Σάββατο 13 Ιουνίου 2015 στις 12.00
Μοτοπορεία-συγκέντρωση στα διυλιστήρια ΕΛΠΕ Ασπροπύργου
ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Στις 23 Μαρτίου 50χρονος ηλεκτρολόγος βρίσκεται απανθρακωμένος στο καράβι high speed 5 της seaways κατά τη διάρκεια συντήρησής του στο μώλο της Δραπετσώνας.
Την 1 Απριλίου 52χρονος εργολαβικός ανασύρεται νεκρός απο τα εργοτάξια της Λαρκο στη Φθιώτιδα όταν καταπλακώθηκε κατα τη διάρκεια έργων στα μεταλεία.
Στις 8 Μαΐου έξι εργαζόμενοι απο τα διυλυστήρια των ΕΛ.ΠΕ. στον Απρόπυργο μεταφέρονται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο με εγκαύματα έως και 80% μετά απο έκρηξη κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης. Έντεκα μέρες αργότερα, στις 19/5, οι δύο πολυτραυματίες Μπάμπης Δευτεραίος και Ραμαντάν Ντελιλάι δεν τα καταφέρνουν και φεύγουν απο τη ζωή. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 23/5, την ίδια κατάληξη θα έχει και ο τρίτος εργάτης Αντώνης Αβραμπός, ενώ άλλος ένας παραμένει ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση.
Αυτή η ιστορία κρατάει χρόνια και δεν θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε oύτε τους 14 νεκρούς και 24 τραυματίες της Πετρόλα το Σεπτέμβριο του 1992 που όλως τυχαίως αποτελούσε και πάλι ιδιοκτησία Λάτση.
Οι δολοφονίες των εργατών, που για λόγους ωραιοποίησης και απενεχοποίησης βαφτίζονται από τα αφεντικά και το κράτος ως εργατικά ατυχήματα, δεν είναι ούτε μεμονωμένα περιστατικά, ούτε ατυχή συμβάντα. Είναι η διαρκής καθημερινότητα του κόσμου του κεφαλαίου παγκοσμίως, όπου το ''πέθανα στη δουλειά'', δεν είναι σχήμα λόγου αλλά η κυνική εκμετάλλευση των κορμιών μας που φτάνει ως και το σημείο της εξόντωσης. Έτσι και στην περίπτωση των ΕΛΠΕ (ιδιοκτησίας Λάτση και συμμέτοχο το ελληνικό δημόσιο), για χάρη της κερδοφορίας των αφεντικών, τα έργα γενικής συντήρησης των εγκαταστάσεων (shutdown) είχαν σκοπό να ολοκληρωθούν, εν μέσω αφόρητων πιέσεων και εντατικοποίησης της εργασίας, σε διάστημα 25 ημέρων με το σύνηθες της διαδικασίας να είναι δύο μήνες. Μια συνθήκη που γίνεται ακόμα χειρότερη αν αναλογιστεί κανείς πως από τους 3000 εργαζόμενους, οι 800 είναι μόνιμοι και οι υπόλοιποι απασχολούνται υπό την εποπτεία 38 (υπερ)εργολάβων. Εργολάβοι που πλουτίζουν προσφέροντας χαμηλά μεροκάματα, μιας και οι εργαζόμενοι αμοίβονται ως ωρομίσθιοι κάτω από εξαντλητικές συνθήκες, με τα οκτάωρα να φαντάζουν μακρινά πλέον και τη θέση τους να έχουν πάρει τα συνεχή 12ώρα και 14ωρα, χωρίς υπερωρίες και χωρίς ρεπό, από την έναρξη του έργου. Το παζλ έρχονται να ολοκληρώσουν οι προσλήψεις ανιδείκευτων και ανεκπαίδευτων, ως φθηνό εργατικό δυναμικό που αυξάνουν τον κίνδυνο ενός ετυχήματος.
