Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016 στις 18.00
Πορεία 17 Νοέμβρη
ΤΟΤΕ ΧΟΥΝΤΑ,ΤΩΡΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟΣ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
17 Νοέμβρη 1973
Η κατάληψη του πολυτεχνείου λήγει με τον πλέον ¨δημοκρατικό¨ τρόπο καταστολής, την έφοδο ενός τανκ που ισοπέδωσε τη είσοδο του πολυτεχνείου και μαζί τα κορμιά των καταληψιών που βρίσκονταν επάνω σε αυτή. Η εξέγερση κατά της χούντας που ξεκινά με την κατάληψη της Νομικής τελειώνει με την επέμβαση του στρατού στο ΕΜΠ, δεκάδες νεκρούς-ες και εκατοντάδες ξυλοδαρμούς και βασανισμούς από τον στρατό και την αστυνομία. Η εξέγερση αυτή, του Νοέμβρη του '73, ήταν η πιο μαζική αμφισβήτηση της κοινωνικής ειρήνης και μια κραυγή στην νεκρική σιγή της συνένοχης κοινωνίας η οποία έκανε πως δεν άκουγε, δεν έβλεπε και φυσικά δεν μιλούσε. Οι νοικοκυραιοι-ες της εποχής ήταν βέβαια ευχαριστημένοι με τους νέους δρόμους, της εργατικές κατοικίες, τα ¨καλούδια¨ της δύσης και άλλα καροτάκια που τους πετούσαν οι φασίστες-τριες χουντικοί-ες, έτσι ώστε να ξεχνούν το μαστίγιο. Ας θυμηθούμε ότι ευνοήθηκαν συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες στην προσπάθεια δημιουργίας μιας οπαδικής βάσης από το καθεστώς (νταλικέρηδες, περιπτεράδες κ.ά.), οπός αντίστοιχα μετέπειτα οι πασοκονεοδημοκράτες ενίσχυσαν των δημοσιοϋπαλληλικό τομέα. Βέβαια πίσω από αυτές τις ¨παροχές¨ βρίσκονταν τα τεράστια κέρδη της οικονομικής ελίτ η οποία συνεργαζόταν πλήρως με τους φασίστες. Τα μεγάλα οικονομικά τζάκια που δημιουργήθηκαν της γερμανικής κατοχής βρήκαν την ευκαιρία να εδραιώσουν την κυριαρχία τους και να βάλουν χέρι στο δημόσιο χρήμα. Ο κατασκευαστικός τομέας αποφέρει τεράστια κέρδη στους επιχειρηματίες και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Χούντα δούλευε για το κεφάλαιο και τους εκφραστές του (βλ. κατασκευαστές, βιομήχανους, εφοπλιστές) οι οποίοι κέρδισαν τον οικονομικό έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών δυνάμεων του ελλαδικού χώρου. Η κοινωνία αλλάζει και αδειάζει , όσοι-ες δεν φεύγουν μετανάστες-τριες καταλήγουν φθηνό εργατικό δυναμικό και αυτοί που τολμούν να αντιδράσουν εξορίζονται, βασανίζονται, εκτελούνται. Αυτοί είναι άλλωστε και η πραγματική γενιά του Πολυτεχνείου και όχι οι πασόκοι και τα λοιπά λαμόγια που το καπηλεύτηκαν και εδραιώθηκαν κρατικά ή παρακρατικά.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Δ.Κουφοντίνας που βρίσκεται 14 χρόνια φυλακισμένος κάτω από ειδικές συνθήκες κράτησης και του αρνούνται εκδικητικά τις άδειες που δικαιούται, παραβιάζοντας την αστική νομιμότητα που οι ίδιοι επικαλούνται. Διαπιστώνουμε ότι χουντικοί και καπιταλιστές μαζί τα φάγανε, αφήνοντας έτσι μετά το πέρας της επταετίας διπλασιασμένο το δημόσιο χρέος.
