kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή συγκέντρωση

Νέα Απεργία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο Τρίτη 14/10 στις 10:30 Καμάρα

Νέο απεργιακό κάλεσμα ενάντια στο αντεργατικό Νομοσχέδιο.

Τρίτη 14/10 όλοι στην Απεργία!

Η Ταξική Πορεία καλεί στις 10:30 στην Καμάρα

Όλες και όλοι στη νέα απεργία την Τρίτη 14 Οκτώβρη !

ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 14 ΟΚΤΩΒΡΗ!

Να μην ψηφιστεί το αντεργατικό τερατούργημα

Να ανατραπεί η κυβέρνηση και η πολιτική της

Η κυβέρνηση αγνοώντας το πανεργατικό όχι στο νομοσχέδιο-τερατούργημα Κεραμέως που μαζικά και αποφασιστικά είπαν οι εργαζόμενοι με την Απεργία στις 1 Οκτωβρίου, αλλά και συντριπτικά στη «δημόσια διαβούλευση», καταθέτει για άμεση ψήφιση το έκτρωμα νομοσχέδιο για το 13ωρο. Είναι ένα «πακέτο» σκληρών αντεργατικών μέτρων κατά παραγγελία των εργοδοτών, που οδηγεί σε ένα ακόμα πιο απάνθρωπο και ληστρικό καθεστώς εργασίας χωρίς ωράριο, χωρίς συμβάσεις, χωρίς εργατικά δικαιώματα, με πλήρη ευελιξία και με μέτρα διευκόλυνσης και απαλλαγές για το κεφάλαιο.

Την ίδια ώρα όμως η φθορά της κυβέρνησης είναι μεγάλη. Βουλιάζει βαθιά μέσα στα σκάνδαλα, στην υποκρισία και στην συγκάλυψη για εγκλήματα όπως τα Τέμπη και η Πύλος. Η υποχώρηση στην απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι είναι μια ήττα για την κυβέρνηση της ΝΔ, που νιώθει την κοινωνική οργή για την ακρίβεια, την υποβάθμιση της ζωής, τον μισθό που δεν φτάνει, το 13ωρο και την εργασιακή ζούγκλα για τα κέρδη.

Παράλληλα το κίνημα αλληλεγγύης στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού έχει βάλει εδώ και μήνες τη σφραγίδα του στις εξελίξεις.

Παρόλα αυτά, η κυβέρνηση εξακολουθεί να κάνει τη βρόμικη δουλειά για το κεφάλαιο, τους τραπεζίτες, την ΕΕ, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Στηρίζει την στρατηγική συμμαχία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, ενώ με την καταστολή και τα ΜΑΤ προσπαθεί να τρομοκρατήσει όσους αντιστέκονται σε αυτή την πολιτική.

Η απάντηση μας είναι ο ανυποχώρητος αγώνας. Ένας πραγματικός ξεσηκωμός με απεργίες και διαδηλώσεις για συγκρουστούμε με την κυβέρνηση και την πολιτική της και να ανοίξουμε τον δρόμο για την ανατροπή τους.

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ - ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

Να κάνουμε την απεργία της 14ης Οκτώβρη βήμα κλιμάκωσης του αγώνα. Να μετατρέψουμε τα απεργιακά συλλαλητήρια σε μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και να γεμίσουμε τις πλατείες και τους δρόμους σε όλη τη χώρα.

Να ξαναπάρουμε την υπόθεση του αγώνα στα δικά μας χέρια. Με οργάνωση από τα κάτω, με συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς, με επιτροπές αγώνα και συντονισμό σωματείων, να βάλουμε στο κέντρο τις δικές μας ανάγκες.

Οι κινητοποιήσεις και οι διαδηλώσεις του προηγούμενες διαστήματος, οι απεργιακές κινητοποιήσεις για την Παλαιστίνη στις 10 Οκτώβρη έδειξαν πως μπορούμε με οργάνωση από τα κάτω να προσπεράσουμε τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ -ΑΔΕΔΥ. Αλλά και την πολιτική του ΚΚΕ -ΠΑΜΕ που επιδιώκει κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, αντί για αγώνες που θα προκαλέσουν ρήγματα στην κυβερνητική πολιτική.

