kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή συγκέντρωση

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη μέχρι τις καθημερινές δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και τους διαρκείς κοινωνικούς αποκλεισμούς, την κρατική τρομοκρατία και τις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, στα αστυνομικά τμήματα και μπλόκα
Όλοι και όλες στη Γενική Απεργία στις 9 Απρίλη

Στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Ο αριθμός των νεκρών έφτασε στους 57, δεκάδες τραυματίστηκαν ενώ ακόμα και σήμερα υπάρχουν αγνοούμενοι. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμιση που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν, ενώ η σύμβαση 717 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για "ανθρώπινα λάθη'', ούτε για "κακή στιγμή''.
Ποιος ευθύνεται λοιπόν; Μήπως δεν ευθύνονται όλοι αυτοί που άφησαν δίχως καμία σήμανση τον βασικότερο σιδηροδρομικό άξονα της χώρας; Μήπως δεν ευθύνονται αυτοί που καρπώθηκαν κονδύλια για έργα τηλεματικής που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν; Μήπως δεν ευθύνονται αυτοί που παραχώρησαν τον δημόσιο σιδηρόδρομο σε ιδιωτικές εταιρείες που ασφαλώς και υποστελέχωσαν το απαραίτητο εργατικό δυναμικό; Εμείς λέμε η ακόρεστη δίψα για παραπάνω κέρδος των εταιρειών και του κεφαλαίου, το οποίο λειτουργεί υπό την απόλυτη κρατική προστασία διότι ο κρατικός μηχανισμός, οι άνθρωποί του, οι πολιτικοί αξιωματούχοι, οι δικαστικοί και τα ένστολα σώματα αποτελούν το άλλο μισό της συμμαχίας που συγκροτούν με τα αφεντικά.
Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού, που συνέβαλαν σε αυτή τη δολοφονία, θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτή τη μαζική δολοφονία αλλά γιατί δυο χρόνια μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους, συνεχίζουν να λοιδορούν και να χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και να επιτίθενται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας.
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη 2 χρόνια πριν, αλλά και η εμπειρία από προηγούμενα μαζικά κρατικά εγκλήματα, όπως στη Ρικομέξ, το Σάμινα, την Ηλεία, τη Μάνδρα, το Μάτι και την Πύλο καταδεικνύουν την αθεράπευτα αντικοινωνική και δολοφονική φύση του επιβαλλόμενου εξουσιαστικού και ιεραρχικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας από το κράτος και το κεφάλαιο. Έτσι γίνεται καθαρό πως η διαμεσολάβηση συνολικά των κοινωνικών σχέσεων από το κράτος, ανεξάρτητα της πολιτικής διαχείρισής του, διαχρονικά δεν έχει προσανατολισμό και στόχο την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών αλλά αντίθετα προτεραιότητα πάντα των κρατικών θεσμών και μηχανισμών είναι η διαιώνιση και η αναπαραγωγή της παρασιτικής σχέσης των πολιτικών και οικονομικών ελίτ εις βάρος της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση κράτους και αφεντικών στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, σε κάθε κοινωνικό πεδίο, όπως η εργασία, η υγεία, η εκπαίδευση. Η ποινικοποίηση των εργατικών κινητοποιήσεων, της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας, η απελευθέρωση των απολύσεων, τα ελαστικά ωράρια, η κατάργηση του 8ώρου και η θέσπιση 6ήμερης και 13ώρης εργασίας, η ενταντικοποίηση των συνθηκών εργασίας και η συρρίκνωση στην πραγματικότητα του κατώτατου μισθού αποτελούν μέρη των αντικοινωνικών και αντεργατικών αναδιαρθρώσεων για την περαιτέρω εκμετάλλευση και καταπίεση των από τα κάτω, η επιβολή των οποίων έχει ως προϋπόθεση το τσάκισμα κάθε κοινωνικής και ταξικής αντίστασης που εκδηλώνεται. Η κοινωνική βάση βρίσκεται αντιμέτωπη με τα υπέρογκα ενοίκια και το αυξανόμενο κόστος ζωής, την επισφάλεια και τη δυσκολία κάλυψης των βασικών αναγκών, με αποτέλεσμα τα φτωχότερα κοινωνικά κομμάτια να αντιμετωπίζουν τον άμεσο κίνδυνο της ανέχειας. Επιπλέον, είναι δεκάδες οι εργοδοτικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς όπως και οι τραυματισμοί, καθώς ακόμη και τα λιγοστά μέτρα προστασίας αποτελούν απλά αυξημένο κόστος για τις τσέπες των αφεντικών. Η εγκληματική συνθήκη των καθημερινών εργατικών δολοφονιών και τραυματισμών είναι τόσο τραγικά εμφανής, όπου από τις αρχές του 2025 μετράμε περισσότερους από 40 νεκρούς εργάτες και πλέον των 200ων τραυματισμένων, και αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου της άγριας ταξικής εκμετάλλευσης. Χαρακτηριστικό όλης της προαναφερθείσας κατάστασης είναι βέβαια και η προσπάθεια καταστολής τόσο διοικητικά όσο και ποινικά της οποιασδήποτε εργατικής κινητοποίησης με απολύσεις εργαζομένων που συμμετέχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις ή ακόμη και αντίστοιχες πειθαρχικές διώξεις χιλιάδων απεργών εκπαιδευτικών, με αποκορύφωμα την πρόσφατη απόφαση του πρώην υπουργού παιδείας Πιερρακάκη να θέσει σε δυνητική αργία την καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Χ. Χότζογλου, βαφτίζοντας την αγωνιστική της δράση ενάντια στην αξιολόγηση "ανάρμοστη συμπεριφορά εντός υπηρεσίας" και παρακάμπτοντας την ομόφωνη αθωωτική απόφαση του πειθαρχικού συμβουλίου.
Μέσα σε μια συνθήκη όπου τα σχολεία καταρρέουν και υπολειτουργούν, όπου υπάρχουν ακόμη βασικές ανάγκες σε εκπαιδευτικούς -και όχι μόνο-, το κράτος επιχειρεί τη διάλυση της δημόσιας παιδείας και την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή της. Έτσι οι προωθούμενες αναδιαρθρώσεις, όπως τα ωνάσεια σχολεία, οι αξιολογήσεις εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων, το διεθνές απολυτήριο, οι εξετάσεις Pisa και επαγγελματικές ακαδημίες δεν έχουν άλλο στόχο παρά την όξυνση των κοινωνικών και ταξικών αποκλεισμών στην εκπαίδευση, τον έλεγχο και την πειθάρχηση μαθητών και εκπαιδευτικών, την καταστολή όσων αντιστέκονται και την πλήρη κατάργηση των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Παράλληλα η κρατική επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συνεχίζεται με τα πειθαρχικά και τις επικείμενες διαγραφές φοιτητών, την αστυνομοκρατία μέσα στις σχολές, τις εκκενώσεις αυτοοργανωμένων χώρων αγώνα στα πανεπιστήμια, την επιχειρούμενη κατάργηση του άρθρου 16, τη συνεργασία των ιδρυμάτων με το ιδιωτικό κεφάλαιο και την πολεμική βιομηχανία και το χτύπημα του ασύλου και του κοινωνικού του χαρακτήρα.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται, ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με στόχο να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, εργατών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.
Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ - ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση - Μεταφορές
ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 9 ΑΠΡΙΛΗ
Αθήνα: Πλ. Κολοκοτρώνη (Σταδίου), 10.30 | Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 11.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : email που λάβαμε στις 31 Μαρτίου 13h

