Σάββατο 5 Απριλίου 2025 στις 14.00
Μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
Καλούμε όλα, όλες, όλους το Σάββατο 5/4 στις 14.00 σε μικροφωνική συγκέντρωση στα προπύλαια ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και ενόψει της απεργίας στις 9/4
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ,
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
Το αίμα των δηλωμένων 57 θυμάτων της δολοφονίας των Τεμπών, κυρίως νέων και φοιτητ(ρι)ών, από την θανατοπολιτική Κράτους και Καπιταλισμού φαίνεται πως εξακολουθεί, ακόμα και δύο χρόνια μετά, να ποτίζει με οργή την κοινωνία. Η νεοφιλελεύθερη κυριαρχία που βασίζεται στις ιδιωτικοποιήσεις με την ευρύτερη έννοια της εκμετάλλευσης κοινωνικών αγαθών και στην έντονη ενίσχυση των οργάνων καταστολής, χάνει το κάθε "δημοκρατικό" της προσωπείο. Ναι μεν διάχυτη και όχι τόσο συγκροτημένη, η συνειδητοποίηση πως το Κράτος δολοφονεί είναι παρόλα αυτά πλέον έντονα διαδεδομένη. Αυτό αποδείχθηκε και από την γενική απεργία της 28/2/2025, μια από τις μεγαλύτερες ιστορικά διαδηλώσεις στην χώρα, που ανέδειξε την δυνατότητα της κοινωνικής βάσης να αμφισβητεί τα θεμέλια της εξουσίας. Επιστρέφοντας τη βία στο σύστημα με μαζικότατες συγκρούσεις διαρκείας σε πολλαπλά μέτωπα και διατηρώντας την παρουσία τους στο δρόμο, οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου αντεπιτέθηκαν στην θανατοπολιτική Κράτους και Κεφαλαίου. Αυτή που εφαρμόζεται είτε μαζικά στα τρένα, στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε καθημερινά στα ΑΤ, στις κοινότητες των Ρομά, στους χώρους εργασίας μας, καθώς και έμμεσα από την ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια, το κόστος φοίτησης, τις αναπλάσεις και τις ευρύτερες ταξικές καταπιέσεις. Η αντίσταση της κοινωνίας σε όλη αυτή την νεοφιλελεύθερη επέλαση δεκαετιών έφτασε σε μια ακραία κλιμάκωση όταν η διάχυτη οργή αυτή την ημέρα γέμισε τους δρόμους δημιουργώντας εξεγερσιακό κλίμα που στράφηκε κατά της Βουλής, δηλαδή του βασικού κέντρου της εξουσίας, ενώ εξακολούθησε να βρίσκεται στους δρόμους στις κινητοποιήσεις που ακολούθησαν με τον ίδιο συγκρουσιακό χαρακτήρα.
Η απάντησή και το πρόταγμα μας απέναντι σε ένα σύστημα που θέτει τις ζωές μας στο βωμό του κέρδους και της κυριαρχίας, δεν μπορεί παρά να είναι ο άμεσος κοινωνικός έλεγχος των αγαθών, των υπηρεσιών και κάθε κοινωνικής δομής. Η αυτοδιαχείριση των τρένων από τα ίδια τα εργαζόμενα, των πανεπιστημίων από την φοιτητική κοινότητα, των νοσοκομείων από το ιατρικό προσωπικό και κάθε πτυχή της κοινωνίας σε τελική ανάλυση από την ίδια, βάσει των αναγκών και των δυνατοτήτων μας, αποτελεί για εμάς τη μόνη διέξοδο από το ψευτοδίλημμα ιδιωτική ή κρατική διαχείριση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι αυτοοργανωμένες δράσεις πυρόσβεσης, οι οποίες αποδεικνύουν ότι η αυτοδιαχείριση μπορεί να επιτευχθεί στο εδώ και το τώρα, όσο το κράτος αφήνει βουνά να καίγονται όπως στην Πεντέλη, στην Εύβοια, στον Έβρο. Ενάντια στο κράτος, το οποίο ούτως ή άλλως αμελεί κι τις κοινωνικές ανάγκες, η δυνατότητα να αποφασίζουμε οριζόντια για σημαντικά ζητήματα δεν είναι ουτοπική αλλά ρεαλιστική λύση. Την αυτοδιεύθυνση των ζωών μας προτάσσουμε και μεταξύ άλλων εντός πανεπιστημιών με τη δημιουργία εστιών αγώνα, όπου οργανωνόμαστε και δρούμε οριζόντια και αντιιεραρχικά.
Η απόδοση "δικαιοσύνης" ήταν ένα από τα πιο σημαντικά αιτήματα των προηγούμενων κινητοποιήσεων, τόσο από τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων όσο και από τους "αγανακτισμένους πολίτες" και τους κρατικούς-κομματικούς παράγοντες. Η δικαιοσύνη γίνεται αντιληπτή ως μια ανώτερη έννοια, ως κάτι αόριστο που θα αποδοθεί "θεϊκά" από τα αστικά δικαστήρια ή/και με την πτώση της κυβέρνησης. Είναι όμως σημαντικό να αντιληφθούμε ότι η αστική δικαιοσύνη, ως αναπόσπαστο μέρος συντήρησης και αναπαραγωγής του κράτους και της εξουσίας, δεν πρόκειται να αποδώσει καμία ευθύνη, ειδικά στο ίδιο το κράτος που την κατευθύνει και παρεμβαίνει σε αυτή. Άλλωστε, όλο αυτό το διάστημα το παρακολουθεί αμέτοχη να συγκαλύπτει το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη και να είναι συμμέτοχο στην εξαφάνιση κομβικών στοιχείων, στην δολοφονία προσώπων που συνδέονται κατά τρόπο τινά με την υπόθεση και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να συνεχίσει την πολιτική του με κάθε κόστος. Πρόκειται για τον ίδιο κρατικό μηχανισμό -και όλες τις δομές εξουσίας του- που πραγματοποιεί εξώσεις πρώτης κατοικίας, ο οποίος ξεπλένει βιαστές και κυκλώματα trafficking, δολοφονεί σε ΑΤ, σύνορα, νοσοκομεία, λιμάνια και βουνά, διώκει όσα αντιστέκονται έμπρακτα στην καταπίεση που βιώνουμε, ενώ ταυτόχρονα μεταχειρίζεται με τον καλύτερο τρόπο κάθε είδους καταπιεστή, από τους μπάτσους-δολοφόνους μέχρι τα αφεντικά και τις κάθε λογής διαθέσεις του κεφαλαίου για κέρδος σε βάρος της κοινωνίας. Δεν ζητάμε να κάνει καλύτερα τη δουλειά του, καθώς την πραγματοποιεί με τεράστια επιτυχία. Η "δηκεοσινη" θα αποδοθεί στους δρόμους, από τα εξεγερμένα άτομα, απ' όσα βιώνουν την καταπίεση και αντιστέκονται σε αυτήν, από τους κοινωνικούς μας αγώνες.
Ως σχήματα που οργανώνονται στη βάση και δρούν οριζόντια και αντι-ιεραρχικά, τα κυριότερα για μας μέσα πάλης-αντίστασης και κλιμάκωσης είναι οι καταλήψεις, οι συγκεντρώσεις-πορείες και οι απεργίες με ταξικά αιτήματα βάσει των κοινωνικών μας αναγκών. Επιδιώκουμε αυτός ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας να πάρει μεγαλύτερες εκτάσεις και οι αποφάσεις εντός και εκτός σχολών να λαμβάνονται όσο πιο μαζικά μέσω συλλογικών διαδικασιών, από τα κάτω και για τα κάτω, ακηδεμόνευτα, χωρίς την παρέμβαση συστημικών δυνάμεων που αποσκοπούν στην κατάκτηση της εξουσίας και στην πυρόσβεση των κινημάτων, με τις "ρεαλιστικές" λύσεις της ανάθεσης, του "δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω" ή "δεν είναι ώριμες οι συνθήκες". Τα μέσα πάλης μας δεν περιορίζονται από την νομιμότητα και τα συντεχνιακά όρια που τίθενται, αλλά διαμορφώνονται από τις δικές μας ανάγκες ταξικά και κοινωνικά, από τα συνθήματα μας σε μία πορεία εώς τον τρόπο με τον οποίο θα κάνουμε κατάληψη. Θέλουμε οι αποφάσεις να διαμορφώνονται συλλογικά και δεν αντιλαμβανόμαστε τα μέσα πάλης μας εργαλειακά και ευκαιριακά, ώστε να κερδίσουμε κάποιο μικροπολιτικό όφελος, αλλά για την δημιουργία