Με ταξική αγωνιστική και ανατρεπτική ενότητα μπορούμε να μπλοκάρουμε τα αντεργατικά μέτρα να ανατρέψουμε την κυβέρνηση και να προκαλέσουμε ρήγματα την σιδερόφραχτη πολιτική του κεφαλαίου και της ΕΕ.

· Να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο-έκτρωμα του Υπουργείου Εργασίας

· Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μείωση του εργάσιμου χρόνου με 5ημερο - 7ωρο - 35ωρο, ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς με 1200 καθαρά κατώτερο μισθό.

· Να ακυρωθεί το νέο πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων. Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων.

· Ακύρωση κάθε μορφής ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών. Επιστροφή στο δημόσιο με εργατικό έλεγχο για να λειτουργούν σε όφελος του λαού.

· Κατάργηση του αντιλαϊκού συμφώνου σταθερότητας της ΕΕ, που θυσιάζει τον λαό για τα ματωμένα πλεονάσματα και το χρέος. Για σχολεία και νοσοκομεία αντί για Rafale και φρεγάτες. Για την υπεράσπιση της ζωής και της ειρήνης απέναντι στην πολεμική οικονομία και τους ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες, του παλαιστινιακού και των άλλων λαών. Τέρμα στον πόλεμο, μπλόκο στο reArm Europe

· Άμεση διακοπή της στήριξης της κυβέρνησης στο κράτος-τρομοκράτη, στρατιωτικά, διπλωματικά και οικονομικά. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ!

Όλοι, όλες στην απεργία

Αθήνα, Χαυτεία, ώρα 10.30 π.μ. - Θεσσαλονίκη, Καμάρα, ώρα 10.30 π.μ.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δεν ζούμε για να δουλεύουμε

Να μην περάσει το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο-έκτρωμα

Όλοι/ες στην απεργία, Τρίτη 14/10, ημέρα που κατατίθεται προς ψήφιση το νομοσχέδιο

Η εποχή που διανύουμε είναι μια εποχή οξυμένης επίθεσης απέναντι στην τάξη μας και την κοινωνική βάση από το Κεφάλαιο και τον πιστό υπηρέτη του, το Κράτος. Ο Πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη ΔΕΘ με μια ομιλία - βασιλικό μονόλογο, παρουσιάζοντας τα ψίχουλα που πέταξε στους "υπηκόους" του, λίγο πολύ σαν μάννα εξ ουρανού.

Το γεγονός ότι σχεδόν κανείς δεν τον πιστεύει πλέον δεν φαίνεται να τον συγκινεί, αφού κάθε αντίλογος πνίγεται και κάθε φωνή που αντιδρά φιμώνεται.

Η αλήθεια όμως που βιώνει καθημερινά η κοινωνική πλειοψηφία είναι μία: Η ακρίβεια χτυπάει κόκκινο, τα ενοίκια βρίσκονται σε μια εκτός ελέγχου ανοδική πορεία, οι τιμές της ενέργειας το ίδιο. Οι πλειστηριασμοί λαϊκών σπιτιών τείνουν γίνουν καθημερινότητα, ενώ κάθε δημόσια υποδομή (υγεία, παιδεία, μεταφορές) υποβαθμίζεται συστηματικά και παραδίδεται κομμάτι-κομμάτι στο Κεφάλαιο. Οι ήδη ξεχειλωμένες εργασιακές σχέσεις αναμένεται να δεχθούν νέο ισχυρό πλήγμα με το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που έρχεται σύντομα προς ψήφιση.

Αυτό το νομοσχέδιο της υπουργού Κεραμέως έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενα αντίστοιχα άλλων υπουργών (π.χ. Άδωνις Γεωργιάδης) και να επεκτείνει τα μέτρα υπέρ του Κεφαλαίου σε νέους τομείς της εργασιακής καθημερινότητας. Με κύριο άξονα του νομοσχεδίου την απελευθέρωση της 13ωρης εργασίας σε έναν εργοδότη, δηλαδή τη θεσμοθέτηση της εξάντλησης των εργαζομένων, το νομοσχέδιο φέρνει ωστόσο πολύ μεγαλύτερες και ριζοσπαστικότερες αλλαγές στα εργασιακά, πάντα υπέρ των αφεντικών.

