kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[GR/ENG] Ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι με το Παιδικό Στέκι

[GR] Ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι με το Παιδικό Στέκι

Σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη, μέσα στον αστικό ιστό, ο χώρος που αφήνεται για τα παιδιά όλο και λιγοστεύει, καθώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα των ενηλίκων, με βάση την αντίληψη που έχουν για εκείνα, τις ανάγκες τους και τις επιθυμίες τους.

Χρωματιστές παιδικές χαρές με πλαστικά παιχνίδια, αποκομμένες από τη φύση που τόσο πολύ έχουν ανάγκη να εξερευνήσουν και να ζήσουν μέσα σε αυτήν, να σκαρφαλώσουν στα δέντρα, να λερωθούν με το χώμα της, να φροντίσουν τα λουλούδια, τα ζώα, τα έντομα γύρω τους. Τσιμεντωμένα, γκρίζα πάρκα, δήθεν για την ασφάλειά τους, δίπλα σε θορυβώδεις δρόμους.

Ένα σύστημα που αναπαράγει συνεχώς και ενδυναμώνει την κυρίαρχη κουλτούρα, την οποία με τη σειρά τους αναπαράγουν οι μεγάλοι, μια κουλτούρα υποτίμησης απέναντι στα παιδιά, που χτίζει άνισες σχέσεις μαζί τους. Ένα σύστημα που διαχωρίζει τα φύλα και τις εκφράσεις τους: «κοριτσίστικα παιχνίδια», «αγορίστικα παιχνίδια», ενοχοποιώντας τα συναισθήματα των παιδιών για τις επιλογές και τις ανάγκες που εκφράζουν.

Το αυθόρμητο παιχνίδι φθείρεται και χάνεται μέσα στη βαβούρα της πόλης. Στριμώχνεται μέσα σε ένα απαιτητικό και περιοριστικό πρόγραμμα, το οποίο δεν έχει φτιαχτεί από τις πραγματικές ανάγκες του παιδιού αλλά από εκείνες που θεωρούν οι άλλοι ότι έχει. Έτσι, διαμορφώνεται μια διαδρομή γεμάτη ενήλικες προσδοκίες, για μια επιτυχημένη σταδιοδρομία που ονειρεύονται οι μεγάλοι για εκείνο, συχνά αγνοώντας τις επιθυμίες και τα όρια του ίδιου του παιδιού.

Για ένα παιδί, το συλλογικό παιχνίδι και τα κοινά βιώματα μπορεί να είναι η πόρτα εκείνη που θα το οδηγήσει να ανακαλύψει τον εαυτό του. Κινείται ελεύθερα στον χώρο, αντιλαμβάνεται το εύρος των κινήσεών του, όπως και των κινήσεων των άλλων. Καταπιάνεται με διάφορα υλικά, ανακαλύπτει τρόπους να τα χρησιμοποιεί, αλλά και μαθαίνει από το περιβάλλον του. Ψηλαφίζει τα όριά του και, μαζί με τις/τους υπόλοιπες/πους που συμμετέχουν, θέτουν από κοινού τους «κανόνες», με βάση τις κοινές συμφωνίες με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Μαθαίνουν να αναγνωρίζουν, να αποδέχονται τα λάθη και αναλαμβάνουν την ευθύνη για να τα ξεπεράσουν, ατομικά αλλά και συλλογικά, καθώς η ειλικρίνεια και οι κοινές συμφωνίες είναι η πυξίδα μας για το επόμενο βήμα.

Κάθε μορφή παιχνιδιού μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για την έκφραση και την εξερεύνηση του συναισθηματικού τους κόσμου, αλλά και ένα χρήσιμο εργαλείο για την εκτόνωση της έντασης όλων εκείνων των αρνητικών συναισθημάτων που μπορεί να καταπιέζουν ένα παιδί.

Μία από αυτές τις μορφές είναι και το θεατρικό παιχνίδι. Η τέχνη του θεάτρου, άλλωστε, δίνει νόημα και χώρο σε όλες τις σκέψεις και τις ιδέες μας, αφήνοντας τη φαντασία και τη δημιουργικότητα να δράσουν. Δημιουργούμε μαζί έναν χώρο ασφαλή, όπου τα παιδιά νιώθουν αυτοπεποίθηση να εκτεθούν και να εκφραστούν ελεύθερα. Οποιαδήποτε εναλλαγή ρόλων που θα δοκιμάσουν δεν μπορεί παρά να είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας, μια άλλη μορφή επικοινωνίας.

Σε αντίθεση με το θέατρο, στόχος δεν αποτελεί η δημιουργία μιας παράστασης, όσο η πορεία που θα διανύσουμε δοκιμάζοντας να δημιουργήσουμε μία.

Εναλλάσσουν και φορούν διαφορετικούς ρόλους, μπαίνοντας στη θέση του «άλλου». Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά πραγματώνουν ρόλους, εικόνες και ιστορίες που φαντάζονται και θα ήθελαν να ζήσουν. Βιώματα τα οποία επαναφέρουν, είτε ανατρέπουν. Μέσα από τις αναπαραστάσεις τους, από πραγματικά βιώματα (π.χ. κατασταλτική επίθεση του '22, αντίσταση της γειτονιάς), βλέπουμε πώς τα παιδιά έζησαν, ένιωσαν αυτό το κοινό βίωμα με τη δική τους ματιά και όχι με τη δική μας αντίληψη ως προς τη θέση τους σε αυτήν τη συνθήκη, τα συναισθήματά τους και την κατανόησή τους.

Θα καταλάβουμε καλύτερα τον ψυχισμό των παιδιών, όταν σταματήσουμε να τα διαχωρίζουμε από το περιβάλλον που συνυπάρχουμε και συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι απλώς θεατές ή παρατηρητές, αλλά έχουν κυρίαρχο ρόλο στα πράγματα και νιώθουν και καταλαβαίνουν στον βαθμό που μπορεί κι ένας ενήλικας.

Το καλοκαιρινό πρόγραμμα Ιουλίου της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών μπορεί να βρεθεί εδώ: https://www.kinimatorama.net/post/1636990/

Το συλλογικό πρόγραμμα της εβδομάδας 21/7 με 27/7 μπορεί να βρεθεί εδώ: https://www.kinimatorama.net/post/1637198/

Δομή Παιδικού Στεκιού και Αυτομόρφωσης Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών

Μail: paidexikosteki@riseup.exnet

Twitter: @Prosfygika

[ENG] Open theatrical workshop with the Children's House

In a densely populated city, within the urban fabric, the space left for children is constantly shrinking, as it responds to the reality of adults, based on their perception of them, their needs, and their desires.

Colorful playgrounds with plastic toys, cut off from the nature they have the need to explore and live in, to climb trees, to get dirty with its soil, to care for the flowers, animals, insects around them. Cemented, gray parks, supposedly for their safety, next to noisy roads.

A system that constantly reproduces and strengthens its dominant culture, which in turn is reproduced by adults, a culture of devaluation towards children, that builds unequal relationships with them. A system that separates genders and their expressions: "girly games," "boyish games," blaming children's feelings for the choices and needs they express.

Spontaneous play wears out and gets lost in the city's hustle and bustle. It is crammed into a demanding and restrictive schedule, which has not been made by the child's real needs but by those that others believe it has. Thus, a path full of adult expectations is shaped, for a successful career that adults dream of for it, often ignoring the desires and limits of the child itself.

For a child, collective play and shared experiences can be the door that will lead them to discover themselves. They move freely in space, perceive the scope of their movements, as well as the movements of others. They engage with various materials, discover ways to use them, and also learn from their environment. They discover their boundaries and, together with the others participating, jointly set the "rules", based on common agreements with the other members of the group. They learn to recognize, accept mistakes, and take responsibility to overcome them, individually but also collectively, as honesty and common agreements are our compass for the next step.

Every form of play can be a starting point for the expression and exploration of their sentimental world, but also a useful tool for relieving the tension of all those negative emotions that can suppress a child.

One of these forms is theatrical play. The art of theater, moreover, gives meaning and space to all our thoughts and ideas, allowing imagination and creativity to act. We create together a safe space, where children feel confident to expose themselves and express themselves freely. Any role alternation they try out can only be a creation of imagination, another form of communication.

In contrast to theater, the goal is not to create a performance, but the journey we will make by trying to create one.

They alternate and wear different roles, putting themselves in the "other's" place. Through theatrical play, children embody roles, images, and stories they imagine and would like to live. Experiences they either bring back or overturn. Through their representations, from real experiences (e.g., the repressive attack of 2022, resistance of the community), we see how children lived, felt this common experience with their own eyes and not with our perception of their position in this condition, their feelings, and their understanding.

We will better understand the psyche of children when we stop separating them from the environment we coexist in and realize that they are not just spectators or observers, but have a dominant role in things and feel and understand to the extent that an adult can.

The summer program of July of the Community of Squatted Prosfygika can be found here: https://www.kinimatorama.net/post/1636990/

The collective program of the week 21/7 to 27/7 can be found here: https://www.kinimatorama.net/post/1637198/

Children's House and Self Education Structure of the Community of Squatted Prosfygika

Μail: paidexikosteki@riseup.exnet

Twitter: @Prosfygika