Όλοι/ες στον δρόμο στη Γενική Απεργία 9 Απριλίου! 10:30 ΚΑΜΑΡΑ

Τον περασμένο Δεκέμβρη ψηφίστηκε άλλος ένας αντεργατικός νόμος που έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων, αυτή τη φορά με επίκεντρο τον κατώτατο μισθό. Ο νέος αυτός νόμος αποτελεί συνέχεια και ουσιαστικά μονιμοποίηση του μνημονιακού νόμου που έδωσε τη δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να καθορίζει τον κατώτατο μισθό μονομερώς, κάτι που ως τότε καθοριζόταν μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ). Ουσιαστικά, μιλάμε για έναν νέο μηχανισμό συμπίεσης των μισθών που παράλληλα χτυπάει περαιτέρω τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Σύμφωνα με τον νέο νόμο λοιπόν, με κατεύθυνση εφαρμογής το 2028 και ύστερα, ο κατώτατος μισθός που θα αποφασίζεται από την κυβέρνηση θα υπολογίζεται μέσω ενός αλγορίθμου. Με απλά λόγια, νομοθετείται μια διαδικασία αυτόματου υπολογισμού του μισθού, χωρίς καμία συμμετοχή των εργαζομένων. Βέβαια, τα κριτήρια με τα οποία θα αποφασίζεται τελικά ο κατώτατος μισθός παραμένουν τα ίδια, καθώς και σήμερα ουσιαστικά η παραγωγικότητα της οικονομίας και η κερδοφορία των αφεντικών λαμβάνονται υπόψη. Έτσι, λοιπόν, ο νέος αυτός αλγόριθμος, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα νομοθετικό και επικοινωνιακό εργαλείο που χρησιμοποιείται από μεριάς του κράτους, ώστε να διασφαλιστεί ότι από τη μια οι μισθοί συνολικά θα παραμένουν καθηλωμένοι ή ακόμη και θα μειώνονται αν αυτό εξυπηρετεί το κεφάλαιο, ενώ από την άλλη, μέσω της επίκλησης στην δήθεν «αντικειμενικότητα» των οικονομικών δεικτών και του αλγορίθμου που επιλέγονται για τον υπολογισμό -που βέβαια αποτελούν ξεκάθαρη πολιτική επιλογή- επιχειρείται να παρουσιαστούν τα συμφέροντα των αφεντικών και η εξυπηρέτησή τους ως «αντικειμενικά» και ταυτόχρονα να μπει ουσιαστικά μια ταφόπλακα στις συλλογικές διεκδικήσεις των εργαζομένων για τον μισθό μας.

Παράλληλα ο νέος νόμος προβλέπει και μια σειρά εξαιρέσεων. Πιο συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται, οι περιπτώσεις που προβλέπονται είναι: Αν η οικονομία βρίσκεται σε σημαντική ύφεση ή αν υπάρχει σημαντική απόκλιση του εθνικού πληθωρισμού από τον στόχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ή αν υπάρχει σημαντική ανισορροπία στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών ή αν υπάρχει σημαντική αύξηση του ποσοστού της ανεργίας ή αν η αναπροσαρμογή δεν δικαιολογείται από τα επίπεδα και τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις (...) και υπάρχει απόκλιση του κατώτατου μισθού από το εξήντα τοις εκατό (60%) του ακαθάριστου διάμεσου μισθού ή αν υπερβαίνει τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας ή αν δεν δικαιολογείται από έκτακτες περιστάσεις. Στις παραπάνω περιπτώσεις, η κυβέρνηση μπορεί να αποφασίσει να μην αυξηθεί ο κατώτατος μισθός βάση του αλγορίθμου ή ακόμα και να τους μειώσει αν η οικονομία το «απαιτεί», διαμορφώνοντας έτσι ένα καθεστώς διαρκούς ομηρίας.

Από τη μεριά μας, ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες ξέρουμε πως τα συμφέροντά μας είναι αντίθετα με αυτά των αφεντικών και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει να διαμορφώνονται οι μισθοί μας με βάση τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και όχι τις δικές μας. Συμπερασματικά, είναι ξεκάθαρο λοιπόν, πως ο νέος νόμος δημιουργεί έναν μηχανισμό που θα συμπιέζει διαρκώς το εισόδημά μας, ώστε να εξυπηρετούνται οι ανάγκες του κεφαλαίου, χτυπώντας παράλληλα περαιτέρω τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις διεκδικήσεις μας, που είναι και ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουμε καλύτερους μισθούς και όρους εργασίας. Για μας το ύψος του κατώτατου μισθού δεν είναι ζήτημα που επαφίεται στο πόσο αντέχουν να δώσουν τα αφεντικά, αλλά στις δικές μας ανάγκες. Γι' αυτό διεκδικούμε την ανατροπή αυτού του νόμου και την επαναφορά του καθορισμού του κατώτατου μισθού μέσω των συλλογικών διεκδικήσεων!

Δεν ήτανε τα Τέμπη, ούτε η κακιά στιγμή - Κράτος και Κεφάλαιο δολοφονούν!

Η λογική πίσω και από αυτόν το νόμο, όπως σε μια σειρά άλλων αντεργατικών νόμων, δεν είναι άλλη από αυτή που διέπει το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα, που δίνει προτεραιότητα στα κέρδη των αφεντικών και αντιμετωπίζει τις ζωές των ανθρώπων της εργατικής τάξης -αλλά και ευρύτερα των καταπιεσμένων- ως αναλώσιμες και ευτελείς. Δεν είναι τυχαίο πως η πραγματικότητά μας απαρτίζεται από διαρκή φτωχοποίηση, ακρίβεια και ανατιμήσεις, αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών για μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης, υποβάθμιση βασικών δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών και εμπορευματοποίηση τους (παιδεία, υγεία, ρεύμα, νερό, μεταφορές), πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, εργατικές δολοφονίες και ταυτόχρονα συνεχείς επιθέσεις σε κεκτημένα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα και στα μέσα πάλης μας, διώξεις αγωνιστών και ευρύτερα περισσότερη καταστολή. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως την ίδια περίοδο βλέπουμε τα αφεντικά να παρουσιάζουν ρεκόρ κερδών σε μια σειρά κλάδων.

Είναι ακριβώς αυτή η φύση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος που οδήγησε σε χιλιάδες νεκρούς την περίοδο της πανδημίας, σε ανεξέλεγκτες πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι, σε χιλιάδες νεκρούς/ες μετανάστες και μετανάστριες στα σύνορα και στις εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες (μετράμε ήδη 45 θανάτους και 66 βαρείς τραυματισμούς μόνο μέσα στο 2025), και που βέβαια οδήγησε και στο τραγικό βραδύ των Τεμπών. Ειδικότερα για το ζήτημα των Τεμπών, είναι ξεκάθαρο ότι όσο και αν το κράτος και το τωρινό πολιτικό προσωπικό των καπιταλιστών προσπαθούν να συσκοτίσουν τα πραγματικά αίτια της προδιαγεγραμμένης αυτής κρατικής-καπιταλιστικής δολοφονίας, οι πρωτοφανείς μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του τελευταίου διαστήματος, οι χιλιάδες άνθρωποι που βρέθηκαν στον δρόμο ζητώντας δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών, δείχνουν ξεκάθαρα πως οι προσπάθειες δεν αποδίδουν. Η κοινωνική οργή είναι διάχυτη και ο βασιλιάς γυμνός.

Σε αυτή τη συγκυρία, με ένα τέτοιο ρήγμα να έχει ανοίξει ως προς τους θεσμούς του κράτους, με την κοινωνική οργή να ψάχνει έκφραση, είναι απαραίτητο να μπορούμε να καταδείξουμε ξεκάθαρα τα αίτια που μας οδήγησαν σε ένα τόσο τραγικό γεγονός κοιτώντας στο μετά. Ως αναρχικές και αναρχικοί, το λέμε ξεκάθαρα: κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν! Το έγκλημα στα Τέμπη, όσο και ευρύτερα η διαρκής υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας για χάρη του κέρδους των αφεντικών, σε παγκόσμιο επίπεδο, είναι παράγωγα της φύσης του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος.

