργού της δεν ήταν αρκετή για να σταματήσει ή να συρρικνώσει τις διαμαρτυρίες καθώς πλέον τους ενώνουν πολλά παραπάνω από τον θάνατο.

ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ

Ας εμπνευστούμε από το κίνημα της Σερβίας και ας αγωνιστούμε όχι μόνο ενάντια στο έγκλημα και στον θάνατο αλλά για να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο ζούμε. Η μαζικότητα του πλήθους στις 26 Γενάρη απονομιμοποίησε το κρατικό αφήγημα και φαίνεται να έχει ταρακουνήσει το κράτος και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Από την πρώτη στιγμή, νιώσαμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας όταν το τείχος απάθειας σπάει και συναντιόμαστε όλα μαζί στο δρόμο. Αυτή η αλλαγή κλίματος, ας είναι μόνο η αρχή και ας επιβεβαιώσουμε την ανησυχία τους για τη δυνατότητα το βουβό πένθος να μετασχηματιστεί σε κραυγή οργής, που θα απλωθεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Στις 28 Φλεβάρη να κατακλύσουμε τους δρόμους, με αποφασιστικότητα να κάνουμε την πόλη ξανά δικιά μας και να επιμείνουμε μέχρι οι ζωές μας να μην διαφεντεύονται από τα κέρδη τους.

Τετάρτη 5 Μαρτίου

Άγαλμα Βενιζέλου 19:00

ακριβής τοποθεσία : Συναντιόμαστε κάτω από την παιδική χαρά

Φάμπρικα Υφανετ

❗Δικά τους τα κέρδη - δικοί μας οι νεκροί! Όλοι και όλες στην πορεία για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, Τετάρτη 5/3, 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου

Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις της 28ης Φλεβάρη, που κατέβασαν στον δρόμο κυριολεκτικά εκατομμύρια ανθρώπους πανελλαδικά - και όχι μόνο- δεν αποτελούν παρά μια αφετηρία στον αγώνα για την δικαίωση των 57 δολοφονημένων συνανθρώπων μας και την ανάδειξη των οικονομικών και πολιτικών αιτιών που προκάλεσαν το έγκλημα.

Συνεχίζουμε δυναμικά τον αγώνα, μέχρι τέλους!

Συμμετέχουμε στην συγκέντρωση και πορεία της 5ης Μάρτη, στις 7μμ, στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Ακολουθεί το κείμενο μας σχετικά με το ζήτημα:

Δυο χρόνια έχουν περάσει από το μεγαλύτερο κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα της σύγχρονης εποχής στην χώρα, το έγκλημα στα Τέμπη, που κόστισε την ζωή σε 57 συνανθρώπους μας.

Δύο χρόνια μετά, καμία ευθύνη δεν έχει αποδοθεί στους πραγματικούς υπαίτιους αυτής της τραγωδίας, που δεν είναι άλλοι από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, εκείνους που βρίσκονταν στις καίριες θέσεις ευθύνης που θα μπορούσαν να είχαν αποτρέψει αυτό το έγκλημα, αλλά και το Κεφάλαιο, δηλαδή οι ιδιωτικές εταιρίες οι οποίες, εν μέσω κρίσης, εξαγόρασαν για μια μπουκιά ψωμί τις δημόσιες υποδομές και προτεραιοποίησαν το κέρδος έναντι της ασφάλειας. Κανέναν και καμιά δεν ξεγελάει η απόδοση ευθυνών ατομικά σε αποδιοπομπαίους τράγους, ακόμη κι αν έφεραν και οι ίδιοι κομμάτι της ευθύνης.

Η παρούσα κυβέρνηση, έως και χθες, αισθανόταν παντοδύναμη και έδειχνε να πιστεύει πως δεν χρειάζεται να απολογηθεί σε κανέναν και για τίποτα. Μετά και από την δεύτερη εκλογική της επικράτηση, το περίφημο "41%", συνέχισε να προχωράει στα αντικοινωνικά της σχεδια με περίσσεια αλαζονεία και αναλγησία, στο σημείο που δεν δίσταζε καν να εμπαίζει τους συγγενείς των θυμάτων, να διατάζει το μπάζωμα του χώρου του εγκλήματος, να ψεύδεται σε σχέση με τους πραγματικούς λόγους και τις αληθινές αιτίες που οδήγησαν στο δυστύχημα.

Μετά και από τις νέες μεγαλειώδεις διαδηλώσεις - τόσο της 26ης Γενάρη, όσο και της 28ης Φλεβάρη, οι οποίες συγκέντρωσαν πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπους πανελλαδικά και πολλές χιλιάδες ακόμη σε διάφορες πόλεις σε όλον τον κόσμο, την επιμονή του κόσμου να βγαίνει μαζικά στον δρόμο για το ζήτημα αυτό, κάτι δείχνει να αλλάζει - και στην κοινωνία αλλά και στην ίδια την κρατική διαχείριση.

Από εκεί που μέχρι χθες η Κυβέρνηση είχε απέναντι της μια κοινωνία εξαιρετικά μουδιασμένη και ηττημένη, μετά από 15 - και βάλε- χρόνια κρίσης, με τα κινήματα των πιο ενεργών κομματιών της να προσπαθούν ακόμη να συνέλθουν από το φιάσκο της σοσιαλδημοκρατίας, έχοντας να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα την ακραία καταστολή των ακροδεξιών πολιτικών της παρούσας κρατικής διαχείρισης, έχει πλέον να αντιμετωπίσει την γενική κατακραυγή. Από εκεί που το Κράτος θεωρούσε ότι βρίσκεται στην στιγμή της απόλυτης κυριαρχίας του, ώστε να υπηρετήσει το Κεφάλαιο χωρίς καμία περίσπαση, πλέον, οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που στέκονται στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων και ζητούν δικαιοσύνη, φαίνεται να ταρακουνούν την σιγουριά των κυβερνώντων.

Φάνηκε ξεκάθαρα πως ήταν λάθος τους να πιστεύουν ότι η παρούσα κατάσταση κοινωνικής αδράνειας μπορεί να συνεχιστεί υπέρ τους επ' αορίστον. Η κοινωνία μπορεί να είναι βαθιά καταρρακωμένη από την συνεχιζόμενη επίθεση και η εργατική τάξη για πολλά χρόνια διασπασμένη και διαιρεμμένη, αλλά είναι πλέον κοινή κατανόηση όλων όσων δεν είναι ποταποί τσανακογλείφτες της Κυβέρνησης και των αφεντικών, πως ένα τέτοιο έγκλημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει αναπάντητο. Το συναίσθημα της οργής - που υφέρπει στο εσωτερικό της κοινωνίας εδώ και πολύ καιρό - ψάχνει διέξοδο να εκφραστεί.

Για αυτό τον λόγο και η επίθεση της Κυβέρνησης και των πληρωμένων φερεφώνων της απέναντι στους ίδιους τους συγγενείς των θυμάτων, αλλά και σε κάθε άνθρωπο που τους συμπαραστέκεται ενεργά, έχει φθάσει στα έσχατα επίπεδα κατασυκοφάντησης, ενώ επιστρατεύθηκαν και νέες τεχνικές παραχάραξης της αλήθειας (παραποιημένα Video κλπ). Ταυτόχρονα, η Κυβερνητική παράταξη προσπαθεί να "τσιμεντώσει" το δικό της κοινό με αφίσες που καλούν τον κόσμο να μην κατέβει στις πορείες, ανασύροντας ακόμη και τους νεκρούς στο Μάτι για να πείσει πως όλα αυτά είναι μια σκευωρία προκειμένου να πέσει η - τόσο αγαπητή σε όλους - κυβέρνηση του Μητσοτάκη.

Μετά τις διαδηλώσεις της 28η Φλεβάρη, τις μεγαλύτερες σε όγκο στην σύγχρονη ιστορία της χώρας, η Κυβέρνηση παριστάνει πως δεν έχει συμβεί τίποτα. Καμία αυτοκριτική, καμία κίνηση που να δείχνει έστω και την πιο στοιχειώδη θέληση για ανάληψη ευθύνης. Είναι στο χέρι μας να αποδείξουμε πως αυτό δεν θα γίνει ανεκτό!

Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό πως το ζήτημα δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη Κυβέρνηση. Φυσικά και οι παρόντες διαχειριστές του Κράτους είναι οι πιο βαθιά βουτηγμένοι στα συμφέροντα, τις μίζες και τα πάρε-δώσε με την μαφία και το μαύρο κεφάλαιο. Φυσικά και έχουν κάνει τα πάντα για να καλύψουν τους "υμετέρους". Φυσικά και είναι οι προτιμότεροι από το Κεφάλαιο διαχειριστές του συστήματος. Ωστόσο, το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο. Το έγκλημα στα Τέμπη αναδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το που οδηγούν οι ακραίες καπιταλιστικές πολιτικές της ιδιωτικοποίησης των πάντων, της υποβάθμισης κάθε δημόσιας υποδομής στον βωμό του κέρδους. Ακόμη και η ίδια η συγκάλυψη και το ζήτημα με τα παράνομα καύσιμα που μετέφερε το τρένο, μας δείχνουν τον ακραίο βαθμό του εναγκαλισμού του Κράτους με το (μαύρο ή μη) Κεφάλαιο και τα επίπεδα ποταπότητας στα οποία μπορεί να εκπέσει το πρώτο για να καλύψει το δεύτερο.

Ως ξεκάθαρο κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα, τα Τέμπη δεν είναι ξεκομμένα από τα λοιπά καθημερινά εγκλήματα ίδιας φύσης στους χώρους εργασίας ("εργατικά ατυχήματα"), στα υδάτινα και χερσαία σύνορα (δολοφονίες μεταναστ(ρι)ών), δεν είναι ξεκομμένα από τον πνιγμένο Θεσσαλικό Κάμπο και τα καμμένα δάση και σπίτια σε όλη την χώρα, από την Ρόδο μέχρι τον Έβρο. Υπαίτιοι είναι πάντα οι ίδιοι. Το Κράτος και το Κεφάλαιο.

Οι νεκροί/ες των Τεμπών ζητούν δικαίωση. Και πέρα από τις όποιες δικαστικές εξελίξεις, αυτή η δικαίωση είναι φανερό πως θα αποδοθεί στους δρόμους, από τις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων που αναμένεται να ανταποκριθούν και πάλι στα καλέσματα των συγγενών των θυμάτων, των εργατικών σωματείων και των λοιπών φορέων, όπως το έπραξαν με εμφατικό τρόπο και στην Γενική Απεργία της 28ης Φλεβάρη.

Οι νεκροί περιμένουν. Αναμένουν δικαίωση. Και είναι καθήκον των ζωντανών να την αποδώσουν.

✊🏼Όλοι και όλες στην συγκέντρωση - πορεία για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών
Τετάρτη 5/3, 7μμ Άγαλμα Βενιζέλου

🏴Οριζόντια Κίνηση - Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό🚩

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΜΑΡΤΗ 19:00

ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Στις 28 Φεβρουαρίου συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την μεγαλύτερη σιδηροδρομική τραγωδία στην ιστορία της χώρας. Εκατομμύρια άνθρωποι συμμετείχαν στη Γενική Απεργία και στις πορείες σε όλη τη χώρα. 57 νεκροί και δεκάδες τραυματίες στην πλειοψηφία τους νέοι και νέες αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας που συντελείται σταδιακά από το 2010 και μετά. Δύο χρόνια από ένα στυγερό κρατικό έγκλημα με διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων που διαχειρίστηκαν την καπιταλιστική κρίση στην χώρα. Ένα έγκλημα το οποίο συγκαλύφθηκε μεθοδικά με μπαζώματα, με απόκρυψη στοιχείων, με κατευθυνόμενη δημοσιογραφική προπαγάνδα, με βίντεο που εμφανίζονται δύο χρόνια μετά και με άλλες πρακτικές ενός κράτους που λειτουργεί όλο και περισσότερο ξεκάθαρα με όρους και πρακτικές μαφίας. Επίσης ακόμα δεν έχουμε πάρει απαντήσεις σχετικά με το ξυλόλιο που βρέθηκε στο χώρο της σύγκρουσης. Παράλληλα επιχειρείται τρομοκράτηση της κοινωνίας για το θέμα με ψευτοδιλήμματα του τύπου ''Μητσοτάκης ή χάος''.

Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη δεν είναι "ατύχημα" αλλά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της συστηματικής απαξίωσης των δημόσιων σιδηροδρομικών μεταφορών, του τεμαχισμού και της ξεπουλήματος των δημόσιων υποδομών σε ιδιώτες, δηλαδή τελικά η επικράτηση της λογικής του κέρδους έναντι της ασφάλειας και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών. Ένοχοι για το έγκλημα είναι τόσο το πολιτικό προσωπικό που εφάρμοσε τις συγκεκριμένες πολιτικές όσο και οι εταιρείες που ενεπλάκησαν με κάθε τρόπο σε αυτή τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης. Οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους είχαν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια.

Η αγωνιζόμενη κοινωνία έχει αρχίσει να ορθώνει το ανάστημά της. Οι γονείς και συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, οι εργαζόμενοι/ες, όλοι/ες οι καταπιεσμένοι/ες και εκμεταλλευόμενοι/ες θα φροντίσουμε πάση θυσία να αποδοθεί ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ με κάθε τρόπο.

Είτε θα αποδεχθούμε ότι οι ζωές μας μετράνε λιγότερο από τα κέρδη του κεφαλαίου -τόσο της «νόμιμης» όσο και της παράνομης δραστηριότητας του- είτε θα αγωνιστούμε. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δύσκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να διεκδικήσουμε την απεμπορευματοποίηση και κοινωνικοποίηση των βασικών αναγκών όπως το ρεύμα, το νερό, τη στέγαση, την επικοινωνία και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιοι και μετανάστες/ριες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί και να επιτεθούμε στο κράτος και το κεφάλαιο.

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ-ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΜΑΡΤΗ 19:00

ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

e-mail επικοινωνίας: lib_exthess@hoextmail.coexm

blog: libertasalonica.wordpress.com

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΜΑΡΤΗ 19:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη

Έχουν περάσει 2 χρόνια απο τη μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα που στοίχισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους και άφησε αρκετούς τραυματίες,κυρίως νεαρής ηλικίας, που ορισμένοι/ες βρέθηκαν σε κωματώδη κατάσταση στα νοσκομεία. Πρόκειται για ένα έγκλημα που έχει φέρει σε δύσκολη θέση την ελληνική κυβέρνηση και για αυτό με οποιοδήποτε μέσο προσπαθεί να συγκαλύψει τις ευθύνες της,είτε μέσω της Ελληνικής Δικαιοσύνης και τα ΜΜΕ είτε με μαφιόζικους όρους, όπως είδαμε με τους ''μυστηριώδεις'' θανάτους ανθρώπων που σχετίζονται με την υπόθεση.

Ευθύνη όμως έχουν εξίσου και όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ στρώνοντας τον δρόμο για την πώλησή του.Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακή υποχρέωσης το 2010.Είναι οι ίδιοι που εκμεταλλεύονται τώρα την τραγωδία και ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιοί ασκούν πραγματική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή.

Η κοινωνία ακομά και σήμερα σε αυτό το έγκλημα αναζητά δικαιοσύνη απο την ίδια την κυβέρνηση και απο τα κόμματα που συναίνεσαν στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα.Πάνω στην απόγνωση της κοινωνίας ο κρατικός μηχανισμός αποπροσανατολίζει,συκοφαντεί τα συγγενικά πρόσωπα των θυμάτων,αναπαράγει τα αφηγήματα για ''ανθρώπινο λάθος'' και επικαλεί την αυθεντία της Ελληνικής Δικαιοσύνης ώς το μόνο μέσο δικαίωσης για την κοινωνία.

Οι ευθύνοντες του εγκλήματος στα Τέμπη δεν θα καταδικάσουν τους εαυτούς τους,γνώριζαν ήδη ότι μια μέρα θα οδηγηθούμε σε αυτή τη τραγωδία.Τα σωματεία εργαζομένων στους σιδηροδρόμους είχαν καταγγείλει επανειλημμένα για τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση ήταν αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 δηλαδή λίγες μόνο μέρες πριν την σύγκρουση όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: "Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις".

Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν.Η κοινωνική οργή δεν μπαζώνεται.Το αίτημα για δικαίωση δεν είναι απλά ένα πρόβλημα μόνο για τις οικογένειες των θυμάτων,όλοι-ες έχουμε βρεθεί επιβάτες σε αυτά τρένα και απο τύχη δεν έχουμε ζήσει αυτή τη τραγωδία.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗΣ δεν περιορίζεται στα Τέμπη

Η κατάσταση που υπάρχει χρόνια στον ΟΣΕ βρίσκεται και στη σχολή μας. Βλέπουμε πάλι να έχουν ήδη δημοσιευθεί καταγγελίες,ντοκουμέντα και ανακοινώσεις του Φοιτητικού Συλλόγου μας με τη παρακμιακή κατάσταση που επικρατεί, με το έδαφος να υποχωρεί, να πλημμυρίζουν τα εργαστήρια, να μην υπάρχει εξαερισμός ούτε θέρμανση και οι μούχλες να εξαπλώνονται στις αίθουσες.

Το Δεκέμβρη έπειτα από έντονες βροχές αντικρίσαμε τους χώρους μας γεμάτους νερό. Στο κτίριο <<Thomas>> ξηλώθηκαν επτά πάνελ βάρους 40 κιλών και προσγειώθηκαν μπροστά στις εισόδους των εργαστηρίων και στην κεντρική είσοδο όπου γίνονται τα θεωρητικά μαθήματα. Δεν είχαμε θύματα επειδή γίνανε μέσα σε ένα σαββατοκύριακο. Στα κτήρια στη Λήδα Μαρία έπεσαν σοβάδες και υπήρξε κίνδυνος ηλεκτροπληξίας, καθώς υπάρχουν υποσταθμοί του ΔΕΔΔΗΕ.

Παρόμοια προβλήματα εμφανίζονται και στην ΑΣΚΤ (Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών) με το πρόσφατο συμβάν κομμάτι της οροφής που έπεσε σε αμφιθέατρο της σχολής γεμάτο με φοιτήτριες-ές, οι οποίες-οι από τύχη δεν τραυματίστηκαν.

ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΒΑΓΟΝΙΑ ΜΙΑΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΣΤΟ ΤΡΟΧΑΙΟ?

Σχεδόν όλα τα διασωθέντα βαγόνια δεν έχουν διακριτικά εταιριών. Το μοναδικό που είναι σε όλα τα πλάνα από το σημείο της καταστροφής και φέρει όνομα μιας ισραηλινής εταιρίας, είναι αυτό της ZIM που φαίνεται σε φωτογραφίες ότι υπάρχει και δεύτερο βαγόνι της στα διασωθέντα.

Η εταιρεία ZIM Integrated Shipping Services Ltd αποτελεί μια μεγάλη διεθνή ναυτιλιακή εταιρεία εμπορευμάτων και κατατάσεται στη 10η κορυφαία θέση παγκόσμιων μεταφορέων. Ιδρύθηκε το 1945 και τα κεντρικά γραφεία της εδρεύουν στη πρωτετύουσα του Ισραήλ στη Χάιφα. Η ΖΙΜ, εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, το 1962, και είναι μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο λιμάνι του Πειραιά.

H ισραηλινή εταιρεία ΖΙΜ έχει μπει πολλές φορές μέχρι και τώρα στο στόχαστρο του διεθνούς κινήματος μποϊκοτάζ, λόγω του ρόλου της στη μεταφορά όπλων και άλλων υλικών στο άπαρτχαιντ κατά των Παλαιστινίων.

Στη περίπτωση της τραγωδίας στα Τέμπη, τα βαγόνια της εμπορικής αμαξοστοιχίας που άνηκαν στη ZIM και συγκρούστηκε με το επιβατικό τρένο μετέφερε παράνομα εύφλεκτες ουσίες, όπως ξυλόλιο, βενζόλιο και τουλόλιο.Να προσθέσουμε, η ισραηλινή εταιρεία ZIM αναφέρει στο επίσημο site της ότι προσφέρει μέχρι και υπηρεσίες μεταφοράς στρατιωτικού φορτίου, επικίνδυνων φορτίων, εύφλεκτων φορτίων, τοξικού φορτίου κ.α.