Η "ευελιξία" των εργαζόμενων και η ελαστικοποίηση των ωραρίων είναι ένας από τους κυριότερους στόχους που το Κεφάλαιο κυνηγούσε ανέκαθεν και τον οποίο φαίνεται να κερδίζει με το νέο νομοσχέδιο. Τα σταθερά ωράρια πολύ σύντομα θα ανήκουν πια στο παρελθόν, καθιερώνεται η ευελιξία στην προσέλευση (±2 ώρες), ενώ εισάγονται επίσημα και οι συμβάσεις μηδενικού χρόνου (δηλαδή η παροχή εργασίας μόνο όταν ο εργοδότης έχει ανάγκη τον/την εργαζόμενο/η). Σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, έρχονται και οι φαστ-τρακ προσλήψεις μέσω κινητού, για εργασία ορισμένου χρόνου μέχρι και λίγων ημερών, υποτίθεται για να λυθούν γραφειοκρατικά ζητήματα, αλλά στην ουσία για να λυθούν τα χέρια των αφεντικών σε συγκεκριμένους κλάδους όπως η εστίαση.

Το σπάσιμο σε περισσότερα κομμάτια του συνεχόμενου χρόνου στις άδειες των εργαζομένων προβλέπεται επίσης στο νέο νομοσχέδιο, όπως και οι υπερωρίες στην εκ περιτροπής, μερική και μη σταθερή εργασία. Άλλο δώρο προς τα αφεντικά είναι η μείωση του ποσού των ασφαλιστικών εισφορών στις υπερωρίες, οι οποίες πλέον κοστίζουν όσο και μια κανονική ώρα εργασίας.

Σημαντικό κομμάτι των επιχειρημάτων Κράτους και Κεφαλαίου σε σχέση με το νέο νομοσχέδιο είναι και το ακόλουθο: Αρκετά από τα παραπάνω μέτρα - και άλλα πολλά που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι/ες στην καθημερινότητά τους αν αυτό το νομοσχέδιο ψηφιστεί - παρουσιάζονται πως θα εφαρμοστούν "με τη σύμφωνη γνώμη τους και μόνο". Λες και οι εργαζόμενοι/ες ξεκινούν από ισότιμη θέση με τους εργοδότες.

Αντίθετα, τα αφεντικά ξέρουν πολύ καλά πως μπορούν πάντα να χρησιμοποιήσουν τον μπαμπούλα της απόλυσης και της ανεργίας απέναντι σε όποιον/α δεν συμφωνήσει με τις εντολές τους. Στον κλάδο μας ειδικότερα, ο οποίος παρουσιάζεται συχνά ως ένας κλάδος με πολλές "ευκαιρίες καριέρας" και απεριόριστες θέσεις εργασίας, η δικαιολογία πως κάποιος/α εργαζόμενος/η μπορεί να ψάξει να βρει δουλειά αλλού αν δεν ικανοποιείται από τις συνθήκες, αποτελεί πλέον μια εικόνα από το παρελθόν, αφού η αγορά εργασίας όλο και συρρικνώνεται, παρά τα τεράστια κέρδη που συσσωρεύουν οι εταιρίες.

Σε μια συνθήκη όπου οι εργοδότες δεν καλούνται πλέον να αιτιολογήσουν καν τις απολύσεις που πραγματοποιούν, αυτό το νομοσχέδιο επιχειρεί να τους δώσει όλα τα εργαλεία για το πλήρες ξεζούμισμά μας.

Την ίδια ώρα βλέπουμε πως τα αφεντικά γίνονται όλο και πιο αχόρταγα και δεν αρκούνται καν στα δώρα που θέλει να τους δώσει η Κυβέρνηση με το προτεινόμενο νομοσχέδιο. Ο ΣΕΠΕ ζητάει επιπλέον την κατάργηση κάθε ορίου στις υπερωρίες, ο χρόνος προετοιμασίας των εργαζόμενων να είναι εκτός του 8ωρο και να πληρώνουν οι ίδιοι από την τσέπη τους, σαν παρακράτηση μισθού τα όποια έξοδα εκπαίδευσης για την ίδια τους την εργασία!

