Παρασκευή 23 Μαίου 2025 στις 18.00
Ανοιχτή συνέλευση αυτόνομης πρωτοβουλίας ΔΙΠΑΕ
«Μας τάξαν τα καλύτερά μας χρόνια και αυτά δεν ήρθαν ποτέ» - γιατί ποτέ δεν ήταν στόχος τους να έρθουν! Η σκληρή πανεπιστημιακή πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωπες ως φοιτήτριες καθημερινά, αποκλίνει σημαντικά από το ιδεατό αφήγημα που προβάλει το πανεπιστήμιο ως ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης,διακίνησης ιδεών και ισότιμης πρόσβασης στην γνώση.
Σε μια καπιταλιστικη κοινωνία, που η εντατικοποίηση των ζωών μας αποτελεί κανονικότητα,βλέπουμε μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους να επιβάλλεται η πειθάρχηση και η συμμόρφωση με σκοπό να διαμορφωθούν υποταγμένα υποκείμενα που εξυπηρετούν τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου.Σε πανεπιστήμια που ολοένα και περισσότερο θυμίζουν επιχείρηση, προωθώντας λογικές ανταγωνισμού και ατομικής ανέλιξης, η γνώση μετατρέπεται σε προϊόν προς πώληση,τα φοιτητά σε πελάτες και τα πτυχία σε ανταγωνιστικά εμπορεύματα στην αγορά εργασίας.Όλα αυτα σε ενα πλαίσιο εκπαιδευτικής αναδιάρθωσης (διαγραφές,πειθαρχικά,μπάτσους,κάμερες,ιδιωτικοποίηση κλπ) στην οποία όχι μόνο δεν αντιστέκεται, αλλά έρχεται να ενισχύσει με την παρουσία της η κυβερνητική παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Συμβάλλει ενεργά στην αποπολιτικοποίηση των φοιτητριών,νομιμοποιώντας το πανεπιστήμιο-επιχείρηση μέσω πελατειακών σχέσεων(σημειώσεις, σεμινάρια-πιστοποιητικά, θέματα, κονέ), εξαγοράζοντας έτσι την σιωπή και την υπακοή.
Παράλληλα στα πανεπιστήμια οι φοιτητικοί σύλλογοι αποτελούν το μόνο θεσμικό όργανο συλλογικής διεκδίκησης και δράσης, αναγνωρίζουμε την ύπαρξη τους, ωστόσο δεν συμφωνούμε με αυτούς πολιτικά. Ο τρόπος λήψης των αποφάσεων γίνεται μέσω των γενικών συνελεύσεων των ΦΣ. Σε αυτές τις διαδικασίες δεν υπάρχει χώρος για συζήτηση, σκέψη, προβληματισμό και συνδιαμόρφωση των αποφάσεων.Τα αυριανά αφεντικά μας, είτε οι γνώστες της πολιτικής, καταθέτουν τις προτάσεις προς ψήφιση, και εμείς απλά καλούμαστε να αναδείξουμε ποια πολιτική δύναμη θα υπερισχύσει, αναπαράγοντας έτσι λογικές ανάθεσης και εκπροσώπησης . Βρίσκουμε προβληματική την αποδοχή του φοιτητή ως συλλογικό υποκείμενο, καθώς αγνοεί τις διαταξικές διαιρέσεις και τα αντικρουόμενα συμφέροντα.
Την ίδια στιγμή, η κοινωνική πραγματικότητα έξω από τα αμφιθέατρα δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες. Από τα Τέμπη και τη διαχρονική υποτίμηση των ζωών μας από το κράτος-δολοφόνο, μέχρι τον ΟΑΣΘ, όπου αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε εισιτήριο για να πάμε στις σχολές μας αντιμετωπίζοντας ελέγχους με επιβολές προστίμων , βιώνουμε καθημερινά μια συνθήκη βίας, εκμετάλλευσης και καταστολής . Στη λέσχη, το φοιτητικό πάσο εργαλειοποιείται και όποιο άτομο δεν "πληρεί τα κριτήρια" στην σίτιση, αυτομάτως αποκλείεται από το πιο βασικό δικαίωμα, το φαγητό. Η «δωρεάν παιδεία» είναι πια ανέκδοτο, και το τίμημά της το πληρώνουμε με όρους κοινωνικού αποκλεισμού, πειθάρχησης και επιτήρησης/ελέγχου.
Σίγουρα η φοιτητική μας ιδιότητα αποτελεί πυρήνα συλλογικοποίησης και διεκδίκησης, αλλά είναι και άλλα ζητήματα που μας απασχολούν και με έναυσμα αυτά διαμορφώνουμε τα πεδία δράσης μας. Με αυτή την παραδοχή λοιπόν και με την εξαθλίωση να μην περιορίζεται μόνο εντός του πανεπιστημιακού χώρου, αναγνωρίζουμε την ανάγκη να απαντάμε δυναμικά σε κάθε μορφή καταπίεσης που ενισχύεται απο το υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα. Με τις γυναικοκτονίες να αποτελούν πλέον καθημερινότητα,με push backs και πογκρόμ να συντελούνται ολοένα και πιο συχνά, εμείς στεκόμαστε η μία δίπλα στο άλλο, με αντικρατική, αντικαπιταλιστική, αντιπατριαρχική,αντιφασιστική, αντιεξουσιαστική δράση. Επιλέγουμε να υπάρχουμε μεσα και έξω απο τις σχολές με τα δικά μας χαρακτηριστικά ως πολιτικά υποκείμενα και ως εκ τούτου επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε ένα χώρο γόνιμο για πολιτική συζητηση, διάλογο και μοίρασμα γνώσεων,στον οποίο νιώθουμε ασφαλή. Συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας,αυτό-οργανωμένα,συνδιαμορφωτικά, αντιιεραρχικά, συντροφικά.
Καλούμε την Παρασκευή 23/5 ανοιχτή συνέλευση της αυτόνομης πρωτοβουλίας φοιτητ(ρι)ών ΔΙΠΑΕ.