Τετάρτη 11 Ιουνίου 2025 στις 11.30
Μικροφωνική ενάντια στην καταστολή & την πειθάρχηση εντός των πανεπιστημίων
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΣΑΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ
Το τελευταίο διάστημα βλέπουμε για άλλη μια φορά την καταστολή στην φοιτητική κοινότητα και την κοινωνική βάση ευρύτερα. Οι συνεχείς επιθέσεις κατά των κατειλημμένων χώρων εντός και εκτός πανεπιστημίων ακολουθούνται από απειλές από την πλευρά του κράτους προς όλο τον αγωνιζόμενο κόσμο. Κομμάτι αυτών των επιθέσεων αποτελούν τα τελευταία μέτρα γύρω απο την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που αφορούν παύση της φοιτητικής ιδιότητας σε περίπτωση σύλληψης εντός πανεπιστημίου και πλήρης διαγραφή σε ενδεχόμενο ενοχής, εγκατάσταση καμερών εντός και τουρνικέ στην είσοδο των πανεπιστημίων, ελέγχους κατά την είσοδο και έξοδο και παρουσία μπάτσων εντός των χώρων. Οι δηλώσεις αυτές συνοδεύονται με πλήθος ψεμάτων για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα: η δήθεν επίθεση από τον διδακτορικό στο ΕΜΠ που εν τέλει ξεκίνησε από την κυλικειάρχισσα και φίλη του πρύτανη για μια αφισοκόλληση, η υπόθεση της νομικής οπού αποκρύπτεται ότι επρόκειτο για επίθεση στην ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και στοχοποιούνται συντρόφια για την πολιτική τους ταυτότητα και μόνo, το lockout της Νομικής στις 19/05 για να μην πραγματοποιηθεί η μικροφωνική, η αποτύπωση των χώρων μας ως βρώμικους και χώρους ανομίας αντί για περιβάλλοντα κοινωνικής αντίστασης και άλλα πολλά. Μέσα από ολα αυτά κράτος, μπάτσοι και πρυτανικές αρχές χτίζουν το κατάλληλο περιβάλλον για την επέλαση της επιτήρησης των ζωών μας όλο και περισσότερο. Το κατάλληλο κλίμα για την επιβολή των μέτρων ενός σχεδίου που έχει μείνει στα χαρτιά εδώ και δεκαετίες λόγω των αγώνων των καταπιεσμένων μερών της κοινωνίας. Στο ΕΜΠ και συγκεκριμένα στα κτίρια επί της Πατησίων η παρακολούθηση μέσω καμερών έχει ήδη ξεκινήσει να πραγματοποιείται• στο ΕΚΠΑ κόπηκαν τα απαραίτητα κονδύλια για να στηθεί η μονάδα ασφαλείας και προστασίας, ενώ στις ΦΕΠΑ έχει ήδη πραγματοποιηθεί η τοποθέτηση τουρνικέ, η είσοδος εντός του κτιρίου με κάρτα και καταγραφή στοιχείων.
Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έρχεται σε μια περίοδο που τα φοιτητικά κινήματα και ο κόσμος που οργανώνεται εντός αυτών καταστέλεται λόγω της ανάγκης του να αντιτεθεί στην νέα πραγματικότητα που αυταρχικά μας επιβάλλεται. Δεν είναι τυχαίο που όλα τα παραπάνω μέτρα για την εκπαίδευση συνοδεύονται με αμέτρητα ακόμα που αφορούν την εργασία, το μεταναστευτικό, το περιβάλλον, την υγεία, τον ποινικό κώδικα, τις μεταφορές, το ρεύμα, ακόμα και το νερό. Το κράτος θέλοντας να γίνουν τα πανεπιστήμια πιο ελκυστικοί χώροι για επενδύσεις, κινείται κατασταλτικά με στόχο την αποστείρωση και πειθάρχηση εντός αυτών. Καταστολή δεν είναι μόνο τα πειθαρχικά, το ν+2, οι διαγραφές φοιτητών, συλλήψεις και κάμερες. Καταστολή για εμάς είναι και ό,τι συνοδεύεται και ό,τι προκύπτει από όλα αυτά, η εντατικοποίηση, καταστολή είναι και τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, ή η αναθεώρηση του αρθρου 16. Όλες αυτές οι αλλαγές δεν πάνε να απαγορεύσουν μόνο τον αγώνα εντός των σχολών αλλά και την δυνατότητα φοίτησης γενικά, με την ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των ταξικών φραγμών.
Τα πανεπιστήμια ανέκαθεν στέκονται αγκάθι στην επιβολή Κράτους και Κεφαλαίου, από τους αντιδικτατορικούς αγώνες κατά την Χούντα, τα κοινωνικά κινήματα της Μεταπολίτευσης έως και σήμερα. Ως χώροι συσπείρωσης, σύνδεσης και ριζοσπαστικοποίησης όσων αγωνίζονται ενάντια στην υποτίμηση των ζώων τους, οι σχολές μας ενέχουν από πάντα το στοιχείο της σύγκρουσης τόσο απέναντι στην εξουσία όσο και στο εσωτερικό τους από τη στιγμή που αποτελούν πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ αντιπάλων πολιτικών και ταξικών συμφερόντων. Συγκεκριμένα λειτουργώντας ως χώρος ελεύθερης παραγωγής και διακίνησης ιδεών-επικίνδυνων προς την εκάστοτε εξουσία καθώς και γνώσεών που μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και όχι απλά στην αγορά, εμφανίζονται ως ρήγμα στο κρατικό καπιταλιστικό σύστημα που θέλει τα πάντα υποταγμένα στο κέρδος και την αδράνεια. Τα πανεπιστήμια σε αυτο ακριβώς το πλαίσιο, εμφανίζονται ως εδάφη αγώνα για τα κινήματα και πέραν του φοιτητικού, το οποίο από μόνο του υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα των φοιτητ(ρι)ών απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωσημπορεί να αποτελέσει απειλή. Ακριβώς λοιπόν η πολιτική σημασία των σχολών βρίσκεται στην δυνατότητα τους να λειτουργήσουν ως ορμητήρια για ολόκληρη την αγωνιζόμενη κοινωνία απέναντι στο κράτος, τον καπιταλισμό, την πατριαρχία και κάθε καταπιεστική δομή. Το πανεπιστημιακό άσυλο που συμπύκνωνει αυτήν την δυνατότητα σύνδεσης αγώνων, ανήκει σε όλη την κοινωνία και σε καμία περίπτωση δεν χωράνε σε αυτό μπάτσοι και αφεντικά.
Οι καταλήψεις πέρα από άμεση αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας και της εμπορευματοποίησης, αποτελούν εδαφικοποίηση των συντροφικών μας σχέσεων, νησίδες αγώνα και αντίστασης, χώρους πολιτικής ζύμωσης και αυτοοργάνωσης στους οποίους η εξουσία του κράτους απουσιάζει. Είναι ανάσες ελευθερίας στο μικροαστικό και ρεφορμιστικό τρόπο ζωής που θέλει να μας επιβάλλει το κράτος. Είναι οι χώροι στους οποίους η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και οι ιδέες μας μεταβαίνουν από την θεωρία στην πράξη. Αποτελούν οδοφράγματα και επίθεση στις πρακτικές κράτους-κεφαλαίου που καταπιέζουν και ευτελίζουν τις ζωές μας. Για αυτά και ακόμη περισσότερα οι καταλήψεις δεν παραδίδονται αλλά μάχονται.
Στα μέτρα που προσπαθεί να επιβάλλει το κράτος εμείς απαντάμε με συλλογικούς αγώνες ενάντια στην καταστολή και την πειθάρχιση εντός των πανεπιστημιακών χώρων. Ως ελευθεριακά σχήματα,στέκια και κατειλημμένοι χώροι εντός των σχολών, καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία Πολυτεχνειούπολης Ζωγράφου την Τέταρτη 11/6 στις 11:30
Ανοιχτή συνέλευση για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και την καταστολή στα πανεπιστήμια
πηγή : email που λάβαμε στις 10 Ιουνίου 20h