Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015 στις 10.30 πμ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τον αναρχικό Errol
Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο Πρωτοδικείο Θεσ/νίκης για τους αναρχικούς Errol & Andrea
Την Τρίτη 29-9 και την Τετάρτη 30-9 στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκδικάζεται η προσωρινή διαταγή αναστολής της διοικητικής απέλασης για τους αναρχικούς Errol & Andrea.
Καλούμε σε συγκέντρωση
την Τρίτη 29-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Errol
& την Τετάρτη 30-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Andrea
στο διοικητικό πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, Φράγκων 2 στις 10:30.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Συνέλευση αλληλεγγύης στους αναρχικούς Errol & Andrea
Την Τρίτη 29-9 και την Τετάρτη 30-9 στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκδικάζεται η προσωρινή διαταγή αναστολής της διοικητικής απέλασης για τους αναρχικούς Errol & Andrea.
Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης:
Τρίτη 29/9 για τον Errol
Τετάρτη 30/9 για τον Andrea
Αλληλεγγύη στους δύο αναρχικούς συντρόφους
Αναρχική Συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο
πηγή : email που λάβαμε στις 27 Σεπτέμβριος 01h
Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τον αναρχικό Errol
Την Τρίτη 29-9 και την Τετάρτη 30-9 στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκδικάζεται η προσωρινή διαταγή αναστολής της διοικητικής απέλασης για τους αναρχικούς Errol & Andrea.
Καλούμε σε συγκέντρωση
την Τρίτη 29-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Errol
& την Τετάρτη 30-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Andrea
στο διοικητικό πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, Φράγκων 2 στις 10:30.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ
Κατάληψη 111
πηγή : email που λάβαμε στις 28 Σεπτέμβριος 00h
Δράσεις αλληλεγγύης στους αναρχικούς Errol & Andrea|Κατάληψη Terra Incognita
Στα πλαίσια της καμπάνιας ενημέρωσης κεντρικής και βόρειας Ελλάδας σχετικά με τη δίωξη των συντρόφων Andrea και Errol διεξήχθησαν εκδηλώσεις στο Βόλο (κατάληψη Ματσάγγου), στην Καβάλα (κατάληψη Βύρωνος 3)και στη Θεσσαλονίκη (κατάληψη Terra Incognita) με θέμα τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους και του κεφαλαίου στην υπόθεση των Σκουριών και ο αγώνας ενάντια στο καθεστώς του γενικευμένου κοινωνικού ελέγχου.
Το Σάββατο 28-9 διεξήχθει μικροφωνική αλληλεγγύης στην πλατεία Ελευθερίας και την Κυριακή αντικατασταλτική πορεία στον πολύγυρο με την συμμετοχή αναρχικών συλλογικοτήτων και ατόμων απο τη Θεσσαλονίκη καθώς και αγωνιζόμενων κατοίκων απο την επιτροπή αγώνα Μεγάλης Παναγιάς.
Την Τρίτη 29-9 και την Τετάρτη 30-9 στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκδικάζεται η προσωρινή διαταγή αναστολής της διοικητικής απέλασης για τους αναρχικούς Errol & Andrea.
Καλούμε σε συγκέντρωση
την Τρίτη 29-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Errol
& την Τετάρτη 30-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Andrea
στο διοικητικό πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, Φράγκων 2 στις 10:30.
ακολουθεί η εισήγηση της συλλογικότητάς μας:
«Με απόφαση μου σήμερα ανακαλούμε τις εγκρίσεις των τεχνικών μελετών. Κατά συνέπεια αυτό μεταφράζεται σε ένα προσωρινό σταμάτημα των εργασιών της εταιρείας στις Σκουριές. Η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός έχει παραβεί τους όρους των τεχνικών μελετών που αφορούν το έργο.»
