Δευτέρα 26 Μαίου 2025 στις 20.30
Προβολή: Το Αγαπημένο μου Γλυκό (My Favourite Cake)
Οι μέρες ζεσταίνουν και μάλλον ήρθε η ώρα (άνευ καιρικού η τεχνικού απροόπτου) για θερινό σινεμά Έτσι λοιπόν τη Δευτέρα 26 Μαΐου στις 8.30 στο δασάκι της Ευελπίδων απέναντι από το στέκι μας Ιωάννου Σούτσου 62 προβάλουμε Ιρανικό κινηματογράφο <<Το Αγαπημένο μου Γλυκό>> My Favourite Cake των Μάριαμ Μογκαντάμ και Μπεχτάς Σαανέχα
Η 70χρονη Μαχίν είναι εδώ και 30 χρόνια χήρα. Μένει ολομόναχη στην μονοκατοικία στα προάστια που μεγάλωσε τα παιδιά της για να τα δει να ανοίγουν την αυλόπορτα του φιλόξενου κήπου και του αφιλόξενου Ιρανικού Καθεστώτος και να δραπετεύουν στο εξωτερικό. Τώρα η μοναξιά της διακόπτεται από σκόρπια FaceTime τηλεφωνήματα για να κλέψει δυο κουβέντες από την κόρη της, ένα βλέμμα από τα εγγόνια της. Ο ύπνος της είναι διαταραγμένος, το βαρύ της σώμα κουρασμένο. Δύσκολα θα επισκεφθεί την αγορά της πόλης, ταξί θα της κουβαλήσει τα πράγματα στο σπίτι, σπάνια θα μαγειρέψει όπως συνήθιζε για να έρθουν «τα κορίτσια» - οι παιδικές φίλες της που μένουν μακριά κι έχουν κι εκείνες τις ζωές τους.
Σε μία τέτοια συγκέντρωση όμως, που οι γυναίκες κελαηδούν νέα και κουτσομπολιά, αλληλοπειράζονται και τσακώνονται, όλες συμφωνούν σε κάτι: αρκετά έμεινε η Μαχίν μόνη. Γιατί δεν βρίσκει έναν ελεύθερο κύριο να συντροφευτεί στα τελευταία χρόνια της ζωής της; Και κάπως έτσι, η Μαχίν φοράει και κραγιόν, εκτός από την μαντήλα, στην βόλτα της στην πόλη. Στο εστιατόριο των συνταξιούχων ακούει τον συμπαθή Φαραμάζ να παραπονιέται ότι των τρώει η μοναξιά του και δεν έχει να φάει ένα πιάτο καλομαγειρεμένο φαγητό κι αποφασίζει να τον ακολουθήσει και να του κάνει μία πρόταση: θα ήθελε να έρθει σπίτι της το βράδυ και να του φτιάξει το αγαπημένο της κέικ;
Υπάρχει μία διάχυτη γλυκύτητα, μία απενοχοποιημένη αφέλεια στο πώς πλησιάζουν οι Μπογκαντάμ-Σανιχά την ιστορία τους. Οι πιθανότητες, οπουδήποτε στον κόσμο, για μία 70χρονη γυναίκα να προτείνει ένα βράδυ συντροφιάς σ' έναν άγνωστο συνομήλικό της κι αυτό να εξελιχθεί σε ένα τρυφερό, ολονύχτιο ραντεβού είναι μηδαμινές. Ομως δεν βρισκόμαστε σε οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο. Το σύγχρονο απολυταρχικό Ιράν συνήθως αντικατοπτρίζεται κλειστοφοβικό και δυσοίωνο στην μεγάλη οθόνη κι αυτή η ιστορία επιλέγει να εστιάσει στον άνθρωπο που αναζητά αγάπη, ως υπέρτατη πράξη αντίστασης και επανάστασης.