kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αναχώρηση για την πορεία στις Σκουριές

Τηλ. για λεωφορείο 6972549585

2

Με αφορμή τα γεγονότα της «πορείας» στις σκουριές της 15/02

Αυτό το κείμενο αποτελεί μια προσπάθεια να καταθέσουμε δημόσια από μεριάς μας κάποιους προβληματισμούς και ερωτήματα σε σχέση με την πορεία της 15/02, η οποία ήταν προγραμματισμένη για τις Σκουριές. Η προσπάθεια αυτή γίνεται με σκοπό την εποικοδομητική κριτική - αυτοκριτική, χωρίς διάθεση μομφών και αφορισμών εκ μέρους μας, καθώς θεωρούμε ότι η αλληλεγγύη και η συμβολή μας σε αυτόν τον αγώνα δεν περιλαμβάνει μόνο την έμπρακτη συμμετοχή μας σε κινητοποιήσεις, αλλά και την κατάθεση κριτικών βλεμμάτων για την πρόκληση ζυμώσεων.
Αρχικά, θέλουμε να καταθέσουμε κάποιους προβληματισμούς που αναδύθηκαν πριν την πορεία, σχετικά με τους οποίους θεωρούσαμε ότι οι επιτροπές, αλλά και το ίδιο το κίνημα, έφεραν ικανή ωριμότητα ώστε να τους έχουν λάβει σοβαρά υπόψη τους.
Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της πορείας, οι μεταλλωρύχοι πραγματοποίησαν συνέντευξη τύπου στην Μ. Παναγία. Οι δηλώσεις τους λένε ξεκάθαρα πως δεν θα ανεχτούν ξανά να μην τους αφήνουν να πάνε στην τίμια δουλειά τους, η οποία φέρνει την ανάπτυξη στον τόπο και πως θα είναι στο βουνό να φυλάνε την επένδυση, όποτε αυτό θα χρειάζεται και συγκεκριμένα και στις 15-02. Επίσης, δήλωσαν πως θα αγωνιστούν όπως παλιά, αν χρειαστεί, για να μην φύγει το μεταλλείο, ακόμα και με απεργία πείνας κλεισμένοι στις στοές.
Με βάση αυτές τις δηλώσεις, πηγάζουν κάποια καίρια ερωτήματα, τα οποία έχουν να κάνουν τόσο με την πορεία της 15/02, όσο και με μελλοντικές πορείες - παρεμβάσεις, αλλά και με την στάση του κινήματος όταν ή εάν σταματήσουν προσωρινά ή μόνιμα οι εργασίες της εταιρίας.
Στην πορεία που σχεδιαζόταν έχοντας γνώση και λαμβάνοντας υπόψη τις δηλώσεις των μεταλλωρύχων, αλλά και τις δηλώσεις των επιτροπών αγώνα Χαλκιδικής και Θεσσαλονίκης, ποια ήταν η στόχευση και ο σχεδιασμός σε περίπτωση απαγόρευσης της δικής μας πορείας ή εάν παρεμποδιζόταν από την αστυνομία;
Στις επόμενες πορείες - παρεμβάσεις που θεωρούμε ότι θα υπάρξουν ξανά, εάν η αστυνομία ξανά εμποδίσει την πορεία να φτάσει στον στόχο της, είτε υπάρχουν εργαζόμενοι στο βουνό είτε όχι, ποια θα είναι η στάση των επιτροπών και του κινήματος;
Εάν σταματήσουν οι εργασίες προσωρινά, τότε τι ρόλο θα έχει το κίνημα;
Εάν οι εργαζόμενοι αγωνιστούν, όπως λένε, για μην σταματήσει η επένδυση, το κίνημα πως μπορεί να ανταπεξέρθει;
Δεν περιμένουμε - Δεν αναθέτουμε ;
Όσον αφορά την πορεία, πιστεύουμε πως δημιουργήθηκε μια αμήχανη, προβληματική και εχθρική κατάσταση, στον καθένα μας βέβαια για διαφορετικούς λόγους.