κινημάτων επικίνδυνων για το κράτος και το κεφάλαιο. Προτάσσουμε καταλήψεις και προλεταριακές απεργίες διαρκείας, οι οποίες όχι μόνο αποσταθεροποιούν το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα πραγματικά και όχι συμβολικά, αλλά συγκροτούν πόλους αντίστασης, ριζοσπαστικές και μαχητικές κοινότητες αγώνα, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους κοινωνικής και πολιτικής ζύμωσης. Σκοπός μας είναι η συνεχής κλιμάκωση με ανταγωνιστικά αιτήματα και όχι η μετάβαση σε "εξανθρωπισμένα" συστήματα καταπίεσης. Σε κάθε είδους κράτος και σύστημα που χτίζεται πάνω και διατηρείται μέσω της βίας, το να την επιστρέφεις με την μορφή της αντιβίας δεν είναι απλά επιλογή, αλλά αναγκαιότητα.
Ενόψει της μεγαλειώδους συγκέντρωσης ενάντια στο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπων, ο κρατικός μηχανισμός προσπάθησε να περιορίσει την μαζική προσέλευση του κόσμου στους δρόμους. Έτσι, επιστρατεύοντας κάθε μέσο, από τις προηγούμενες ημέρες της συγκέντρωσης είχε ήδη ξεκινήσει να στήνεται η ρητορική της προβοκάτσιας στα μίντια, μέσω ανακοινώσεων της ΕΛΑΣ που έκαναν λόγο για ασφαλίτες ανάμεσα στους διαδηλωτές με σκοπό να διασπαστεί το κοινωνικό σώμα και η οργή να μεταβληθεί προς αυτά που θα συγκρουστούν. Αυτό αποτέλεσε έναυσμα κυρίως για το δήθεν ριζοσπαστικό και επαναστατικό κομμάτι της αριστεράς να καταδικάσει τις πρακτικές της αντιβίας ενάντια στην εξουσία και να σπείρει ακόμα περισσότερο τη ρητορική της προβοκατορολογίας, προφανώς προς δικό του όφελος.
Από τη δικιά μας σκοπιά, η ρητορική αυτή δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω, παρά μια ακόμη μορφή καταστολής. Στοχοποιεί εκείνα που επιλέγουν να αναπτύξουν οποιαδήποτε μορφή συγκρουσιακής δράσης και να επιστρέψουν έστω και στο ελάχιστο τη βία που βιώνουμε από το σύστημα όλα μας καθημερινά σε όλες τις πτυχές των ζωών μας. Επίσης, να μην ξεχνάμε ότι και διαχρονικά οι μόνοι αγώνες που κατάφεραν να αντιμετωπίσουν στα ίσα το σύστημα είχαν συγκρουσιακή μορφή, με παραδείγματα την εξέγερση του '08, το κίνημα ενάντια στα μνημόνια του 2011-2012 και διεθνώς στο τώρα στην Τουρκία και στο Μπαγκλαντές.
Παρ'όλα αυτά η τακτική της προβοκατορολογίας δεν μπορεί να μας επηρεάσει και έτσι θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε δυναμικά ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας που μας καταπιέζει και μας στερεί την ελευθέρια μας.
ΟΛΑ/ ΟΛΕΣ/ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 9/4 ΣΤΙΣ 11.00 ΣΤΑ ΧΑΥΤΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ-ΤΑΞΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ
ΟΙ ΕΡΓΑΤΟΩΡΕΣ ΜΕ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΕΣ, ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΜΜΕΝΕΣ
ΤΕΜΠΗ, ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ, ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥH
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΑ ΣΧΗΜΑΤΑ ΝΟΠΕ
ΠΑΔΑ
ΠΑΝΤΕΙΟΥ
πηγή : email που λάβαμε στις 3 Απριλίου 19h