17 Νοέμβρη 2016
Σήμερα είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως όσα πολεμήσαμε είναι ακόμα εδώ. Σε μια περίοδο βαθιάς οικονομικής και αξιακής κρίσης οι συνθήκες δείχνουν να έχουν κολλήσει εκεί, στο όχι και τόσο μακρινό 1973.Οι ίδιες οικογένειες που πλούτιζαν επί χούντας πλουτίζουν και με τα μνημόνια. Πλατιά κοινωνικά στρώματα φτωχοποιούνται βάναυσα και οι συνθήκες μαρτυρούν μια νέα χούντα, αυτή που δεν τελείωσε ποτέ, την χούντα του καπιταλισμού. Μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας εξαναγκάζονται σε μετανάστευση και τα εδώ εργασιακά δικαιώματα εξεφτελίζονται.η κρατική καταστολή χτυπάει όσες-ους αντιστέκονται. Η μπατσοκρατία,με αιχμή του δόρατος την τρομοκρατική υπηρεσία τσακίζει όσους-ες οπλίζουν τις αρνήσεις τους και περνάνε στη μαχητική αμφισβήτηση του υπάρχοντος και της εξουσίας. Βιώνουμε όλο και πιο συχνά τις εκδικητικές διώξεις ανθρώπων που δεν έχουν διαπράξει κανένα ποινικό αδίκημα (πχ. Τάσος Θεοφίλου, υπόθεση Marfin) . Το κράτος φυλακίζει όσους από τους πρόσφυγες και μετανάστες-τριες δεν πνίγηκαν στη θάλασσα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ την ίδια ώρα υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες έναν από τους βασικούς υπαίτιους της σφαγής στη Μ. Ανατολή και σύμμαχο του στο ΝΑΤΟ.
Πόσο μακριά λοιπόν είναι το 1973; Τι έχει αλλάξει από τότε;
Σίγουρα όχι οι μπάτσοι και οι καραβανάδες και οι θρασύδειλοι φασίστες-τριες.Ούτε οι συνένοχοι όπως και τότε νοικοκυραίοι που από τον καναπέ τους βρίζουν και μουτζώνουν τηλεοπτικές οθόνες. Σήμερα παρά τις προσπάθειες των κρατών και των πολικάντηδων να παραποιήσουν το νόημα της εξέγερσης, ο Νοέμβρης θα ζει και θα είναι πάντα στις καρδιές όσων ακόμα μάχονται. Θα συνεχίσει να ζει όχι μέσα από γιορτές-μνημόσυνα, ούτε μέσα από τηλεπαράθυρα και κροκοδείλια δάκρυα αλλά στην ελπίδα μιας νέας αφύπνισης με στόχο την ελευθερία. Στη μόδα του μνημονίου ή αντιμνημονίου εμείς δεν τσιμπάμε. Γνωρίζουμε καλά πως εντός του καπιταλιστικού συστήματος δεν υπάρχουν λύσεις παρά μόνο αδιέξοδα. Δεν ξεχνάμε πως η αστική δημοκρατία και η δικτατορία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που ονομάζεται καπιταλισμός. Γελάμε με τους δήθεν αντιμνημονιακούς-ες ,χρυσαυγίτες-ισες οι οποίοι ψηφίζουν στη βουλή νόμους υπέρ των εφοπλιστών και χτυπάνε στο δρόμο τους εργάτες-τριες και ανθρώπους του ανταγωνιστικού κινήματος. Είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή ανάθεσης για να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας χωρίς ηγέτες και σωτήρες. Δεν ξεχνάμε πως η ανοχή και η αδράνεια είναι συνενοχή. Προτάσσουμε την αντίσταση ενάντια στην εκμετάλλευση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στα σχολεία μας. Βρισκόμαστε αλληλέγυοι-ες με όσες-ους παλεύουν και ονειρεύονται για ένα καλύτερο και ένα υπέροχο αύριο. Αυτοοργανωνόμαστε αντιιεραρχικά και αντιεξουσιαστικά σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας για τις δικές μας δομές κάλυψης των αναγκών και των επιθυμιών μας. Δεν ασχολούμαστε με οικονομικούς όρους και τερτίπια, μιας και ξέρουμε ότι ο μόνος τρόπος ακύρωσης των μνημονίων είναι να βρεθούμε ο ένας δίπλα στον-στην άλλη στο δρόμο.
ΟΥΤΕ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΑ,ΟΥΤΕ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΜΕ ΟΠΛΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ , ΤΗΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ , ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Αναρχικοί-Αναρχικές , Βόλος 2016
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1565335/