Γι' αυτό και το επόμενο διάστημα χρειάζεται να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε στον δρόμο, να κλιμακώσουμε τους αγώνες μας σε χώρους δουλειάς, σε γειτονιές και ευρύτερα σε κάθε πεδίο, απέναντι σε ένα σύστημα που δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε. Να συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων που παλεύουν για δικαιοσύνη. Να αγωνιστούμε για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής, για μια αξιοπρεπή ζωή με βάση τις ανάγκες μας, για καλύτερες συνθήκες εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και τον ελεύθερο χρόνο, μέσω Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Με από τα κάτω συλλογικούς αγώνες και ταξική οργάνωση στη βάση, ενάντια σε εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό και κάθε λογής πολιτικούς καιροσκόπους, να αντεπιτεθούμε στην επέλαση του κράτους και του καπιταλισμού, να αντιπαλέψουμε την υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Για έναν κόσμο εν τέλει ελευθερίας, ισότητας, με βάση την αλληλεγγύη, την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών, χωρίς καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ

ΝΑ ΠΕΣΕΙ Ο ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ

ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ & ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ - ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 9 ΑΠΡΙΛΗ | 10:30 ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση | ΕΣΤΟΒ

E-mail: estoexvskg@proextonmail.excom | Website: https://estov.espivblogs.net/

*θα ακολουθήσει κείμενο

Αντιεξουσιαστ(ρι)ές/Αναρχικοί, -ές, -ά

Γιατί να απεργήσεις;

Για όλους τους λόγους του κόσμου. Γιατί δεν σου κολλάνε ένσημα. Γιατί δεν παίρνεις καν τα νόμιμα (Προσαυξήσεις Κυριακών, νυχτερινού, αργιών, δώρο Χριστουγέννων/Πάσχα, επίδομα αδείας) Γιατί δουλεύεις σε πολλαπλά πόστα ταυτόχρονα υπό εξοντωτικές συνθήκες χωρίς διάλειμμα και πληρώνεσαι για το μίνιμουμ. Γιατί το αφεντικό σου βαράει την κάρτα σου από το σπίτι του. Γιατί καθημερινά μπορεί να δέχεσαι προσβλητικές, σεξιστικές, ρατσιστικές συμπεριφορές είτε από την ίδια την εργοδοσία, είτε με την ανοχή της.

Πλέον για οτιδήποτε χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε (νοίκι, ρεύμα, νερό, υγεία, εκπαίδευση) απειλείται από κράτος και κεφάλαιο. Όλα κοστίζουν-όλα αυξάνονται, αλλά οι μισθοί μας παραμένουν το ίδιο, με αποτέλεσμα να μην μας βγαίνει ο μήνας. Το μεροκάματο βάρβαρο, στις γειτονιές των airbnb, στα εναλλακτικά μαγαζιά της εκμετάλλευσης και στα κυριλέ εστιατόρια, συζητώντας ακόμη αν θα πάρουμε 4,5 ή 5 ευρώ την ώρα.

Όταν το κράτος μας εκθέτει σε αυτές τις τακτικές, φυσικά και δεν περιμένουμε να μας προστατέψει από τις αυθαιρεσίες των αφεντικών. Έτσι και αλλιώς η σχέση μεταξύ κράτους-κεφαλαίου ήταν ανέκαθεν αλληλοστηριζόμενη. Σε αυτή την σχέση <<εξάρτησης>> μεταξύ τους, δομούνται και ψηφίζονται νομοσχέδια <<ταφόπλακες>> για τα εργαζόμενα, που μας επιστρέφουν συνεχώς σε εργασιακούς μεσαίωνες . (16ωρα, κάρτες εργασίας στις οποίες η εργοδοσία έχει άμεση πρόσβαση, ποινικοποίηση απεργιών, ατομικές συμβάσεις απεργίας κ.α.) Η χειρότερη ένδειξη της υποτίμησης των ζωών μας είναι τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα και οι νεκροί εργάτες . Η επισφάλεια αυτών των νομοσχεδίων σε συνδυασμό με την εργοδοτική απληστία διαμορφώνουν και εισάγουν το πλαίσιο των εξοντωτικών και δολοφονικών εργασιακών συνθηκών. (delivery σε συνθήκες κακοκαιρίας, έλλειψη μέτρων προστασίας στις οικοδομές και σκαλωσιές κ.α.)

Οι κρατικές δολοφονίες όμως δεν σταματούν στους χώρους εργασίας. Η ξεκάθαρη στάση του κράτους-δολοφόνου, για το οποίο η ζυγαριά κλίνει προς το κέρδος έναντι της ανθρώπινης ζωής, σημείωσε στις μνήμες μας τα πολύνεκρα εγκλήματα σε Τέμπη και Πύλο. Παρ' όλα αυτά, η δολοφονική πολιτική του κράτους δεν σταματάει εκεί αφού συμμετέχει φανερά στην γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού.

Για όλα αυτά και για άλλα τόσα, που εξαθλιώνουν συστηματικά την ζωή μας και την θέτουν σε κίνδυνο, εμείς, οι εργαζόμενες στον κλάδο του επισιτισμού, δεν βρίσκουμε άλλο τρόπο να εναντιωθούμε σε όλα αυτά πέρα απ' την αυτοοργάνωση, την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη στους χώρους της δουλειάς και στις γειτονίες μας. Η συλλογική μας δύναμη και οι αγώνες μας είναι η απάντηση και το όπλο μας. Έχουμε ταξικό πόλεμο.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΑΤΣΕΣ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΟΜΙΜΩΝ ΑΠΟΛΑΒΩΝ

ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:

ΤΕΤΑΡΤΗ 09/04 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ 10:30

*ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΒΑΣΗΣ ΣΤΡ. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ 7

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΕΡΒΙΤΟΡΩΝ - ΜΑΓΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ - ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ - ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 9 ΑΠΡΙΛΗ

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ - 10:00 - ΚΑΜΑΡΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ - ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ

Μετά από δύο χρόνια συγκάλυψης και κοροϊδίας, οι τεράστιες κινητοποιήσεις εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που ποτέ δεν ξέχασαν το έγκλημα στα Τέμπη, όπως και οι πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις, τάραξαν τα νερά της «σταθερότητας» και της συναίνεσης. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός του μπαζώματος και της συγκάλυψης, ταρακουνήθηκαν και προσπαθούν να περιορίσουν τη ζημιά που έχουν ήδη υποστεί, καθώς και την φρικώδη έκταση ενός κρατικού και καπιταλιστικού εγκλήματος.

Είναι πλέον δεδομένο ότι η συγκάλυψη και η ατιμωρησία των ενόχων είναι βαθιά και πολυπλόκαμη. Αφορά τόσο στη συσκότιση των πραγματικών αιτιών για την ανυπαρξία μέτρων ασφάλειας, όσο και στο δολοφονικό φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας. Η κυβέρνηση, η Hellenic Train, η αστική δικαιοσύνη και οι κρατικές αρχές φρόντισαν να εξαφανίσουν κάθε ίχνος. Και αν δεν ήταν αυτή η πρωτοφανής μαζικότητα των κινητοποιήσεων καμία αλήθεια δεν θα είχε έρθει στο φως.

