Σάββατο 23 Μαίου 2015 στις 12.00
Πορεία γειτονιάς
το ρεύμα είναι κοινό αγαθό
ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ
ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΣΥΝΔΕΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5 ΠΟΡΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ 12:00 ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 15:00 ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Το ρεύμα είναι κοινό αγαθό
Κάτω τα χέρια από τον ελεύθερο κοινωνικό χώρο «Σχολείο»
Το πρωί της Πέμπτης 16/4/2015 έγινε διακοπή της ηλεκτροδότησης του Ελεύθερου Κοινωνικού Χώρου «Σχολείο» από την ΔΕΗ, με παρουσία κλούβας των ΜΑΤ κατόπιν πιέσεων της εκκλησίας και στη συνέχεια εντολής από το δήμο. Μετά από συνεχείς παρεμβάσεις ενός μήνα στη ΔΕΔΔΗΕ, στο δήμο και στα τοπικά γραφεία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και μετά από εμπαιγμούς και ανάθεση ευθυνών από τον ένα φορέα στον άλλο, αποφασίσαμε να προβούμε σε άμεση επανασύνδεση από την κολώνα της ΔΕΗ, παρά την επικινδυνότητα που είχε αυτή η ενέργεια. Η επανασύνδεση ολοκληρώθηκε το βράδυ της 18/5/15 με επιτυχία, υπό την παρακολούθηση της ασφάλειας. Παρόλα αυτά, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, το επόμενο πρωί, συνεργείο της ΔΕΗ, μετά από καταγγελία της αστυνομίας προέβη σε δεύτερη διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Το κτίριο όπου στεγάζεται ο EKX «Σχολείο» χτίστηκε το 1897. Έπειτα από διάφορες χρήσεις πέρασε μέσω ανταλλαγής στην ιδιοκτησία της εκκλησίας που το εκμεταλλευόταν νοικιάζοντας το στο κράτος και για αρκετά χρόνια λειτουργούσε ως σχολείο. Η εκκλησία επικαλέστηκε εν τέλει το πρόσχημα της μη στατικότητας του κτιρίου προκειμένου αυτό να χαρακτηριστεί ως ακατάλληλο για σχολείο και να εκμισθωθεί ως κέντρο διασκέδασης σε ιδιώτη. Έτσι, ο χώρος έμεινε κλειστός και εγκαταλελειμμένος επί 6 χρόνια, παρά το πάγιο αίτημα των κατοίκων για σχολική στέγη στην περιοχή. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο αξιοποιεί η εκκλησία την περιουσία της. Μια αμύθητη περιουσία που έχει συσσωρεύσει εκμεταλλευόμενη το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών με πρόσχημα το φιλανθρωπικό της έργο. Απεναντίας, για εμάς, κεντρικό πρόταγμα αποτελεί η κοινωνική απαλλοτρίωση και διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Ο δήμος, που από τη μεριά του με την τελευταία ενέργειά του έδειξε τις διαθέσεις του απέναντι στο ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα του σχολείου, επίσης διεκδικεί ανέκαθεν το κτίριο για δικό του όφελος και όχι για όφελος της κοινωνίας, δεδομένου πως, λόγω αλλαγής της νομοθεσίας περί σχολικών κτιρίων, το κτίριο δεν θεωρείται πλέον κατάλληλο για να στεγαστεί το δημοτικό σχολείο που διεκδικούν οι κάτοικοι της περιοχής. Αντί για την εγκατάλειψη, την εμπορική αξιοποίηση του χώρου ή τη στέγαση κάποιας γραφειοκρατικής υπηρεσίας σε αυτόν δεν μπορούμε να φανταστούμε τι άλλου είδους χρήση επιφυλάσσει ο δήμος για το «Σχολείο». Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε πως είναι πολύ πιο ουσιαστικό αυτό το κτίριο να συνεχίσει να είναι ανοιχτό σε όλη την κοινωνία, η οποία με την καθημερινή της συμμετοχή το διαχειρίζεται η ίδια με σκοπό την κάλυψη των δικών της πραγματικών αναγκών. Η μόνη νομιμοποίηση που μας ενδιαφέρει είναι η κοινωνική και αυτή προτάσσουμε για να υπερασπίσουμε το χώρο από κάθε θεσμική ή άλλη επίθεση. Εξάλλου, η εξουσία του δήμου που πηγάζει από τους πολίτες αυτής της πόλης με έμμεσες μεθόδους ανάθεσης και πάσχει από την εγγενή διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας των πολιτικών ελίτ, δε θα μπορέσει ποτέ να προσεγγίσει την κοινωνική δικαιοσύνη όπως μια ανοιχτή αντιιεραρχική αυτόνομη κίνηση πολιτικής χειραφέτησης και συλλογικής υπεύθυνης αμεσοδημοκρατικής θέσμισης.
Το 2010 το κτίριο καταλήφθηκε για να απελευθερωθεί από το καθεστώς εγκατάλειψης και να ανοιχτεί στην κοινωνία. Είναι ένας χώρος ζωής, ελευθερίας, αλληλεγγύης, άμεσης δράσης, ελπίδας, αξιοπρέπειας, δημιουργικής έκφρασης, ισότητας, αμφισβήτησης, αυτοθέσμισης και αντίστασης.. Στο χώρο γίνονται αυτοοργανωμένα μαθήματα και ελεύθερες συναντήσεις ομάδων με βάση τη μάθηση σε συνάρτηση με τη συμμετοχή στην κοινότητα. Όλες οι αποφάσεις που αφορούν τη διαχείριση του χώρου λαμβάνονται μέσα από ανοιχτές διαδικασίες στις οποίες μπορεί να συμμετέχει όποιος/α το επιθυμεί, σεβόμενος/η τον αντιιεραρχικό και αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα τους.
Παρά τα παραπάνω, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες από την πλευρά τόσο της εκκλησίας όσο και του δήμου με σκοπό να πληγεί το εγχείρημα του «Σχολείου» είτε με δικαστικές μεθοδεύσεις είτε με διακοπές της ηλεκτροδότησής του. Οι πρόσφατες διακοπές δεν αποτελούν παρά μία ακόμη οργανωμένη κατασταλτική ενέργεια σε βάρος του κόσμου που οραματίζεται και αντιστέκεται. Συμπλέοντας με το κλίμα τρομουστερίας που δημιουργούν τα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση, η «αριστερή» κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους ίδιους κατασταλτικούς μηχανισμούς με τις προηγούμενες κυβερνήσεις (τους οποίους ευαγγελιζόταν πως θα καταργήσει και θα εκδημοκρατίσει) σε όποιο κομμάτι της κοινωνίας αντιστέκεται (πχ χρήση χημικών στους διαδηλωτές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική, ισχυρή καταστολή με ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ και τελικά εκκένωση της πρυτανείας του ΕΚΠΑ, στην οποία δεν είχε επιχειρήσει καμία κυβέρνηση να εισβάλει, παρά τις όποιες καταλήψεις και ε, από τη χούντα και μετά. Όσον αφορά τους ελεύθερους χώρους και τις καταλήψεις, το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν παρατηρηθεί πολλές εκκενώσεις και απόπειρες εκκένωσης στην Αθήνα, στη Λάρισα και στα Γιάννενα. Αναφορικά, η κατάληψη στο άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Κένταυρος, ύστερα από μήνυση του Συριζαίου δημάρχου κινδύνεψε με εκκένωση από τα ΜΑΤ. Εκεί, εν τέλει, η συνέχεια της αποτυχημένης απόπειρας εκκένωσης ήταν η διακοπή ηλεκτροδότησης από συνεργείο του δήμου. Στη Λάρισα, η κατάληψη στέγης «Ντουγρού» πραγματοποίηθηκε στις 9/5 και παρότι είχε στήριξη και αποδοχή από τη γειτονιά εκκενώθηκε την αμέσως επόμενη μέρα στις 10/5 με επέμβαση ματ, οπκε και ασφάλειας. Στο προηγούμενο χρονικό διάστημα, η κατάληψη «Acta et verba», που έγινε στις 20/3, εκκενώθηκε στις 6/4. Η απάντηση εκεί ήταν η ανακατάληψη του χώρου, εφόσον, όσο αυτές οι λογικές και οι πρακτικές συνεχίζουν, θα βρίσκονται αντιμέτωπες με το ανταγωνιστικό κίνημα.
Το τελευταίο αυτό περιστατικό στον ΕΚΧ «Σχολείο», όπως και οι διακοπές ρεύματος σε νοικοκυριά, εντάσσονται στη λογική της περίφραξης, της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης όλων των κοινών αγαθών. Ακόμα και η αριστερή κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. συνεχίζει να εφαρμόζει την ίδια λογική της εμπορευματοποίησης, στηρίζοντας τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και συνεχίζοντας την αέναη ανάπτυξη με ότι αυτό συνεπάγεται εις βάρος της φύσης και του ανθρώπου, αλλά και οικονομικά εις βάρος της ίδιας της κοινωνίας. Για παράδειγμα, την ώρα που οι διακοπές ρεύματος σε νοικοκυριά που αδυνατούν να πληρώσουν είναι καθημερινές, τα πολιτικά γραφεία, τα κανάλια και τα γήπεδα απολαμβάνουν την πολυτέλεια να αφήνουν τεράστιους λογαριασμούς απλήρωτους χωρίς να υφίστανται κυρώσεις.
Καθώς το νεοφιλελεύθερο φαντασιακό της ανάπτυξης αρχίζει όχι απλά να αμφισβητείται στα μάτια της κοινωνίας, αλλά να καταρρέει θεαματικά, δεν μπορούμε παρά να αναζητήσουμε εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης των αναγκών μας, αφήνοντας πίσω την επιβεβλημένη κανονικότητα κράτους -κεφαλαίου.
Η συλλογική διαχείριση των κοινωνικών πόρων, όπως εκφράζεται από την έννοια των κοινών (commons) είναι μια ανταγωνιστική πρόταση προς το υπάρχον που αντιτίθεται στην ιδιωτική/κρατική περίφραξη και την εμπορευματοποίηση όλο και περισσοτέρων κομματιών του χώρου και του χρόνου μας, των ζωών και των επιθυμιών μας. Δεν παραχωρούμε και δεν αναθέτουμε σε κανέναν την διαχείριση και την εκμετάλλευση των κοινών αγαθών που είναι απαραίτητα για την αξιοπρεπή διαβίωσή μας. Έτσι, στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε τοπικούς κοινωνικούς αγώνες για τη γη και την ελευθερία, όπως στον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη ΒΑ Χαλκιδική.
Η ελεύθερη πρόσβαση σε ρεύμα των κοινωνικών αυτοδιαχειριζόμενων χώρων είναι απαραίτητη για να λειτουργούν όχι απλά ανταγωνιστικά στο υπάρχον σύστημα αλλά για να δημιουργούν εκείνους τους συσχετισμούς αντίστασης στον ολοκληρωτικό έλεγχο των ζωών μας , καθώς και ρωγμές στην κανονικότητα ως πεδία κοινωνικής αυτοθέσμισης και πειραματισμοί με εναλλακτικά μοντέλα κοινωνικής οργάνωσης. Οι κοινωνικοί χώροι δεν λειτουργούν με γνώμονα το οικονομικό συμφέρον αλλά ως ανοιχτές κοινότητες που επανανοηματοδοτούν τις ανθρώπινες σχέσεις με απώτερο σκοπό το γενικότερο μετασχηματισμό της κοινωνίας με όρους ελευθερίας , αυτοθέσμισης, αλληλεγγύης.
Για εμάς, το «Σχολείο» είναι οι ανακτημένες μας ζωές, ένας πνεύμονας ελευθερίας ενάντια στις έννοιες του ανταγωνισμού, της αντιπαλότητας και της αρπακτικότητας. Είναι ο τρόπος μας να αναθεωρήσουμε, να αναιρέσουμε, να αρνηθούμε και να δημιουργήσουμε. Το «Σχολείο» είναι η πραγμάτωση ενός άλλου κόσμου στο εδώ και στο τώρα και θα το υπερασπιστούμε όλοι και όλες μας μέχρι τέλους.
Η καταστολή μέσω διακοπής της παροχής ρεύματος και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σχεδιάζεται για το μέλλον δεν πρόκειται να μας πάει ούτε βήμα πίσω στον αγώνα για ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, στον αγώνα για ελεύθερη ζωή. Ευτυχώς για μας, η αξία των κοινωνικών αγώνων δε μετριέται σε χρήματα και σίγουρα η δυναμική τους δε μετριέται σε volt.
Όλα τα εγχειρήματα αντίστασης και δημιουργίας δεν υπάρχουν χάρη σε καμία ανοχή, υπάρχουν και θα συνεχίζουν να υπάρχουν λόγω της κοινωνικής τους νομιμοποίησης, δημιουργώντας τους δικούς τους θεσμούς και τις δικές τους αξίες, οι οποίες καμία σχέση δεν έχουν ούτε με δήμους, ούτε με κράτος, ούτε με εκκλησίες. Αντίθετα, έχουν βαθιά σχέση τόσο με την ίδια την κοινωνία όσο και με τις κοινότητες αγώνα που δημιουργούνται γύρω από αυτήν, σε κάθε πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού.