kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 31 συλληφθέντα της κατάληψης πρυτανείας

Το πρωί της Δευτέρας 22/02/2021 καταλήφθηκε η πρυτανεία του ΑΠΘ μετά από απόφαση των φοιτητικών συλλόγων Φυσικού, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Πολιτικών Επιστημών. Η κατάληψη πραγματοποιήθηκε ως κομμάτι του φοιτητικού κινήματος ενάντια στο νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη (47/77) στην κοινωνική συγκυρία του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας και της ακραίας καταστολής που τη συνόδευε καθώς και της απεργίας πείνας του Δ.Κουφοντίνα. Λίγες ώρες αργότερα μετά από αίτημα του τότε πρύτανη του ΑΠΘ Παπαϊωάννου πραγματοποιείται εισβολή στην κατάληψη από μπάτσους όλων των ειδών οι οποίοι και συλλαμβάνουν 31 άτομα ενώ στην αυθόρμητη συγκέντρωση αλληλεγγύης που πραγματοποιείται επιτίθενται με δακρυγόνα και ξύλο. Η συγκεκριμένη επιχείρηση ήταν η πρώτη εκ των πολλών που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια και που θα έχουν ως αποτέλεσμα δεκάδες τραυματισμούς, πάνω από 100 συλλήψεις, εκκενώσεις πολιτικών χώρων, συνθήκες ασφυξίας εντός των σχολών λόγω της επανειλημμένης χρήσης δακρυγόνων. Τα φοιτητικά κινήματα όπως αυτό του 2021 έρχονται να μπλοκάρουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, δηλαδή την εντατικοποίηση των προγραμμάτων σπουδών, του αποκλεισμού μεγάλου μέρους της κοινωνικής βάσης από αυτά μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που πετάει χιλιάδες μαθητές/τριες εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, τη θέσπιση ανώτατου ορίου φοίτησης ν+2, την αποστείρωση των πανεπιστημιακών χώρων από οτιδήποτε δεν χωράει στην εκπαιδευτική και ερευνητική λειτουργία τους. Η οποία ερευνητική λειτουργία δεν χρηματοδοτείται για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών αλλά για την κερδοφορία εταιρειών και των σωμάτων ασφαλείας. Τα μέτρα που οι κυβερνήσεις διαχρονικά προσπαθούν να εφαρμόσουν έχουν ως σκοπό τη διασφάλιση της επέλασης των επιχειρηματικών και κρατικών συμφερόντων και την καταστολή της ριζοσπαστικοποίησης και της πολιτικοποίησης εντός των πανεπιστημίων. Στις 07/10 ξεκινάει το δικαστήριο των 31 συλληφθέντων/εισσών για την κατάληψη της Πρυτανείας. Στο στόχαστρο του κράτους βρίσκεται το φοιτητικό κίνημα του 2021, η επιλογή του αγώνα ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, όσοι/ες δεν χωράμε στο πανεπιστήμιο των εξοπλιστικών ερευνητικών προγραμμάτων, των ΜΑΤ, της κατάργησης του ασύλου, της φίμωσης του πολιτικού λόγου. Στις 07/10 θα υπερασπιστούμε την επιλογή της αντίστασης στα σχέδια τους. Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 31 συλληφθέντα άτομα της εκκένωσης της κατάληψης της πρυτανείας ΑΠΘ

Δικαστήρια Θεσσαλονίκης, 7/10, 9:00

Η περίοδος της εμφάνισης της πανδημίας του covid19 συνοδεύτηκε από μια σειρά ραγδαίων κρατικών σχεδιασμών στο πλαίσιο της συνολικής αναδιάρθρωσης του καπιταλισμού. Η αποτροπή της διάδωσης του covid19 αποτέλεσε το πρόσχημα για την αναντίρρητη προώθηση και ψήφιση αντιδραστικών, αντεπαναστικών και αντικοινωνικών νόμων και σχεδιασμών από πλευράς του κράτους, προς όφελος των ντόπιων και πολυεθνικών επιχειρήσεων. Σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής επιχειρήθηκε η εφαρμογή αλλαγών προς το συμφέρον των αφεντικών και προς την πειθάρχιση και περαιτέρω οικονομική αφαίμαξη της κοινωνικής βάσης, αλλά και της διάχυσης της κυρίαρχης ιδεολογίας του κράτους και του κεφαλαίου. Από την ακραία υποτίμηση της δημόσιας υγείας και την ψήφιση αντιαπεργιακών διατάξεων μέχρι την αστυνομική κατοχή του δημόσιου χώρου, τον νόμο ενάντια στις διαδηλώσεις και τον νόμο 4777 για τα πανεπιστήμια, το κράτος εξαπέλυσε ολομέτωπη επίθεση στις ελευθερίες, στις αγωνιστικές διεκδικήσεις, στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες, παίρνοντας πίσω τα τελευταία απομεινάρια του όποιου "κοινωνικού κράτους" και προχωρώντας την περάτωση του λεγόμενου "μεταπολιτευτικού παραδείγματος". Το κράτος έκτοτε, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, διατρανώνει ότι δεν έχει πλέον ανάγκη τις δημοκρατικές παροχές ώστε να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση, παρά μόνο την ολοκληρωτική επιβολή του μονοπωλίου της βίας και την επιβολή σιγής νεκροταφείου για την οχύρωση της ταξικής επικυριαρχίας της αστικής τάξης έναντι του πολυδιασπασμένου προλεταριάτου. Στην εξοικείωση της πλειοψηφίας της κοινωνίας με τον ρόλο του κράτους ως μοναδικό δρώντα της μαζικής βίας και ως εγγυητή της ασφάλειας είχε ήδη διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο η "κρίση του Έβρου", όπου η μεταναστευτική κίνηση στα ελληνοτουρκικά σύνορα αντιμετωπίστηκε από στρατό, αστυνομία και φασίστες με τακτικές κανονικού πολέμου, δολοφονίες τουλάχιστον 2 μεταναστών, σφαίρες, επαναπροωθήσεις και βασανισμούς. Αιχμή του δόρατος των κρατικών σχεδιασμών αποτέλεσε η έντονη καταστολή, είτε αυτή εκφράστηκε με την επίθεση στο δημόσιο χώρο είτε με την απαγόρευση πορειών στις 17 Νοέμβρη και στις 6 Δεκέμβρη του 2020, αλλά και με την εφαρμογή του νόμου περιορισμού/απαγορευσης των πορειών κυρίως στην Αθήνα. Ωστόσο, ο ξυλοδαρμός αγωνιστή σε κοινή θέα στην πλατεία της Ν.Σμύρνης τον Μάρτιο του 2021, πυροδότησε την εξεγερτική πορεία της 9ης Μαρτίου στην ίδια περιοχή, η οποία οδήγησε σε αναδίπλωση το καθεστώς συνεχών ελέγχων και περιορισμού της κίνησης. Δύο ημέρες μετά, η δεύτερη εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, απαντήθηκε με πορεία περίπου 10.000 ανθρώπων στο κέντρο της πόλης, κατά την οποία έγιναν μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία που έφραζε τη δίοδο προς το πανεπιστήμιο, κερδίζοντας έκτοτε και για μεγάλο διάστημα τον ανεμπόδιστο γυρισμό των φοιτητικών πορειών στο άσυλο.

Στην συγκυρία αυτή, ψηφίστηκε ο νόμος 4777 Κεραμεως-Χρυσοχοιδη, ένα βαθύ ταξικό και πειθαρχικό μέτρο, το οποίο ήρθε ως συνέχεια μιας συνολικής εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που επιχειρείται διαχρονικά στη δημόσια εκπαίδευση. Ο νόμος, μεταξύ άλλων, θέσπισε την ελάχιστη βάση εισαγωγής, με την οποία αποκλείονται κάθε χρόνο χιλιάδες μαθήτριες, κατά βάση με ταξικά κριτήρια, από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα πειθαρχικά συμβούλια και τις διαγραφές ν+ν/2 φοιτητών, με τα οποία εντατικοποιούνται περαιτέρω οι σπουδές και εντείνεται η κοινωνική πειθάρχιση, απειλώντας κυρίως τα άτομα της κοινωνικής βάσης που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τους επιβαλλόμενους ρυθμούς φοίτησης αλλά και γενικότερα όσες αντιστέκονται σε αυτούς. Ακόμα, προέβλεπε την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας ως κατασταλτικό μέτρο, το οποίο δεν εφαρμόστηκε λόγω των αντιδράσεων του μαζικού φοιτητικού κινήματος. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση είναι μια διαρκής και συνεχιζόμενη διαδικασία, η οποία επιχειρεί την μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα κερδοφόρο πεδίο για το κράτος και τα αφεντικά. Άλλωστε, το 2024 ψηφίστηκε ο νόμος Ελεύθερο Πανεπιστήμιο με μια σειρά διατάξεων, όπως η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων και οι τεράστιες χρηματοδοτήσεις ερευνητικών προγραμμάτων και start-ups εταιρειών, επιτρέποντας τη μεγαλύτερη εναρμόνηση της λειτουργίας του πανεπιστημίου με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Παράλληλα, το ελληνικό κράτος στα πλαίσια της συνεχούς πολεμικής του προετοιμασίας και της συμμετοχής του σε ενεργά πολεμικά μέτωπα και στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, επενδύει κρατικό χρήμα στα πανεπιστήμια σε ερευνητικά προγράμματα για τον καλύτερο εξοπλισμό του, όπως με την δημιουργία θερμικών καμερών και drones για το κυνήγι των μεταναστριών στα σύνορα. Για την καθιέρωση όλων αυτών, επιχειρείται η καταστολή οποιασδήποτε φωνής αντίστασης εντός των πανεπιστημίων με την αποστείρωση των χωρών μας, τις εκκενώσεις στεκιών και την παρέμβαση των μπάτσων σε οποιαδήποτε δράση ξεφεύγει από τα στενά ακαδημαϊκά όρια.

Ως απάντηση στον νόμο 4777 αλλά και στη γενικότερη συγκυρία, ξέσπασε ένα φοιτητικό κίνημα με κέντρο αγώνα την κατειλημμένη Πρυτανεία του ΑΠΘ. Ο αγώνας αυτός, υπήρξε πολύμορφος με μαζικές γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις διαρκείας και πορείες με χιλιάδες άτομα, αμφισβητώντας έτσι έμπρακτα τις απαγορεύσεις και την καταστολή της περιόδου. Το κίνημα κατάφερε να συνδεθεί με ευρύτερα κοινωνικά πεδία και αγώνες όπως η απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα. Παράλληλα, λόγω του αδιαμεσολάβητου χαρακτήρα που καλλιεργήθηκε στις διαδικασίες των Συλλόγων με ανοιχτά πλαίσια, γενικές συνελεύσεις, πρωτοβουλίες φοιτητ(ρι)ών, αλλά και σε ανοιχτές συνελεύσεις αγώνα [Συνέλευση ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία(2020-21), Ανοιχτή συνέλευση κατηλλειμένης Πρυτανείας (2021)] αλλά και της ριζοσπαστικής τροχιάς των περιεχομένων και της δράσης, οι διαδικασίες συχνά λάμβαναν μαζικό χαρακτήρα. Στη δίκη αυτή καλούμαστε να υπερασπιστούμε την πολιτική στάση εκείνου του κινήματος και να επιδείξουμε την αλληλεγγύη μας στα συλληφθέντα άτομα.

ΟΥΤΕ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ ΟΥΤΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ 31 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις 31 συλληφθέντες/είσες της εκκένωσης της κατειλημμένης Πρυτανείας ΑΠΘ στις 22 Φλεβάρη 2021

Τρίτη 7/10 9:00 Δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Στις 22/02/21 πραγματοποιείται η κατάληψη του κτηρίου διοίκησης της Πρυτανείας ΑΠΘ με απόφαση των Φοιτητικών Συλλόγων. Άμεσα, και λίγες μόλις μέρες από την ψήφιση του νέου εκπαιδευτικού νόμου, πραγματοποιείται η εφαρμογή του. Με προσωπική ευθύνη του τότε πρύτανη Παπαϊωάννου πάνοπλα αστυνομικά σώματα εισβάλλουν στον πανεπιστημιακό χώρο, εκκενώνοντας την κατάληψη και συλλαμβάνοντας 31 άτομα, ξυλοκοπώντας και βασανίζοντας πολλούς εξ αυτών. Η ωμή βία των αστυνομικών δυνάμεων και το όργιο καταστολής που ακολούθησε περιγράφουν τις διατάξεις του νόμου Κεραμέως - Χρυσοχοϊδη. Οι αστυνομικές δυνάμεις μέσα στο campus και οι ξυλοδαρμοί φοιτητών/ριών σηματοδοτούν το δόγμα της επίθεσης στο φοιτητικό κίνημα, μέσω της θεσμοθέτησης ειδικού σώματος αστυνομίας, πειθαρχικών - δικαστηρίων, κυκλωμάτων παρακολούθησης, διαγραφών και γενικώς ένταση της επιτήρησης και επιβολής της πειθάρχησης. Ο συγκεντρωμένος κόσμος κατάφερε να αμφισβητήσει στην πράξη την αστυνομική επιβολή. Η ανακατάληψη του κτηρίου με την αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων σήμανε την αρχή της πρώτης μεγαλειώδης αμφισβήτησης του νόμου που επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί.

