kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Σινεμά στην ταράτσα των Ζιζανίων+μπαρ αλληλεγγύης! "Το αλάτι της γης" [ENG below]

Σινεμά στην ταράτσα των Ζιζανίων+μπαρ αλληλεγγύης!

"Το αλάτι της γης", Herbert J. Biberman [ENG below]

Στις 17.5.25 η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος έκανε έφοδο σε δύο τηλεφωνικά κέντρα και συνέλαβε 104 άτομα, με πρόσχημα τις υποτιθέμενες απάτες της εταιρείας στην οποία εργάζονταν. Στην επιχείρηση, συνελήφθησαν όλοι/-ες οι εργαζόμενοι/-ες της εταιρείας, ακόμη και το προσωπικό καθαριότητας. Αναγκάστηκαν να περάσουν από 5 έως 7 μέρες στην κόλαση της Πέτρου Ράλλη, κατηγορούμενοι για απάτες και φορτωμένοι με τρεις διαφορετικές κακουργηματικές κατηγορίες. Τελικά όλοι οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι και όλες οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, καθώς δεν υπήρχαν αποδείξεις για να στηρίξουν τις κατηγορίες.Τα ΜΜΕ κάλυψαν την υπόθεση παρουσιάζοντας κάθε συλληφθέντα ως μέλος εγκληματικής οργάνωσης, αποτελούμενης από άτομα που μιλούν αραβικά. Αυτή η ρητορική βασίζεται στον ρατσισμό και την αραβοφοβία και ταυτόχρονα την αναπαράγει. Τα μέσα παρουσιάζουν τους εργαζόμενους ως συνειδητούς συνεργούς στην εγκληματικότητα, επειδή προέρχονται από αραβόφωνες χώρες, ενώ ξέρουμε πως, αν ήταν Έλληνες εργαζόμενοι, θα παρουσιάζονταν ως θύματα.

Ως παράδειγμα ταξικής αλληλεγγύης και υπέρβασης του στιγματισμού, η κοινότητα της Τυνησίας στάθηκε από την αρχή στο πλευρό των συλληφθέντων εργαζομένων και παρείχε νομική υποστήριξη σε όσους αρνήθηκαν τη νομική εκπροσώπηση της εταιρείας (καθώς ήταν η ίδια εταιρεία που τους έφερε σε αυτή την κατάσταση). Παρόλο που όλες οι κατηγορίες αποσύρθηκαν, τα δικαστικά έξοδα παραμένουν ένα βάρος για τους πληγέντες.

Κατά τη διάρκεια της προβολής, θα υπάρχει μπαρ με ελεύθερη συνεισφορά για αυτά τα έξοδα

Ενάντια στη ρατσιστική και καπιταλιστική αγριότητα.

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ, ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

Λίγα λόγια για την ταινία:

Η συγκεκριμένη ταινία καταγράφει τον απεργιακό αγώνα των εργατών και των εργατριών σε ένα ορυχείο του Σίλβερ Σίτι (Νέο Μεξικό), με ερμηνευτές πρόσωπα που βίωσαν την απεργία. Η ταινία δεν περιορίστηκε στο να αποκαλύψει μόνο την άγρια εκμετάλλευση των αντρών εργατών. Ανέδειξε επίσης την ακόμη σκληρότερη πραγματικότητα στη ζωή των γυναικών, αλλά και τον αγώνα τους για ίσα δικαιώματα, όχι μόνο στην εργασία: «Εσπεράνζα Κουιντέρο. Είμαι η γυναίκα ενός εργάτη στο ορυχείο. Εδώ είναι το σπίτι μας. Το σπίτι δεν είναι δικό μας. Τα λουλούδια, όμως... τα λουλούδια είναι δικά μας. Αυτό είναι το χωριό μου. Όταν ήμουν παιδί, λεγόταν Σαν Μάρκος. Οι Αγγλοαμερικανοί άλλαξαν το όνομα σε Zinc Town/ Ζινκ Τάουν, Νιου Μέξικο, ΗΠΑ. Οι ρίζες μας φτάνουν βαθιά σ' αυτόν τον τόπο, πιο βαθιά κι από τα πεύκα, πιο βαθιά κι απ' το ορυχείο...».

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Herbert J. Biberman ήταν ένας από τους «δέκα του Χόλιγουντ», που διώχθηκε από τον Μακάρθι για «αντιαμερικανικές ενέργειες». Μόλις αποφυλακίστηκε το 1947, αποφάσισε να γυρίσει ένα «σκηνοθετημένο ντοκιμαντέρ», με άξονα την απεργία των μεξικάνικης καταγωγής μεταλλωρύχων στο Σίλβερ Σίτι. Το γύρισμα άρχισε το 1951. Λόγω του περιεχομένου της, το συνεργείο της ταινίας είχε να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις της ακροδεξιάς οργάνωσης «Κου Κλουξ Κλαν». Τεχνικοί και καλλιτέχνες έκαναν βάρδιες, περιφρουρώντας τον χώρο του γυρίσματος. Δύο χρόνια αργότερα, όταν η ταινία ολοκληρώθηκε, κανένα εργαστήριο μοντάζ δε δεχόταν να αναλάβει την επεξεργασία της. Ετσι, αναγκάστηκαν να την κόψουν σε τμήματα και να τη μοντάρουν κατά δόσεις, σε πολλά εργαστήρια. Η πρεμιέρα έλαβε χώρα παράνομα, σ' έναν απόμερο συνοικιακό κινηματογράφο της Νέας Υόρκης.

------------------------------------

On 17.5.25 the cyberpolice raided 2 call centers and arrested 104 people, with the pretext of fraud activities of the company. In the raid, every worker of the company was arrested, even the cleaning staff. They spent 5 to 7 days in the hell-hole of Petrou Rally, accused of fraudulent activities and charged with 3 different felonies. Every arrested person was later released and all charges were dropped since there was no proof to stand the accusations. The media covers the story by presenting everybody arrested as part of a criminal organization, composed of arabic speaking people. This speech is based on and reproduces racism and arabophobia. The media depicts the workers as knowing collaborators in criminality because they are from arabic speaking countries, where as we know that if they were greek workers, they would be cast as victims.

As an example of class solidarity and overpassing stigmatization, the Tunisian community was from the beggining in the side of the arrested workers, and provided legal support to those that refused to accept the company's legal representation (since it was the same company that brought them to this situation). Now, even with all charges dropped, the legal fees are still a burden to the affected people.

During the projection of the movie, there will be a free donation bar to cover the court expences of this case.

Αgainst racist and capitalist brutality.

WE LIVE TOGETHER, WE WORK TOGETHER, WE STAND TOGETHER

Some words about the movie:

"Salt of the Earth"

This particular film chronicles the strike struggle of male and female workers at a mine in Silver City (New Mexico), with performers who had actually experienced the strike. The film didn't just expose the brutal exploitation of male workers-it also highlighted the even harsher reality faced by women, and their struggle for equal rights, not just in the workplace:

"Esperanza Quintero. I am the wife of a miner. This is our home. The house isn't ours. But the flowers… the flowers are ours. This is my village. When I was a child, it was called San Marcos. The Anglo-Americans changed the name to Zinc Town, New Mexico, USA. Our roots run deep in this land-deeper than the pines, deeper even than the mine…"

The film's director, Herbert J. Biberman, was one of the "Hollywood Ten" who were persecuted by McCarthy for "un-American activities." Upon his release from prison in 1947, he decided to create a "staged documentary" centered on the strike of Mexican-American miners in Silver City. Filming began in 1951. Due to its content, the film crew faced attacks from the far-right Ku Klux Klan organization. Technicians and artists took shifts guarding the filming location.

Two years later, when the film was completed, no editing studio would agree to process it. As a result, they were forced to cut the film into segments and edit it in pieces across multiple labs. Its premiere took place illegally, in a small neighborhood cinema in New York City.