kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα σε μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία

https://resalto.espivblogs.net/2025/07/10/par…

Την Παρασκευή 11 Ιουλίου στις 7μμ, στην πλατεία Κύπρου (Δημαρχείο Κερατσινίου-Δραπετσώνας) θα πραγματοποιηθεί μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία, για τον ομαδικό βιασμό ενός 14χρονου κοριτσιού στο Κερατσίνι.

Ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος.

Αν μας αγγίξεις

Αν μας ακολουθήσεις το βράδυ στην επιστροφή για το σπίτι

Αν δεν σεβαστείς το όχι μας

Αν είσαι ο πατέρας μας και μας χώσεις ένα χαστούκι για να γίνουμε σωστές και υπάκουες

Αν είσαι ο θείος μας, ο παππούς μας, ο οικογενειακός φίλος και μας παραβιάζεις όταν όλοι κάνουν πως δεν βλέπουν

Αν είσαι ο γκόμενος μας και θέλεις να ελέγχεις τι φοράμε

Αν νομίζεις ότι το σώμα μας σου ανήκει

Αν μας χούφτωσες στο λεωφορείο

Αν μας παραβιάσεις επειδή μας έδωσες αύξηση

Αν μας λες ότι προκαλούμε και ότι φταίμε για το βιασμό μας

Αν μας δολοφονείς επειδή θέλουμε να σε χωρίσουμε

Αν μας δολοφονείς επειδή «η ζήλεια σε τύφλωσε»

Αν μας χτυπήσεις στον δρόμο επειδή δεν ταιριάζουμε με τα «σωστά» πρότυπα φύλου και σεξουαλικότητας

Αν έρθουμε στο σπίτι σου γιατί σε εμπιστευτήκαμε, φέρεις τους φίλους σου και μας βιάσετε ομαδικά

Απαντάμε όλες μαζί, η μία δίπλα στο άλλο, απέναντι στην έμφυλη βία και τη πατριαρχία

Ο ομαδικός βιασμός ενός 14χρονου κοριτσιού στο Κερατσίνι έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά πρόσφατων περιστατικών έμφυλης βίας στις γειτονιές μας.

Πάντα οι εξουσίες χρησιμοποιούν την ταυτότητα των δραστών, σε περίπτωση που αυτή διαφοροποιείται από την κυρίαρχη με φυλετικούς, εθνικούς και διάφορους άλλους όρους, ώστε να κρύψουν την ευθύνη της πατριαρχίας μέσα σε βολικά ρατσιστικά αφηγήματα. Σ' αυτήν την περίπτωση, από την πρώτη στιγμή το στοιχείο στο οποίο έπρεπε όλοι να επικεντρωθούν δεν ήταν άλλο από το ότι οι βιαστές είναι Ρομά. Όλες και όλα εμείς, όμως, που βιώνουμε την πατριαρχική βία καθημερινά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι οι βιαστές δεν είναι κάποια ειδική «ράτσα», δεν είναι «τρελοί» και δεν έχουν συγκεκριμένη καταγωγή. Είναι άντρες καθημερινοί, φίλοι, συγγενείς, ερωτικοί μας σύντροφοι, σύζυγοι, αφεντικά. Είναι αρρενωπότητες που έχουν μεγαλώσει και γαλουχηθεί σε ένα σύστημα και σε μία κοινωνία που καθημερινά τους διδάσκουν ότι μπορούν να έχουν έλεγχο πάνω στο σώμα κάθε θηλυκότητας. Είναι νεαρά αγόρια που το σύγχρονο lifestyle μέσα στο οποίο μεγαλώνουν, θαυμάζει τη ματσίλα, υποτιμάει κάθε «αδυναμία», κάθε θηλυκότητα, κανονικοποιεί τον βιασμό. Το ίδιο το σύστημα που ταυτόχρονα προτρέπει όλες εμάς να προσέχουμε. Να προσέχουμε διαρκώς με ποιόν μιλάμε, τι λέμε, τι φοράμε, πού πηγαίνουμε, πού κοιμόμαστε. Όταν λοιπόν έρχεται εκείνη η στιγμή που θα μας επιβληθεί κάθε έκφραση της πατριαρχικής βίας πρέπει να είμαστε ήδη έτοιμες, αδύναμες και με σκυμμένο το κεφάλι να δεχτούμε κάθε ευθύνη. Που εμπιστευτήκαμε, που δεν φύγαμε νωρίτερα, που δεν μιλήσαμε, που το επιτρέψαμε να συμβεί. Μετά πρέπει να αφήσουμε το κράτος, την οικογένεια, τους μπάτσους να αναλάβουν την προστασία και την υπεράσπισή μας, την τιμωρία των δραστών όταν αυτό εξυπηρετεί κάποιο βολικό αφήγημα για την κυριαρχία. Σε όλους αυτούς δηλαδή που οργανώνουν, αναπαράγουν, κανονικοποιούν και συγκαλύπτουν τη βία που δεχόμαστε. Ενώ, το βίωμά μας αντί να μετατραπεί σε οργή και ορμή για να συνδεθούμε μεταξύ μας, να ενδυναμωθούμε και να αντεπιτεθούμε στη βία που δεχόμαστε σε όλα τα πεδία της καθημερινότητάς μας, εγκλωβίζεται σε κλειστές αίθουσες δικαστηρίων, βιώνοντας ξανά με τους χειρότερους όρους την κακοποίησή μας.

Γίνεται θεαματικό κουτσομπολιό από διάφορες τηλεπερσόνες, διαρρέει σε ιστοσελίδες και social media για εμετικά σχόλια και κριτικές, ξεπέφτει τελικά σε ένα ακόμα «μεμονωμένο περιστατικό», μια ακόμα «άτυχη» ιστορία, ώστε να αποκρύβεται η διαρκής και καθημερινή βία που δεχόμαστε.

Η πατριαρχία κακοποιεί, βιάζει, σκοτώνει και αποκλείει κάθε μέρα παντού. Το κράτος με τους θεσμούς του (δικαιοσύνη, αστυνομία, εκπαίδευση, μέσα μαζικής ενημέρωσης κ.ά.), όπως και ο θεσμός της οικογένειας, παράγουν και αναπαράγουν τις πατριαρχικές αξίες με κάθε μέσο. Η κοινωνική σιωπή έρχεται να συμβάλλει στην αναπαραγωγή τους, ενισχύοντας συναισθήματα όπως ντροπή, ενοχή κ.ά.

Οι θηλυκότητες, τα queer και τρανς άτομα, οι γκέι και οι λεσβίες… οι φίλες και οι φίλοι τους, οι γειτόνισσες και τα συντρόφια τους αντιστεκόμαστε στην πατριαρχία και την έμφυλη βία και φροντίζουμε τα τραύματα που μας προκαλούν.

Σιχαθήκαμε να μετράμε τις πληγές μας
Κάτω τα ξερά σας από τα σώματά μας
Κανένα και καμιά μόνη ποτέ και πουθενά

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης και ρήξης, Ρεσάλτο
& συντροφ@, φίλες, γειτόνισσες

πηγή : https://resalto.espivblogs.net/2025/07/10/par…
πηγή : email που λάβαμε στις 10 Ιουλίου 14h