Η κατειλημμένη πρυτανεία του '21 αποτέλεσε σημείο αναφοράς του φοιτητικού κινήματος, καθώς νοηματοδότησε την επανοικειοποίηση του πανεπιστημίου - όχι μόνο χωρικά, αλλά και σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Έκτοτε παρακολουθούμε το πέρασμα σε μια νέα πραγματικότητα - στην κοινωνία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού - με την διαρκώς αυξανόμενη κατασταλτική εκστρατεία του κράτους ενάντια σε όσους αγωνίζονται. Στέκια και καταλήψεις εκκενώνονται σε πανελλαδικό επίπεδο και κάθε κεκτημένο αγώνα της κοινωνικής βάσης καταστέλλεται, εξασφαλίζοντας πως αφενός οποιαδήποτε κοινωνική διαδικασία θα διενεργείται πάντα πίστα στρατολογημένη στις ανάγκες του κεφαλαίου και αφετέρου κάθε φωνή αμφισβήτησης στο υπάρχον θα ισοπεδώνεται.

Σήμερα, το πανεπιστήμιο έχει μετασχηματιστεί από οργανικό κομμάτι ριζοσπαστικής δράσης σε πεδίο καταστολής και βίας απέναντι σε κάθε επαναστατική χροιά. Παράλληλα, εδραιώνεται το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ενός αποστειρωμένου πανεπιστημίου, όπου ο ανταγωνισμός, οι εξουσιαστικές σχέσεις, η εξατομίκευση και η εντατικοποίηση αρχίζουν να ηγεμονεύουν - παραμερίζοντας κάθε κριτική σκέψη και αγωνιστική χροιά. Το μοντέλο αυτό έχει εντρυφήσει βαθιά στα θεμέλια της πανεπιστημιακής κοινότητας, η οποία σταδιακά από την μόνιμη σύγκρουση και αντεπίθεση μεταβαίνει στην άμυνα, την αδράνεια, την οπισθοχώρηση και την υποταγή - πλήρως απονεκρωμένη από ριζοσπαστικά ιδεώδη.

Για την συντριβή της συμμαχίας των ισχυρών και την επανάκτηση των ελευθεριών που πασχίζουν να μας στερήσουν, κινητήριο πρόταγμα μας ο αναρχικός αγώνας τόσο εντός όσο εκτός των πανεπιστημίων. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως απειλή του κράτους είμαστε όλοι εμείς που αντιπαλεύουμε καθημερινά τα προστάγματα του και μαχόμαστε για την ολική σύνθλιψη του. Όσο λοιπόν κράτος και αφεντικά προσπαθούν να μας θέσουν στο περιθώριο και να εξαλείψουν κάθε στίγμα αναρχικής παρουσίας, εμείς θα βρισκόμαστε πάντα παρόντες σαν εκκωφαντικές φωνές στα αυτιά των εξουσιαστών. Με όπλο την αυτοοργάνωση, την αντίσταση, την αλληλεγγύη και εφαλτήριο τον μαζικό, μαχητικό, αντικρατικό αγώνα, δίνουμε την υπόσχεση πως θα πάρουμε πίσω όσα μας στέρησαν. Χαράζουμε λοιπόν τον δρόμο για την ολική συντριβή του εξουσιαστικού κορμού, τον δρόμο προς την κοινωνική απελευθέρωση - τον δρόμο προς την Αναρχία.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ 31 ΣΥΛΛΕΙΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΘ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ 31 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΣΤΙΣ 22/02 ΤΟ '21

ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΡΙΤΗ 7/10 09.00

Αν κάτι χρειάζεται να κρατήσουμε από τα "χρόνια της καραντίνας", αυτό θα ήταν ότι κράτος και κεφάλαιο δεν προσέφεραν τίποτα παραπάνω από ένα γερό χτύπημα τρομοκρατίας ενάντια στην κοινωνική βάση, με μηδαμινή μέριμνα για την υγεία και παράλληλα με την εντατική προσπάθεια αποστέρησής μας κάθε ίχνους ελευθερίας. Σαφέστατα, το πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από την εξίσωση, με την μεταφορά των μαθημάτων ηλεκτρονικά -πράγμα το οποίο βλέπουμε να έχει αφήσει κατάλοιπα μέχρι και σήμερα- και την πλήρη απονέκρωση του κάμπους. Την ίδια στιγμή και μέσα σε αυτό το πλαίσιο "παγώματος" ενός βασικού πεδίου ζύμωσης και δραστηριοποίησης των αγωνιστών, βόλευε αρκετά το κράτος να περάσει κάθε λογής αντικοινωνικούς νόμους μεταξύ των οποίων και ο νόμος Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη 4777 που ήρθε να φέρει την ΕΒΕ, τις κάμερες και τους μπάτσους στις σχολές, το ν+2 όριο φοίτησης… Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι σε μια εβδομάδα από τώρα θα προχωρήσει η διαδικασία για τα "εγκαίνια" των πειθαρχικών συμβουλίων ενώ και οι πρώτες διαγραφές εξαγγέλεται ότι ξεκινούν επίσημα από τον Δεκέμβρη.

Έτσι, λοιπόν, κατά την διάρκεια του lockdown οι φοιτητ(ρι)ες καταφέραν να συσπειρωθούν απέναντι στην περαιτέρω υποβάθμιση των σπουδών και των ζωών μας και ξέσπασαν αντιδράσεις που μπόρεσαν να συνθέσουν το κίνημα του '21, με κομβικό σημείο αυτού στην Θεσσαλονίκη, την κατάληψη της πρυτανείας στις 22/2. Με ευθύνη που φέρει και ο ιδιος ο πρώην πρύτανης, Παπαϊωάννου, προσωπικά, η κινητοποίηση δέχεται ωμά την κρατική βία της αστυνομοκρατίας, εκκενώνοντας την κατάληψη, δείχνοντας τα δόντια και συλλαμβάνοντας 31 αγωνιστές και αγωνίστριες. Η πρώτη εκκένωση του κτιρίου δεν μπόρεσε να αποτελέσει εμπόδιο στην οργή του κόσμου, την διάθεση και επιμονή να οργανώσει αντιδράσεις στην βάση αντιεξουσιαστικών και αυτοοργανωμένων χαρακτηριστικών. Πολύ περισσότερο, κατάληψη της Πρυτανείας στηρίχθηκε από εκατοντάδες άτομα και αποτέλεσε ένα ορόσημο, μια ζωντανή απόδειξη ότι απέναντι σε κάθε αιμοσταγές πρόσταγμα του κράτους το φοιτητικό κίνημα θα βρίσκεται μπροστά, με ανοιχτά πλαίσια και μαζικότατες διαδικασίες, πορείες και συγκρούσεις. Η επιλογή του κράτους και των μηχανισμών του να προχωρήσουν σε 2η εκκένωση του κτιρίου με ακόμα 16 συλλήψεις στις 11/03 -που άλλωστε είχε αποφασιστεί ως μέρα λήξης της κατάληψης- δεν ήταν καθόλου τυχαία ενώ δεν έλλειψαν και τα ανάλογα επικοινωνιακά τρικ, με βασικό κιόλας ρόλο του Παπαϊωάννου. Ωστόσο, η απάντηση που δόθηκε στους δρόμους εκείνες τις μέρες αλλά και έξω από τα δικαστήρια είναι ενδεχομένως αρκετά ενδεικτικές του τί μας έδωσε η Πρυτανεία.

Το κίνημα του '21 δεν μπορεί να παραμείνει κλειστό σε κάποιο "χρονοντούλαπο των κινημάτων", ούτε βέβαια και έχουμε κάποια αυταπάτη ότι τα κεκτημένα της πρυτανείας για το αυτοοργανωμένο κίνημα είναι πανάκεια. Παρ' όλα αυτά βρίσκεται ζωντανό στο μυαλό μας, για να μας θυμίζει ότι ο οργανωμένος αγώνας και τα αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά είναι και αυτά που μπορούν να αντιπαρατεθούν με το κράτος, να παγώσουν τον χρόνο και να δημιουργήσουν ισχυρές σχέσεις και αντιστάσεις απέναντι σε κάθε προσπάθεια υποτίμησης των σπουδών και των ζωών μας.

4 χρόνια μετά ακόμα να μας ξεριζώσετε, πάντα θα ανθίζουμε!

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 31 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΚΑΤΩ Ο Ν.4777

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής