Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016 (χωρίς ακριβή ώρα) πμ
Δίκη: οι απεργοί της Γενικής Ανακύκλωσης και οι συμπαραστάτες τους
Δικάζονται στις 10 Οκτώβρη οι απεργοί της Γενικής Ανακύκλωσης και οι συμπαραστάτες τους
Ιστορικό της απεργίας στην Γενική Ανακυκλώσεως Α.Ε και της δικαστικής δίωξή της
Την Δευτέρα 10 Οκτωβρίου δικάζονται ενώπιον του 9ου Μονομελούς Πλημμελειοδικείου είκοσι έξι (26) εργαζόμενοι, κυρίως από Πακιστάν, Μπαγκλαντές και Ινδία, για την μεγάλη απεργία στο εργοστάσιο της «Γενικής Ανακυκλώσεως Α.Ε» στον Ασπρόπυργο τον Δεκέμβρη 2014 - Γενάρη 2015, που είχε ως αίτημα την καταβολή δεδουλευμένων και δώρου Χριστουγέννων. Την 5-1-2015 οι απεργοί και συμπαραστάτες τους που βρίσκονταν στο εργοστάσιο, περιφρουρώντας την απεργία τους, δέχτηκαν την επίθεση της αστυνομίας, μετά από μήνυση της εργοδοσίας.
Συγκατηγορούμενοι είναι και έξι (6) συμπαραστάτες, μέλη της Ένωσης Μεταναστών Εργατών και της ΚΕΕΡΦΑ, ανάμεσά τους και ο δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων Πέτρος Κωνσταντίνου. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν όλοι, αφορούν τα πλημμελήματα της «διατάραξης οικιακής ειρήνης» και της «παράνομης βίας».
Συγκατηγορούμενος είναι και ο ιδιοκτήτης του εργοστασίου Δημήτρης Λαζόπουλος για την μη καταβολή δεδουλευμένων σε συνολικά 28 εργαζομένους, μετά από μήνυση που εκείνοι υπέβαλαν σε βάρος του (26 από Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές και 2 Έλληνες, ο Χριστοφάκης και η Χριστοφορίδου)
Α) Ιστορικό
Η απεργία στην «Γενική Ανακυκλώσεως Α.Ε», ιδιοκτησίας Δημήτρη Λαζόπουλου, στον Ασπρόπυργο υπήρξε ένας κορυφαίος εργατικός αγώνας, ένας από τους σημαντικότερους των τελευταίων ετών : εμβληματικός, ιδίως για τους μετανάστες εργάτες που διεκδικούν τα εργασιακά τους δικαιώματα.
Λόγω των άθλιων συνθηκών εργασίας στην Γενική Ανακυκλώσεως Α.Ε, προκλήθηκαν δύο θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα με νεκρούς έναν εργαζόμενο από το Μπαγκλαντές το 2009 και τον Μοχάμεντ Ικμπάλ από το Πακιστάν το 2012. Η εργοδοσία από τις αρχές του 2014 δεν κατέβαλε μισθούς και δώρα, αρνούμενη να εκπληρώσει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της προς τους εργαζόμενους. Ήδη τον Απρίλιο του 2014 είχε πραγματοποιηθεί μια πρώτη απεργία, και τον Δεκέμβριο του 2014 οι κινητοποιήσεις κορυφώθηκαν μετά την συνεχιζόμενη και προκλητική παρελκυστική τακτική της εργοδοσίας. Με ομόφωνη απόφαση της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων, ξεκίνησε δυναμική απεργία και, από 29-12-2014 αποφασίστηκε η κλιμάκωση της δράσης τους με απεργία διαρκείας και περιφρούρηση της απεργίας.
Έτσι, πάνω από 160 εργαζόμενοι από Πακιστάν, Ινδία, Μπαγκλαντές, Αλβανία αλλά και Έλληνες, που είχαν μείνει απλήρωτοι επί μήνες - σε κάποιους από αυτούς οφείλονταν δεδουλευμένα ύψους 15.000€ - οργανώθηκαν συλλογικά με την συγκρότηση επιτροπής εργαζομένων. Με γενικές συνελεύσεις που είχαν μαζική συμμετοχή, αποφάσισαν ομόφωνα να αντιδράσουν στην υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης και της ίδιας τους της ζωής. Διεκδικούσαν το αυτονόητο : το στοιχειώδες δικαίωμα στην επιβίωση και την πληρωμή της μισθωτής τους εργασίας, ασκώντας τη νομική του μορφοποίηση, το δικαίωμα στην απεργία, κατάκτηση και καρπό αιματηρών αγώνων, κάποτε απαγορευμένο.
Κάποτε; Απ' ότι φαίνεται, στην μνημονιακή Ελλάδα όλα τα κεκτημένα με αίμα δικαιώματα των εργαζομένων - και γενικότερα τα ατομικά, πολιτικά, και κοινωνικά δικαιώματα - τελούν υπό αίρεση ή και αμφισβητούνται και καταστρατηγούνται ευθέως. Ήρθε η σειρά του δικαιώματος της απεργίας να τεθεί στην νεφελώδη γκρίζα ζώνης της περίφημης «ανομίας».
Β) η ποινικοποίηση του δικαιώματος της απεργίας
Το δικαίωμα στην απεργία δεν συνίσταται απλώς στην απόφαση αποχής από την εργασία, αλλά, κατά την άσκησή του στην πράξη, περιλαμβάνει και την συγκρότηση απεργιακών φρουρών, μέσω των οποίων διασφαλίζεται η πραγματική του άσκηση και ειδικότερα :
- η ενημέρωση όλων (και αυτών των εργαζομένων που δεν απεργούν) και η προπαγάνδιση των λόγων για τους οποίους πραγματοποιείται η απεργία
- η περιφρούρηση της απεργίας από απόπειρες σπασίματος της, που παίρνει ποικίλες μορφές : από απειλές από τους εργοδότες και εισβολές μπράβων έως την μεταφορά άλλων εργαζομένων για να δουλέψουν στην θέση των απεργών.
Η αρχική μήνυση
Σε μια πρώτη φάση, την 17-12-2014 η εργοδοσία προσπάθησε να σταματήσει την απεργία, καταφεύγοντας στην συνδρομή της αστυνομίας. Η υπάλληλος Γεωργοπούλου, ως πληρεξούσιος του Λαζόπουλου - χωρίς να προκύπτει από πουθενά η ιδιότητά της και η σχετική εξουσιοδότηση - έδωσε ένορκη κατάθεση στο Α.Τ Ασπροπύργου. Μάλιστα η ίδια παρέδωσε στους αστυνομικούς λίστα, στην οποία αναγράφονταν τα ονόματα τριάντα (37) εργαζομένων. Ζήτησε την τιμωρία τους για τον λόγο ότι παρακώλυσαν το πρωί της ίδιας μέρας την λειτουργία του εργοστασίου, μην αφήνοντας φορτηγά και Κλαρκ να εισέλθουν για μισή ώρα. Η ίδια βέβαια παραδέχεται ότι μετά αποχώρησαν.
Την 29-12-2014 η ίδια, έδωσε νέα κατάθεση στο Α.Τ μηνύοντας ξανά τους απεργούς, «αλλά και όσους βρίσκονται στον χώρο του εργοστασίου χωρίς να έχουν εργασιακή σχέση με την εταιρεία». Στην κατάθεση της μήνυσης αυτής προέβη και πάλι ως «πληρεξούσιος εκπρόσωπος» του Λαζόπουλου - παρά το γεγονός ότι αυτήν την φορά προσκόμισε στους αστυνομικούς ένα πληρεξούσιο με ημερομηνία ….. Σεπτεμβρίου του 2014 (!) που κάνει λόγο για χορήγηση πληρεξουσιότητας για εκπροσώπησή του σε ΔΟΥ για την διεκπεραίωση φορολογικών του υποθέσεων, και σε ΚΕΠ, ΔΕΗ, ΙΚΑ κλπ !!!
Στο στάδιο αυτό, πρέπει να επισημανθεί ότι οι εκπρόσωποι της εταιρείας δεν φρόντισαν ούτε καν για την τήρηση των στοιχειωδών δικονομικών προϋποθέσεων. Έτσι, η παραπάνω υπάλληλος κατέθεσε μήνυση εναντίον των απεργών, παραδίδοντας και μια λίστα με τα ονόματα 37 εξ αυτών, ως … πληρεξούσιος του Λαζόπουλου, προσκομίζοντας ένα πληρεξούσιο για…. υποβολή φορολογικών του δηλώσεων κλπ !!!!
Η σύλληψη απεργών και συμπαραστατών την 5-1-2015
Την Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015 το πρωί, μετά από πρακτικό Δ.Σ της «Γενικής Ανακυκλώσεως Α.Ε» που είχε συγκληθεί αυθημερόν και τον εξουσιοδοτούσε για υποβολή μήνυσης, ο Ζαράρογλου, υπεύθυνος εγκατάστασης της εταιρείας, κατέθεσε ενόρκως στο Α.Τ Ασπροπύργου ότι «ώρα 6.30 το πρωί 37 άτομα έκλεισαν τις εισόδους του εργοστασίου». Ισχυρίσθηκε ότι δήθεν την παρακώληση την κάνουν «χωρίς λογική» γιατί την Παρασκευή (2-1-2015) πληρώθηκαν τα συμφωνηθέντα. Κατέληξε δε, ότι «επιθυμεί την ποινική δίωξη των «37», καθώς και ατόμων που βρίσκονται εντός των εγκαταστάσεων και ποτέ δεν είχαν εργασιακή σχέση με την εταιρεία».
Τα ΜΑΤ πράγματι κατέφτασαν και προχώρησαν στην σύλληψη 26 εργαζόμενων και 6 συμπαραστατών, επειδή παρέμεναν στην είσοδο του εργοστασίου, περιφρουρώντας την απεργία!!
Την ίδια μέρα και ώρα 13.30 ο Ζαράρογλου έδωσε συμπληρωματική κατάθεση, ισχυριζόμενος ότι μόλις έφτασε η αστυνομία, παρότρυνε τους απεργούς να αποχωρήσουν από τις εισόδους του εργοστασίου και στην συνέχεια υπέδειξε στην αστυνομία 32 άτομα, ισχυριζόμενος ότι «η εταιρεία δεν λειτουργεί από τις 21-12-2014 λόγω παρακώλυσης από τους συγκεκριμένους εργαζόμενους και συνδικαλιστές».
Οι απολογίες
Όλοι οι κατηγορούμενοι στις προανακριτικές τους απολογίες επανέλαβαν ότι δεν άσκησαν βία, αλλά βρίσκονταν στην είσοδο του εργοστασίου διαμαρτυρόμενοι για το ότι η εργοδοσία Δημήτρη Λαζόπουλου έφερε νέους εργάτες για να σπάσει την απεργία, σε μια κλασική, από μέρους της εργοδοσίας, μέθοδο παράνομης καταστρατήγησης του δικαιώματος της απεργίας.
Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης
Μαζί με τους 26 εργαζομένους, συνελήφθησαν και φέρονται κατηγορούμενοι την 10-10-2016 και 6 συμπαραστάτες. Ανάμεσά τους ο δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με την «Ανταρσία στις γειτονιές» Πέτρος Κωνσταντίνου, ο οποίος είχε θέσει το ζήτημα και στο δημοτικό συμβούλιο, καταγγέλλοντας ότι η εταιρεία είχε σύμβαση με τον δήμο, η οποία ακυρώθηκε λόγω της μη συμμόρφωσης στις εταιρικές της υποχρεώσεις!!!
Επίσης, κατηγορούμενοι είναι ο πρόεδρος της «Ένωσης Μεταναστών Εργατών» και επικεφαλής της Πακιστανικής Κοινότητας Τζαβέντ Ασλάμ, όπως και ο δημοσιογράφος Κυριάκος Μπάνος, ο οποίος βρισκόταν στο εργοστάσιο και με την επαγγελματική του ιδιότητα, στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής κάλυψης της εργατικής κινητοποίησης. Οι υπόλοιποι τρεις συμπαραστάτες που κατηγορούνται είναι η Κατερίνα Πατρίκου και ο Παναγιώτης Δημητρόπουλος, μέλη της ΚΕΕΡΦΑ και ο Καν Μοχάμεντ, μέλος της ¨Ένωσης Μεταναστών Εργατών.
Γ) Το κατηγορητήριο και η δικογραφία
Οι κατηγορίες είναι :
1) διατάραξη οικιακής ειρήνης (άρθρο 334 Π.Κ που προβλέπει την ποινική δίωξη όποιου «εισέρχεται παράνομα και παραμένει παρά την θέληση του δικαιούχου στον χώρο που άλλος χρησιμοποιεί γι την εργασία του ή σε χώρο περικλεισμένο που άλλος κατέχει». Προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως 1 έτος ή χρηματική ποινή.)
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο : στις 5-1-2015 εισήλθαν και παρέμειναν παρά την θέληση του ιδιοκτήτη του, εντός του εργοστασίου της εταιρείας «και εμπόδισαν την είσοδο και έξοδο των οχημάτων, τοποθετώντας αντικείμενα, με αποτέλεσμα την διακοπή της λειτουργίας της εταιρείας»
2) παράνομη βία (άρθρο 330 Π.Κ που προβλέπει την ποινική δίωξη όποιου «χρησιμοποιώντας σωματική βία ή απειλή ή άλλη παράνομη πράξη, εξαναγκάζει άλλο σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή για την οποία ο παθών δεν έχει υποχρέωση». Προβλέπεται ποινή φυλάκισης έως 2 χρόνια)
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι κατηγορούμενοι :
«εμπόδισαν την είσοδο και έξοδο των οχημάτων, τοποθετώντας αντικείμενα, με αποτέλεσμα την διακοπή της λειτουργίας της εταιρείας».
Συνεπώς, και ως προς τα δύο παραπάνω αδικήματα, ο εισαγγελέας που άσκησε την ποινική δίωξη, απέδωσε ποινική ευθύνη στους απεργούς, γιατί με την παρουσία τους στον χώρο του εργοστασίου, και την δήθεν «τοποθέτηση αντικειμένων» εμπόδισαν την είσοδο και έξοδο των οχημάτων, με αποτέλεσμα την διακοπή της λειτουργίας της εταιρείας».
Ωστόσο, καμία είσοδος και έξοδος οχημάτων δεν παρεμποδίστηκε και καμία δήθεν «λειτουργία» της επιχείρησης δεν διακόπηκε, γιατί ούτως ή άλλως η εταιρεία δεν λειτουργούσε λόγω της μαζικής συμμετοχής των εργαζομένων στην απεργία. Το τελευταίο επιβεβαίωσε κατηγορηματικά και ο μάρτυρας ειδικός φρουρός Τζιώρτζας, του οποίου η κατάθεση, όλως παραδόξως, δεν θεωρήθηκε αρκετά σημαντική ώστε να κληθεί από τον εισαγγελέα να καταθέσει στο ακροατήριο!!!
Συγκεκριμένα, ο ειδικός φρουρός, που ήταν παρών κατά την σύλληψη, στην από 5-1-2015 ένορκη κατάθεση του επισημαίνει με σαφήνεια ότι «θέλω να δηλώσω πως δεν διαπίστωσα καμία παρεμπόδιση ως προς την λειτουργία της εταιρείας διότι οι εργαζόμενοι απεργούσαν και δεν μπορούσε να λειτουργήσει λόγω έλλειψης προσωπικού»
Παρόλα αυτά δεν κλητεύθηκε από τον εισαγγελέα ως μάρτυρας κατηγορητηρίου, την στιγμή που κλητεύονται οι «πληρεξούσιοι» του εργοδότη για την υποβολή των φορολογικών του δηλώσεων !!! : Ως μάρτυρες κατηγορητηρίου καλούνται από τον εισαγγελέα ο μηνυτής Θ. Ζαράρογλου, η Κ. Γεωργόπουλου, και η Α. Κουτσού από την πλευρά της εργοδοσίας, για να στηρίξουν τις κατηγορίες περί διατάραξης οικιακής ειρήνης και της παράνομης βίας.
Επίσης, κατηγορούμενοι και ταυτόχρονα μάρτυρες ως προς την μη καταβολή δεδουλευμένων, είναι οι 26 εργαζόμενοι που έχουν υποβάλει μήνυσή εναντίον του Λαζόπουλου. Επίσης μάρτυρας και κατηγορούμενος είναι και ο δημοσιογράφος της «Εργατικής Αλληλεγγύης» Κυριάκος Μπάνος.
Δ) Τα πολιτικό και νομικό διακύβευμα της δίκης, και η ανάγκη για μαζική συμπαράσταση
Το μόνο «έγκλημα» των εργαζομένων ήταν η συμμετοχή τους στην απεργία και η παρουσία τους στην εργοστάσιο στο πλαίσιο της περιφρούρησής της, που συνιστούσε συνεπώς νόμιμη συνδικαλιστική δράση.
Η παρουσία μας στην δίκη της 10-10-2016 είναι απαραίτητη, καθώς και η σχετική κινητοποίηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Ήδη την ημέρα (5-1-2015) της αστυνομικής εισβολής στο εργοστάσιο και της σύλληψης των απεργών και των αλληλέγγυων, είχε εκδηλωθεί άμεσα η συμπαράσταση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, με την έκδοση ανακοινώσεων από ΟΛΜΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕ-ΟΤΑ κλπ. Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα, με ψηφίσματα και καλέσματα για συγκέντρωση στα δικαστήρια. Κεντρικό και αδιαπραγμάτευτο αίτημα : να μην περάσει η ποινικοποίηση του δικαιώματος στην απεργία
Η απεργία η ίδια, η καταστολή της και η δικαστική δίωξή της και η έκβασή της συνιστούν διακύβευμα εξαιρετικά σημαντικό ως προς την υπεράσπιση :
α) της οργάνωσης της αλληλεγγύης και της ενιαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης και της από κοινού δράσης όλων των εργατών, Ελλήνων και μεταναστών, χωρίς διάκριση εθνικότητας, θρησκείας, χρώματος και φύλου.
β) της κατοχύρωσης και διασφάλισης της ελεύθερης άσκησης των συνδικαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων όλων των εργατών.
γ) της υπεράσπισης της ιδέας ότι όλοι οι εργάτες αποτελούν αδιαίρετο και αναπόσπαστο σύνολο μίας και ενιαίας τάξης - της εργατικής - και ότι ο διαχωρισμός των εργαζομένων μεταξύ «ντόπιων» και «ξένων» είναι - και ήταν ανέκαθεν, όπως αποδείχτηκε ιστορικά - προς το συμφέρον αποκλειστικά και μόνο των εργοδοτών και της κυρίαρχης τάξης.
δ) του αγώνα για την εξάλειψη εργασιακών συνθηκών χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας και προστασίας, της οργάνωσης, και της υπεράσπισης κάθε εργάτη απέναντι στις επιθέσεις της εργοδοσίας και των εντεταλμένων της.