Κεντρικό ρόλο φυσικά στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης έχει και το ελληνικό κράτος μαζί με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης επί μέρες αναλώνεται σε δηλώσεις συλληπητηρίων προς τις οικογένειες των θυμάτων υποσχόμενος εις βάθως διευρεύνηση των αιτιών του ατυχήματος όταν την ίδια στιγμή η μοναδική παρέμβαση που έχει επιχειρήσει είναι η μερική αλλαγή της σύστασης του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας ενώ ταυτοχρόνως καλεί σε κοινή συμπόρευση κυβέρνηση-διοίκηση ελπε και εργαζόμενους για την διασφάληση της αξιοπιστίας της λειτουργίας των διυληστηρίων. Σα να μην έφτανε αυτό, το μοναδικό πόρισμα που έχει προκύψει ως τώρα μεταθέτει τις ευθύνες σε ανθρώπινο λάθος αγνοώντας επιδεικτικά τις συνθήκες εκείνες που επιτρέπουν την εκδήλωσή του. Αν η κυβέρνηση και ο υπουργός θέλουν να βρουν τους ενόχους ας κοιτάξουν στον καθρέφτη και ας σταματήσουν να στρουθοκαμηλίζουν, η συνενοχή τους στο εργοδοτικό έγκλημα δεν αποκρύβεται με δηλώσεις καλής θέλησης. Το αίμα των νεκρών κυλάει και στα δικά τους χέρια.
Η περίπτωση των ΕΛΠΕ δεν αποτελεί μια κακιά στιγμή του ελληνικού καπιταλισμού, αντιθέτως συμπυκνώνει με τον πιο ωμό τρόπο την καθημερινότητα των απο κάτω σε συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς. Τα ελληνικά αφεντικά επιτάσσουν εντατικοποιημένες εργατοώρες αδιαφορώντας για τις συνθήκες εργασίας που μας καθιστούν αναλώσιμους στο βωμό του κέρδους. Μας θέλουν πειθήνιους και παραγωγικούς με κάθε κόστος, να έχουμε σκυφτό το κεφάλι ακόμα κι όταν ο θάνατος παραμονεύει, ακόμα κι όταν βλέπουμε τους συναδέλφους μας να χάνονται δίνοντας αίμα απο τη ζωή τους στα γρανάζια του κεφαλαίου.
Απο θέση μάχης λοιπόν ενάντια στον πόλεμο που μαίνεται οφείλουμε να υψώσουμε συλλογικά και αυτόνομα το ανάστημά μας· ως εργάτες και εργάτριες στη βάση των κοινών μας συμφερόντων, μακρυά απο τις διαιρέσεις του κεφαλαίου που μας θέλει μόνους και κατακερματισμένους. Μόνο όταν αντιληφθούμε τις κοινές μας καταβολές, τη θέση απο την οποία αναπαράγουμε την ίδια μας τη ζωή θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Είναι εκείνα τα σημεία του χωροχρόνου που οργανωνόμαστε δημιουργικά, παίρνουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο, φτιάχνουμε τις δικές μας κοινότητες αγώνα και διεκδικούμε αδιαπραγμάτευτα και συγκρουσιακά τις ανάγκες μας, τις ανάγκες της τάξης μας. Απέναντι στην υποτίμηση των ζωών μας, την ανασφάλεια και τα μεροκάματα του τρόμου, να δώσουμε μάχη για όλα αυτά που χάσαμε, για όλα αυτά που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, για όλα αυτά που είναι δικά μας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΕΛΠΕ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ13/6
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΛΑΤΑΚΙ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ , 12:30
ΣYΜΠΡΑΞΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-/ΙΣΣΕΣ
Συγκέντρωση & μοτοπορεία στα ΕΛΠΕ - Σάββατο 13/06 12:30 στο Χαϊδάρι (Παλατάκι)
ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ
ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
Στις 23 Μαρτίου 50χρονος ηλεκτρολόγος βρίσκεται απανθρακωμένος στο καράβι high speed 5 της seaways κατά τη διάρκεια συντήρησής του στο μώλο της Δραπετσώνας.
Την 1 Απριλίου 52χρονος εργολαβικός ανασύρεται νεκρός απο τα εργοτάξια της Λαρκο στη Φθιώτιδα όταν καταπλακώθηκε κατα τη διάρκεια έργων στα μεταλεία.
Στις 8 Μαΐου έξι εργαζόμενοι απο τα διυλυστήρια των ΕΛ.ΠΕ. στον Απρόπυργο μεταφέρονται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο με εγκαύματα έως και 80% μετά απο έκρηξη κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης. Έντεκα μέρες αργότερα, στις 19/5, οι δύο πολυτραυματίες Μπάμπης Δευτεραίος και Ραμαντάν Ντελιλάι δεν τα καταφέρνουν και φεύγουν απο τη ζωή. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 23/5, την ίδια κατάληξη θα έχει και ο τρίτος εργάτης Αντώνης Αβραμπός, ενώ άλλος ένας παραμένει ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση.
Αυτή η ιστορία κρατάει χρόνια και δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε oύτε τους 14 νεκρούς και 24 τραυματίες της Πετρόλα το Σεπτέμβριο του 1992, ιδιοκτησίας Λάτση.
Οι δολοφονίες των εργατών, που για λόγους ωραιοποίησης και απενεχοποίησης βαφτίζονται από τα αφεντικά και το κράτος ως εργατικά ατυχήματα, δεν είναι ούτε μεμονωμένα περιστατικά, ούτε ατυχή συμβάντα. Είναι η διαρκής καθημερινότητα του κόσμου του κεφαλαίου παγκοσμίως, όπου το "πέθανα στη δουλειά", δεν είναι σχήμα λόγου αλλά η κυνική εκμετάλλευση των κορμιών μας που φτάνει ως και το σημείο της εξόντωσης. Έτσι και στην περίπτωση των ΕΛΠΕ (ιδιοκτησίας Λάτση και συμμέτοχο το ελληνικό δημόσιο), για χάρη της κερδοφορίας των αφεντικών, τα έργα γενικής συντήρησης των εγκαταστάσεων (shutdown) είχαν σκοπό να ολοκληρωθούν, εν μέσω αφόρητων πιέσεων και εντατικοποίησης της εργασίας, σε διάστημα 25 ημέρων με το σύνηθες της διαδικασίας να είναι δύο μήνες. Μια συνθήκη που γίνεται ακόμα χειρότερη αν αναλογιστεί κανείς πως από τους 3000 εργαζόμενους, οι 800 είναι μόνιμοι και οι υπόλοιποι απασχολούνται υπό την εποπτεία 38 (υπερ)εργολάβων. Εργολάβοι που πλουτίζουν προσφέροντας χαμηλά μεροκάματα, μιας και οι εργαζόμενοι αμοίβονται ως ωρομίσθιοι κάτω από εξαντλητικές συνθήκες, με τα οκτάωρα να φαντάζουν μακρινά πλέον και τη θέση τους να έχουν πάρει τα συνεχή 12ώρα και 14ωρα, χωρίς υπερωρίες και χωρίς ρεπό, από την έναρξη του έργου. Το παζλ έρχονται να ολοκληρώσουν οι προσλήψεις ανιδείκευτων και ανεκπαίδευτων, ως φθηνό εργατικό δυναμικό που αυξάνουν τον κίνδυνο ενός ετυχήματος.
Κεντρικό ρόλο φυσικά στη διαμόρφωση αυτής της κατάστασης έχει και το ελληνικό κράτος μαζί με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης επί μέρες αναλώνεται σε δηλώσεις συλληπητηρίων προς τις οικογένειες των θυμάτων υποσχόμενος εις βάθως διευρεύνηση των αιτιών του ατυχήματος όταν την ίδια στιγμή η μοναδική παρέμβαση που έχει επιχειρήσει είναι η μερική αλλαγή της σύστασης του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας ενώ ταυτοχρόνως καλεί σε κοινή συμπόρευση κυβέρνηση-διοίκηση ΕΛΠΕ και εργαζόμενους για την διασφάληση της αξιοπιστίας της λειτουργίας των διυληστηρίων. Σα να μην έφτανε αυτό, το μοναδικό πόρισμα που έχει προκύψει ως τώρα μεταθέτει τις ευθύνες σε ανθρώπινο λάθος αγνοώντας επιδεικτικά τις συνθήκες εκείνες που επιτρέπουν την εκδήλωσή του. Αν η κυβέρνηση και ο υπουργός θέλουν να βρουν τους ενόχους ας κοιτάξουν στον καθρέφτη και ας σταματήσουν να στρουθοκαμηλίζουν, η συνενοχή τους στο εργοδοτικό έγκλημα δεν αποκρύβεται με δηλώσεις καλής θέλησης. Το αίμα των νεκρών κυλάει και στα δικά τους χέρια.
Η περίπτωση των ΕΛΠΕ δεν αποτελεί μια κακιά στιγμή του ελληνικού καπιταλισμού, αντιθέτως συμπυκνώνει με τον πιο ωμό τρόπο την καθημερινότητα των απο κάτω σε συνθήκες μισθωτής σκλαβιάς. Τα ελληνικά αφεντικά επιτάσσουν εντατικοποιημένες εργατοώρες αδιαφορώντας για τις συνθήκες εργασίας που μας καθιστούν αναλώσιμους στο βωμό του κέρδους. Μας θέλουν πειθήνιους και παραγωγικούς με κάθε κόστος, να έχουμε σκυφτό το κεφάλι ακόμα κι όταν ο θάνατος παραμονεύει, ακόμα κι όταν βλέπουμε τους συναδέλφους μας να χάνονται δίνοντας αίμα απο τη ζωή τους στα γρανάζια του κεφαλαίου.
Απο θέση μάχης λοιπόν ενάντια στον πόλεμο που μαίνεται οφείλουμε να υψώσουμε συλλογικά και αυτόνομα το ανάστημά μας· ως εργάτες και εργάτριες στη βάση των κοινών μας συμφερόντων, μακρυά απο τις διαιρέσεις του κεφαλαίου που μας θέλει μόνους και κατακερματισμένους. Μόνο όταν αντιληφθούμε τις κοινές μας καταβολές, τη θέση απο την οποία αναπαράγουμε την ίδια μας τη ζωή θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στο μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Είναι εκείνα τα σημεία του χωροχρόνου που οργανωνόμαστε δημιουργικά, παίρνουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο, φτιάχνουμε τις δικές μας κοινότητες αγώνα και διεκδικούμε αδιαπραγμάτευτα και συγκρουσιακά τις ανάγκες μας, τις ανάγκες της τάξης μας. Απέναντι στην υποτίμηση των ζωών μας, την ανασφάλεια και τα μεροκάματα του τρόμου, να δώσουμε μάχη για όλα αυτά που χάσαμε, για όλα αυτά που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε, για όλα αυτά που είναι δικά μας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6 - ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΛΑΤΑΚΙ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ, 12:30
ΣYΜΠΡΑΞΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ
ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-/ΙΣΣΕΣ
Μοτοπορεία στα διυλιστήρια των ΕΛ.ΠΕ.
4 ΝΕΚΡΟΙ & 2 ΒΑΡΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ
ΑΠΟ ΕΚΡΗΞΗ ΣΕ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗΣ
ΣΤΙΣ 8/5/2015 ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ
ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΛΑΤΣΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΕΔΩ ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΜΗΝ ΚΑΕΙΣ…
λόγια παλιού εργαζόμενου προς νεοφερμένους στα ΕΛ.ΠΕ.
Η εργοδοσία κι οι εργολάβοι, όπως πάντα, εντατικοποιούν τους ρυθµούς εργασίας, µειώνουν τα µεροκάµατα, αδιαφορούν για τα µέτρα ασφαλείας.
Οι εργατοπατέρες-συνδικαλιστές, όπως πάντα, λειτουργούν πυροσβεστικά, κουκουλώνουν τις αιτίες, διασπείρουν τη ματαιότητα, αποπροσανατολίζουν και κάµπτουν την οργή, συµβάλουν στην ταξική συνεργασία και ειρήνη.
Οι εργαζόµενοι µπροστά στον εργοδοτικό εκβιασµό και τους πολυεπίπεδους διαχωρισµούς (όπως σε μόνιµους και προσωρινούς-εργολαβικούς), όπως πάντα, είτε φοβισμένοι είτε αδρανείς, αδυνατούν ή αδιαφορούν να οργανωθούν από µόνοι τους, να πάρουν εκδίκηση για τους νεκρούς συναδέλφους τους, να επιβάλουν την τήρηση αυστηρών µέτρων ασφάλειας, να βάλουν ένα τέλος στους εντατικούς ρυθµούς εργασίας.
Τα ΜΜΕ, όπως πάντα, χειραγωγούν, µιλώντας για «τραγικό ατύχηµα» και «διερεύνηση των αιτιών», αποσύροντας όσο πιο γρήγορα το θέµα από τη δηµοσιότητα.
Οι υπουργοί, αριστεροί-κεντρώοι-δεξιοί, όπως πάντα, επιδιώκουν την εκτόνωση, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, υπόσχονται αλλαγές και απόδοση ευθυνών.
Οι δικαστές κι οι εισαγγελείς, όπως πάντα, θα βγάλουν πορίσµατα περί «ανθρώπινων λαθών και παραβλέψεων» και θα απαλλάξουν πλήρως ή θα ρίξουν στα µαλακά τους αποκλειστικούς υπαίτιους: τον όµιλο Λάτση, το ελληνικό κράτος, τις εργολαβικές εταιρείες συντήρησης.
Η δική µας δυνατότητα και δύναµη απέναντι στην καπιταλιστική µηχανή θανάτου είναι η αυτοοργάνωση, η συλλογική αντίσταση, η αλληλεγγύη.
ΤΑ «ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»
ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΛΑΘΗ»
ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ
ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΕΛ.ΠΕ.
ΣΤΟΝ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ
Σάββατο 13/6 - 12:00
Παλατάκι-Χαϊδάρι
(λεωφόρος Αθηνών και Καραϊσκάκη)
Αναρχικές/οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, Ρεσάλτο (Κερατσίνι), κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), Θερσίτης (Ίλιον), κατάληψη ΑΓΡΟΣ (Πάρκο Τρίτση-Ίλιον)
((i)) ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
από ΡΙΦΙΦΙ
Ημέρα/Ώρα: 13/06/2015 στις 1 μμ.
Τοποθεσία: ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΣ / ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ
ΕΛ.ΠΕ: Zωές για Ενέργεια
Στις 8 Μαΐου, 6 εργάτες των ΕΛ.ΠΕ μεταφέρονται με βαριά εγκαύματα στο νοσοκομείο μετά από έκρηξη στα διυλιστήρια του Ασπροπύργου. 25 μέρες μετά 4 από τους εργάτες είναι νεκροί. Όλοι τους εργάζονταν μέσω εργολάβων στις εργασίες συντήρησης με απάνθρωπα ωράρια, κακοπληρωμένοι, δουλεύοντας κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο και με ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Οι δολοφονημένοι εργάτες στα ΕΛ.ΠΕ δεν είναι κάτι καινούργιο για την περιοχή μας. Θυμόμαστε τους καμένους εργάτες στην Πετρόλα, τους νεκρούς μετανάστες-εργάτες στην Γενική Ανακύκλωση Α.Ε , τους Ρομά που πέθαναν από ηλεκτροπληξία στην προσπάθειά τους να συλλέξουν καλώδια για να αξιοποιήσουν τον χαλκό που περιέχουν, ο οποίος μέσα από τα σκραπατζίδικα καταλήγει στην Χαλυβουργία και την Χαλυβουργική ως πρώτη ύλη.
Ευθύνες για όλες αυτές τις δολοφονίες έχει και το ελληνικό κράτος, που στην περίπτωση των ΕΛ.ΠΕ είναι και συνέταιρος με τον Λάτση έχοντας ένα ποσοστό ιδιοκτησίας. Το κράτος, είτε με δεξιά είτε με αριστερή διαχείριση, πιστό στον ρόλο του ως συλλογικός καπιταλιστής, δεν θα μπορούσε παρά να βοηθάει στην κοινωνική νομιμοποίηση και την ομαλή αναπαραγωγή των καπιταλιστικών εκμεταλλευτικών σχέσεων. Οι εργολαβίες, η επισφάλεια, η πολύωρη και ακραία υποτιμημένη εργασία σε συνθήκες εξαιρετικά άθλιες είναι ο κανόνας. Για την κατάσταση αυτή είναι υπεύθυνοι και οι εργατοπατέρες που έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην κατάντια του εργατικού κινήματος καθιστώντας το ανίκανο να αντιδράσει ακόμα και στις πιο ακραίες και φανερές συνέπειες της εκμετάλλευσης, σε περιπτώσεις που οι προλετάριοι πραγματικά πεθαίνουν στην δουλειά.
Στην περιοχή της Δυτικής Αττικής υπάρχουν συνολικά 24 επιχειρήσεις που υπάγονται στην οδηγία ΣΕΒΕΖΟ. Πρόκειται για δραστηριότητες στις οποίες μπορεί να εκδηλωθεί όχι κάποιο μικροατύχημα, αλλά ατύχημα μεγάλης βιομηχανικής κλίμακας. Αυτές βρίσκονται 15 στον Ασπρόπυργο, 3 στην Μάνδρα, 4 στην Ελευσίνα και 2 στα Μέγαρα. Οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές προστατεύουν και δικαιολογούν την ύπαρξη αυτών των επιχειρήσεων. Το κύριο πρόσχημα που χρησιμοποιούν είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας, κάτι που ειδικά στην περίπτωση του Ασπρόπυργου συντηρεί και την εκλογική πελατεία του δημάρχου Ν.Μελετίου. Στην προσπάθειά τους λοιπόν να μην προκαλούν αντιδράσεις για τα προβλήματα -περιβαλλοντική ρύπανση και άγρια εκμετάλλευση των εργατών- που δημιουργούν στις περιοχές μας, τα ΕΛ.ΠΕ σε συνεργασία με τις τοπικές εξουσίες προσπαθούν να δομήσουν ένα κοινωνικό προφίλ που θα τους δίνει το στίγμα του ευεργέτη για την τοπική κοινωνία. Αυτό το προφίλ χτίζεται με διάφορα ''δωράκια'' όπως το ''Λάτσιο Κέντρο Εγκαυμάτων'', οι χορηγίες στα φεστιβάλ των Αισχυλείων και των Θριασίων στην Ελευσίνα και στον Ασπρόπυργο, κάποια χρηματικά ποσά που δίνει στους αριστούχους των πανελληνίων, οι δωρεάν κατασκηνώσεις και οι δωρεές σε τοπικές ΜΚΟ ( Φωλιά), η παροχή εξοπλισμού στους δήμους (οχήματα, κάδοι σκουπιδιών κ.α.). Με όλα αυτά τα ''δωράκια'' προσπαθούν να εξαγοράσουν -και πολύ φτηνά μάλιστα- την σιωπή μας και να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι λογικό να ζούμε και να δουλεύουμε υπό την μόνιμη απειλή ενός μικρού ή μεγάλου ''ατυχήματος''.
Ξέρουμε ότι η τάξη μας μετράει πολλούς νεκρούς, τόσο αυτούς που δολοφονούνται άμεσα στους χώρους εργασίας τους, όσο και αυτούς που δολοφονούνται έμμεσα, αργοπεθαίνοντας εξαιτίας της περιβαλλοντικής μόλυνσης. Ξέρουμε επίσης ότι όλοι αυτοί οι θάνατοι, όσο και αν μας θλίβουν, δεν πρόκειται να σταματήσουν με παρακάλια και γκρίνιες. Τα αφεντικά δεν τα υπολογίζουν αυτά. Για τον λόγο αυτό, ως προλετάριοι έχουμε ανάγκη και συμφέρον να μετατρέψουμε όλη αυτήν την θλίψη σε ταξικό μίσος και να παράγουμε τις δικές μας αδιαμεσολάβητες, ταξικές αντεπιθέσεις.
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13/6
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΛΑΤΑΚΙ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ , 12.Ο0
https://rififi.espivblogs.net