Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015 στις 18.00
Αντικρατική συγκέντρωση-πορεία
Διανύουμε μια περίοδο οικονομικής προσαρμογής του συστήματος στις νέες συνθήκες που γεννά η ίδια του η κρίση, η οποία γίνεται φανερή μέσω της πολιτικής ρευστότητας και των κοινωνικών συγκρούσεων (αλλαγές κυβερνήσεων, ένοπλες συρράξεις βλ. Ουκρανία ,Συρία, αναβάθμιση της κατασταλτικής στρατηγικής των κρατών). Στην περίπτωση της Ελλάδας η αναπροσαρμογή αυτή επιχειρείται από το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ, το οποίο είναι πρόθυμο να πράξει όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τη διαφορά ότι χρησιμοποιώντας σαν πρόσχημα την παροχή κάποιων ξεροκόμματων, επιχειρεί να αφομοιώσει τα υποκείμενα εκείνα που ενδεχομένως θα αποπειραθούν να δημιουργήσουν ρήγμα στη θεσμική κανονικότητα και την ισχύουσα κοινωνική πραγματικότητα.
Δε θα δεχτούμε από κανένα κράτος, είτε δεξιό είτε αριστερό,(νέο)φιλελεύθερο ή σοσιαλδημοκρατικό, να διαπραγματεύεται τους όρους της διαχείρισης των ζωών μας.
Ενάντια στις ρεφορμιστικές λογικές, (ανάθεση, θεσμική διέξοδος)προτάσσουμε τους πολύμορφους συγκρουσιακούς αγώνες για την ολική καταστροφή κράτους και κεφαλαίου.
Αντικρατική συγκέντρωση πορεία 26/2 18.00 προπύλαια
Αναρχικοί/ες
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1539656/
Κάλεσμα συμμετοχής στην πορεία της 26ης Φεβρουαρίου
Διανύουμε μια περίοδο έντονης συστημικής ρευστότητας και ραγδαίας κοινωνικής μετατόπισης στο πεδίο της πολιτικής διαστρωμάτωσης. Οι ισχύοντες προεκλογικά συσχετισμοί τροποποιούνται και σε διάστημα μόλις ενός μήνα αριστερής διακυβέρνησης σχηματοποιούνται νέες κοινωνικές δυναμικές, αναδιαμορφώνοντας έτσι τον πολιτικό «χάρτη». Αυτή η μετατόπιση, αποτυπώνεται εξαρχής στην τάση της έμπρακτης στήριξης στις κυβερνητικές διακηρύξεις. Μετά από μια περίοδο νηνεμίας, η πλατεία Συντάγματος ξαναγέμισε κόσμο, πρόθυμο να ενσαρκώσει το πιεστήριο προς τους δανειστές και το λαϊκό έρεισμα που θα λειτουργήσει ενισχυτικά στο εγχείρημα των διαπραγματεύσεων απ' την πλευρά της κυβέρνησης. Το ρεύμα αγανάκτησης, συγκεκριμενοποιώντας τον εχθρό του στην τρόικα, όχι ως κομμάτι ενός παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού μηχανισμού, αλλά ως κατεξοχήν υπαίτια για τα δεινά της τελευταίας 5ετίας, έχει ως πυξίδα την διεκδίκηση της επαναφοράς των -προ κρίσης- κοινωνικών προνομίων (έτσι όπως θεσπίστηκαν στο μεταπολιτευτικό κοινωνικό συμβόλαιο), με τον όποιο "αγώνα" να περιστρέφεται γύρω από το βόλεμα, διατηρώντας στο απυρόβλητο τον εκμεταλλευτικό πυρήνα του καπιταλισμού (κάρπωση υπεραξίας), καθώς και τους ντόπιους αφεντάδες.
Στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν κατόρθωναν οι σημερινοί σοσιαλδημοκράτες διαχειριστές, μια βραχύβια αύξηση μισθών και προσφοράς κοινωνικών παροχών, θα ήταν ανέφικτο να διασφαλίσουν τις ισορροπίες του ανταγωνιζόμενου κεφαλαίου, εν καιρώ παγκόσμιας οικονομικής διατάραξης. Καθ' αυτόν τον τρόπο, οι συγκρούσεις θα ήταν ανεξέλεγκτες, με την έννοια ότι το ελληνικό κράτος θα έπρεπε να αντιμετωπίσει όχι μόνο τις κυρώσεις και τα εμπάργκο των συμφερόντων της διεθνούς άρχουσας τάξης, αλλά και την εκτεταμένη φυγή κεφαλαίου μεγάλων τμημάτων των ντόπιων καπιταλιστικών διευθυντηρίων. Κοινώς, δεν μετρούν απλώς οι «καλές προθέσεις». Όσοι θαρρούν πως ο καπιταλισμός βελτιώνεται, είτε είναι υποκριτές, είτε ηλίθιοι, είτε αδαείς.
Η πιο πιθανή περίπτωση ωστόσο, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιλέξει την συνέχιση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, μετατοπίζοντας τις ευθύνες στους «εκβιασμούς» των εταίρων και την «υπεύθυνη» κυβερνητική επιλογή «μερικής συμφωνίας» στο όνομα της «εθνικής και κοινωνικής σωτηρίας». Το μόνο που θα αλλάξει είναι η καταπίεση και η αφαίμαξη, οι οποίες θα αλλαχτούν (ονομαστικά μόνο), με όρους «εκσυγχρονιστικούς» και «εκδημοκρατισμένους». Αναμφίβολα, όσοι πιστεύουν πως οι σημερινές συνθήκες συμβάλλουν στην οικοδόμηση ενός «κράτους πρόνοιας», κάνουν όνειρα θερινής νυκτός.
Το 1981, ο υποανάπτυκτος τότε ελληνικός καπιταλισμός, προκειμένου να ανθίσει και να καταστεί παραγωγικός, πρόσφερε απλόχερα την δυνατότητα καταναλωτικής πρόσβασης στους υπηκόους του, εξαγοράζοντας την κοινωνική ειρήνη με την εγκαθίδρυση των πελατειακών σχέσεων και των ρουσφετιών, διασφαλίζοντας την ομαλότητα, έπειτα από μια συγκυρία έντονων συγκρούσεων και διαρκών εσωτερικών τριγμών.
Στις μέρες μας, η σοσιαλδημοκρατική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, ως η κατεξοχήν δύναμη ενσωμάτωσης, κεφαλαιοποίησε εκλογικά κάθε μορφή εκδηλωμένης οργής (κίνημα αγανακτισμένων, λαϊκές συνελεύσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις), έχοντας ως πάτημα τον αιτηματικό και μεταρρυθμιστικό τους χαρακτήρα.
Παράλληλα, με την εργαλειακή διαχείριση των «αντιμνημονιακών διαδηλώσεων», ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποπειραθεί ένα καταμερισμό ευθυνών, προβάλλοντας τους όποιους συμβιβασμούς και τις όποιες κοινές αποφάσεις με την Ε.Ε. ως συλλογικές «ήττες», κυβέρνησης-βάσης. Αυτή η λογική «συλλογικών ευθυνών» θα λειτουργήσει ανασταλτικά προς όσους διαχωριστούν αργότερα από την κυβέρνηση στο να πράξουν ενάντια της, καθώς θα είναι πλέον «δεσμευμένοι» στις απερχόμενες επιλογές τους. Εκεί λοιπόν ποντάρουν οι αριστεροί κυβερνήτες! Στη συρρικνωμένη αυτοπεποίθηση του ενσωματωμένου κόσμου, που θα θεωρήσει "ουτοπικό" και "μη αντικειμενικό" να προχωρήσει σε κάτι περισσότερο από τα ψίχουλα που του προσφέρονται
Εν συνεχεία, με την επιλογή συγκυβέρνησης με το ακροδεξιό-λαϊκίστικο μόρφωμα των ΑΝΕΛ, μόνο "αναγκασμένοι" δεν ήταν. Η κυβερνητική σύμπραξη δεν αποτελεί προϊόν της μη εκλογικής αυτοδυναμίας, αλλά αναγκαιότητα εσωτερικής θωράκισης του καθεστώτος υπό τον φόβο αυτονόμησης των σωμάτων ασφαλείας σε μια πιθανή παύση πληρωμών, καθώς και το πρόσχημα οπισθοχώρησης σε ζητήματα καταστολής (π.χ. στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυλακές τύπου γ).
Δεν ευελπιστούμε σε κανένα «συγχωροχάρτι» (δεν το αναζητούμε άλλωστε), είμαστε σίγουροι/ες, πως οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίων αγωνιστών θα εντατικοποιηθούν. Ενδεικτικές των προθέσεων των αριστερών κυβερνητών, οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Τσίπρα στη σύνοδο κορυφής της 12ης Φεβρουαρίου με θέμα την τρομοκρατία: «εξετάσαμε μέτρα για να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο τόσο στην εκδήλωσή του, όσο στις αιτίες του, δηλαδή στη ρίζα του κακού». Με πρόσχημα τον ισλαμικό φονταμενταλισμό, θα επιχειρηθούν να δικαιολογηθούν τα φακελώματα, οι παρακολουθήσεις, ο ηλεκτρονικός έλεγχος, η τοποθέτηση καμερών και κάθε είδους παρέμβαση στη καθημερινότητα όσων προτάσσουν ανοιχτά της σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο. Παράλληλα, ο υπουργός προστασίας του πολίτη προετοιμάζει το έδαφος για «σχέδιο Εξαρχείων», με μοναδικό στόχο την εξόντωση όσων αγωνίζονται, παραμερίζοντας τις «διαβεβαιώσεις» απομάκρυνσης των αστυνομικών δυνάμεων. Ένα πρώτο δείγμα "ύφεσης" της κατασταλτικής πολιτικής, είδαμε την Παρασκευή 6 Φλεβάρη, όπου οι αστυνομικές κουστωδίες παρέλασαν στα Εξάρχεια, ξυλοκοπώντας και συλλαμβάνοντας όποιον/α έβρισκαν μπροστά τους.
Βρισκόμαστε στην καρδιά μιας κρίσης, που όχι μόνο δεν τελειώνει, αλλά προεικονίζει την πορεία της. Όχι μόνο δεν συρρικνώνεται, αλλά διευρύνεται, αποκτώντας επικίνδυνες πλέον διαστάσεις. Ήδη σε πολλά μέρη του πλανήτη (μέση ανατολή, Ουκρανία), έχει αποκτήσει χαρακτήρα ένοπλων αντιπαραθέσεων. Οι συρράξεις αυτές, αποτυπώνουν (εκτός των άλλων) τους νομισματικούς και ενεργειακούς ανταγωνισμούς τμημάτων του κεφαλαίου για το ποιο θα βγει με τις λιγότερες απώλειες από το νέο μοίρασμα των γεωπολιτικών συσχετισμών και δυνάμεων. Η κατάσταση αυτή δεν είναι ξένη προς την Ελλάδα, καθώς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κρίση και τα παγκόσμια συμφέροντα. Είναι άγνωστο πια θα είναι η συνέχεια του κράτους στο ενδεχόμενο ήττας της σημερινής κυβέρνησης, καθώς οι εφεδρείες που ακολουθούν τις σοσιαλδημοκρατίες είναι γνωστές στην ιστορία. Η περίπτωση ανάδυσης των "δικαιωμένων" φασιστών, εκείνων που "προειδοποιούσαν", θα ήταν ένα επικίνδυνο σενάριο.
Μέσα σε αυτή τη πραγματικότητα, οι όποιες προτάσεις διαχείρισης του υπάρχοντος λειτουργούν μονάχα υποστηρικτικά στην διαιώνιση των εξουσιαστικών και εκμεταλλευτικών σχέσεων. Η δομική κρίση που περνά ο καπιταλισμός, δεν δύναται να ξεπεραστεί, δίχως να πατήσει πάνω σε ανθρώπινα συντρίμμια.
Ας την γυρίσουμε εναντίων του!
Συγκέντρωση πορεία 26/2 18.00 προπύλαια
κάλεσμα : Σύμπραξη για την διάχυση της επαναστατικής προοπτικής
πηγή : email που λάβαμε στις 19 Φεβρουάριος 02h
αντικρατικη πορεια
Εναντια σε οποιαδηποτε εξουσια και κρατος,κοντρα σε μια κοινωνια που στηριζει τη ζωη της στη μαγικη ελπιδα, επιλεγουμε τη συγκρουση μεχρι τη καταστροφη του υπαρχοντος.Στηριζουμε την αντικρατικη πορεια στις 26 φλεβαρη στα προπυλαια.Ειμασταν ,ημαστε και θα ειμαστε στους δρομους.
κάλεσμα : Αναρχικοι,αναρχικες απο τη νεα φιλαδελφεια