Το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο καιρό πριν. Οι ένοχοι είναι πολλοί και πρέπει να πληρώσουν:

· Είναι όλες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ακροδεξιά) που από το 2011 και μετά, προώθησαν την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, οδήγησαν στην πολυδιάσπαση, στην υποστελέχωση και οδήγησαν τον σιδηρόδρομο σε αυτή την ολέθρια ιδιωτικοποίηση. Είναι τα κόμματα και οι κατασκευαστικοί όμιλοι που υπέγραψαν τις χρυσοφόρες συμβάσεις (όπως η διαβόητη σύμβαση 717) και τελικά άφησαν τον ελληνικό σιδηρόδρομο χωρίς τηλεδιοίκηση και συστήματα ασφαλείας. Είναι όλοι όσοι υπηρέτησαν την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της «απελευθέρωσης των αγορών», όσοι συναίνεσαν και προωθήσαν τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Όλοι αυτοί ευθύνονται για τα εγκληματικά κενά στην ασφάλεια, την απαξίωση του σιδηρόδρομου και το έγκλημα των Τεμπών.

· Είναι το ιταλικό μονοπώλιο της Hellenic Train, που παρά τις προφανείς ευθύνες για το έγκλημα συνεχίζει να λαμβάνει ζεστό κρατικό χρήμα! Την ώρα που ο πρωθυπουργός δήλωνε, τάχα, ότι μάλλον τον εξαπάτησε! Η κυβέρνηση ενέκρινε νέα αποζημίωση με άλλα 60 εκατ. €. Όλα τα χρόνια που η Hellenic Train χρησιμοποιεί το σιδηροδρομικό δίκτυο υποβάθμισε ακόμα περισσότερο τους συρμούς, δεν έκανε εργασίες συντήρησης, αύξησε τα εισιτήρια, μείωσε το προσωπικό, δεν πήρε στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα ατυχήματα. Και όταν οι απεργίες των μηχανοδηγών, προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο, βρέθηκαν στο στόχαστρο της Hellenic Train, της κυβέρνησης και των δικαστηρίων.

· Είναι το κράτος - κατά συρροή δολοφόνος- και η σάπια δικαστική εξουσία που δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ ανεξάρτητη. Ο ρόλος τους είναι να συγκαλύπτουν και να υπηρετούν το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του.

Γι' αυτό η πραγματική δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών θα έρθει μέσα τους αγώνες μας για να αποδοθεί η τιμή που πρέπει στους ανθρώπους που χάθηκαν. Για να τιμωρηθούν οι ένοχοι, όλοι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί, αλλά και να παρθούν τα αναγκαία μέτρα, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί κανένα τέτοιο δυστύχημα.

Όλες και όλοι στον δρόμο για την ανατροπή!

Οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που διαδήλωσαν ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών εξέφρασαν ταυτόχρονα και την μεγάλη αγανάκτησή τους απέναντι στην κυβέρνηση και στην αντιλαϊκή πολιτική της ακρίβειας, των εξευτελιστικών μισθών, των πλειστηριασμών και των μεγάλων καπιταλιστικών κερδών. Την πολιτική που ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο και τα κοινωνικά αγαθά λόγω του αντιλαϊκού «Συμφώνου Σταθερότητας» της ΕΕ, του χιλιοπληρωμένου χρέους και των γιγάντιων εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Σήμερα με τον αγώνα μας μπορούμε να προκαλέσουμε ρήγματα και ανατροπή στην πολιτική της κυβέρνησης και των μεγάλων εταιρειών. Μπορούμε να πλήξουμε την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων κυβέρνησης - ΕΕ, να υπερασπίσουμε τα δημόσια αγαθά, επιβάλλοντας να φύγει εδώ και τώρα η Hellenic Train, να περάσει ο σιδηρόδρομος στο δημόσιο. Η Hellenic Train, όχι μόνο δεν πρέπει να πάρει καμία αποζημίωση, αλλά οφείλει να πληρώσει για το έγκλημα!

Σήμερα μπορούμε να μετατρέψουμε την οργή σε οργανωμένο μαχητικό αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής και της κυβέρνησης που οδήγησε στο έγκλημα που γεννάει μικρά και μεγάλα Τέμπη.

Τα πρωτοβάθμια σωματεία, το ζωντανό εργατικό κίνημα μπορεί να υπερβεί την ενσωμάτωση και την υποταγή στην πολιτική των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου, που σταθερά υπηρετεί η αστικοποιημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ ενώ είχε προκηρύξει την απεργία για 9 Απρίλη χωρίς να λαμβάνει υπόψη την κοινωνική αγανάκτηση, υποχρεώθηκε να συρθεί σε 24ωρη απεργία στις 28 Φλεβάρη, κάτω από την κατακραυγή των εργαζομένων και όταν πια είχαν πάρει απόφαση για την απεργία όλοι!

· Στις 9 Απρίλη κανείς και καμία για δουλειά. Να βουλιάξουν δρόμοι και πλατείες, να υπάρξει πραγματικός λαϊκός ξεσηκωμός. Καμία παράταση ζωής στην εγκληματική κυβερνητική πολιτική!

· Κλιμακώνουμε και συνεχίζουμε τους αγώνες μας και μετά την απεργία. Με αγώνες στα χέρια μαζικών γενικών συνελεύσεων, με κίνημα βάσης και ταξικής αλληλεγγύης!

Τα κέρδη τους - οι ζωές μας. Όταν η βαρβαρότητα γίνεται νόμος ο ταξικός αγώνας είναι καθήκον!

· Καμία συγκάλυψη! Να αποδοθούν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες και να τιμωρηθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί. Να παρθούν όλα τα μέτρα για να μην ξαναγίνει.

· Ενιαίος δημόσιος σιδηρόδρομος, δημόσια περιουσία χωρίς αποζημίωση με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Να φύγει τώρα η ιταλική Hellenic Train. Απειθαρχία στις κατευθύνσεις της ΕΕ που επιβάλλουν την απελευθέρωση των αγορών και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

· Να είναι αποκλειστικά δημόσια τα βασικά κοινωνικά αγαθά η υγεία, η παιδεία, οι συγκοινωνίες, η ενέργεια, το ρεύμα, το νερό, ο πολιτισμός. Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, της επιχειρηματικής λειτουργίας και της ανταποδοτικότητας. Διπλασιασμός των κοινωνικών δαπανών ενάντια στο χρέος, τα ματωμένα πλεονάσματα, τους εξοπλισμούς, τους κόφτες των αντιλαϊκών προγραμμάτων σταθερότητας.

· Τώρα μέτρα ασφάλειας και προστασίας στους χώρους δουλειάς. Όχι στα εργοδοτικά εγκλήματα, στα μικρά και μεγάλα «Τέμπη» στους εργασιακούς χώρους. Να σταματήσει να αντιμετωπίζεται η προστασία της εργασίας και της ζωής ως κόστος

· Κάτω η κυβέρνηση και η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του κεφαλαίου που βάζει τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη.

· Να πάρουμε από τα κέρδη του κεφαλαίου. Τώρα κατώτατος εργατικός μισθός 1200 ευρώ καθαρά παντού. Συλλογικές Συμβάσεις παντού, με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και καθολική υποχρεωτική εφαρμογή τους. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου. 6ωρο 5νθήμερο 30ωρο. Όχι δουλειά την Κυριακή.

· Μέτρα ενάντια στην ακρίβεια. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πρώτης ανάγκης και διατίμηση στις τιμές στα βασικά αγαθά.

· Μέτρα ενάντια στην στεγαστική κρίση. Κατάργηση των πλειστηριασμών και των εξώσεων σε λαϊκές οικογένειες. Προστασία της λαϊκής κατοικίας και διασφάλιση του αγαθού της στέγης σε όλους/ες.

· Κατάργηση του ν Χατζηδάκη, Γεωργιάδη. Κάτω οι αντεργατικοί νόμοι και η καταστολή. Κάτω τα χέρια από την απεργία. Τέρμα στις διώξεις και τις απολύσεις. Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση.

