Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009 στις 19.30
Κάλεσμα για ανοιχτή συνέλευση για τις δράσεις του Δεκέμβρη
Ένα χρόνο μετά τη εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τη μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη, όλες οι αιτίες που προκάλεσαν την τραγωδία και τον ξεσηκωμό παραμένουν εδώ.
Το πρωτόγνωρο αυτό κίνημα του Δεκέμβρη που απλώθηκε σε κάθε γωνιά της χώρας, συσπείρωσε χιλιάδες μαθητές/φοιτητές αλλά και νέους εργαζόμενους, έφερε στο προσκήνιο των αγώνων ένα νέο δυναμικό που ξεπερνά το άθροισμα οποιουδήποτε πολιτικού χώρου και συλλογικότητας.
Χιλιάδες νέοι και εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους διαδηλώνοντας ενάντια στην δολοφονική κρατική βία, αλλά και τις πολιτικές της φτώχειας, της ανεργίας, της εμπορευματοποίησης, το στραγγαλισμό των νεολαϊστικων οραμάτων και της καταστολής των κοινωνικών αγώνων.
Ήρθαν αντιμέτωποι με την δολοφονική μανία των ΜΑΤ, την ρίψη τόνων χημικών, τις εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις διαδηλωτών, σ' όλη την Ελλάδα και την εφαρμογή του τρομονόμου στην πόλη μας, συγκρούστηκαν με τις ασφαλίτικες και φασιστικές πρακτικές της «αυτοδικίας» και της προβοκατορολογίας των δήθεν αγανακτισμένων πολιτών.
Και το κυριότερο - αυτό που φόβισε τις δυνάμεις του συστήματος- ήταν ότι αυτή η κοινωνική εξέγερση, πραγματοποιήθηκε με διαδικασίες οριζόντιες και αμεσο-δημοκρατικές και με μορφές πάλης που η ίδια επέλεγε έξω από γραφειοκρατικές αντιλήψεις και πρακτικές.
Νιώθοντας τον εαυτό μας κομμάτι αυτού του κινήματος του Δεκέμβρη, εμείς μια πρωτοβουλία από ανένταχτους, μέλη συλλογικοτήτων και πολιτικών οργανώσεων, καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Τρίτη 1/12/2009 το βράδυ στις 7.30 μμ στο αμφιθέατρο της Ιατρικής σχολής (πλ.Ταχυδρομείου), όπου θα ακουστούν οι απόψεις όλων ισότιμα και χωρίς αποκλεισμούς και θα αποφασιστούν από κοινού οι δράσεις γι' αυτό το Δεκέμβρη, γιατί πιστεύουμε ότι οι όποιες αποφάσεις δεν μπορούν να ληφθούν ερήμην του κόσμου που εξεγέρθηκε.
Γιατί ο Δεκέμβρης δεν ανήκει σε κανέναν και δεν χωράει σε καμιά κάλπη.
Γιατί η κυβερνητική εναλλαγή δεν μπορεί να σβήσει τα δίκαια αιτήματα της νεολαίας και των εργαζόμενων, όσο οι ίδιες πολιτικές της φτώχιας της ανεργίας και της καταστολής συνεχίζονται και εντείνονται.
Γιατί η κρατική βία και καταστολή συνεχίζεται όπως χθες, σήμερα με τα βασανιστήρια-δολοφονίες μεταναστών και τις ποινικοποιήσεις απεργιών.
Γιατί δεν είπαμε ακόμα την τελευταία λέξη.
Διοργάνωση: Ανένταχτοι, μέλη συλλογικοτήτων και οργανώσεων