Τετάρτη 23 Μαίου 2012 στις 14.30
Αλληλέγγυα Συλλογική κουζίνα
Το απόγευμα της 30ης Απριλίου 2012 ο σενεγαλέζος μετανάστης Ι.Σ. στέκεται ήρεμα κοντά στην πόρτα της σχολής, στον πεζόδρομο της Μασσαλίας, και περιμένει ένα φίλο του. Δεν πουλάει μικροπράγματα και έχει «χαρτιά». Είναι δηλαδή καθ' όλα «νόμιμος». Ξαφνικά εμφανίζονται καμιά δεκαριά ασφαλίτες και αρχίζουν να τον ξυλοκοπούν άγρια: κλωτσιές, μπουνιές, στο κεφάλι, στα χέρια, στα πόδια. Οι φωνές γίνονται αντιληπτές από φοιτητές στο εσωτερικό της σχολής οι οποίοι σπεύδουν να τον βοηθήσουν. Ένας από τους ασφαλίτες βγάζει όπλο και τον σημαδεύει στο κεφάλι. Μόλις αντιλαμβάνεται τους φοιτητές, στοχεύει και αυτούς. Στη θέα του όπλου οι φοιτητές οπισθοχωρούν και ο μετανάστης βρίσκεται έρμαιο στα χέρια των ανθρωποειδών. Οδηγείται σε αστυνομικό τμήμα και την επομένη βρίσκεται κατηγορούμενος για δύο κακουργήματα και ένα πλημμέλημα (απόπειρα ληστείας όπλου, απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη και αντίσταση, με τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου!). Όπως είναι αναμενόμενο, προφυλακίζεται.
Το «έγκλημα» του Ι.Σ. δεν είναι παρά το γεγονός ότι για πολλούς (μπάτσους, ΜΜΕ και «ευυπόληπτους πολίτες») αποτελεί ξένο σώμα• ένας ακόμα «λαθρομετανάστης», μια ακόμα μη-ύπαρξη που δεν πειράζει να σαπίσει στο κρατητήριο ή να μαντρωθεί στην Αμυγδαλέζα. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ σιωπούν. Οι πρυτανικές αρχές σιωπούν. Και η σιωπή αυτών, μαζί με την συνενοχή πολλών ακόμα, συγκαλύπτει την κτηνωδία που συντελείται καθημερινά δίπλα μας ενάντια στους μετανάστες εργάτες.
Όμως εμείς δεν κλείνουμε τα μάτια και το στόμα μας. Όχι επειδή είμαστε φιλάνθρωποι, αλλά γιατί πιστεύουμε ότι ο Ι.Σ., όπως και κάθε ένας απ' τους χιλιάδες μεταναστών που φυλακίζονται, βασανίζονται και εξαθλιώνονται μέσα στις πόλεις-στρατόπεδα, είναι ένας από εμάς. Κι αν εκείνος είναι «ξένος», «ξένοι» είμαστε και εμείς. Γιατί σ' αυτό το ανθρωποβόρο σύστημα, «ξένος» θεωρείται όποιος/α αγωνίζεται για μια ελεύθερη και αξιοπρεπή ζωή.
Αυτή λοιπόν την Τετάρτη, όλοι εμείς οι «ξένοι» ενωνόμαστε πάνω απ' τις εστίες της Κουζίνας της Τετάρτης και της Συλλογικής Κουζίνας Ανέργων με όπλο την αλληλεγγύη και τον κοινό μας αγώνα. Συναντιόμαστε για να μαγειρέψουμε στις 14:30 και τρώμε στις 17:00.
Το περιεχόμενο του κουτιού οικονομικής ενίσχυσης της Κουζίνας θα δοθεί για την κάλυψη των δικαστικών εξόδων του Ι.Σ.
Λίγα λόγια για την συνέλευση «Συγκάτοικοι απ' Όλο τον Κόσμο»
Είμαστε μια ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στους/με μετανάστες και μια δικτύωση αλληλοβοήθειας στην οποία συμμετέχουν με ισότιμο τρόπο άτομα -«ντόπιοι» και μετανάστες/πρόσφυγες- και όχι αντιπρόσωποι ομάδων και οργανώσεων οποιασδήποτε πολιτικής τάσης και απόχρωσης. Μια άλλα λόγια, μια συνέλευση που έχει οριζόντια αυτόνομη λειτουργία και δε λειτουργεί στη βάση σύμπραξης ή συντονιστικού ανάμεσα σε εκπροσώπους συλλογικοτήτων, εκτός αν αυτό το αποφασίζει η ίδια, για παράδειγμα για κάποιο συγκεκριμένο κάλεσμα που θα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά.
- Η συνέλευση αυτή προκύπτει από την ανάγκη μας για αυτοοργάνωση, αυτοδέσμευση και αυτονομία, τη διάθεσή μας να παρεμβαίνουμε όσο το δυνατόν συνολικά στο λεγόμενο ζήτημα των μεταναστών και προσφύγων, χωρίς να υιοθετούμε σε καμία περίπτωση ένα ρόλο πατερναλιστικό ή πολιτικού διαφωτισμού, χωρίς να επιδιώκουμε να «χρησιμοποιήσουμε» τους μετανάστες ως «ταξικούς συμμάχους». Επιθυμούμε δηλαδή να αποκτήσουν οι ίδιοι οι μετανάστες ισότιμο ρόλο και λόγο σε σχέση με τις ανάγκες, τους καθημερινούς αγώνες και τα όνειρά τους. Προσπαθούμε να σταθούμε στο πλευρό των μεταναστών και μαζί με αυτούς να αγωνιστούμε στη βάση συγκεκριμένων αξιών.
- Είμαστε ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και τον καπιταλισμό και κάθε σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Επιθυμούμε να αποτελούμε μέρος των κοινών αγώνων όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, «ντόπιων» και μεταναστών/προσφύγων, για μια κοινωνία που δε θα είναι διαιρεμένη σε κοινωνικές τάξεις, για μια ζωή με ελευθερία, αξιοπρέπεια, ισότητα και δικαιοσύνη, χωρίς φτωχούς και πολέμους, χωρίς σύνορα και σφαγές, χωρίς φράχτες και στρατόπεδα συγκέντρωσης.
- Σκοπός μας είναι η στήριξη της μετανάστευσης και η απελευθέρωσή της από μια κατάσταση μιζέριας. Αναγνωρίζουμε πως στην Ελλάδα ο μετανάστης και ο πρόσφυγας βιώνει ένα θεσμικό και κοινωνικό απαρτχάιντ. Η εξουσία τον καταδιώκει και τον ταπεινώνει, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας τον αντιμετωπίζει από αδιάφορα -στην καλύτερη περίπτωση- έως βίαια και επιθετικά. Δεν είναι λίγες οι φορές που στιγματίζεται ως «κατώτερος», «παρείσακτος», «εγκληματίας», ακόμη και υπεύθυνος για τη δυσχερή οικονομική θέση του «ντόπιου».
- Κρίνουμε λοιπόν ότι δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για «λευτεριά», όταν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες στερούνται ακόμη και τα υποτυπώδη δικαιώματα των γηγενών, ότι δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε το αίτημά τους για πλήρη θεσμική νομιμοποίηση -και όχι μόνο κοινωνική-, όταν, για παράδειγμα, στην περίπτωση των γηγενών, θεωρούμε αυτονόητη τη στήριξη αγώνων για εργατικά και άλλα δικαιώματα.
- Η πρότασή μας απευθύνεται σε άτομα που θεωρούμε ότι συμμερίζονται τις αγωνίες και τις αντιλήψεις μας, τη θέλησή μας να αντισταθούμε στο καθεστώς που βιώνουμε κάθε μέρα, πέρα από διακρίσεις φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές, έμφυλες…
- Πρώτο βήμα της προσπάθειάς μας αποτελεί η πραγματοποίηση μαθημάτων εκμάθησης ελληνικών στη Νομική Σχολή Αθήνας, κάθε Δευτέρα και Παρασκευή 6-8μμ. Η εκμάθηση της γλώσσας, και όχι η «ελληνομάθεια» ή η ενσωμάτωση σε μια δεδομένη εθνική οντότητα θεωρούμε ότι αποτελεί πολύ σημαντικό πολιτισμικό κεφάλαιο για την κοινωνική νομιμοποίηση και την πολιτική συμμετοχή των μεταναστών σε ένα κινηματικό περιβάλλον που μπορεί να είναι πολιτικό, λειτουργεί όμως με αποκλεισμούς όσον αφορά τη γλώσσα, τον πολιτισμό, κ.λπ. Επιπλέον, στα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα λειτουργεί ως μια διαδικασία κοινωνικοποίησης τόσο για τους γηγενείς όσο και για τους μετανάστες, η οποία βασίζεται στη φιλία, την αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα και την υπευθυνότητα, στην κατεύθυνση των αξιών που προαναφέρθηκαν.
- Υπό συζήτηση βρίσκονται επίσης:
1) Η σύσταση ενός ταμείου αλληλοβοήθειας στον άξονα Κρήτη-Αθήνα-Θεσσαλονίκη το οποίο θα μπορεί να παρέχει στήριξη σε περιπτώσεις που θα κρίνουμε σημαντικές από κοινού και, ταυτόχρονα, να είναι διαχειρίσιμο με αυτόνομο τρόπο από τις κατά τόπους συνελεύσεις.
2) Οι συχνές παρεμβάσεις αντιπληροφόρησης και στις τρεις περιοχές και η επικοινωνία με ανάλογα εγχειρήματα σε άλλες χώρες, με εκδηλώσεις που θα ασχολούνται με το σύνολο των θεμάτων που σχετίζονται με τους μετανάστες/πρόσφυγες (ενημέρωση από κινήσεις αλληλεγγύης σε περιοχές εντός και εκτός Ελλάδας, αγώνες μεταναστών, αντιμεταναστευτική πολιτική, κέντρα κράτησης κ.λπ.).
Εδώ και τρία χρόνια, κάθε Τετάρτη (εκτός από γιορτές και σχόλες), γύρω στις 14:30 κατεβαίνουμε τα σκαλιά του Αυτόνομου Στεκιού.
Είμαστε η Συλλογική Κουζίνα της Τετάρτης. Μέχρι τις 17:00 μαγειρεύουμε μαζί ανακατεύοντας στις κατσαρόλες υλικά, συνταγές, αναμνήσεις, τα νέα μας και μετά η παρέα μεγαλώνει με όσους σχολάνε απ' τις δουλειές τους ή ξεμπερδεύουν από άλλες υποχρεώσεις. Γύρω από το τραπέζι ξεκινά το φαγητό και το μοίρασμα ακόμα πιο σπουδαίων αγαθών: επικοινωνούμε, γνωριζόμαστε, δημιουργούμε δεσμούς συν-τροφικούς αλληλεγγύης, κοινότητας, ανταλλαγής. Καμιά δουλειά δεν περισσεύει, καμιά συνεισφορά δεν είναι λιγότερο σημαντική: ψώνια, πλυσίματα, καθαριότητα του χώρου, προγραμματισμός για το τσουκάλι της επόμενης βδομάδας. Το φαγητό δεν έχει τιμή, είναι όμως πολύ-τιμο.
Τι εννοούμε; Υπάρχει ένα κουτί στο οποίο βάζουμε ό,τι χρήματα μπορεί ο καθένας απ' όσους τρώμε, χωρίς έλεγχο και ταμία, στη βάση όμως της εμπιστοσύνης και της κατανόησης ότι πρέπει να «βγαίνουν» τόσο το επόμενο μαγείρεμα όσο και κάποια λειτουργικά έξοδα του χώρου που μας στεγάζει. Αυτή τη διαδικασία την λέμε ελεύθερη συνεισφορά γιατί ούτε φιλανθρωπική οργάνωση είμαστε ούτε μαγαζί (και τα δύο άλλωστε βγάζουν τα κέρδη τους).
Καλοδεχούμενα είναι επίσης προϊόντα για το μαγείρεμα και κάθε είδους βοήθεια σε αυτήν την εβδομαδιαία συνάντηση μας που τη χαρακτηρίζουν η ισοτιμία, η αξιοπρέπεια, η συνεργασία και η έγνοια για τον διπλανό. Κι όταν υπάρχει λόγος στεκόμαστε πάνω από τις εστίες και κάνουμε «αλληλέγγυα μαγειρέματα» για να βοηθήσουμε - όσο γίνεται - με τα έσοδα του κουτιού απεργιακούς αγώνες, αγώνες μεταναστών, αγωνιζόμενους ανθρώπους που διώκονται δικαστικά ή άλλους αυτοδιαχειριζόμενους κοινωνικούς χώρους που χρειάζονται τη στήριξη μας.
Συνεχίζουμε αυτή τη διαδρομή σε καιρούς πιο δύσκολους με την πεποίθηση ότι είμαστε οι πολλοί και δεν θα επιτρέψουμε να χαθεί κανένας μας μέσα στην κρίση που δημιούργησαν οι λίγοι για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Μόνη μας ελπίδα είναι η αλληλεγγύη και οι συντροφικοί δεσμοί των από κάτω, όλων εμάς που κινούμε τούτον τον κόσμο. Κανείς και καμία μόνος του!!!