Παρασκευή 20 Ιουνίου 2025 στις 20.00
Θεατρικη παρασταση "φταιει ο ερωτας"
Ακούς συχνά ότι θα έπρεπε να έχει γίνει κάτι σε διάφορες μορφές παραβίασης; Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό το κάτι στον χώρο εργασίας μας, με ανθρώπους που γνωρίζουμε;
Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου σας προσκαλεί στην παράσταση «Φταίει ο έρωτας». Μία παράσταση Φόρουμ, όπου οι θεατές δεν είναι απλοί παρατηρητές. Έχουν τη δύναμη να παρέμβουν, να προτείνουν λύσεις και να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας.
Παρασκευή 20 Ιουνίου στις 21:00 στην Πλατεία Ελευθερίου Κιοσέ στο Χαλάνδρι.
Είσοδος ελεύθερη.
Η Ακτιβιστική Ομάδα Θεάτρου του Καταπιεσμένου (ΘτΚ), με έδρα την Αθήνα, είναι μια συλλογικότητα που προέκυψε από ένα εργαστήρι εκμάθησης της μεθόδου του ΘτΚ το 2010. Η ομάδα λειτουργεί αυτοοργανωμένα, αντιεραρχικά και οριζόντια, ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται με συναίνεση, μέσω της συνέλευσης. Οι παραστάσεις και οι δράσεις μας δεν χρηματοδοτούνται από κανέναν ιδιωτικό ή κρατικό φορέα, ΜΚΟ ή άλλη θεσμική οργάνωση. Επιλέγουμε τη μέθοδο του ΘτΚ, ως έναν αποτελεσματικό τρόπο κοινωνικής και πολιτικής παρέμβασης στο πλαίσιο του πολυμορφικού κινήματος, αφού αναδεικνύει τις κοινές καταπιέσεις μας μέσα στο υπάρχον σύστημα, ανοίγει έναν δημόσιο διάλογο και προτείνει συλλογικές λύσεις από τα κάτω (δηλαδή από τους/τις ίδιους/ες τους/τις καταπιεσμένους/ες), μέσω της θεατρικής συνθήκης.
Το ΘτΚ δημιουργήθηκε στη Βραζιλία, τη δεκαετία του 1960, από τον σκηνοθέτη και θεωρητικό του θεάτρου, Augusto Boal. Οι ρίζες αυτής της θεατρικής μεθόδου βρίσκονται στις ιδέες του βραζιλιάνου παιδαγωγού Paulo Freire και την Αγωγή του Καταπιεσμένου. Το ΘτΚ ανοίγει διάλογο με τους θεατές, προκρίνοντας έναν δρώντα θεατή έναντί του παθητικού. Απεικονίζεται σαν ένα δέντρο, του οποίου τον κορμό αποτελούν το Θέατρο Εικόνα και το Θέατρο Φόρουμ και στην πορεία οι τεχνικές του διακλαδίζονται στο Αόρατο Θέατρο, το Θέατρο Εφημερίδα, το Νομοθετικό Θέατρο και το Ουράνιο Τόξο των Επιθυμιών.
Η ομάδα μας έχει ασχοληθεί ως τώρα περισσότερο με το Θέατρο Φόρουμ (παίρνοντας πολλά στοιχεία και από τα υπόλοιπα είδη), μια θεατρική τεχνική που εμπεριέχει το διάλογο σαν αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας της. Έναν διάλογο, όμως, όχι με διαχωρισμένους ρόλους ηθοποιού και θεατή που μιλά από την ασφάλεια της καρέκλας του, αλλά που εκτυλίσσεται επί σκηνής. Το Θέατρο Φόρουμ είναι μια παράσταση, στο πρώτο μέρος της οποίας παρουσιάζεται μια σκηνή καταπίεσης (σκηνή πρότυπο - model), ενώ στο δεύτερο μέρος της, οι θεατές -ηθοποιοί (spect-actors) καλούνται να αντικαταστήσουν τον καταπιεσμένο χαρακτήρα (πρωταγωνιστής/στρια) και να δοκιμάσουν τις δικές τους ιδέες και στρατηγικές επί σκηνής, ώστε να αρθεί η καταπίεση. Το ΘτΚ επιχειρεί να προσφέρει σε όλους και όλες τα μέσα για να αναλύσουν το παρελθόν τους, να κάνουν συνειδητή την επιλογή της θέσης τους στο παρόν και να οραματιστούν το μέλλον σαν μια πραγματικότητα που δομείται ως αποτέλεσμα των δικών τους πράξεων.
Οι παραστάσεις έχουν την αφετηρία τους σε αληθινές ιστορίες καταπίεσης των μελών της ομάδας, εμπεριέχουν κοινά βιώματα, κοινωνικά και πολιτικά, και κάθε φορά ο στόχος είναι να αναδυθεί το προσωπικό βίωμα σε μια καταπίεση που βιώνεται συλλογικά. Ρατσιστικές διακρίσεις, ανάδυση φασισμού, έμφυλη βία, καταπάτηση εργασιακών δικαιωμάτων, εμπορία ανθρώπων είναι κάποια από τα θέματα που διερευνούμε στις παραστάσεις Φόρουμ. Η σκηνή δεν αποτελεί τόπο διατύπωσης μιας απόλυτης αλήθειας, αλλά κατάθεσης των δικών μας ερωτημάτων και σύνδεσης με αυτά των θεατών σε μια διαρκή προσπάθεια κοινωνικοποίησης του προβλήματος και αναζήτησης λύσεων. Κάθε παράσταση, με τις παρεμβάσεις των δρώντων θεατών σαν αναπόσπαστο κομμάτι της, αποτελεί μια «πρόβα για τη ζωή», μια άσκηση των αντανακλαστικών μας απέναντι στην καταπίεση και στοχεύει στην ενδυνάμωση και τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων. Παράλληλα, σκοπός της ομάδας είναι η διάδοση του ΘτΚ, μέσω του πολλαπλασιασμού των ατόμων που το χρησιμοποιούν σαν τρόπο κοινωνικής παρέμβασης, καθώς πιστεύουμε στη μαζικότητα του εργαλείου.
Με βάση τα παραπάνω, οι παραστάσεις μας φιλοξενούνται ως τώρα σε διάφορους χώρους πέρα από θέατρα, όπως στέκια, καταλήψεις, δρόμους, πλατείες, εργατικές λέσχες, κοινωνικά κέντρα, σχολεία, δήμους και φεστιβάλ. Επιλέγουμε τους χώρους των παραστάσεων με βασικό κριτήριο τη δυνατότητα να συναντηθούμε με ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινές καταπιέσεις, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη μας τον φορέα που μας καλεί.
"Το ίδιο το θέατρο δεν θεωρείται επαναστατικό, εκλαμβάνεται ως δοκιμή για την 'εξέγερση'. Η εφαρμογή του Θεάτρου Φόρουμ προκαλεί μια αίσθηση ατέλειας, που αποζητά την ολοκλήρωσή της στην πραγματική δράση. Ουσιαστικά είναι μια πρόβα για τη ζωή, επάνω στην σκηνή."
Augusto Boal