Η πορεία ήταν ανακοινωμένη με κύριο περιεχόμενο: δεν αναθέτουμε δεν περιμένουμε, άμεση παύση των εργασιών και των 'τετελεσμένων' της eldorado gold, να φύγουν τώρα. Σαφώς και είμαστε σύμφωνοι στην συγκυρία που βιώνουμε, με μια κυβέρνηση που προέρχεται από την 'ευρύτερη αριστερά', το κίνημα να συνεχίζει να αγωνίζεται και να διεκδικεί στο δρόμο, χωρίς να περιμένει σπίτι του, αν και πότε θα υλοποιήσει η κυβέρνηση τις εξαγγελίες της. Όμως σε παλιότερες πορείες, όταν η αστυνομία στεκόταν εμπόδιο στο να φτάσει η πορεία στο βουνό, τότε ο κόσμος επέλεγε είτε τη σύγκρουση, είτε εάν δεν είχε τέτοιες διαθέσεις - οργάνωση, επέλεγε τουλάχιστον να προσπαθήσει να παρακάμψει την αστυνομία μέσα από το βουνό. Σε αυτήν την πορεία, αυτό που άλλαξε ήταν ο φόβος της δημιουργίας εμφυλιακού κλίματος από μεριάς του κινήματος ή το γεγονός ότι άλλαξε η κυβέρνηση και υπήρχε αμηχανία στο τι κάνουμε τώρα; Πάντως οι επιτροπές έχουν ευθύνη για ό,τι διεξάχθηκε, τόσο αυτές οι οποίες δημιούργησαν αυτήν την κατάσταση, όσο και αυτές που δεν την ανέτρεψαν. Οι συνεχείς διαπραγματεύσεις για να μας επιτρέψει η αστυνομία να διεξάγουμε την πορεία, αλλά και τα τηλέφωνα βουλευτών για υπουργική λύση στο ζήτημα, το λιγότερο θέτουν το κίνημα σε μια κατάσταση τόσο αναμονής όσο και ανάθεσης, την οποία εάν δεν ανατρέψει γενικότερα, θα είναι ακατόρθωτο να ανταπεξέρθει σε ένα δυσοίωνο μέλλον.
Ένα ακόμη προβληματικό σημείο που διαφάνηκε κατά τη διάρκεια της κινητοποίησης ήταν ότι η λήψη αποφάσεων είχε ανατεθεί σε μια αντιπροσωπευτική ομάδα των επιτροπών, γεγονός το οποίο εν γένει κυοφορεί τον κίνδυνο διαχωρισμού των αποφάσεων των αντιπροσώπων από τις δυναμικά εξελισσόμενες - ανάλογα με τις συνθήκες - διαθέσεις του κινήματος. Ο κίνδυνος αυτός πήρε σάρκα και οστά, όταν παρά το γεγονός ότι ο συγκεντρωμένος κόσμος δυσανασχετούσε ολοένα και περισσότερο για τις επιλογές διαχείρισης της κατάστασής, όσο εξελίσσονταν ατελέσφορα οι διαπραγματεύσεις, ωστόσο, η επιτροπή διαχείρισης φάνηκε ανεπαρκής να αντιληφθεί την απόστασή της από το κίνημα και συνέχισε να λειτουργεί, αντί να αυτοδιαλυθεί, μεταθέτοντας την ευθύνη σε όλους. Το γεγονός αυτό ενισχύθηκε από μια αμήχανη και εχθρική κατάσταση στην οποία, η περιφρούρηση αντί να έχει τον ρόλο της ενδεχόμενης άμυνας απέναντι στην αστυνομία, εμπεριέχοντας ακόμη και το στοιχείο της αυτοσυγκράτησης, αντί αυτού είχε τον ρόλο της προστασίας των διαπραγματεύσεων , στραμμένη με βλέμμα προς τον κόσμο και με πλάτη στην κλούβα των ματ το οποίο, ήταν κάτι που έθετε την ίδια την πορεία τουλάχιστον, χώρια και αμέτοχη.
Το προοδευτικό κράτος από τη μεριά του μπορούμε να πούμε πως μας έδωσε ένα πρώτο στίγμα, έδειξε πως ό,τι ούτε τα ματ καταργούνται, ούτε αλλάζει ο ρόλος της αστυνομίας. Αυτό το οποίο μπορεί να άλλαξε, είναι η μάσκα της καταστολής, η οποία πλέον φοράει τον μανδύα του αστυνομικού «δίπλα» στην κοινωνία, αλλά έχει «κρυμμένο» τον αστυνομικό που καραδοκεί στην γωνία. Εν τέλει, δεν ήταν η πρώτη πορεία στην οποία υπήρχε αντισυγκέτρωση από μεταλλωρύχους, αλλά στην ιστορία του κινήματος η πρώτη που απαγορεύτηκε. Για εμάς πιστεύουμε πως σήμαινε την πρωτόγνωρη και καθολική στέρηση ελευθερίας και αξιοπρέπειας του κινήματος, το οποίο και περιμένουμε να μην το ξανά ανεχτεί ποτέ!
Η ελπίδα έρχεται… αλλά εμείς μήτε να ελπίζουμε - μήτε να περιμένουμε
Η κυβέρνηση μπορεί να έχει εξαγγείλει την εναντίωση της με την επένδυση προ πολλού, αλλά η εταιρία συνεχίζει ακάθεκτη το έργο της με γοργούς ρυθμούς δημιουργώντας τετελεσμένα. Μάλιστα, με τέτοιο τρόπο ώστε ύστερα και από τα γεγονότα της πορείας να μας δημιουργείται η αντίληψη πως το βουνό ανήκει καθολικά σε αυτή και η επένδυση θα γίνει με κάθε θυσία και απαιτούμενο αγώνα. Την ίδια ώρα πολλοί περιμένουν την πρώτη κίνηση της κυβέρνησης ως μια ανάσα ελπίδας και ανακούφισης, όμως κίνηση που όπως δηλώνει η ίδια η κυβέρνηση δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις συμβάσεις και να μην ακολουθήσει τις νομότυπες και συνταγματικές διαδικασίες, όταν λάβει επαρκής γνώση του ζητήματος. Εμείς πρέπει να θυμόμαστε και να ξαναφωνάξουμε πως οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε νόμιμοι ούτε παράνομοι είναι αναγκαίοι και μέσα από την αναγκαιότητα τους στο υπάρχον αλλά και από τον αγώνα τους, δημιουργούν το δικό τους δίκαιο, το οποίο κινείται πέρα από το νόμιμο ή το παράνομο, πέρα από δίπολα και εκβιασμούς κινείται γύρω από την ηθική και την αξιοπρέπεια.
Εμείς θα τους διώξουμε
Στη βράση κολλάει το σίδερο λέει μια παροιμία και έχει την ακόλουθη μεταφορική σημασία: Όταν το ευνοούν οι συνθήκες και είναι η στιγμή κατάλληλη, πρέπει να κινητοποιηθούμε και να δράσουμε άμεσα και αποφασιστικά, γιατί αν δεν εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία, σε λίγο θα την χάσουμε. Όσο λοιπόν υπάρχει ευκαιρία, πρέπει χωρίς αναβολές και δισταγμούς να αναλάβουμε δράση.
Το κίνημα είναι αυτό που οφείλει, όποιες και αν είναι οι εξελίξεις, να διαμορφώσει τις συνθήκες και να δράσει άμεσα μέχρι να φύγει η εταιρία, να αποχαρακτηριστεί η περιοχή, να αποσυρθούν οι κατηγορίες των διωκόμενων και να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Ραντεβού στον Κάκκαβο…

πηγή : https://sxoleio12.wordpress.com/2015/03/18/%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%85%CE%AE-203/