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η τάξη μας μπορεί να βασιστεί μόνο στον εαυτό της και στις δικές της δυνάμεις. Καμία αντιπολίτευση δεν υπάρχει που να μπορεί και να θέλει να θέσει θεσμικό εμπόδιο στην αντεργατική αυτή λαίλαπα. Μόνο οι ίδιοι/ες εργαζόμενοι/ες, μέσα από τους μαζικούς συλλογικούς τους φορείς, τα συνδικάτα και τις οργανώσεις τους μπορούν να στήσουν ανάχωμα. Ένα ανάχωμα ταξικό, υλικό, που δεν πρέπει να περιοριστεί σε συμβολικές διαμαρτυρίες, καθώς έχουμε πλέον ξεπεράσει αυτό το σημείο ιστορικά.

Είναι πλέον η ώρα για πραγματικά μαζικές κινητοποιήσεις, για απεργίες διαρκείας και για ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα των αφεντικών -αλλά και με τους κρατικούς, πολιτικούς τους υπηρέτες- σε κάθε πεδίο της ζωής των εργαζομένων. Υπάρχει άμεση ανάγκη για αποτελεσματική παρέμβαση σε κάθε εργασιακό χώρο, η αντίσταση στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο να γίνει κτήμα του συνόλου της τάξης μας. Η απεργία της 14ης Οκτωβρίου να μην είναι η κορύφωση, αλλά μάλλον η αφετηρία ενός σκληρού αγώνα, που δεν πρέπει να σταματήσει είτε το νομοσχέδιο ψηφιστεί στη Βουλή, είτε όχι. Έχουμε δει στο παρελθόν πως η κοινωνία και η τάξη μας, όταν το επιθυμεί πραγματικά, έχει τον τρόπο να αναγκάσει την πολιτική εξουσία να αποσύρει τέτοιου είδους εκτρώματα.

Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στην απεργία της 14ης Οκτώβρη, ημερα πιυ κατατίθεται προς ψήφιση το νομοσχέδιο, με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη κιόλας ημέρα.

Απέναντι στα σχέδια των αφεντικών για μια ζωή συνεχούς και ασταμάτητης δουλειάς, απαιτούμε λιγότερες ώρες εργασίας με σημαντική αύξηση στους μισθούς, στο ύψος των αναγκών μας.
Ενάντια στην εντατικοποίηση,
απαιτούμε ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Καμία απόλυση εργαζομένου, αλλά αντίθετα προσλήψεις με αξιοπρεπείς όρους.

Ταυτόχρονα, δεν ξεχνάμε τη γενοκτονία της εποχής μας, που το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ πραγματοποιεί στη Γάζα, σκοτώνοντας ανθρώπους μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν την σύναψη της συμφωνίας ειρήνης. Το Ελληνικό κράτος και το ντόπιο Κεφάλαιο είναι συνένοχα στη γενοκτονία, καθώς το πρώτο αποτελεί κομβικό στρατηγικό στρατιωτικό και οικονομικό σύμμαχο του Ισραήλ, ενώ αμφότερα συνεχίζουν απτόητα τις μπίζνες με τις εταιρίες ισραηλινών συμφερόντων.

Απαιτούμε να πάψει άμεσα κάθε συνεργασία του Ελληνικού Κράτους με το Ισραήλ. Οι εργατικές τάξεις με τα συνδικάτα τους και οι λαοί όλου του κόσμου να συνεχίσουν να πιέζουν προς το σταμάτημα της ισραηλινής πολεμικής μηχανής, το σταμάτημα της γενοκτονίας, μέχρι και την ολοκληρωτική απόσυρση των Σιωνιστών απο τη Γάζα, την Δυτική Όχθη και το τέλος των εποικισμών.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ - ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΌ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Τρίτη 14 Οκτωβρίου, 10:30πμ., Καμάρα

Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες και την Πληροφορική
tax-exprot-basexis@protoexn.me