Πάνος Σκουρλέτης, υπουργός παραγωγικής ανασυγκρότησης
Αυτός ήταν και ο επιθανάτιος ρόγχος της κυβέρνησης Σύριζα-Ανελ που μπροστά στην προδιαγεγραμμένη κατάρρευσή της, προέβαινε σε σπασμωδικές κινήσεις εντυπωσιασμού. Ήταν η προεκλογική ντρίπλα που επιχειρούσε ακόμη μια φορά να ανανεώσει την περίοδο ανάθεσης των κοινωνικών προβλημάτων και της αφομοιωτικής στρατηγικής.
Η υλοποίηση του έργου κατασκευής των μεταλλείων στις Σκουριές, μια υπόθεση στην οποία η κυβέρνηση θεώρησε πως ο κίνδυνος κοινωνικών εκρήξεων προσωρινά αποσοβήθηκε, έρχεται ξανά στην επιφάνεια. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, η τότε αντιπολίτευση Σύριζα έθεσε ως αιχμιακό ζήτημα, την υπόθεση των Σκουριών. Και αυτό γιατί στο πρόσωπο των αγωνιζόμενων κατοίκων και του κινήματος αλληλεγγύης δεν έβλεπε τίποτε άλλο παρά μια μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων.
'Έτσι και έγινε αφού τα ποσοστά του Σύριζα εκτινάχθηκαν, χρήζοντάς τον πρώτο κόμμα με πάνω από 33% και εκλέγοντας βουλευτή την Κ. Ιγγλέζη, μια καθοριστική, για την μετέπειτα αφομοιωτική εξέλιξη του αγώνα, φυσιογνωμία της κυβέρνησης. Ο κόσμος του αγώνα, πίστεψε πως η λύση μπορεί να προέλθει από τους εξουσιαστές, πως μπορεί να είναι θεσμική. Δεν ήταν βέβαια ο κόσμος της Χαλκιδικής αλλά ολόκληρη η κοινωνία που, με την προσφυγή για ακόμη μια φορά στις κάλπες, εναπόθεσε τις ελπίδες της στο Σύριζα. Το αποτέλεσμα τόσο για τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία, όσο και για την συνολικότερη κοινωνική πραγματικότητα είναι λίγο πολύ γνωστό.
Ο Σύριζα των υποσχέσεων ρήξης με την ΕΕ, των σκισμένων μνημονίων και της πολιτικής ενάντια στη λιτότητα, ήρθε να συνεχίσει την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων επιβάλλοντας το 3ο κατά σειρά μνημόνιο, την ανανέωση της υποτελειακής δέσμευσης στους Θεσμούς και την αναπαραγωγή της λιτότητας. Δε θρέψαμε καμία αυταπάτη για την θεσμική αριστερά. Ο διαχρονικός της ρόλος πλάι στους κοινοβουλευτικούς της συνεργάτες, έθετε τα συμφέροντα του κεφαλαίου πάνω από αυτά των εξουσιαζόμενων.
Έτσι οι υποσχέσεις για δικαίωση του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, η παύση κάθε εργασίας και η εκδίωξη της El Dorado Gold δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα φθηνό κόλπο ψηφοθηρίας και αφομοίωσης του αγώνα. Ο Σύριζα κατάφερε προσωρινά τόσο την αναστολή των δυναμικών χαρακτηριστικών των κινητοποιήσεων όσο και την εξέλιξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης αναίμακτα.
Λίγες μέρες πριν την οριστική εξαγγελία των εκλογών και την ταυτόχρονη κατάρρευση της κυβέρνησης, ο αρμόδιος υπουργός αναστέλλει μέρος των εργασιών στις εγκαταστάσεις των μεταλλείων, σε μια εικονική προσπάθεια ικανοποίησης των αιτημάτων τόσο των κατοίκων όσο και των εργαζόμενων. Τη στιγμή που διαδηλωτές από όλη την Ευρώπη καταφθάνουν στην Χαλκιδική για να αναδείξουν πως τίποτε δε χαρίζεται και πως ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία, ένας αγώνας κοινωνικά δικαιωμένος, δεν έχει σταματήσει, ο Σύριζα επιλέγει ως ύστατη λύση απεμπλοκής το ίδιο φθηνό επικοινωνιακό κόλπο.
Η απάντηση των κινημάτων και του κόσμου του αγώνα δε μπορούσε παρά να είναι σαφής, ως όφειλε: ρήξη και σύγκρουση με το κράτος και το κεφάλαιο. 4 μέρες μετά τις υπουργικές εξαγγελίες διαδηλωτές επιχειρούν να προσεγγίσουν τις εγκαταστάσεις των μεταλλείων. Για ώρα ξεσπούν συγκρούσεις με τους ένστολους φρουρούς του Μπόμπολα. Οι μπάτσοι απωθούν τους διαδηλωτές με αποτέλεσμα ένα λεωφορείο κατά την αποχώρηση από τον χώρο της συγκέντρωσης, να εγκλωβιστεί από διμοιρίες των ΜΑΤ.
Οι μπάτσοι προσαγάγουν 78 διαδηλωτές. Όλες οι προσαγωγές μετατρέπονται σε συλλήψεις με την κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης. Η διαδικασία βαίνει προς ολοκλήρωση έπειτα από τη λήψη φωτογραφιών και αποτυπωμάτων-γενετικού υλικού (DNA) όπου και οι συλληφθέντες αφήνονται ένας ένας ελεύθεροι (μέχρι να οριστεί η δίκη) έπειτα από την αντίστοιχη ταυτοποίηση.
4 εκ των 78 συλληφθέντων όμως αρνούνται, για διαφορετικά κίνητρα, να υποβληθούν σε φωτογραφικό και δακτυλοσκοπικό έλεγχο, απομονώνονται από τους υπόλοιπους συλληφθέντες και παραπέμπονται στο αυτόφωρο με την πρόσθετη κατηγορία της απείθειας. Καταδικάζονται σε 18 μήνες οι πρώτες δύο συλληφθείσες και 17 μήνες οι άλλοι δύο και επιβολή του μέτρου της διοικητικής απέλασης. Οι δύο πρώτες συλληφθείσες με καταγωγή από τη Γερμανία αποδέχονται το μέτρο και απελαύνονται, ενώ οι άλλοι δύο σύντροφοι, οι αναρχικοί Andrea & Errol, που επέλεξαν συνειδητά την αδιάλλακτη στάση κατά τη διάρκεια της σύλληψης, έπειτα από μια βδομάδα κράτησης, αφήνονται προσωρινά ελεύθεροι με τον όρο της αποχώρησης από την Ελλάδα μέσα σε 30 μέρες.
Η στάση των συντρόφων δεν μπορεί να αποκοπεί απο τα πολιτικά κίνητρα απο τα οποία εδράζεται. Η άρνηση συνεργασίας με τις διωκτικές αρχές είναι μια συμβολή τόσο στον αγώνα ενάντια στις εντεινόμενες κατασταλτικές μεθοδεύσεις όσο και στη γενικότερη ένταση του κοινωνικού ελέγχου με αφορμή την υπόθεση των διώξεων στις Σκουριές.
Είναι γεγονός πως η εξέλιξη του αγώνα ενάντια στην εξόρυξη επεφύλασε πολύ δυναμικές κινήσεις. Ο αγώνας των κατοίκων έγινε κτήμα μεγάλου μέρους της κοινωνίας, διεξήχθησαν δυναμικές διαδηλώσεις, οι εγκαταστάσεις της Ελληνικός Χρυσός πολιορκήθηκαν ουκ ολίγες φορές παρά τα ασφαλιστικά μέτρα, με αποκορύφωμα τον ολοκληρωτικό εμπρησμό τους.
Ο κίνδυνος κινηματικής αναχαίτησης του έργου ήταν παραπάνω απο ορατός καθώς ο αγώνας συλλογικοποιούνταν αποκτώντας αρκετές φορές ποιοτικά χαρακτηριστικά. Έτσι η υπόθεση των Σκουριών αποτέλεσε ένα πεδίο νέων δοκιμών και κατασταλτικών μεθοδεύσεων απο το κράτος και το κεφάλαιο. Το κράτος αρχικά εξαπέλυσε μια πρωτοφανή κατασταλτική επίθεση με εκατοντάδες δικογραφίες για διαφορετικές υποθέσεις. Συνεχείς διώξεις χωρίς στοιχεία, κλήσεις για καταθέσεις που οδηγούσαν σε απαγγελία κατηγοριών, απαγωγές αγωνιζόμενων και βίαιη λήψη dna για τη κατασκευή γενετικής τράπεζας δεδομένων, δημιούργησαν ένα ασφυκτικά χαρτογραφημένο περιβάλλον. Χαρακτηριστικές και τραγικά αναντίστοιχες με το περιβάλλον ήταν οι έφοδοι στα σπίτια και οι συλλήψεις απο τους κουκουλοφόρους των ΕΚΑΜ στα χωριά της Χαλκιδικής.
Από την άλλη ο παρεμβατικός ρόλος του κεφαλαίου στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς είναι παραπάνω απο προφανής. Η επιβολή ασφαλιστικών μέτρων με την απαγόρευση προσέγγισης σε απόσταση 4km των εγκαταστάσεων της Ελληνικός Χρυσός, οι υπαγορευμένες διώξεις αγωνιστών αλλά και η δημιουργία ολόκληρου μισθοφωρικού στρατού απο τους εργαζομένους στα μεταλλεία που λειτούργησαν άλλωτε σαν δύναμη κρούσης και άλλωτε σαν απόπειρα κοινωνικής νομιμοποίησης της ανάπτυξης του κεφαλαίου παίρνοντας μεροκάματα για να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις υπέρ των μεταλλείων, είναι λιγοστά απο τα παραδείγματα. Η ίδια η εξέλιξη της υπόθεσης των Σκουριών αποδεικνύει πως η όξυνση των κοινωνικών αντιστάσεων οδηγεί το κράτος και τα αφεντικά σε αδιέξοδα και συνεπώς σε αναζήτηση δραστικών λύσεων, μέρος των οποίων είναι και η πρωτοφανής όξυνση της καταστολής.
Η υπερσυσσώρευση των κερδών ως μοχλός της κίνησης του κεφαλαίου προϋποθέτει την ανάπτυξη. Η ανάπτυξη με τη σειρά της επιβάλλει την επέλαση και η τελευταία τον θάνατο. Αυτή είναι η βασική καπιταλιστική αλληλουχία που εφαρμόστηκε και στην υπόθεση των Σκουριών. Η κατασκευή των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική, ως κομμάτι της αναπτυξιακής στρατηγικής του κράτους, του ντόπιου και υπερεθνικού κεφαλαίου προϋποθέτει την καταστροφή κάθε μορφής ζωής και την ανεπανόρθωτη λεηλασία της φύσης.
Αυτό όμως που πρέπει να καταδείξουμε είναι τόσο τη στόχευση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων όσο και την παρακαταθήκη που αυτές αφήνουν. Οι διώξεις και οι φυλακίσεις αγωνιστών, το φακέλωμα ολόκληρων κοινωνιών με βάση την απόσπαση φωτογραφιών, δακτυλικών αποτυπωμάτων και η δημιουργία τράπεζας dna στοχεύουν στη χαρτογραφημένη κοινωνία γενικευμένου ελέγχου και καταστολής. Μια κοινωνία εξατομικευμένη, απαγκιστρωμένη απο οποιαδήποτε προοπτική απελευθέρωσης.
Εκατοντάδες περιπτώσεις αγωνιστών τα προηγούμενα χρόνια μέσω της ατομικής ή συλλογικής τους στάσης συνέβαλλαν στον αγώνα ενάντια στην όξυνση του κοινωνικού ελέγχου πέρα απο κάθε κόστος. Πολλοί είναι μάλιστα αυτοί που βρίσκονται ακόμα διωκόμενοι ή καταδικασμένοι με βάση το dna ή τα αποτυπώματα. Περιπτώσεις όπως αυτές του Άρη Σειρηνίδη που προφυλακίστηκε με βάση δείγμα dna που βρέθηκε πάνω σε μάσκα ενώ στο δικαστήριο αθωώθηκε, του Τάσου Θεοφίλου που βρίσκεται φυλακισμένος για συνέργια σε ανθρωποκτονία με βάση dna κ.α. ανέδειξαν τη χρήση του γενετικού κώδικα ως ατράνταχτο στοιχείο ενοχής.
Η ίδια στρατηγική τα τελευταία χρόνια έχει προβλέψει απαγωγές και συλλήψεις αναρχικών με μόνη στόχευση την βίαιη λήψη φωτογραφιών και αποτυπωμάτων (υποθέσεις ΔΕΘ 2013, ανακατάληψη Ορφανοτροφείου, Σκουριές). Σε αυτά τα πλαίσια η στάση των συντρόφων και η επιλογή τους να αρνηθούν το φωτογραφικό και δακτυλοσκοπικό έλεγχο είναι μια ακόμη συμβολή στον αγώνα ενάντια στην επιβολή του γενικευμένου κοινωνικού ελέγχου μέσω των αστυνομικών μεθοδεύσεων.
Η δίωξη των συντρόφων Andrea και Errol που βρίσκονται υπο το καθεστώς απέλασης για δύο πλημελληματικές κατηγορίες δεν είναι μια απλή υπόθεση απείθειας ή μια ακόμη σύλληψη διαδηλωτών σε πορεία. Είναι μια υπόθεση υπαγορευμένη τόσο απο τα υψιλά κλιμάκια της ασφάλειας όσο και απο το ίδιο το κεφάλαιο. Είναι μια υπόθεση, η εξέλιξη της οποίας στοχεύει στον παραδειγματισμό όσων αγωνίζονται ενάντια στην αυξανόμενη ανάπτυξη του κεφαλαίου.
Γι αυτό και ο αγώνας μας για την ακύρωση της απέλασης είναι κομμάτι του αγώνα ενάντια στην εδραίωση του καθεστώτος γενικευμένου κοινωνικού ελέγχου.
Παύση των διώξεων στην υπόθεση των Σκουριών.
Άμεση κατάργηση του καθεστώτος διοικητικής απέλασης
για τους συντρόφους Andrea & Errol.
Πόλεμο στον πόλεμο κράτους, κεφαλαίου και του μισθοφορικού τους στρατού.
κατάληψη Terra Incognita
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1549485/
Την Τρίτη 29-9 και την Τετάρτη 30-9 στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης εκδικάζεται η προσωρινή διαταγή αναστολής της διοικητικής απέλασης για τους αναρχικούς Errol & Andrea.
Καλούμε σε συγκέντρωση
την Τρίτη 29-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Errol
& την Τετάρτη 30-9 όπου και εξετάζεται η αίτηση του αναρχικού Andrea
στο διοικητικό πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, Φράγκων 2 στις 10:30.
Τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται ένας πολύμορφος αγώνας (με διαδηλώσεις, συγκρούσεις, αποκλεισμούς των εργοταξίων, επιθετικές ενέργειες κλπ) ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική στον οποίο κάτοικοι μαζί με πλήθος αλληλέγγυων αντιστέκονται ενάντια στην ισοπεδωτική, ως προς τον άνθρωπο και τη φύση, δραστηριότητα κράτους και κεφαλαίου. Η απάντηση του κράτους στον αγώνα αυτό ήταν τόσο η προσπάθεια για αφομοίωσή, μέσα από την κατεύθυνση του από θεσμικά και κομματικά σχήματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η εφαρμογή μιας σειράς κατασταλτικών κινήσεων σε μαζικό επίπεδο (ξυλοδαρμοί, προσαγωγές και συλλήψεις, βίαιη λήψη γενετικού υλικού, αποτυπωμάτων και φωτογραφιών). Στη λίστα αυτή της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους έρχονται να προστεθούν οι τελευταίες συλλήψεις της πορείας της 23ης Αυγούστου.
Κατά τη διάρκεια της πορείας ο αγωνιζόμενος πληθυσμός στην προσπάθειά του να προσεγγίσει το εργοτάξιο, συγκρούστηκε με την αστυνομία, η οποία, στη συνέχεια, προχώρησε στη σύλληψη 78 διαδηλωτών την ώρα που επιβιβάζονταν στα λεωφορεία για αναχώρηση. Από το σύνολο των συλληφθέντων η κράτηση παρατάθηκε για τέσσερις εξ αυτών, δύο εκ των οποίων αρνήθηκαν να δώσουν αποτυπώματα και φωτογραφίες ενώ οι άλλες δύο δεν δώσαν ούτε τα προσωπικά τους στοιχεία. Το κόστος της επιλογής αυτής υπολογίζεται στην καταδίκη τους σε 17 και 18 μήνες φυλάκισης αντίστοιχα, όπως και στην έκδοση απόφασης για απέλαση στις χώρες καταγωγής τους. Οι δύο σύντροφοι, οι οποίοι τοποθετούν την επιλογή τους να συμμετάσχουν στον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, στα πλαίσια του ευρύτερου αναρχικού αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό, παρέμειναν για αρκετές μέρες έγκλειστοι στα κρατητήρια του τμήματος αλλοδαπών της Χαλκιδικής, στην Αστυνομική Διεύθυνση Πολυγύρου και τέλος στη ΓΑΔΘ αρνούμενοι να δώσουν τα αποτυπώματα και τις φωτογραφίες τους, αντιστεκόμενοι, έτσι, στην πράξη, στην προσπάθεια του κράτους να χαρτογραφεί με μαζικούς όρους τους αγωνιστές, ενώ στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι με την προϋπόθεση να υλοποιήσουν την απόφαση απέλασης εντός 30 ημερών.
Απέναντι στην κατασταλτική στρατηγική που διαμορφώνει και υλοποιεί το κράτος προκειμένου να αναχαιτίσει αγώνες που εξελίσσονται στα διάφορα επίπεδα της κοινωνικής ζωής, οφείλουμε να υψώσουμε αναχώματα αντίστασης. Πρέπει να αντιληφθούμε, λοιπόν, πως κομμάτι τόσο του αναρχικού αγώνα, όσο και των αγώνων που τοποθετούνται ενάντια σε διάφορες πτυχές της κυριαρχίας, αποτελεί και η αντίσταση στον έλεγχο, στη βίαιη έκφανση των κατασταλτικών κινήσεων, στις συλλήψεις, στις φυλακίσεις αγωνιστών. Σε αυτά τα πλαίσια, πρέπει να ισχυροποιήσουμε το χαρακτηριστικό αυτό των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ όσων αγωνίζονται και είναι ικανό να ενδυναμώσει τη συλλογική μας ταυτότητα σε αυτή την αντιπαράθεση με κράτος και καπιταλισμό: την αξία της αλληλεγγύης. Μια αξία που όχι μόνο ξεπερνά τα εθνικά σύνορα αλλά αναπτύσσεται στις σχέσεις των απανταχού καταπιεσμένων που αγωνίζονται σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Οι ενέργειες που ακολουθούν οι εταιρίες για την εξόρυξη χρυσού δε μπορούν να αποκοπούν από τη φύση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο στην προσπάθεια του να αναπαραχθεί εκμεταλλεύεται άνθρωπο και φύση προκειμένου να εξασφαλιστούν τα μέγιστα δυνατά κέρδη. Τόσο οι αγώνες που αντιστέκονται σε αυτού του είδους την επέλαση, όσο και οι επιμέρους αγώνες που πραγματώνονται στο κοινωνικό πεδίο και αφορούν την αντίσταση στις συνθήκες φτωχοποίησης, στην υποβάθμιση του βιωτικού μας επιπέδου, στις φυλακές και σε κάθε είδους εγκλεισμό, στη μισθωτή εργασία και στις συνθήκες εξόντωσης των εργατών και εργατριών σε αυτήν, στη λεηλασία της φύσης, στον κοινωνικό έλεγχο, στις δολοφονικές ενέργειες κράτους και κεφαλαίου εις βάρος μεταναστών οφείλουν να συνδεθούν μεταξύ τους και να διευρυνθούν στη βάση του αναρχικού αγώνα για την ατομική και συλλογική μας απελευθέρωση.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ERROL ΚΑΙ ANDREA
ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΣΑΦΕΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΩΣ ΚΑΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ: ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΔΙΑ ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Συνέλευση αναρχικών για την σύνδεση των αγώνων μέσα στην κοινωνία φυλακή
sasta.espivblogs.net
πηγή : email που λάβαμε στις 28 Σεπτέμβριος 23h
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους Andrea και Errol
Στις 23 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε μαζική και δυναμική πορεία στις Σκουριές Χαλκιδικής και κατά τη διάρκεια της, έγιναν πολλές προσπάθειες να προσεγγιστεί το εργοτάξιο, πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις με πέτρες και μολότοφ και τελικά η πορεία απωθήθηκε από τους μπάτσους με χρήση χημικών. Στη συνέχεια, οι πολυάριθμοι ματάδες που βρίσκονταν γύρω από το εργοτάξιο άρχισαν να κυνηγούν τους διαδηλωτές μέχρι και το σημείο όπου ήταν παρκαρισμένα αυτοκίνητα και λεωφορεία. Το τελευταίο λεωφορείο σταματήθηκε από τους μπάτσους και όλοι οι επιβαίνοντες του προσήχθησαν. Συνολικά 78 διαδηλωτές συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στο Α.Τ. Πολυγύρου με την κατηγορία της "στάσης", που αργότερα μετατράπηκε σε "διατάραξη κοινής ειρήνης".
Από τους συλληφθέντες δύο άτομα αρνήθηκαν να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα και τους προστέθηκε η κατηγορία της "απείθειας". Την επόμενη μέρα, το δικαστήριο του Πολυγύρου τους καταδίκασε σε 17 μήνες με αναστολή και έγινε αίτημα από ασφαλίτη για την διοικητική απέλαση τους. Αίτημα το οποίο εγκρίθηκε από τον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Χαλκιδικής. Οι δυο σύντροφοι που αρνήθηκαν να δώσουν τα αποτυπώματα τους μεταφέρθηκαν στην Γενική αστυνομική διεύθυνση Θεσσαλονίκης όπου και κρατήθηκαν για λίγες ημέρες. Έπειτα, αποφυλακίστηκαν με τον όρο να υλοποιήσουν την απόφαση για απέλασή τους, μόνοι τους, εντός 30 ημερών. Την Τρίτη 29-9 και την Τετάρτη 30-9 εκδικάζεται η περίπτωση της προσωρινής αναστολής της διοικητικής απέλασής τους.
Το αίτημα του ασφαλίτη για απέλαση των συγκεκριμένων δεν έχει να κάνει με την παρουσία τους στη συγκεκριμένη πορεία, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των συλληφθέντων δεν ήταν Έλληνες, αλλά αλληλέγγυοι από άλλες χώρες που είχαν έρθει με αφορμή το BeyondEuropeCamp στα πλαίσια του οποίου πραγματοποιήθηκε η πορεία. Η απέλαση τους είναι εκδικητική καθώς αποτελούν κομμάτι της αγωνιζόμενης κοινότητας της Χαλκιδικής, προωθώντας τον αναρχικό λόγο, το συνεχή αγώνα και την άμεση δράση σε μία περίοδο κάμψης του κινήματος.
Όπου δε φτάνει η έμμεση «αριστερή διαχείριση»…
Πριν καν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος, ο Σύριζα χρησιμοποίησε ξανά το ζήτημα των Σκουριών για να προβάλει το αριστερό του προφίλ και για να αφομοιώσει τα κινήματα προωθώντας και πάλι την ανάθεση των προβλημάτων στην αριστερή ελπίδα. Αυτή η λογική έχει οδηγήσει πολλές φορές στην αποδυνάμωση των κινημάτων, την απογοήτευση και την αποριζοσπαστικοποίηση τους.
…φτάνει η άμεση καταστολή
Δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που ο αγώνας στις Σκουριές γνωρίζει την εκδικητική μανία των διωκτικών αρχών: πολλές φορές στο παρελθόν εκδιώχθηκαν αγωνιστές για τη συμμετοχή τους στις πορείες, έγιναν εισβολές σε σπίτια, φυλακίστηκαν πριν δύο χρόνια κάτοικοι και στήθηκαν κατηγορίες σε πολλούς ακόμη, έπειτα από «απαγωγές» και λήψη DNA με χρήση βίας. Όλες αυτές οι τακτικές είτε δοκιμάζονται για πρώτη φορά στις Σκουριές, είτε μας είναι γνώριμες από παλιά συνεχίζουν να επιτελούν τον ίδιο σκοπό: την επιβολή του ελέγχου και του φόβου.
Ενός ολοκληρωτικού ελέγχου, που διευρύνεται σε κάθε πτυχή της ζωής μας και ενσαρκώνεται τόσο με τους μπάτσους στις πλατείες, τις κάμερες στους δρόμους και στα μαγαζιά, τους security σε γειτονιές supermarket, όσο και μέσω της ηλεκτρονικής επιτήρησης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, των κινητών, των χρηματικών συναλλαγών, τον προϊόντων που καταναλώνουμε, του ιατρικού ιστορικού μας.
Να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις μας
Μέσα σε αυτό το εξουσιαστικό πλέγμα, τα τελευταία χρόνια πολλοί αγωνιστές έχουν διωχθεί/φυλακιστεί και καταδικαστεί με βάση το DNA, πολλοί έχουν καταδικαστεί για απείθεια λόγω της άρνησης να δώσουν αποτυπώματα και DNA και πολλοί είναι αυτοί που έχουν χαρτογραφηθεί μέσα από αυτές τις διαδικασίες.
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει από τον αγώνα μας, η υποστήριξη όλων αυτών των διωκόμενων και η χάραξη κοινών στρατηγικών πάνω στο ζήτημα της καταστολής. Απεναντίας, θεωρούμε απαραίτητο να συλλογικοποιήσουμε τις αρνήσεις μας και να κάνουμε το έργο της συλλογής πληροφοριών από τους μπάτσους ακόμη πιο δύσκολο. Η άρνηση λήψης DNA και αποτυπωμάτων (ανεξάρτητα από το αδίκημα που μας προσάπτουν κάθε φορά), είναι ένα βασικό κομμάτι του αγώνα για ατομική και συλλογική απελευθέρωση τόσο γιατί αποτυπώνει την εναντίωσή μας στους κατασταλτικούς φορείς, όσο και γιατί εκφράζει άμεσα την αλληλεγγύη προς όλους όσους διώκονται για παρόμοιους λόγους.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 29/9 ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 30/9 ΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (Φράγκων 2) ΣΤΙΣ 10.30
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΝΤΡΕΑ ΚΑΙ ΕΡΡΟΛ
ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΗΣ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
πηγή: https://athens.indymedia.org/event/60567/