Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016 στις 21.30
Συναυλία των: ρυθμιστικός τρίτος απο την +συντεχνια-
Μια συναυλία.
Δύο σύντροφοι, οι "Ρυθμιστικός Τρίτος" παίρνουν υλικό από την Ωχρά Σπειροχαίτη και τη Ζωή Τάχα και το εκτρέπουν μουσικά.
Στην αφίσα γράφει ότι τη συναυλία τη διοργανώνει η +τεχνία- και ίσως κάποια να αναρωτιέται τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
Η +τεχνία- λοιπόν (ως συνέλευση αναρχικών και αντιεξουσιαστριών ενάντια στο Εμπόρευμα και το Θέαμα) είναι μια συλλογικότητα που τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια αναπνέει μέσα στα προτάγματα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από το όραμα μιας οργάνωσης της δημιουργικότητας, ενάντια σε αυτήν του κυρίαρχου πολιτισμού.
Και λοιπόν;
Ίσως η ζοφερή πραγματικότητα γύρω μας, η όξυνση της κρίσης, η μεγέθυνση της βαρβαρότητας, να δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο επιβάλλεται η αντίληψη πως «τώρα δεν είναι καιρός για τέχνη», πως η δημιουργία είναι πολυτέλεια, όταν δεν εξυπηρετεί κάποιο συγκροτημένο στρατηγικό σχέδιο για την κατάληψη της εξουσίας ή την οργάνωση της παραγωγής. Στον αντίποδα μιας τέτοιας αντίληψης, πιστεύουμε πως η κριτική στο κυρίαρχο μοντέλο οφείλει να διαπνέεται από την ανθρώπινη έμπνευση, μια έμπνευση που μετουσιωμένη σε απελευθερωτικό πρόταγμα, μπορεί να δώσει ώθηση στους αγώνες και να αποτελέσει αφορμή:
για να μιλήσουμε για όλα αυτά που τα παραδοσιακά μας πολιτικά εργαλεία δυσκολεύονται : τους παιδικούς μας φόβους, τις ενήλικες ενοχές, τις διαψευσμένες ελπίδες, τους κρυφούς μας πόθους, τα ανίερα πάθη
να ξεδιπλώσουμε την οργή μας για την κανονικοποίηση του σώματος και της ζωής μας, να ουρλιάξουμε τη λατρεία μας για το ανώμαλο και το τυχαίο
να διεκδικήσουμε, μέσα στους πολιτικούς μας αγώνες, τη λαχτάρα για έμπνευση, τη φαντασία και την εκτροπή
να επανοικειοποιηθούμε το δημόσιο χώρο, το χρόνο, τα σώματά μας, τα όνειρά μας
να θυμηθούμε πως καμιά επανάσταση δεν μπορεί να μας συμπεριλάβει -και δεν θέλουμε να μας συμπεριλάβει- αν δεν σφυρηλατήσει τις βεβαιότητές της πάνω στις αβεβαιότητες των υποκειμένων της
να μιλήσουμε για το θέαμα, να ξαναπιάσουμε το νήμα της ερμηνείας του κόσμου μας, αυτής της meta-μετα-νεωτερικής σούπας όπου "όλα χωράνε", να μιλήσουμε ξεκάθαρα για την πλευρά που παίρνουμε στον κοινωνικό ανταγωνισμό, να φωτίσουμε τις αντιφάσεις μας, να αναδείξουμε τα περιεχόμενα που αποκρύπτονται από την παντοδυναμία του αισθητισμού, να περιγελάσουμε βροντερά έναν κόσμο όπου η ίδια η εξουσία ξεδιάντροπα προσποιείται ότι καταγγέλλει τον εαυτό της, έναν κόσμο όπου η λέξη "εξέγερση" -αγνώστων λοιπών στοιχείων- έχει την τιμητική της στα πιο απίθανα μέρη, από τις ψευδο-δυστοπικές υπερπαραγωγές του Hollywood μέχρι τους γελοίους υπηρέτες του εναλλακτικού life style
να μιλήσουμε για το εμπόρευμα, να δούμε τι είναι αυτό που πραγματικά αλλάζει γύρω μας μετά από κάθε επίθεση στις εμπορευματικές σχέσεις, να ξαναμιλήσουμε για την πραγμοποίηση, να εντοπίσουμε και να περιγράψουμε την καταστροφή των σχέσεων από τα εμπορεύματα και να αντισταθούμε στην υποταγή των υποκειμένων στη λειτουργία και την κίνηση των αντικείμενων. Όχι για να αυτοεπιβεβαιωθούμε -επειδή δεν πωλούνται μπύρες στις εκδηλώσεις μας- αλλά για να προτάξουμε τη σημασία δημιουργίας κόμβων συνάντησης έξω από την κανονικότητα της αγοραπωλησίας
να μετατρέψουμε όλη αυτή την κίνηση σε ένα -προσιτό στην καθεμιά και στον καθένα- εργαλείο χειραφέτησης και ταυτόχρονα σε ένα πεδίο αέναης διεκδίκησης και κατασκευής στο παρόν των δομικών υλικών που χρειαζόμαστε για να οικοδομήσουμε το όραμά μας στο μέλλον
και τέλος, ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ, για να μην ξεχάσουμε ότι η επανάσταση είναι αυτό που
+τεχνία-
τομέας Θεσσαλονίκης
πηγή : http://syntexnia.net/?p=1064
πηγή : email που λάβαμε στις 12 Ιανουάριος 22h