Γενική απεργία 14 Οκτώβρη | Καμιά ειρήνη με κράτος και αφεντικά | απεργιακές κινητοποιήσεις σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Γενική Απεργία ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, τη μισθωτή σκλαβιά, την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο γενικευμένης όξυνσης της επίθεσης των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών απέναντι στους πληβείους, μέσα από το βάθεμα των αντικοινωνικών αναδιαρθρώσεων σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας με την ψήφιση μιας σειράς νομοσχεδίων που άπτονται της υγείας, της παιδείας, της εργασίας, της στέγασης, της φορολογίας, της πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης, της δικαιοσύνης και της φύσης. Κράτος και αφεντικά στοχεύουν στην όλο και μεγαλύτερη εκμετάλλευση των φτωχών, βαθαίνοντας συνεχώς τους όρους καταπίεσης. Η κατεύθυνση, αυτή, προς την επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, βάσει της οποίας κινείται η νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά κυβέρνηση της Ν. Δημοκρατίας, αποτυπώνεται σε ένα πλήθος αναδιαρθρώσεων, που εξυπηρετούν διακηρυγμένες και πάγιες στοχεύσεις του κόσμου της Εξουσίας, ανεξαρτήτως πολιτικής διαχείρισης. Στην πραγματικότητα όμως ο λόγος που η δεξιά σήμερα επιβάλει με τέτοια ευκολία την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού και επεκτείνει την πολιτική της επιτιθέμενη στους εργαζόμενους, τους ανέργους και όλους τους από τα κάτω, είναι γιατί η προηγούμενη πολιτική διαχείριση, η κυβέρνηση της σοσιαλδημοκρατίας στο όνομα της ριζοσπαστικής αριστεράς συνέτριψε τα κινήματα, σκόρπισε αυταπάτες και ψευδαισθήσεις σε μεγάλα κοινωνικά κομμάτια μόνο για να βάλει άλλο ένα τούβλο στο οικοδόμημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και να εδραιώσει ακόμη παραπάνω την αντίληψη πως δεν υπάρχει καμία εναλλακτική για τους πληβείους, κανένας άλλος κόσμος πέρα από αυτόν του κράτους και του καπιταλισμού.
Η εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στο εργασιακό πεδίο, μέσω των συνεχιζόμενων αντικοινωνικών μεταρρυθμίσεων, έχει διαμορφώσει για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας συνθήκες ακραίας εκμετάλλευσης και τρομοκρατίας. Τα ελαστικά ωράρια, η αδήλωτη και μαύρη εργασία, η απουσία μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και του 8ώρου, η απελευθέρωση των απολύσεων, ο καθημερινός εκφοβισμός και η απειλή της ανεργίας, η ανάπτυξη των μορφών εργασίας με περιορισμένα δικαιώματα όπως η εργασία με "μπλοκάκι", η εντατικοποίηση των εργασιακών συνθηκών καθώς και οι εκδικητικές απολύσεις που αποτελούν απάντηση στις εργατικές διεκδικήσεις, συνιστούν τα όπλα που το κράτος έχει παράσχει στην φαρέτρα των εργοδοτών για την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων. Προς αυτή την κατεύθυνση του νεοφιλελεύθερου προτύπου καθοριστικό ρόλο έχει διαδραματίσει το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη, το οποίο δεν ήταν έμπνευση αποκλειστικά της τρέχουσας ακροδεξιάς διαχείρισης του κράτους αλλά ήρθε να στηριχθεί σε αντεργατικούς νόμους που ψηφίστηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ αλλά και να προετοιμάσει το έδαφος για την κλιμακούμενη εκμετάλλευση του κόσμου της εργασίας με νέους νόμους-εκτρώματα όπως το νομοσχέδιο Γεωργιάδη. Μέσω αυτού του νομοσχεδίου διάφοροι εργοδότες αποκτούν τη δυνατότητα να απασχολούν έως και 13 ώρες ημερησίως τους εργαζόμενους και 6 ημέρες εβδομαδιαίως. Αυτές είναι συνθήκες που ήδη επιχειρούνταν να κυριαρχήσουν. Στη σειρά αυτών των νομοσχεδίων, η νυν υπουργός εργασίας Νίκη Κεραμέως εισάγει ένα νέο αντεργατικό νομοσχέδιο όπου πλέον ο ίδιος εργοδότης θα έχει το δικαίωμα να απασχολεί έως και 13 ώρες ημερησίως τους εργαζόμενους, ενώ θα ελαστικοποιήσει ακόμη περισσότερο τον χρόνο εργασίας εντός του έτους. Το κράτος και τα αφεντικά επιχειρούν να ανατρέψουν τα εργατικά κεκτημένα (τα οποία αποτελούν προηγούμενα σημεία συμβιβασμού της ταξικής πάλης μεταξύ των αφεντικών και των εργατών), που κερδήθηκαν μέσα από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες του παρελθόντος, όπως το 8ωρο και η απεργία. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που πρόκειται να έρθει προς ψήφιση, βάσει του οποίου ο ελεύθερος χρόνος των εργατών θα πάψει να υφίσταται και ο εργαζόμενος θα μετατραπεί σε "ελατήριο" για τις ανάγκες του κεφαλαίου, "διαθέσιμος" κάθε στιγμή για τις ορέξεις των αφεντικών.
