kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Προσυγκέντρωση για την απεργιακή πορεία

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 1 ΟΚΤΩΒΡΗ

1η ΟΚΤΩΒΡΗ: ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 10:30 ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ. ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: 9:30 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ | ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

Ενάντια σε πόλεμο, σιωνισμό, ιμπεριαλισμό. Λευτεριά στην Παλαιστίνη - Μπλόκο στη γενοκτονία. Αλληλεγγύη σε όσους σαλπάρουν προς τη Γάζα.

Εδώ και δυο χρόνια, το σιωνιστικό κράτος, με τις πλάτες των Δυτικών συμμάχων του, ανάμεσα τους και το ελληνικό κράτος, εξαπολύει έναν ανηλεή γενοκτονικό πόλεμο με σκοπό τον εκτοπισμό και τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Περισσότεροι από 65 χιλιάδες Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από τον Οκτώβρη του 2023, στην συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι (και κυρίως παιδιά). Ταυτόχρονα, το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ χρησιμοποιεί το βασανιστήριο της πείνας, εμποδίζοντας τα οχήματα που μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια να προσεγγίσουν τη Γάζα ή μετατρέπει σε παγίδες θανάτου τα σημεία διανομής τροφίμων. Στις 16 Σεπτέμβρη, ο ισραηλινός στρατός έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο ολοκληρωτικής ισοπέδωσης και κατάληψης της Γάζας περνώντας σε αυτό που ονομάζει «τελική λύση» του παλαιστινιακού ζητήματος.

Η εξόντωση του παλαιστινιακού λαού, βέβαια, δεν ξεκίνησε τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, εδώ και δεκαετίες οι παλαιστίνιοι βιώνουν αδιανόητες συνθήκες κατοχής της γης τους, ξεριζωμού, σφαγών, βασανιστηρίων, φυλακίσεων, εθνοκάθαρσης, διαμελισμού, γενοκτονίας. Ταυτόχρονα, όμως, δίνουν και έναν διαρκή και εμβληματικό αγώνα για αξιοπρέπεια και λευτεριά. Για 77 χρόνια, ο Παλαιστινιακός λαός και η ηρωική του οργανωμένη αντίσταση, σπλάχνο από τα σπλάχνα του, αρνούνται να γονατίσουν και δίνουν το αίμα τους για να σταθούν όρθιοι απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς και σιωνιστικούς σχεδιασμούς. Το ίδιο θα πράξουν και τώρα!

Ολόκληρη η ανθρωπότητα παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα γεγονότα στη Γάζα, διατρανώνοντας παράλληλα ένα πηγαίο και παλλαϊκό μήνυμα αλληλεγγύης στη μαρτυρική Παλαιστίνη, σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Σε αυτό το πλαίσιο, ο διεθνής στόλος Global Sumud Flotilla έχει ήδη σαλπάρει και θα επιχειρήσει να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας για να παραδώσει ανθρωπιστική βοήθεια. Μπροστά του έχει να αντιμετωπίσει έναν πανίσχυρο δολοφονικό στρατό. Πλέει, ωστόσο, με την ώθηση των ανέμων της αλληλεγγύης των λαών όλης της Γης. Η σκέψη μας μαζί τους. Τα μάτια μας και η καρδιά μας στη Γάζα!

Ενάντια στη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα, τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς, τις εργοδοτικές δολοφονίες, την κρατική τρομοκρατία και την ποινικοποίηση των αγώνων.

Μετά τη λήξη της απεργιακής πορείας θα πραγματοποίηθει ρεμπέτικο γλέντι στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο "Επί τα πρόσω".
Μέρος των εσόδων θα διατεθεί για την οικονομική ενίσχυση οικογένειας εργατών με 3 παιδιά στους οποίους έχει κοπεί το ρεύμα εδώ και ένα μήνα για οφειλή 1500ευρω.

Στους ακραίους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς της εποχής μας τα πρώτα θύματα είναι οι λαοί, καθώς, όπως διαπιστώνουμε και στο εγχώριο πολιτικό σκηνικό, παρατηρείται μεγάλη ένταση της κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης σε όλους τους τομείς, περεταίρω φτωχοποίηση και εξάντληση της κοινωνικής βάσης. Μετά από 15 χρόνια μνημονίων και ακραίας λιτότητας, τα νέα οικονομικά μέτρα και η στρατηγική - για το ελληνικό κράτος- στήριξη της πολεμικής οικονομίας και προετοιμασίας, εμφανίζει διαρκώς στο προσκήνιο νέες θυσίες που πρέπει να κάνει η εργατική τάξη.

Οι πολιτικές που ήδη καταστρώνονται και τα νέα νομοσχέδια που ετοιμάζονται να κατατεθούν το επόμενο διάστημα, καθώς και όσα πέρασαν ήδη στην προηγούμενη περίοδο κινούνται στην ίδια αντικοινωνική κατεύθυνση υπακούοντας στις ντιρεκτίβες των δανειστών για μετατροπή της εργατικής τάξης της χώρας σε υποτιμημένο, εύπλαστο και πειθήνιο δυναμικό, χωρίς δικαιώματα. Η στόχευση είναι τριπλή:

Πρώτα-πρώτα, να ικανοποιηθεί η βασική στόχευση της αστικής τάξης που σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης γίνεται ακόμα πιο επιτακτική, δηλαδή η αύξηση της κερδοφορίας της. Αυτή περνάει μέσα από τη νομιμοποίηση της εργοδοτικής ασυδοσίας και αυθαιρεσίας, την επιβολή εργασιακής ζούγκλας και ανασφάλειας, την περαιτέρω εντατικοποίηση της εργασίας (βλ. νομοσχέδιο για το 13ωρο).

Παράλληλη στόχευση είναι η τρομοκράτηση των εργαζομένων με μια σειρά νόμων και διατάξεων που επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου. Ήδη, στη βασική κατεύθυνση της αποδυνάμωσης του συνδικαλισμού και των μέσων πάλης των εργαζομένων (απεργίες, σωματεία κλπ), έρχονται να προστεθούν οι πειθαρχικές διώξεις, η ποινικοποίηση της ελεύθερης έκφρασης κ.α. Η ένταση της καταστολής, ηθικής, ιδεολογικής, φυσικής, είναι σήμερα για το κράτος και τα αφεντικά ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, ειδικά από τη στιγμή που έχουν κερδίσει σημαντικό έδαφος σε αυτή την κατεύθυνση τις τελευταίες δεκαετίες.

Μια ακόμα βασική επιδίωξη, διακαής πόθος της ακροδεξιάς και νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης και κομμάτι των προγραμματικών της επιδιώξεων είναι η ριζική αποκοπή της κοινωνικής βάσης και μνήμης από τους δεσμούς της με τους συλλογικούς ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες του παρελθόντος. Η πλήρης απαλλαγή της από αυτό που ονομάζεται «εσωτερικός εχθρός». Η καθυπόταξη του ταξικού αντιπάλου. Η αλλαγή παραδείγματος και η μετατροπή της εργατικής βάσης σε εξατομικευμένους υπηκόους χωρίς καν συνείδηση διεκδίκησης, συλλογικοποίησης και αντίστασης, η επιβολή του κοινωνικού κανιβαλισμού και του κοινωνικού αυτοματισμού που διαμορφώνει το αυριανό κατακερματισμένο κοινωνικό σώμα είναι η κυριότερη επιδίωξη, ωστόσο και η πιο δύσκολη να επιτευχθεί από τα αφεντικά. Γι' αυτό και από το σχολείο και το πανεπιστήμιο μέχρι τους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές διεξάγεται μια ακραία επιχείρηση τρομοκράτησης και εκφοβισμού της νεολαίας και των εργαζομένων, ποινικοποιείται η ελευθερία του λόγου, γι' αυτό και τα αστικά μίντια εξαπολύουν διαρκώς ιδεολογικές επιθέσεις σε βάρος όσων αγωνίζονται.

Δεν ξεχνάμε-δεν συγχωρούμε το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι. Καμία ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη

Από την μαζική κρατική δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη και έπειτα, άρχισε να γίνεται περισσότερο σαφές στην πλατιά βάση της κοινωνίας, κάτι που ήταν ξεκάθαρο εδώ και πολλές δεκαετίες και αποτελεί άλλωστε εγγενές χαρακτηριστικό του κράτους, σύμπτωμα και όχι αιτία της διαρκούς σήψης του. Επιβεβαιώθηκε λοιπόν με τον πιο οδυνηρό τρόπο ο παρασιτικός και αντικοινωνικός ρόλος του σε όλα τα επίπεδα.