πηγή : email που λάβαμε στις 1 Απριλίου 16h

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 9/4

Κατά τους προηγούμενους μήνες οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις για τα Τέμπη έβγαλαν στους δρόμους όλης της χώρας κυριολεκτικά εκατομμύρια ανθρώπους. Μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και της εργατικής τάξης ξεκίνησε να αμφισβητεί ακόμη πιο ενεργά, όχι μόνο την σημερινή κυβέρνηση, αλλά γενικότερα την ουσία και την λειτουργία αυτού του εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος που ευθύνεται για το έγκλημα, μέσω των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων και της υποβάθμισης των δημοσίων υποδομών. Έστω και σε πρωτόλειο βαθμό, η άρρηκτη σχέση μεταξύ κράτους και κεφαλαίου που επιβεβαιώνεται από την προτεραιοποίηση των κερδών των αφεντικών έναντι των ζωών μας έχει ξεκινήσει να γίνεται κοινό κτήμα στις συνειδήσεις όλο και μεγαλύτερης μερίδας των από-τα-κάτω.

Από την μεριά της, η Κυβέρνηση της ΝΔ, ως ο πιο αυθεντικός εκφραστής των συμφερόντων του κεφαλαίου (που φυσικά όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις υπηρέτησαν) αλλά και ως η πιο βαθιά διεφθαρμένη παράταξη στην χώρα, συνεχίζει απτόητη την αλαζονική της στάση αλλά και την επίθεση της στα κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα, παριστάνοντας ότι δεν κατάλαβε την κύρια ουσία των κινητοποιήσεων για τα Τέμπη, ή απλά διαστρεβλώνοντας το νόημα τους. Αλλάζει, δε, σαν τα πουκάμισα ακόμη και τη στάση που κρατάει απέναντι στο ζήτημα, αναλόγως της συγκυρίας: Την μία μέρα πολιτικοί εκπρόσωποί της επιτίθενται ανοιχτά στους Συγγενείς των θυμάτων, ενώ την άλλη παριστάνουν πως καταλαβαίνουν τον πόνο τους και "αγωνίζονται για να χυθεί άπλετο φως στη υπόθεση", ενώ ταυτόχρονα αρνούνται πως φέρουν την όποια ευθύνη και πως έχει πραγματοποιηθεί οποιαδήποτε συγκάλυψη. Έφτασαν μέχρι και να δηλώσουν με θράσος, δια στόματος πρωθυπουργού μάλιστα, πως "τα τρένα θα είναι ασφαλή σε δύο χρόνια"! Μέχρι τότε μάλλον, αν κάποιο δυστύχημα ξανασυμβεί, είμαστε καλυμμένοι από την δήλωση αυτή!

Ο πιο πρόσφατος ανασχηματισμός έφερε στο προσκήνιο και σε θέσεις ευθύνης όλη την ακροδεξιά πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος, ενώ η εκλογή του Τασούλα, ενός υπερσυντηρητικού αντικομμουνιστή, στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας δίνει κι αυτή το στίγμα της.

Η Κυβέρνηση, αν και βρίσκεται σε περίοδο πλήρους κοινωνικής απονομιμοποίησης, χρησιμοποιεί την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία για να περνάει ένα σωρό αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα, όπως η πρόσφατη ρύθμιση για τις ασφαλιστικές εισφορές των υπερωριών, νυχτερινών, αργιών και Κυριακών. Επίσης, ψηφίστηκε ο νέος νόμος που συνδέει τον κατώτατο μισθό με την "ανάπτυξη" της οικονομίας μέσω κάποιου αλγόριθμου. Αυτός ο νόμος χτυπάει άμεσα τις διεκδικήσεις των εργαζομένων μέσα από τα Σωματεία τους και τους συλλογικούς τους φορείς. Πέραν του γεγονότος πως η αξία της εργασίας μας πλέον καθορίζεται άμεσα από τα κέρδη των αφεντικών - καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά πως οι δείκτες της καπιταλιστικής ανάπτυξης δεν εξυπηρετούν παρά μονάχα τα συμφέροντα του Κεφαλαίου - στον ίδιο αυτόν νόμο έχουν προβλεφθεί και μια σειρά από "δικλείδες ασφαλείας" για να κρατούν τους μισθούς μας παγωμένους, ακόμη κι αν αυτή η... πολυπόθητη "ανάπτυξη" καταστεί εφικτή αλλά ακόμα και να τους μειώνουν ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Την ίδια ώρα, συνεχίζει να συνδράμει υλικά και πολιτικά στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις της Δύσης στην Μέση Ανατολή, σε Γάζα, Υεμένη κλπ, όσο το βάρος στην πλάτη της εργατική τάξης μεγαλώνει και φέρνει νέα κινήματα στους δρόμους, όπως παρατηρήθηκε όχι μόνο εδώ με την οργή για τα Τέμπη, αλλά και με τις τεράστιες κινητοποιήσεις Σερβία/Βόρεια Μακεδονία, οπου αντιμετωπίζουν σχεδόν με ανατριχιαστική λεπτομέρεια αντίστοιχα δυστυχήματα που φέρουν πολλούς νεκρούς, λόγω των ίδιων πολιτικών αποφάσεων του κεφαλαίου. Και όσο περισσότερο βάρος βάζουν, τόσο περισσότερο θράσος έχουν να συνεχίζουν τις βάρβαρες ιμπεριαλιστικές επιθέσεις στην Μέση Ανατολή, επικαλούμενοι ασφάλεια, και δανείζοντας δισ. σε εξοπλιστικές δαπάνες, τα οποία θα πληρώσει η εργατική τάξη σε λιτότητα, και τραβώντας μας όλο και πιο κοντά σε πολέμους για τα δικά τους συμφέροντα.

Μπροστά σε αυτή την όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ κεφαλαίου και κράτους από την μία και εργαζομένων και ευρύτερης κοινωνικής βάσης από την άλλη, οι οργανωμένες δυνάμεις της τάξης μας πρέπει να βάλουν πλάτη και να συνεχίσουν τον αγώνα σε κάθε μέτωπο.

Ενάντια στις απολύσεις συναδέλφων, κάποιες μάλιστα με εντελώς αυθαίρετες πρακτικές και αφορμές - όπως αυτές πρόσφατα στην TaskUs με πρόσχημα τις αναρρωτικές άδειες ή τον έλεγχο των εργαζομένων κατά την είσοδο στα κτίρια. Ενάντια στην οικονομική εξαθλίωση και την εργασιακή αβεβαιότητα, που αναγκάζουν ανθρώπους 70 χρόνων να δουλεύουν σε οικοδομές, καθώς και τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας που τους οδηγούν σε δήθεν "εργατικά ατυχήματα", δηλαδή δολοφονίες - όπως πρόσφατα στην Φωκίδα. Ενάντια στους πλειστηριασμούς των λαϊκών και εργατικών κατοικιών και τις εξώσεις των οικογενειών της τάξης μας.

Είναι ανάγκη η εργατική τάξη, μέσα από τους μαζικούς της φορείς, να βγει στους δρόμους και να διεκδικήσει τα αυτονόητα, αλλά και να περάσει στην επίθεση: Απαιτούμε μισθούς που όχι απλά θα καλύπτουν οριακά τις ανάγκες μας αλλά θα μας προσφέρουν και μια ποιοτική ζωή. Να έρθουμε σε σύγκρουση με τα καπιταλιστικά καρτέλ που με τη συνεργασία της κυβέρνησης εντείνουν την ακρίβεια. Απαιτούμε σημαντική μείωση των ωρών εργασίας, κάτι που η τεχνολογική πρόοδος, αν τεθεί στα χέρια των εργαζομένων, μπορεί να εξασφαλίσει αύριο κιόλας. Στο σήμερα, θεωρούμε πως αυτό αποτυπώνεται στο αίτημα για 4ημερο/ 8ωρο καθώς αυτό εξασφαλίζει και τον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων τον οποίο θα μπορούν να διαχειρίζονται εντελώς ελεύθερα, πέρα από τις δεσμεύσεις της εργάσιμης ημέρας, μέσω της προσθήκης μιας επιπλέον μη εργάσιμης, ελεύθερης ημέρας στην εβδομάδα. Δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία, όλα τα αγαθά και οι υποδομές να περάσουν στα χέρια της κοινωνίας με εργατικό έλεγχο, μακριά από το κεφάλαιο και την εμπορευματοποίηση. Εξασφαλισμένη στέγαση για όλους και όλες. Άμεση παύση όλων των πολέμων μέσω της συναδέλφωσης των λαών και όχι των ιμπεριαλιστικών συμφωνιών των κυβερνήσεων και των κρατών.

Και φυσικά, απαιτούμε να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Να αποδοθούν οι ευθύνες που αναλογούν σε κάθε φυσικό πρόσωπο, πολιτικό ή μη.

Διεκδικούμε:

- Συλλογική σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου για όλες και όλους τους/τις εργαζόμενους/ες του κλάδου μας

- Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς

- Καλύτερες συνθήκες εργασίας, παύση της εντατικοποίησης μέσω μαζικών προσλήψεων

- Να παρθούν πίσω όλες οι απολύσεις συναδέλφων (στον κλάδο και γενικότερα)

- Ασφαλείς, δημόσιες και δωρεάν συγκοινωνίες, μέσω της απο-εμπορευματοποίησής τους, με ταυτόχρονο εργατικό & κοινωνικό έλεγχο μέσα από τις δομές και τις διαδικασίες των εργαζομένων σε αυτές.

- Δημόσια υγεία, παιδεία, ενέργεια , νερό

- Άμεση απεμπλοκή του ελληνικού κράτους από κάθε πόλεμο - Λευτεριά στην Παλαιστίνη, αλληλεγγύη στον λαό της Υεμένης

- 4ήμερο/8ώρο - να απαντήσουμε στην κατάργηση του 5ήμερου/8ώρου, διεκδικώντας περισσότερα

Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες και την Πληροφορική

tax-exprot-basexis@protoexn.me

https://www.facebook.com/share/14ywMaKoE2/

Κάλεσμα στην απεργιακή πορεία, Τετάρτη 9/4, 11 πμ, Καμάρα

Βρισκόμαστε λίγες μόνο μέρες μετά από τις συνεχόμενες διαδηλώσεις που διαδραματίστηκαν σε όλη την χώρα με αφορμή το ζήτημα των Τεμπών. Αρχής γενομένης από τις 26/1 και εν συνεχεία με την γενική απεργία στις 28/2 καθώς και τις επόμενες πορείες όπου πλήθος κόσμου κατέκλυσε τους δρόμους έχοντας ως βασικό αίτημα, στην πλειονότητα του, τουλάχιστον στην μεγάλη εικόνα, την απόδοση δικαιοσύνης για το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών.

Ο πραγματικός λόγος όμως των μαζικών διαδηλώσεων, κατά την γνώμη μας, ξεπερνάει το παραπάνω αίτημα. Το αφήγημα αυτό, που προπαγανδίζεται συνεχώς από τα Μ.Μ.Ε. δίνει το απαιτούμενο πάτημα που χρειάζεται αυτή την στιγμή το κράτος ώστε να λειτουργήσει πυροσβεστικά προς αυτή την μεγάλη κοινωνική κίνηση που δημιουργήθηκε. Μια κοινωνική κίνηση που δεδομένα αφορμάται από το ζήτημα των Τεμπών και τα νέα ηχητικά που ήρθαν στην επιφάνεια, αλλά τα αίτια της θεωρούμε ότι είναι πολύ βαθύτερα και πηγάζουν από τις καθημερινές καταπιέσεις σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας.

Σε αυτές λοιπόν τις καταπιέσεις είναι που βρίσκουμε την σύνδεση και με το έγκλημα στα Τέμπη. Ακριβώς γιατί θεωρούμε ότι κοινός παρονομαστής και πηγή δημιουργίας τους είναι η λογική του κέρδους. Το έγκλημα των Τεμπών είναι η κορυφή του παγόβουνου όλων αυτών στα οποία οφείλουμε να αντιστεκόμαστε καθημερινά. Από την διαρκή υποτίμηση του σιδηροδρόμου όσο ήταν υπό την αιγίδα του κράτους (υποτίμηση που κορυφώθηκε στα χρόνια των μνημονίων) φτάσαμε στην σημερινή κατάσταση, όπου ο σιδηρόδρομος λειτουργεί με μια τρόπον τινά συνεργασία ιταλικού και ελληνικού κρατικού κεφαλαίου. Συγκεκριμένα, τα τρένα που χρησιμοποιούνται σήμερα ανήκουν στην ιταλική Hellenic train, ενώ ο Ο.Σ.Ε. παραμένει υποστελεχωμένος υπό τον έλεγχο του ελληνικού κράτους. Φυσικά, όλες οι κινήσεις που έγιναν ανά τα χρόνια στον σιδηρόδρομο από το κράτος και το κεφάλαιο, που κινούν τα νήματα στην διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας, ήταν για να συνεχίσει αυτός να αποτελεί εύφορο πεδίο κερδοφορίας για την αστική τάξη σε βάρος της κοινωνικής βάσης.

Το κεφάλαιο όμως, με στόχευση αφενός στην διατήρηση και αφετέρου στην αύξηση των κερδών του, μεταφέρει τις παραπάνω πρακτικές σε όλες τις πτυχές της ζωής. Στους χώρους δουλειάς η επισφάλεια, η εντατικοποίηση και η έλλειψη βασικών μέτρων ασφαλείας έχουν γίνει δεύτερη φύση των εργαζόμενων σήμερα. Κατακτήσεις, αποκυήματα αγώνων της εργατικής τάξης στο πέρασμα των αιώνων, έχουν πάει περίπατο στο όνομα μιας εντατικής και ραγδαία αναπτυσσόμενης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτό που καθημερινά ακούμε ως 'ανάπτυξη' από τα ΜΜΕ-φερέφωνα της αστικής εξουσίας. Τα εργατικά δυστυχήματα έχουν γίνει πλέον άλλο ένα δίλεπτο στα δελτία των 8, ενώ όσοι/ες δεν θυσιάζουν τη ζωή τους για τα κέρδη των αφεντικών, τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ σε 2 και 3 δουλειές για να καλύψουν τις καθημερινές ανάγκες. Σε όλη αυτή την περίσταση, το κράτος ως αρωγός στις βλέψεις της αστικής τάξης έχει περάσει μια σειρά από αντεργατικά νομοσχέδια που στην πραγματικότητα λύνουν τα χέρια των αφεντικών στην επιθυμία τους για ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Παρουσιάζονται μάλιστα με ένα "φιλικό" πρόσημο για εμάς, θέλοντας έτσι να χτιστεί το προφίλ ενός κράτους που υπερασπίζεται τα κεκτημένα της εργατικής τάξης ενάντια στις πιθανές ατασθαλίες των αφεντικών. Η συγκεκριμένη βλέψη βέβαια έχει ξεκάθαρη στόχευση αφού το κράτος γνωρίζει πολύ καλά την εν δυνάμει ικανότητα της κοινωνικής βάσης να αγωνιστεί και να ανατρέψει τους υπάρχοντες συσχετισμούς οπότε έχει ως στόχο να προσπαθεί να την πείσει ότι "δουλεύει γι' αυτήν".

Αναφερόμενοι/ες στην κοινωνική συγκυρία, δεν μπορούμε φυσικά να μην αναφερθούμε στην, επί μήνες πλέον, ζωντανή μετάδοση της γενοκτονίας της Παλαιστίνης. Η συνεχιζόμενη εδώ και χρόνια γενοκτονία έχει πάρει πλέον -μετά την επίθεση της 7ης Οκτώβρη- ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά. Βομβαρδισμένα σπίτια και νοσοκομεία, εκατόμβες νεκρών παιδιών και αμάχων, ένας ολόκληρος λαός εκτοπισμένος από τον τόπο διαμονής του είναι μερικά από τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Δεξί χέρι του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ στην γενοκτονία, είναι φυσικά οι στρατιωτικοί του σύμμαχοι, δηλαδή οι ΗΠΑ και τα δυτικά κράτη. Περίοπτη θέση ανάμεσα σε αυτά, κατέχει προφανώς το ελληνικό κράτος, το οποίο συμμετέχει ενεργά στο σχεδιασμό των πλάνων της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ειδικά στη γεωπολιτική "γειτονιά" του και προς ανατολάς, βάζοντας φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στα λουτρά αίματος των αντιστεκόμενων Παλαιστινίων.

Δεν περιμέναμε βέβαια τα παραπάνω για να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας για το ελληνικό κράτος. Πέρα από την διαχρονική του συμμετοχή αλλά και αυτόνομη τέλεση εγκλημάτων κατά του πολυεθνικού προλεταριάτου των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου ( τις τελευταίες δεκαετίες και μέσω του ΝΑΤΟ), το ελληνικό κράτος διεξάγει έναν κανονικό ,κυρηγμένο νεοαποικιακό "μικρό πόλεμο" στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς τόσο στο εσωτερικό όσο και στα σύνορα της επικρατείας άμυνας/ασφάλειας του. Η στρατιωτικοποίηση των συνόρων του και οι επαναπροωθήσεις στα ανοιχτά του Αιγαίου είναι το πρώτο καλωσόρισμα για όσους/ες μετανάστριες αναζητούν ενα καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη. Η Πύλος και η δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών εκεί από το ελληνικό λιμενικό είναι το κερασάκι σε μια τούρτα που όμως έχει και άλλα συστατικά: καθημερινές δολοφονίες είτε με εν ψυχρώ πυροβολισμούς, είτε με μικρότερα ναυάγια από τα pushbacks γεμίζουν τις ελληνικές θάλασσες με άψυχα σώματα μεταναστριών. Οσους/ες δε καταφέρουν να μπουν τελικά στο ελληνικό κράτος, περιμένει μια επίγεια κόλαση: Κέντρα κράτησης με στοιβαγμένους ανθρώπους και άθλιες συνθήκες διαβίωσης και ατέρμονες διαδικασίες ασύλου, σε έναν πρωτόγνωρο εξευτελισμό της ανθρώπινης ζωής. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η στέρηση βασικής ιατρικής περίθαλψης οδηγεί σε θανάτους μεταναστριών (κάτω από ' άγνωστες- αδιευκρίνιστες' συνθήκες όπως διαβάζουμε στα καθεστωτικά μέσα), και άλλες που άνθρωποι αυτοκτονούν αδυνατώντας να διαχειριστούν τις παραπάνω συνθήκες και την κατάφωρη αδικία του να είσαι κάπου φυλακισμένος/η απλά και μόνο επειδή θέλησες ένα καλύτερο και πιο ανθρώπινο αύριο.

Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας.Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.

Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω, δεν μπορεί παρά να είναι μία και μοναδική: η από τα κάτω οργανωμένη αντίσταση του προλεταριάτου. Η αδιαμφισβήτητη αλληλεγγύη μας στις/στους Παλαιστίνιες/ους περνά τόσο μέσα από την αλληλεγγύη μας στις μετανάστριες στα κέντρα κράτησης και εκτός αυτών, όσο και στην προσπάθεια για μπλοκάρισμα της έμπρακτης συμμετοχής του ελληνικού κράτους στην γενοκτονία.

Η απεργία αποτελεί λοιπόν, ένα διαχρονικά , πολύ δυνατό όπλο της εργατικής τάξης στον αδιάλειπτο αγώνα που αυτή καλείται να δίνει απέναντι σε όσους την αφαιμάσσουν καθημερινά. Το χτίσιμο προλεταριακής-ταξικής συνείδησης, η διαπίστωση τελικά ότι εχθρός δεν είναι αυτός που έρχεται σε σωσίβιες λέμβους αλλά αυτός που κατέχει τα μέσα παραγωγής και δίνει εντολές μέσα από το γραφείο, είναι η σκέψη που προκαλεί τον τρόμο κράτους και αφεντικών. Οι καρποί- όσοι έχουν απομείνει- αγώνων στους χώρους εργασίας είναι αυτοί που γευόμαστε ακόμα και σήμερα ως τα δικαιώματα μας. Τίποτα παραπάνω δεν μας έχει χαριστεί, απ΄όσα έχουμε κερδίσει με τους αγώνες μας.

Είναι σίγουρο ότι ο θεσμοθετημένος/εργοδοτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ δεν συναντάει σε κανένα του σημείο την κατεύθυνση που εμείς θέλουμε να έχουν οι ταξικοί μας αγώνες. Κινήσεις-πυροτεχνήματα, καθοδηγούμενες από τα κόμματα του αστικού κοινοβουλίου δεν συμβάλλουν σε οτιδήποτε άλλο, πέρα από την δημιουργία μιας ψευδούς αίσθησης, ενός μάχιμου συνδικαλισμού που παλεύει για εμάς. Φυσικά, με αυτόν τον τρόπο είναι αδύνατον να φτιαχτούν πραγματικά επικίνδυνες - για την αστική κυριαρχία - κοινότητες αγώνα στους χώρους εργασίας. Για τον λόγο αυτό οφείλουμε να ενισχύσουμε με την παρουσία μας τα εργατικά σωματεία και να μπολιάσουμε σε αυτά τα αδιαμεσολάβητα χαρακτηριστικά που θεωρούμε ότι τελικά καθιστούν απειλητικούς τους αγώνες μας για το κράτος και τα αφεντικά.

Καθώς η 28η Φλεβάρη πλησίαζε και η κυβέρνηση συνειδητοποιήσε ότι το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα που διέπραξε θα κατεβάσει χιλιάδες στους δρόμους, ότι η οργή ήταν διάχυτη σε όλη την κοινωνία και στο μυαλό όλων μας επαναλαμβάνονταν ότι δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, συνειδητοποίησε δηλαδή, ότι είναι απέναντί του όλη η κοινωνία. Έτσι λοιπόν, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους λειτούργησαν ρολόι, καθώς προκειμένου να οριοθετήσουν την κοινωνική οργή στον δρόμο, αναπαρήγαγαν το αφήγημα ότι ο κόσμος που θα αποφασίσει να συγκρουστεί, είναι προβοκάτορες και μπάτσοι, απονοηματοδοτώντας πλήρως τα εργαλεία και τους λόγους επίθεσης απέναντι στο κράτος, παραπλανώντας την κοινή γνώμη και πείθοντάς την, ότι ο μόνος τρόπος να διαμαρτύρεσαι είναι ο ειρηνικός. Απέναντι σε ένα κράτος δολοφόνο, που δολοφονεί στα σύνορα, χτυπάει διαδηλωτές, εκκενώνει καταλήψεις, κάνει εξώσεις πρώτης κατοικίας, η μόνη απάντηση είναι η συλλογικοποίηση των αρνήσεων μας.

Ο συμβιβασμός δεν αποτελεί επιλογή, μαχόμαστε διαρκώς ενάντια στην πατριαρχία, τον καπιταλισμό, το κράτος, το κεφάλαιο, μαχόμαστε διαρκώς για να ζήσουμε στιγμές ελευθερίας. Ούτε σκέψη για βήμα πίσω.