Όλες αυτές οι «παρεκκλίσεις» είναι που νομοθετούνται επισήμως, τις τελευταίες δεκαετίες συνεχών αναδιαρθρώσεων, σφραγίζοντας την αφαίμαξη και εξάντληση της κοινωνίας, τη θυσία της στον βωμό των κερδών των εργοδοτών. Εντός αυτού του πλαισίου οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουμε να πληρώνουμε με το αίμα μας τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που κυριαρχεί, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό αποδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας, που μόνο για τους πρώτους 9 μήνες του 2025 έχουν σημειωθεί ήδη 152, ενώ περισσότεροι από 235 εργάτες έχουν τραυματιστεί σοβαρά. Διότι η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών κυρίαρχων διέρχεται μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης της τάξης μας, τη λεηλασία της ύπαρξής μας και τη σίγαση και καταστολή όλων όσων αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική.
Από την εξελισσόμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τον εκτοπισμό του από τη γη του ως κορύφωση των επί 77 χρόνια θηριωδιών που συντελούνται στην Παλαιστίνη από τους σφαγείς του Ισραήλ, τον πόλεμο στην Ουκρανία που συνεχίζεται εδώ και 3 χρόνια μετά την εισβολή ρωσικού στρατού αφήνοντας πίσω του χιλιάδες νεκρούς, εξαθλιωμένους και ξεριζωμένους πληθυσμούς, έως τις καθημερινές εργατικές δολοφονίες στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, τον εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις δολοφονίες μεταναστών/τριών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης Φρούριο, τους θανάτους στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία και στα διαλυμένα και απαξιωμένα τρένα, τις πυρκαγιές που κάθε χρόνο κατακαίουν τα δάση και το οικοσύστημά τους και καταστρέφουν τις τοπικές κοινωνίες, το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα περισσότερο από θάνατο, πόλεμο, ξεριζωμό και εκμετάλλευση.
Η υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, των αναγκών, της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας περνά μέσα από την κοινή, οριζόντια συντονισμένη, οργανωμένη από τα κάτω δράση. Η οργάνωση των αντιστάσεών μας αποτελεί κομβικής σημασίας ζήτημα, ειδικά μέσα σε μια περίοδο συνολικής και οργανωμένης επίθεσης του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος. Η συλλογικοποίηση, η κοινή δράση και η συναντίληψη βάσει των αναρχικών αξιών είναι τα εργαλεία μας απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στην προσπάθειά τους να μας πείσουν ότι έχει επέλθει το τέλος της Ιστορίας, πως δεν υπάρχει καμία προοπτική πέρα από το δυστοπικό παρόν και το σύστημα εξουσίας που το δημιουργεί και πως αν επιλέξουμε το δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας θα συντριβούμε. Σε κάθε ανοιχτό μέτωπο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, όπου εκδηλώνεται η επιθετικότητα του κράτους και του κεφαλαίου, επιχειρώντας την ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων μέσα από τη σύνδεσή τους με το καθολικό κοινωνικό όραμα της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης, προτάσσοντας τη μόνη ρεαλιστική διέξοδο που έχουν οι καταπιεσμένοι, την οργάνωση του αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό. Για να χτίσουμε μια χειραφετημένη κοινωνία με βάση την αξιοπρέπεια, τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την αλληλεγγύη, έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Υγεία - Παιδεία - Τροφή - Στέγαση - Μεταφορές
ΟΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ - ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Απεργιακές διαδηλώσεις Τρίτη 14 Οκτώβρη
Αθήνα: Χαυτεία, 11.00 (διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική & Ταξική Χειραφέτηση)
Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Αγωνιστικές Κινήσεις | 14/10, Όλοι στην απεργία! Κοινός αγώνας φοιτητών και εργαζομένων για σπουδές, δουλειά με δικαιώματα

Αθήνα|10:30, Χαυτεία

Θεσσαλονίκη|10:30, Καμάρα

Γιάννενα|10:30, Εργ. Κέντρο

Πάτρα|10:30, Πλ. Γεωργίου

Προσυγκέντρωση 9:30, Παράρτημα

Βόλος|10:00, Πλ. Ελευθερίας

Ξάνθη|12:00 Κεντρική Πλ.

Χανιά|10:30, Πλ. Αγοράς

Τρίκαλα| 10:00 Πλ. Ρήγα Φεραίου

Απεργιακή διαδήλωση: Τρίτη 14 Οκτώβρη, Καμάρα, 10.30

Μας γίνεται φανερό πως η επίθεση κράτους και κεφαλαίου βαθαίνει και λαμβάνει, πλέον, ακόμα πιο βίαια χαρακτηριστικά σε κάθε μία από τις πτυχές των ζωών μας. Ουσιαστικά και ειδικότερα ως προς τα εργασιακά, το τοπίο της εργασίας μεταβάλλεται και ενδεχομένως αποκρυσταλλώνεται τώρα πιο έντονα από ποτέ ένα δυστοπικό μωσαϊκό εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης: μαύρη εργασία, ελαστικά ωράρια και εργασία τις Κυριακές, κατάργηση του 8ωρου και θέσπιση 13ωρου. Πίσω από προσχήματα δήθεν «μέριμνας», με το νέο αντιεργατικό νομοσχέδιο ο εργαζόμενος γίνεται εξάρτημα, ο χρόνος του λεία και η ζωή του ρυθμίζεται από τα χτυπήματα ενός καλοκουρδισμένου ρολογιού που κρατά το αφεντικό. Αυτό φυσικά το αναγιγνώσκουμε σε μια συνάφεια με την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας, κεκτημένα δηλαδή που κατοχυρώθηκαν μέσα από σκληρούς και αιματηρούς αγώνες του παρελθόντος. Σαφώς, οι επιταγές του κεφαλαίου έρχονται να επιβληθούν σε βάρος των ταξικών υποκειμένων, των καταπιεσμένων που αγωνίζονται ενάντια στην σαπίλα του συστήματος. Στην πραγματικότητα, καθόλου τυχαίο δεν είναι που κράτος και αφεντικά σφίγγουν ακόμα πιο έντονα την "θηλιά" αυτή γύρω από τον λαιμό της κοινωνικής βάσης, επιβάλλοντας σε μεγάλο βαθμό μια συνθήκη κατά την οποία η επιβίωση αποτελεί απλούστατα και την μοναδική στόχευση, καθιστώντας ακόμα πιο απαιτητικό το πλαίσιο για συλλογικοποίηση και βασικές εργασιακές διεκδικήσεις.

Και συνάμα τις αλλεπάλληλες επιθέσεις που βιώνει η κοινωνική βάση τις αναγνωρίζουμε στην αισχρή υποβάθμιση βασικών δομών και την ιδιωτικοποίηση στοιχειωδών αγαθών όπως η υγεία και η παιδεία, την κατακόρυφη αύξηση των τιμών όσο παράλληλα υπερθερμαίνεται η πολεμική μηχανή, τα κρατικά σκάνδαλα και τα δίκτυα μαφίας, την λεηλασία της φύσης με έργα δήθεν πράσινης "ανάπτυξης". Η κερδοσκοπία λαμβάνει τα πλέον απροκάλυπτα χαρακτηριστικά στο κρατικό έγκλημα των Τεμπών και ό,τι έχει ακολουθήσει από άποψη κρατικής διαχείρισης, τα καθημερινά εργατικά "ατυχήματα" που φαίνεται να φτάνουν σχεδόν τα πεντακόσια για το 2025, τα pushbacks και τις δολοφονίες προσφύγων. Παράλληλα, ο πόλεμος και η έμπρακτη υποστήριξη της γενοκτονίας με πάσης φύσεως επικουρικές συμφωνίες αποτελεί την ανώτερη μορφή κρατικο-καπιταλιστικής βαρβαρότητας και αποτυπώνει με τον πιο φρικτό τρόπο την διαχρονικότητα και την θεμελειακότητα της βαρβαρότητας αυτής που αναγάγεται σε βασική στόχευση.

Την ίδια στιγμή, η παιδεία δεν θα μπορούσε να λείπει έξω από την ατζέντα του κράτους, ως βασικό κοινωνικό πεδίο που η εκάστοτε εξουσία θα διαχειριστεί κατά το όφελος της. Στο παραπάνω κλίμα επίθεσης στις συλλογικές διεκδικήσεις, αυταρχισμού και χάραξης ένος δρόμου ατομικισμού συναρμόζουν και οι πειθαρχικές διώξεις που επιβάλλονται σε αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς σε μια παράλληλη ευθεία με την θέσπιση των αξιολογήσεων, την συγχώνευση σχολικών μονάδων, την ίδρυση Ωνάσειων Ιδρυμάτων και γενικότερα την εντατικοποίηση και την τεχνοκρατική θέαση της γνώσης. Τόσο εκπαιδευτικοί όσο και οι μαθητές βρίσκονται μέσα από μια σειρά από αντιεκπαιδευτικά μέτρα στο στόχαστρο του κράτους και του κεφαλαίου, αποτελώντας επί της ουσίας -δυνητικά- φτηνό εργατικό δυναμικό- ένα ακόμα αποπολιτικοποιημένο γρανάζι που θα εξυπηρετεί την αγορά εργασίας και το κέρδος. Στα πανεπιστήμια εν συνεχεία, είδαμε τους ταξικούς φραγμούς να εντείνονται με την υποβάθμιση του ήδη κατακρεουργημένου «δημόσιου και δωρεάν» χαρακτήρα των σπουδών μας με την ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά και την όλο και αυξανόμενη καταστολή εντός του ασύλου απέναντι σε κάθε φωνή διεκδίκησης. Μάλιστα, από φέτος κάτω από ψευδοπροσχήματα αναβάθμισης έχουν δρομολογηθεί οι πρώτες 290.000 διαγραφές φοιτητών, ενώ ήδη έχει μπει σε τροχιά το πρώτο πειθαρχικό συμβούλιο στην Αθήνα, που από κοινού με τις υπόλοιπες αναδιατάξεις διαμορφώνουν ένα απολύτως ασφυκτικό πλαίσιο. Όλα αυτά την στιγμή που ήδη τρέχουν προγράμματα επί πληρωμή, απλήρωτες πρακτικές ενώ συγχρόνως η φοιτητική μέριμνα παραγκωνίζεται στον βωμό του κέρδους των εργολάβων. Το πανεπιστήμιο που προκύπτει είναι αυτό των ταξικών φραγμών, της επιτήρησης και της στρατιωτικοποιημένης γνώσης, ένα πανεπιστήμιο για λίγους, όπου η κοινωνική βάση αποκλείεται, ωθούμενη στα ιδιωτικά ιδρύματα των διδάκτρων ή στην τεχνική εκπαίδευση της φτηνής εργασίας.

Οι μνήμες του παρελθόντος και οι πιο πρόσφατες εμπειρίες σύγχρονων κινημάτων έρχονται να μας φωτίσουν και να μας εμπνέουν, υπενθυμίζοντας καθημερινά ότι ο φόβος μπορεί να αλλάξει πλευρά! Απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, τις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης που επιβάλλουν το κράτος και τα αφεντικά, ο δρόμος της οργάνωσης, της αντίστασης, της διεκδίκησης και του κοινωνικού-ταξικού αγώνα είναι η μόνη προοπτική. Ως φοιτητ(ρι)ες οφείλουμε να μην λησμονούμε τα εργαλεία μας και παράλληλα χρειάζεται με θάρρος μέσα στην δύσβατη αυτή συγκυρία να εφευρίσκουμε νέα και να συνδέουμε τους φοιτητικούς αγώνες με τους μαθητικούς, τους εκπαιδευτικούς, τους εργατικούς εν γένει, αναγνωρίζοντας πως μόνη λύση απέναντι στα αφεντικά είναι ο συλλογικός δρόμος της διεκδίκησης, της απεργίας και της αλληλεγγύης. Με συλλογικούς, αδιαμεσολάβητους κι οργανωμένους στη βάση κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, να αντισταθούμε σε κάθε πεδίο της κοινωνικής μας ζωής, στους χώρους εργασίας, στις σχολές, στις γειτονιές, στα σχολεία. Με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και του συστήματος εξουσίας.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΧΟΛΕΣ, ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ & ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΤΡΟΦΗ - ΣΤΕΓΑΣΗ - ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ - ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere