kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΠΥΛΟΣ-ΤΕΜΠΗ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Δύο χρόνια πριν, ανοικτά της Πύλου, ένα σαπιοκάραβο μεταφέροντας περίπου 750 ανθρώπους από την Συρία, την Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και το Πακιστάν αναζητά βοήθεια. To ελληνικό λιμενικό εφαρμόζοντας πιστά τις εντολές του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. επιλέγει στα πλαίσια στρατηγικού σχεδιασμού να μην διασώσει ποτέ τους ναυαγούς-μετανάστες και τη νύχτα στις 14/6/23, προσπαθώντας να τους σπρώξει προς την Ιταλία, αντί να τους διασώσει από τον κίνδυνο που ήδη βρίσκονταν, τους έπνιξε. Το ελληνικό κράτος, παρά τις όποιες νομιμοφανείς δικαιολογίες που επικαλείται, ήταν πλήρως ενήμερο για τις δολοφονικές επιπτώσεις των πρακτικών του λιμενικού. Εξίσου γνώριζε για τις επιπτώσεις της διάλυσης του δημόσιου σιδηροδρόμου, που οδήγησαν στην κρατική-καπιταλιστική δολοφονία των 57 συνανθρώπων μας στα Τέμπη. Το ίδιο συνειδητά συμμετέχει στη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Και οι τρεις αυτές υποθέσεις δεν είναι αποτέλεσμα ατυχών συγκυριών αλλά αποτελούν τμήμα της οργανωμένης βίας της εξουσίας προς τους από τα κάτω της κοινωνίας. Παράλληλα, οι μηχανισμοί του σύγχρονου ολοκληρωτισμού του κράτους και του κεφαλαίου κινητοποιούνται για να κανονικοποιήσουν/σχετικοποιήσουν/δικαιολογήσουν αυτή την εξωφρενική βία στην υπόλοιπη κοινωνία. Ο πνιγμός ναυαγών βαφτίζεται προάσπιση συνόρων, η δολοφονία στα Τέμπη εξιδανικεύεται ως θυσία, η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού αποσιωπάται μπροστά στην "αναγκαία για την Ελλάδα" στρατηγική συμμαχία με το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ. Κατ' επέκταση, οι εξώσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, οι εργοδοτικές δολοφονίες στα εργασιακά κάτεργα και η ακρίβεια προβάλλονται και αυτά ως αναπόφευκτα και πρέπει να τα υπομείνουμε.

Αυτή η ταξική βία των από τα πάνω δεν αποσκοπεί σε τίποτα άλλο παρά στη συσσώρευση κέρδους για τα αφεντικά και τη διατήρηση-αναπαραγωγή της κρατικής εξουσίας, ενώ η κανονικοποίησή της δίνει το πάτημα για περαιτέρω αποκτήνωση. Συγκεκριμένα, στο μεταναστευτικό, το ναυάγιο της Πύλου έρχεται να προστεθεί σε αμέτρητα ακόμα κρατικά εγκλήματα ανάλογου βεληνεκούς και σε δολοφονίες με θύματα μετανάστες/στριες. Αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται να ταξιδέψουν στοιβαγμένοι μέσα σε ψαρόβαρκες στα ανοικτά της Μεσογείου όχι από άγνοια κινδύνου, αλλά γιατί η Ε.Ε. και το ελληνικό κράτος κατέστησε (με την ανοχή μας) οποιαδήποτε άλλη διόδο δολοφονικότερη: Στον Έβρο μετανάστες απάγονται, ληστεύονται, κακοποιούνται και επαναπροωθούνται από τους μπάτσους, στο ανατολικό Αιγαίο εκατοντάδες πνίγονται, ενώ οι επιζώντες φυλακίζονται σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο στόχος αυτής της πολιτικής, όπως παραδέχεται η Ε.Ε. χωρίς προσχήματα μέσω του "Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο", είναι η διαλογή όλων εκείνων των φτωχοδιαβόλων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως (μισθωτοί) σκλάβοι. Οι μετανάστες δεν αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι από τα ευρωπαϊκά κράτη αλλά ως φθηνά εργατικά χέρια και μπροστά στην εξαθλίωση και τον θάνατο θα αναγκαστούν να δουλέψουν κάτω από συνθήκες (οικονομικής) σκλαβιάς. Πρόσφατο παράδειγμα των παραπάνω είναι ο νέος "Κώδικα μετανάστευσης" που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ. Σύμφωνα με αυτόν, οι μετανάστες εργάτες έχουν δικαίωμα να διαμένουν στη χώρα και να εργάζονται για 9 μήνες κάθε χρόνο, ενώ τους υπόλοιπους τρεις μήνες πρέπει να επιστρέφουν στην πατρίδα τους, πράγμα που καθιστά απαγορευτική τη θεμελίωση κάθε άλλου δικαιώματος. Ταυτόχρονα, μέσω της επιτηδευμένα ανεπαρκούς κοινωνικής ένταξης των μεταναστών και της καλλιέργειας ρατσιστικών και ξενοφοβικών ιδεολογιών (οι οποίες ενυπάρχουν στην παραπάνω πολιτική κοστολόγησης της ανθρώπινης ζωής), το κράτος τους βαφτίζει ως υπαίτιους των καταστροφικών αποτελεσμάτων της δικής του βίας ξεπλένοντας έτσι τις δολοφονικές του ευθύνες. Η άδικη και βαθιά αυτή ταξική πολιτική του κράτους απέναντι στους ξεριζωμένους μετανάστες και πρόσφυγες είναι η πιο αποκαλυπτική εκδήλωση της σύγχρονης καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η οποία επεκτείνεται και στην υπόλοιπη κοινωνική βάση.

Αυτή η βαρβαρότητα που βιώνουν οι μετανάστες/στριες δεν ξεκινά στα σύνορα της Ευρώπης, αλλά ενυπάρχει ήδη στον τόπο τους. Εξάλλου, οι ίδιες οι μεταναστευτικές ροές είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αποικιοκρατικής επιβολής και της αφαίμαξης του φυσικού πλούτου των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Η γενοκτονία του παλαιστινιακού λάου από το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ αποτελεί το πιο επίκαιρο αλλά και ιστορικό παράδειγμα αυτής της πολιτικής. Εδώ και 77 χρόνια οι Παλαιστίνιοι βρίσκονται σε καθεστώς Απαρτχάιντ, δηλαδή σε συνθήκες θεσμικού ρατσισμού, συνεχόμενου αποκλεισμού, βίαιου εκτοπισμού, εξαθλίωσης και μαζικών δολοφονιών από τον IDF, τον ''ηθικότερο στρατό του κόσμου'' σύμφωνα με τα σιωνιστικά καθάρματα. Το Ισραήλ εδώ και δύο χρόνια μέσα από τους ασταμάτητους βομβαρδισμούς, τον αποκλεισμό της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα και τις δολοφονίες πάνω από 75.000 Παλαιστίνιων, επιχειρεί να ενσωματώσει τη λωρίδα της Γάζας αναδιαμορφώνοντας την περιοχή, διαπράττοντας τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού μπροστά στα μάτια της μας. Αυτή είναι η πρακτική εφαρμογή του ρατσιστικού, σιωνιστικού φαντασιακού. Ενός φαντασιακού που προωθείται από την ολοκληρωτική δράση του ισραηλινού και αμερικάνικου κεφαλαίου στην περιοχή. Ήδη τα βομβαρδισμένα εδάφη της Γάζας ξεπουλιούνται από ομάδες συμφερόντων στην Αμερική με σκοπό την ανάπλασή τους από ισραηλινές επιχειρήσεις.

Βλέπουμε, λοιπόν, πως οι πόλεμοι και οι κρίσεις βοηθούν το κεφάλαιο να επιβιώσει και να ανασχηματιστεί, δημιουργώντας παράλληλα την προσφυγιά. Οι γενοκτονίες και τα απολυταρχικά καθεστώτα, εκτός από την αντιανθρώπινη, δολοφονική τους διάσταση, δημιουργούν πλασματικές ανάγκες εξυπηρετώντας το αφήγημα των εξουσιαστών περί της δήθεν ανάγκης για άμυνα και ασφάλεια, με τη βιομηχανία όπλων και οπλικών συστημάτων να πλουτίζει ανεξέλεγκτα. Ο σύγχρονος καπιταλιστικός και εξουσιαστικός κόσμος εκτείνεται σε παγκόσμιο επίπεδο έχοντας αλληλένδετες καταπιέσεις που η μία βρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με την άλλη. Εξάλλου, οι τραγικές συνέπειες ενός πολέμου έχουν αντίκτυπο για όλους μας είτε αυτές ονομάζονται ακρίβεια είτε μετανάστευση. Οι κεφαλαιοκράτες, από την πλευρά τους, έχοντας ως ανδρείκελά τους την πολιτική ηγεσία, συνεχώς επιδιώκουν την μεγιστοποίηση των κερδών παραβλέποντας την ανθρώπινη ζωή. Έτσι λοιπόν, όσοι από τους 600 μετανάστες/στριες στην Πύλο δεν πνίγηκαν από τη θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε. θα αποτελέσουν το φθηνό εργατικό δυναμικό για τα ντόπια αφεντικά. Με παραπλήσιο τρόπο η ζωή των 57 ανθρώπων που δολοφονήθηκαν στα Τέμπη θεωρήθηκε υποδεέστερη μπροστά στην ανάγκη για το ξεπούλημα των δημόσιων σιδηροδρόμων και τα κέρδη των καπιταλιστών από το ξεπούλημα αυτό. Συμπερασματικά, στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, ο καπιταλισμός δεν έχει όρια και η ανθρώπινη ζωή κοστολογείται και παραγκωνίζεται.

Παράλληλα, σε ό,τι αφορά το ελληνικό κράτος, αυτό ανέκαθεν λειτουργούσε ως προαγωγός των συμφερόντων της Δύσης και άρα είναι και αυτό συνένοχο στην γενοκτονία των Παλαιστινίων. Σε διπλωματικό επίπεδο στηρίζει το Ισραήλ τόσο στρατιωτικά, όσο και οικονομικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το μνημόνιο συνεργασίας Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ, έτσι ώστε να υπερισχύσουν στην περιοχή έναντι της Τουρκίας σε σχέση με τον καθορισμό των ΑΟΖ αλλά και για ευρύτερα γεωπολιτικά και ενεργειακά ζητήματα που ενδιαφέρουν τα αντίστοιχα καπιταλιστικά συμφέροντα στα κράτη αυτά. Τέλος, τα ερευνητικά προγράμματα διαφόρων ελληνικών πανεπιστημίων σε συνεργασία με τον ισραηλινό στρατό και εταιρίες ισραηλινών συμφερόντων (ΕΜΠ ΕΚΠΑ ΑΠΘ) καθώς και η παράλληλη αναπαραγωγή της σιωνιστικής προπαγάνδας επισφραγίζουν την αγαστή συνέργεια του ελληνικού κράτους στην γενοκτονία των Παλαιστινίων. Επιπρόσθετα, το ελληνικό κράτος με την κατασταλτική του διαχείριση, εξαπολύοντας επίθεση σε όσους ανθρώπους αγωνίζονται ενάντια στην γενοκτονία, καθιστά σαφές πως σε έναν κόσμο με καταπιεστές και καταπιεσμένους το δίκιο είναι το δίκιο του ισχυρού, διαμορφώνοντας το έδαφος για την άγρια επέλαση του κεφαλαίου, του κοινωνικού εκφασισμού και της μισαλλοδοξίας.

Τέλος, στην περίπτωση της κρατικής δολοφονίας των 600 μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου η λύση για μας δεν είναι η νομική δικαίωση ή η καταδίκη κάποιων μεμονωμένων λιμενόμπατσων. Κι αυτό, γιατί βλέπουμε πως το νομικό οπλοστάσιο του κράτους είναι προορισμένο εξαρχής να διατηρεί και να νομιμοποιεί την κυριαρχία των εξουσιαστών αδιαφορώντας για την ευημερία της κοινωνικής πλειοψηφίας. Από τα Τέμπη μέχρι την Πύλο το κράτος με ενορχηστρωμένες προσπάθειες, ψάχνοντας αποδιοπομπαίους τράγους, προσπαθεί να βγει άμοιρο των ευθυνών του. Η στάση μας απέναντι σε όλη αυτή την βαρβαρότητα είναι η αυτοοργάνωση των κοινωνικών ταξικών μας αντιστάσεων και αυτή της διεθνιστικής αλληλεγγύης. Να εναντιωθούμε σε έναν εξουσιαστικό κόσμο που σπέρνει τον θάνατο, την επιβολή, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον λαό της Παλαιστίνης πού αποτελεί παράδειγμα αξιοπρέπειας και αντίστασης και μας εμπνέει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στους καταπιεστές μας.

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ - ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ STOP ΣΤΑ PUSHBACKS ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ - ΚΟΙΝΗ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΖΩΗ - ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας | asp2ex023@espiexv.net

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Ιουνίου 20h