Πέρα απο το σενάριο εμπλοκής κυκλώματος νοθείας καυσίμων, αξίζει να σημειωθεί ότι το ξυλόλιο και τουλόλιο είναι δυο ουσίες που χρησιμοποιούνται και για στρατιωτικούς σκοπούς.
Αιωρούνται πολλά ερωτήματα ακόμη χωρίς κάποιο τελικό συμπέρασμα. Παρ'όλα αυτά είναι αδιαμφισβήτητο ότι το ελληνικό κράτος έχει επιτρέψει υποδομές της χώρας να εξυπηρετούν κάθε εβδομάδα την μεταφορά όπλων που προορίζονται για το Ισραήλ. Σε αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο που αξιοποιείται από μας ως μέσο μεταφοράς, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί για να μεταφέρει όπλα που προορίζονται για το σιωνιστικό Ισραήλ, ώστε να ανεφοδιαστεί στρατιωτικά και να συνεχίσει τους πολέμους που διεξάγει στη Παλαιστίνη,στο Νότιο Λίβανο και στη Νότια Συρία.

Η κοινωνία ανταποκρίθηκε μαζικά διαδηλώνοντας σε 111 πόλεις της Ελλάδας μετά από τις αποκαλύψεις ότι η πλειοψηφία των θυμάτων έχασαν τη ζωή τους από την έκρηξη που προκλήθηκε από τα εύφλεκτα φορτία της εμπορικής αμαξοστοιχίας.

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΜΟΝΟ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Η γενικευμένη και πολυμέτωπη επίθεση που ερχόμαστε αντιμέτωπες-οι κάνει ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη να αγωνιστούμε οργανωμένα μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις των Φοιτητικών Συλλόγων, των φοιτητικών σχημάτων ή πρωτοβουλιών. Να διεκδικήσουμε οργανωμένα ως φοιτήτριες-ες πλάι στις διεκδικήσεις άλλων καταπιεσμένων κοινωνικά και ταξικά μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία και διεθνώς.Ταυτόχρονα όμως να αναδείξουμε κριτικά και τα προνόμια που απολαμβάνουμε ώς πολίτες μιας δυτικής χώρας που συμμετέχει ενεργά στην οικονομική εκμετάλλευση των χωρών του Παγκόσμιου Νότου, που δολοφονεί μετανάστες-ριες στα νερά της και επιτρέπει τα πογκρόμ ακροδεξιών. Ο αγώνας και η συμπεριληπτικότητα των διεκδικήσεων μας να μην μείνει στα γεωγραφικά όρια της χώρας όπου ζούμε.

Δεν αποτελούμαστε η εξαίρεση απέναντι στην καπιταλιστική κυριαρχία που υποτιμά τους όρους διαβίωσης μας, της εργασίας μας και των σπουδών μας, για αυτό απέναντι σε αυτό το αξιακό σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού ''ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ'' '' 'Η ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ'' να γεμίσουμε τους δρόμους, τα αμφιθέατρα των Γενικών Συνελεύσεων, να κάνουμε Κατάληψη στις σχολές μας για να τις μετατρέψουμε σε Κέντρα Αγώνα.

Οργανωμένα να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας, να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις και να δυναμώσουμε τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη μας. Να αγωνιστούμε οργανωμένα ως φοιτήτριες-ες δυναμώνοντας τον αγώνα μας με τους υπόλοιπους Φοιτητικούς Συλλόγους, την κοινωνία, τα εργατικά σωματεία και τους μετανάστες-ριες μέχρι τη δικαίωση των θυμάτων στα Τέμπη, μέχρι την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, μέχρι την αποτίναξη της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης είς βάρος των χωρών του Παγκόσμιου Νότου, μέχρι την αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Η οργή μας είναι συνειδητή και μέρα με τη μέρα πολιτικοποιείται, η δικαιοσύνη θα δοθεί στους δρόμους.

ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΡΔΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ

Ή ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Ή ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ
ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΜΑΣ

Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Εικαστικού - ΠρόλετΑρτ

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Μαρτίου 11h