ΟΥΤΕ 1 ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΕΙΣ

ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΏΣΕΙΣ

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΟΙ

ΔΟΥΛΕΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΓΙΑ 400€

ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

Αναρες - Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Κάλεσμα στην απεργιακή πορεία 09/04 11:00 Καμάρα

Η οργή για τη κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη, μετά από δύο χρόνια, δεν σβήνει αλλά μεγαλώνει και αυτό επιβεβαιώθηκε στις 26/1, αλλά και στις 28/2 με την πρωτόγνωρα μαζική συμμετοχή σε απεργιακή πορεία. Πολύς κόσμος κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος αμφισβήτησε το εδραιωμένο και το γνώριμο. Έγινε ξεκάθαρο στην κάθε μία ότι οι ζωές μας και τα σώματά μας δεν έχουν καμιά απολύτως αξία για το κεφάλαιο και την εξουσία, παρά μόνο ως μηχανές παραγωγής και κέρδους.

Η συνθήκη του σιδηροδρόμου ήταν γνωστή σε κάθε κυβέρνηση που πέρασε και δεν άφησε τίποτα στο πέρασμά της. Διαχρονική υποστελέχωση (κατά 50% κάτω του απαιτούμενου), διπλές βάρδιες, υπερεργασία και ελλειπής εκπαίδευση, ενώ κανένα σύστημα ασφαλείας δεν λειτούργησε ποτέ, αφού δεν ολοκληρώθηκε η εγκατάστασή του από τους κρατικούς μηχανισμούς. Παράλληλα, γινόταν καταγγελίες για μεταφορά παράνομων φορτίων, αδήλωτων βαγονιών και "μαύρων" δρομολογίων. Για δεκαετίες οι εργαζόμενοι προσπαθώντας να αναδείξουν αυτή τη κατάσταση και, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, έστελναν υπομνήματα, προειδοποιούσαν και έκαναν απεργίες. Ο ΟΣΕ χαρακτήριζε τα σωματεία και τον κόσμο που διαμαρτύρονταν ως συκοφάντες και απαντούσε με απαξίωση και εξώδικα, ενώ τα αστικά δικαστήρια κήρυτταν τις απεργίες τους παράνομες. Ακόμη και μετά από μια από τις μεγαλύτερες εργατικές δολοφονίες (11 εργαζόμενοι/ες) η Hellenic train, σε αγαστή συνεργασία με το κράτος, συνεχίζει την επιθετική της στάση. Δίχως κανέναν δισταγμό, η εταιρεία προχώρησε σε μαζικές απολύσεις εργαζομένων, ώστε να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της.

Εξάλλου, για την καπιταλιστική μηχανή το κέρδος είναι η μονάδα μέτρησης των ανθρώπινων ζωών. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη η απεργία πρέπει να είναι εργαλείο στα χέρια των εργατών για να ασκούν πίεση προς τους εργοδότες τους. Μέσω αυτής, συσπειρώνονται οι ταξικοί αγώνες και παγώνουν έστω και για λίγο τα κέρδη του κεφαλαίου. Δεν είναι ο ρόλος των, ξεπουλημενων στα αφεντικά, συνδικάτων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) να κυρήττουν αυτά όποτε θέλουν απεργία και να διαμεσολαβούν στα αιτήματα και στις ανάγκες μας. Προσπαθούν να απομαζικοποιήσουν τους εργατικούς αγώνες και να τους στρέψουν προς μια κατεύθυνση που βολεύει το κεφάλαιο και που σίγουρα δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής βάσης. Έτσι, τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα, η μαύρη εργασία, η επίθεση που δέχεται σαν μέσο αγώνα η απεργία τα τελευταία χρόνια, το μαύρο κεφάλαιο που ρέει πανω στα σώματα των πιο υποτιμημένων κομμάτιων της κοινωνίας είναι υπολογισμένα κι αναγκαία για την κεφαλαιοκρατία προκειμένου να συντηρείται και να αναπαράγεται. Θεωρούμε αναγκαίο μια απεργία να συνδέεται με όλα τα απότοκα του καπιταλισμού που υποτιμούν τις ζωές μας. Σε αυτό το πλαίσιο δε μπορεί να μη συμπεριληφθεί κι η μαζική δολοφονία των Τεμπών που αποτελεί ταυτόχρονα και πολύνεκρο εργατικό ατυχημα.

Η επιβάρυνση της καθημερινότητάς μας μέσα από την ακρίβεια, τη φτωχοποίηση, το προνόμιο της υγείας για τους εκλεκτούς που μπορούν να την πληρώσουν, την αυστηροποιήση των νόμων και της καταστολής, δημιουργεί ένα πλέγμα αγανάκτησης και θυμού. Στο αφήγημα ότι πενθούμε βουβά στο όνομα της εθνικής ενότητας απέναντι στην ΄τραγωδία΄, διακρίνουμε την προσπάθεια των κυρίαρχων μηχανισμών να αποκρύψουν την ταξική διάσταση του εγκλήματος, να μας πουν πως "όλοι οι Έλληνες είμαστε στην ίδια πλευρά", δίχως να υπάρχουν καταπιεστές και καταπιεσμένοι, για να κατευνάσουν την αναδυόμενη οργή και να την αποπροσανατολίσουν.

Από τα Τέμπη, την Πύλο, την Παλαιστίνη, τις γυναικοκτονίες, τα πογκρόμ κατά των ρομά, ζούμε σε ένα κράτος επικίνδυνο και δολοφονικό. Είναι το ίδιο σύστημα που αφήνει ελεύθερους μπάτσους-βιαστές (Μπουγιούκος), επιφανείς επιχειρηματίες και πλούσιους βιαστές (Λεύκοβιτς, Λιγνάδης) και φυλακίζει με μακροχρόνιες και εξοντωτικές ποινές πολιτικούς κρατούμενους και κόσμο του αγώνα. Καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε, λοιπόν, στη δικαιοσύνη και κανέναν δικαστή δεν περιμένουμε να κρίνει ένοχο το χέρι που τον ταΐζει. Ξέρουμε ποιοί έχουν τις πολιτικές ευθύνες και αυτοί δεν είναι άλλοι από το ίδιο το ελληνικό κράτος και το κεφάλαιο.

Η μόνη δικαιοσύνη για εμάς είναι αυτή που αποτυπώνεται στους δρόμους και στον αγώνα του καταπιεσμένου κόσμου ενάντια σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Δεν δεχόμαστε το κράτος να ορίζει πώς θα αγωνιστούμε θέτοντας τα όρια που μπορούμε να κινούμαστε, ώστε να μην γίνουμε επικίνδυνα για αυτό. Επιλέγουμε τον πολύμορφο και πολυποίκιλο αγώνα με όλα τα μέσα και υπερασπιζόμαστε τις συλλογικές αντιστάσεις και την αντιβία, πάντα απέναντι σ' αυτούς που εξαθλιώνουν και κοστολογούν την αξία των ζωών μας, που μας θέλουν υποταγμένες, που μας δολοφονούν σε τραίνα, ναυάγια, σε βενζινάδικα, μέσα και έξω από ΑΤ, σε "τυχαίους" ελέγχους, σε "λάθος" στροφές έξω απ' τη βουλή. Ο θάνατος δεν συνηθίζεται ποτέ...

"Σ' αυτή τη πλατεία

Σ' αυτούς τους δρόμους

Στη χώρα αυτή σ' όλο τον κόσμο

Η γενιά μας είναι μία.

Αυτή που πολεμάει για να νικήσει"

ΤΕΜΠΗ ΠΥΛΟΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙΤΕ ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΖΩΗ

Σάββατο 05/04 συγκέντρωση στο πλαίσιο πανελλαδικής μέρας δράσης για το κρατικο-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών 18:00 Πάρκο αγίου θεράποντα

Τετάρτη 09/04 όλα στην απεργιακή πορεία στις 11:00 Καμάρα

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα