Τρίτη 1 Ιουλίου 2025 στις 10.00 πμ
Συγκέντρωση για την υπόθεση του καθηγητή παιδοβιαστή Α. Παπαδογιάννη
Κάλεσμα σε συγκέντρωση στα δικαστήρια Χανίων, την Τρίτη 1 Ιουλίου, ημέρα εκδίκασης της έφεσης του καθηγητή- παιδοβιαστή Άκη Παπαγογιάννη. Την ημέρα αυτή είναι η απολογία του ίδιου.
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης: 01 Ιουλίου 2025 | Εφετείο Χανίων | 10:00 π.μ.
Τους τελευταίους μήνες εκδικάζεται η έφεση του καθηγητή -παιδοβιαστή Ελευθέριου Αλέξανδρου (Άκη) Παπαδογιάννη στο Εφετείο Χανίων, ο οποίος πρωτόδικα έχει καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 20 ετών, αλλά 2 χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 2022, αποφυλακίστηκε, αφού πήρε αναστολή εκτέλεσης της ποινής.
Η αναστολή της ποινής στηρίχτηκε σε λόγους υγείας, οι οποίοι του έδιναν λίγους μήνες ζωής. 3 χρόνια μετά κυκλοφορεί στην πόλη, πλήρως λειτουργικός και προκλητικός.
Η στάση του καθ' όλη την διάρκεια της δίκης είναι απαράδεκτη απέναντι στις καταγγέλλουσες, τις οικογένειές τους και το ίδιο το δικαστήριο. Η χειριστική συμπεριφορά του δεν είχε σταματήσει ούτε την περίοδο που βρισκόταν στην φυλακή, παρενοχλώντας και απειλώντας τις οικογένειες και το φιλικό περιβάλλον των μαθητριών που τον είχαν καταγγείλει.
Επιπλέον, έχει καταφέρει να καθυστερήσει την διαδικασία έχοντας πάρει πολλές αναβολές χρησιμοποιώντας διάφορα τεχνάσματα, από την απουσία των δικηγόρων του έως και δήθεν λιποθυμικά επεισόδια μέσα στην δικαστική αίθουσα, με σκοπό την ψυχολογική εξόντωση των πρώην μαθητριών του και του περιβάλλοντός τους.
Μετά από πολλές αναβολές και διακοπές της διαδικασίας, την 1η Ιουλίου η δίκη συνεχίζεται με την απολογία του.
Καλούμε άτομα, ομάδες, σωματεία και συλλογικότητες της πόλης σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Δικαστήρια στις 10:00 π.μ.
Κρίνουμε την παρουσία του κόσμου απαραίτητη, σε αυτό το κρίσιμο σημείο της διαδικασίας, ώστε να καταστεί σαφές σε θύτες και σε όσους τους καλύπτουν ότι ο φόβος μπορεί και θα αλλάξει πλευρά, αλλά και ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύη σε εκείνες που κατήγγειλαν την κακοποίηση τους και βιώνουν αυτόν τον μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα.
Ακολουθεί το κείμενο που κυκλοφόρησε για την υπόθεση αυτήν, το Μάρτιο του '25
ΟΙ (ΠΑΙΔΟ)ΒΙΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΑ ΕΙΔΙΚΗ,
ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΙ
Στα τέλη του 2018, άρχισε να αποκαλύπτεται η υπόθεση του 57χρονου τότε καθηγητή και ιδιοκτήτη του φροντιστηρίου ΑΙΧΜΗ στα Χανιά, Ελευθέριου Αλέξανδρου (Άκη) Παπαδογιάννη, ο οποίος συστηματικά κακοποιούσε σεξουαλικά ανήλικες μαθήτριές του. Οι πρώτες καταγγελίες οδήγησαν στη σύλληψη και στη δημοσιοποίηση των στοιχείων του, γεγονός που έδωσε νέες διαστάσεις στην υπόθεση, καθώς βρέθηκαν και άλλα κορίτσια που τον κατήγγειλαν για σεξουαλική κακοποίηση. Το 2020, ο καθηγητής - παιδοβιαστής καταδικάστηκε πρωτόδικα σε ποινή κάθειρξης 20 ετών για κακουργηματικές πράξεις, ενώ τον Νοέμβριο του 2022 αποφυλακίστηκε, αφού πήρε αναστολή εκτέλεσης της ποινής.
Ο Παπαδογιάννης για χρόνια εκμεταλλευόταν -και εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται- τη θέση εξουσίας, λόγω της ιδιότητας του ως εκπαιδευτικός, καθώς φρόντιζε να κερδίζει την εμπιστοσύνη των μαθητριών του και να μπορεί να τις παρενοχλεί και κακοποιεί σεξουαλικά. Μέχρι σήμερα, έχει το θράσος να κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσά μας, να παρακολουθεί τις καταγγέλλουσες, να τις τρομοκρατεί και να τις εκφοβίζει. Τις ίδιες πρακτικές ακολουθεί και στις δικαστικές αίθουσες, όπου επιχειρεί με διάφορα τεχνάσματα την ψυχολογική εξόντωση των κοριτσιών και κατά τη διάρκεια των καταθέσεών τους εκμεταλλεύεται το δικαίωμα να μπορεί ο ίδιος να τους κάνει ερωτήσεις. Η βία που συνεχίζει να ασκεί νομιμοποιείται από την αστική δικαιοσύνη.
Από την πλευρά μας, δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στις δικαστικές αρχές, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που ξεπλένουν και συγκαλύπτουν (παιδο)βιαστές, δυσπιστούν ως προς το βίωμα των κακοποιημένων ατόμων, δεν δημιουργούν φροντιστικό περιβάλλον για αυτά, και τα εκθέτουν σε επανατραυματικές διαδικασίες. Εκεί που το κράτος εξαντλεί την αυστηρότητά του και θεσπίζει εκδικητικούς νόμους είναι τα άτομα που αντιστέκονται, αγωνίζονται και τολμάνε να μιλάνε, ενώ παράλληλα μεροληπτεί και μεταχειρίζεται προνομιακά τους κακοποιητές, ειδικά όταν είναι λευκοί, ντόπιοι, οικογενειάρχες και επιχειρηματίες.
Οι (παιδο)βιαστές δεν είναι ούτε άρρωστοι, ούτε ψυχικά διαταραγμένοι, ούτε τέρατα. Είναι άντρες καθημερινοί. Μπορεί να είναι τα αφεντικά μας, οι καθηγητές μας, οι γείτονες, οι πατεράδες μας. Σε μια κοινωνία που αποσιωπά περιστατικά έμφυλης βίας στο σπίτι, στη γειτονιά, στη δουλειά, στο φροντιστήριο, στο δημόσιο χώρο, κάποιες τόλμησαν να σπάσουν τη σιωπή. Βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν για τα βιώματά τους, να καταγγείλουν τον κακοποιητή τους και να τρέξουν έναν πολυετή και ψυχοφθόρο νομικό αγώνα για να βρουν δικαίωση. Σε αυτόν τον αγώνα, μέσα και έξω από τις δικαστικές αίθουσες, δεν είναι μόνες τους. Θα είμαστε εκεί για να υποστηρίξουμε με κάθε τρόπο τις ίδιες, τις οικογένειές τους και όσες δεν μίλησαν ακόμα. Θα είμαστε εκεί για να μη νιώθει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχία και ό,τι τη συντηρεί. Θα είμαστε εκεί για να σπάσουμε τον φόβο.
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ,
ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ, ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
Αγκίδες
Συλλογικότητα ενάντια στις έμφυλες καταπιέσεις & σε κάθε μορφή εξουσίας