Και αν στα Τέμπη (όπως και στο μαζικό έγκλημα της Πύλου όπου δολοφονήθηκαν περισσότεροι από 600 άνθρωποι) κάτι τέτοιο εκφράστηκε με ομαδικούς ανθρώπινους τάφους, η αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή και την ασφάλεια της κοινωνίας σε τομείς όπως η υγεία και η περίθαλψη, η καθημερινή διαβίωση, η ανάγκη για στέγαση και σίτιση, για αξιοπρεπή εκπαίδευση, για πρόσβαση σε βασικά αγαθά, σε ασφαλείς μεταφορές, αλλά και σε περιπτώσεις πυρκαγιών, πλημμύρων, σεισμών και γενικότερα φυσικών καταστροφών, είναι μια παγιωμένη συνθήκη, επεισόδια της οποίας διαδραματίζονται καθημερινά και δεν είναι η κακή μας η τύχη και η μοίρα, ούτε το θέλημα του Θεού, ούτε η κλιματική κρίση που τα προκαλούν. Είναι η ίδια η φύση, το dna ενός απάνθρωπου συστήματος που ο μόνος λόγος για τον οποίο έχει ανάγκη την ανθρωπότητα και το φυσικό κόσμο είναι για να μπορεί να αυξάνει τα κέρδη του απομυζώντας την εργατική δύναμη της μιας και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του άλλου.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ξέσπασμα σκανδάλων όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ, ή αντίστοιχων που έχουν εμφανιστεί στο παρελθόν (βλ. Siemens, Novartis, υποβρύχια κλπ. κλπ.), δεν πρέπει να εκλαμβάνονται ως η κορυφή του παγόβουνου ή ως παρεκκλίσεις ενός μηχανισμού που λειτουργεί άρτια αλλά έχει και κάποια μελανά σημεία. Αντίθετα, είναι καθημερινά περιστατικά της σκανδαλώδους διαχείρισης μια πολιτικής και οικονομικής ελίτ η οποία για να πλουτίζουν μια χούφτα καπιταλιστών, βιομήχανοι, εργολάβοι, εφοπλιστές και τραπεζίτες, υφαρπάζει καθημερινά και «νόμιμα» τον ιδρώτα και τους κόπους της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, που του παίρνει τα σπίτια στους πλειστηριασμούς, τον κλέβει μέσω της χρηματιστηριακής τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, μέσω της διπλής και τριπλής πληρωμής των δημόσιων έργων, μέσω της ακρίβειας στα ράφια των σούπερ μάρκετ, μέσω της ακραίας αύξησης στη φορολογία, άμεση και έμμεση.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν χρειάζονται σκάνδαλα, δοσοληψίες κάτω από το τραπέζι, ρουσφέτια, μίζες και διαπλοκή. Είναι η κανονικότητα ενός πολιτικού συστήματος που βασίζεται στη διαπλοκή του με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, στην καταλήστευση, στην εκμετάλλευση και την καταπίεση του πιο αδύναμου και δεν διστάζει να παινεύεται για αυτό καθημερινά τονίζοντας πως είναι δίκαιο. Ενός συστήματος που ο πρώτος νόμος που επιβάλλει είναι πως είναι δίκαιο μια χούφτα άνθρωποι να κατέχουν το σύνολο των μέσων παραγωγής, να ελέγχουν τις διαδικασίες συγκρότησης και λειτουργίας και να καθορίζουν τις τύχες του κοινωνικού συνόλου.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, ο αγώνας που διεξάγει ο απεργός πείνας Πάνος Ρούτσι, πατέρας του δολοφονημένου στα Τέμπη Ντάνιελ, δεν μπορεί παρά να αποτελεί πηγή έμπνευσης και ελπίδας στο ασφυκτικό περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί για τον λαό, κυρίως γιατί ανασύρει τις πρόσφατες μνήμες των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων για τα Τέμπη και υπενθυμίζει σε όλες τις κατευθύνσεις τι μπορεί να συμβεί αν ο λαϊκός παράγοντας βγει στο προσκήνιο. Το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιούνται πανελλαδικά στηρίζοντας τον σημαίνει πως είναι ακόμα νωπή στην κοινωνική μνήμη η σύγκρουση των δυο τρένων και καταγεγραμμένο στην κοινωνική συνείδηση το συμπέρασμα πως στα Τέμπη συντελέστηκε ένα ακόμα κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα. Θα είμαστε στο πλευρό του μέχρι την τελική δικαίωση.

Οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα ακόμα πιο αποφασισμένα ενάντια σε ένα σύστημα που γεννάει Τέμπη, γενοκτονίες, φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση, ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να έρθουμε σε σύγκρουση με το σύστημα του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Αυτό που ευθύνεται για τη σύγκρουση των δύο τρένων, με την απαξίωση, την υποβάθμιση των δημόσιων υποδομών και την ιδιωτικοποίηση των τρένων. Οφείλουμε να αναδείξουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια, να έρθουμε σε ρήξη με τις κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την ουσία του συστήματος που θυσιάζει τις ανθρώπινες ζωές στον βωμό της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Να ενώσουμε το νήμα του συνθήματος «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», σκιαγραφώντας όλα τα κοινωνικά ζητήματα που μας κάνουν να ασφυκτιούμε και να μην μπορούμε να αναπνεύσουμε. Οφείλουμε να αναπτύξουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη των λαών ενάντια στην προοπτική της αλληλοσφαγής που μας ετοιμάζουν. Η πρόσφατη πολιτική, μαζική και μαχητική, απεργία των ιταλών εργαζομένων δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει το διεθνές προλεταριάτο ενάντια στον πόλεμο.

Οφείλουμε να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας και να οργανωθούμε για να αντιπαλέψουμε όσα έρχονται. Στα σχολεία, στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, η μόνη προοπτική είναι ο οργανωμένος αγώνας που θα βάλει αναχώματα στους πολέμους, στη φτώχεια, στην καταστολή. Που θα κρατήσει ανοιχτό το δρόμο για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.

Με οργάνωση κι αγώνα αλλάζει η ζωή!

αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»

Πάτρα, 30 Σεπτέμβρη 2025