kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Δίκη 92 κατηγορούμενων για την ανακατάληψη της Villa Amalias

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 92 αγωνιστές-τριες που διώκονται για την ανακατάληψη της villa amalias

Οι καταλήψεις είναι οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Είναι ορµητήρια αγώνα και εργαστήρια αυτοοργάνωσης, πολιτικής ζύµωσης και αλληλοβοήθειας. Αποτελούν αναπόσπαστο κοµµάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και είναι σηµεία επικοινωνίας για τους αντιστεκόµενους και τους καταπιεσµένους. Η κατάληψη villa amalias στα 23 χρόνια του ταξιδιού της αποτέλεσε σηµείο αναφοράς για το αντιφασιστικό/αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνηµα.

Το Δεκέµβρη του 2012 στο πλαίσιο ενός ακροδεξιού και αντιεξεγερτικού παραληρήµατος το κράτος στοχοποιεί τις καταλήψεις ως εστίες ανοµίας και εκκενώνει κάποιες από αυτές. Στις 20/12 το κράτος προχωράει στην εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias. Στις 9/1/13 το πρωί 93 σύντροφοι και συντρόφισσες κινούµενοι συλλογικά και αποφασιστικά ανακαταλάβαµε το κτίριο της villas, στέλνοντας ένα µήνυµα αντίστασης και αλληλεγγύης, απέναντι στην επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μετά από µερικές ώρες ειδικές δυνάµεις της αστυνοµίας εισβάλλουν στο κτήριο και συλλαµβάνουν τους 93 αγωνιστές-τριες.

Στις 28 Μάρτη 2017 δικαζόµαστε για την κίνηση της ανακατάληψης της villa amalias και δηλώνουµε οτι διαταράξαµε την πολεµική ειρήνη του καθεστώτος και παραµείναµε απείθαρχοι/-ες απέναντι στη συνθήκη έκτακτης ανάγκης και τις εξουσιαστικές επιταγές για εξατοµίκευση και υποταγή. Σταθερά αλληλέγγυοι-ες στις καταλήψεις και στους αυτοδιαχειριζόµενους χώρους, που και αυτή την περίοδο δέχονται επιθέσεις από τις κάθε λογής εξουσίες και αφεντικά.

Στο έγκλημα του αγώνα για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας δηλώνουμε συνειδητά συνένοχοι/-ες

ΔΙΚΗ: Τρίτη 28 Μαρτίου 2017, 9πµ Δικαστήρια Ευελπίδων

Σύντροφοι-συντρόφισσες που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1571016/

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους κοινωνικούς χώρους αγώνα-Στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο

Στους καιρούς της απαξίωσης της ζωής μας, της έντασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης, του πλήρους ελέγχου, του κοινωνικού αποκλεισμού, της απομόνωσης και της περιθωριοποίησης όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών τα νέα μέτρα που επιτάσσουν η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ και επιβάλλει το ελληνικό κράτος κάνουν εύκολα αντιληπτό στον καθένα από εμάς ότι το μόνο που έχουν να μας υποσχεθούν κράτος και αφεντικά είναι η φυσική και ψυχική μας εξόντωση.

Οδόφραγμα σε αυτή την αντικοινωνική επίθεση κράτους και κεφαλαίου αποτελούν οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι. Εστίες αγώνα που αντιστέκονται στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και ταυτόχρονα προεικονίζουν έναν άλλο κόσμο που θα χτιστεί στα συντρίμμια του καπιταλισμού. Ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας, όπου ο καθένας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του. Για αυτό το λόγο οι καταλήψεις βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο του κράτους και του παρακράτους. Από την εκκένωση των καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών στην Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Λεωφόρου Νίκης & Καρόλου Ντηλ και κοινότητα Hurriya) -για την προστασία της περιουσίας της Εκκλησίας και του Δήμου- στις 27/7 και την εμπρηστική επίθεση στην Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστριών/-στών Νοταρά 26 τα ξημερώματα της 24ης Αυγούστου στην εμπρηστική επίθεση με γκαζάκια την Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου και την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στις 23 Οκτωβρίου 2016. Από την συντονισμένη επίθεση κράτους (ΜΑΤ)-παρακράτους (φασίστες) με δακρυγόνα, πέτρες και κρότου λάμψης ενάντια στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών στις 31 Οκτωβρίου 2016 κατά την διάρκεια της δίκης της Χ.Α. και την επίθεση στην κατάληψη Στρούγκα στη Νέα Φιλαδέλφεια στις 27 Φεβρουάριου 2017 από μισθοφόρους του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη επειδή η κατάληψη στέκεται εμπόδιο στα επιχειρηματικά σχέδιά του, που θέλουν την καταστροφή του άλσους, στην κατασταλτική επιχείρηση της 13ης Μαρτίου 2017 εναντίον της κατάληψης Villa Ζωγράφου, της κατάληψης στέγης μεταναστών-στριών Δρακοπούλειο και του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου.

Όλα αυτά λίγες μέρες πριν την δίκη, στις 28 Μαρτίου 2017, των 92 συντρόφων και συντροφισσών που τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Ιανουαρίου του 2013 επιχείρησαν και ανακατέλαβαν το κτήριο της Villa Amalias (Αχαρνών κ Χέυδεν) το οποίο υπήρξε για 23 χρόνια μια εστία αγώνα ενάντια στον φασισμό, την εξατομίκευση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την απομόνωση, την εξουσία, προωθώντας την αυτοοργάνωση σε κάθε πτυχή της ζωής μας, την αλληλεγγύη, την αντιεξουσία, την συλλογικότητα, την ζωή ενάντια στο θάνατο. Μέχρι την 20η Δεκεμβρίου του 2012 όταν αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλλαν στο κατειλημμένο κτήριο της Villa Amalias και το εκκένωσαν, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν μέσα την ώρα της εισβολής. Οι συλληφθέντες από την ανακατάληψη κρατήθηκαν για 4 μέρες στη ΓΑΔΑ και τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (αναγκαστική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι τη δίκη) με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο. Στις 16 Ιουνίου του 2016 οι 92 κατηγορούμενοι-ες, για την ανακατάληψη της Villa Amalias, παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και απαίτησαν να ανακληθούν οι περιοριστικοί όροι (έχοντας σταματήσει πολλοί-ές να δίνουν το παρόν στα ΑΤ, από τον Μάρτη του 2015, αμφισβητώντας έμπρακτα το καθεστώς ομηρίας που τους είχε επιβληθεί με βάση τον «κουκουλονόμο»), κάτι που έγινε εξαιτίας της δυναμικής στάσης των 92, παρόλο που το δικαστήριο αναβλήθηκε για τις 28 Μαρτίου του 2017.

Απέναντι στην αντικοινωνική και απάνθρωπη φύση του καπιταλιστικού συστήματος, οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι πρέπει να αντιληφθούμε, ότι όσο δύσκολη και αμετάβλητη κι αν φαντάζει η κατάσταση, είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε. Πρέπει να βάλουμε στην άκρη την απογοήτευση, να πιστέψουμε στις δικές μας δυνάμεις, να κάνουμε πέρα κάθε αίσθημα παραίτησης και να σταθούμε στα πόδια μας και ο ένας δίπλα στον άλλο. Όλοι εμείς αποτελούμε την πλειοψηφία της κοινωνίας και από εμάς εξαρτάται το αν θα συναινέσουμε στον κοινωνικό οδοστρωτήρα του καπιταλισμού.

Να προωθήσουμε την ταξική αλληλεγγύη στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, μακριά από πλαστούς διαχωρισμούς και τεχνητές διαιρέσεις (εργαζόμενοι-άνεργοι, καταναλωτές-εργαζόμενοι κτλ.). Να συνδέσουμε τις μερικές διεκδικήσεις με το σύνολο των αγώνων ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Να οργανωθούμε σε πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες -αντιϊεραρχικές, ριζοσπαστικές και αντικρατικές- και σε σωματεία βάσης σε όλους τους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία και τις σχολές, σε κάθε κοινωνικό χώρο. Να οργανωθούμε για να διεξάγουμε πολιτικούς, κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανυποχώρητους, ακηδεμόνευτους και αντιθεσμικούς, οι οποίοι αποτελούν τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να εξασφαλίσει φως στην άκρη του τούνελ.

Ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις κράτους, κεφαλαίου και των εμπροσθοφυλακών τους η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση για ένα κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης- δικαιοσύνης-ελευθερίας.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Στρούγκα, στη Villa Ζωγράφου, στη κατάληψη στέγης μεταναστών-στριων Δρακοπούλειο και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου.

Πορεία στην κατάληψη Στρούγκα: Πέμπτη 16 Μάρτη, 6μμ, συγκέντρωση στον σταθμό ΗΣΑΠ Άνω Πατησίων.

Αλληλεγγύη στους 92 κατηγορούμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias που δικάζονται την Τρίτη 28 Μαρτίου 2017, 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων κτήριο 8.

αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti

πηγή : http://vogliamotutto.espivblogs.net/2017/03/14/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%88%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82/

Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι αποτελούν εστίες αγώνα και εφαλτήρια για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας

Στις 28 Μαρτίου 2017 δικάζονται μετά από αναβολή, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, οι 92 αγωνιστές-στριες που πήραν μέρος στην ανακατάληψη της VillaAmalias. Το κτήριο υπήρξε για 23 χρόνια κατειλημμένο μέχρι της 20 Δεκεμβρίου του 2012 όταν αστυνομικές δυνάμεις το εκκένωσαν, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν μέσα την ώρα της εισβολής. Τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Ιανουαρίου του 2013 επιχειρήθηκε και ανακαταλήφθηκε το κτήριο της VillaAmalias (Αχαρνών κ Χέυδεν). Οι αστυνομικές δυνάμεις που είχαν στρατοπεδεύσει γύρω από το χώρο της VillaAmalias δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την ανακατάληψη και μόνο μετά από τρείς ώρες και με την επιστράτευση εκατοντάδων μπάτσων όλων των ειδών κατάφεραν να μπουν στο κτήριο και να συλλάβουν τους 93 αγωνιστές-στριες. Οι συλληφθέντες κρατήθηκαν για 4 μέρες στη ΓΑΔΑ και αφέθηκαν αφότου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (αναγκαστική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι τη δίκη) με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο.

Ένας νόμος που ενώ σήμερα έχει καταργηθεί συνεχίζει να υφίσταται στην πράξη θέτοντας σε ομηρία (εξαιτίας των περιοριστικών όρων)πολλούς αγωνιστές-στριες. Τον Μάρτη-Απρίλη 2015, μετά από 7 εβδομάδες απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων ένα από εκείνα που κερδήθηκαν ήταν η κατάργηση του κουκουλονόμου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτού αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα συνολικά ενάντια στην προσπάθεια κατασταλτικής θωράκισης του κράτους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αγωνιστές-στριες που διώκονταν με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου (ανάμεσα τους και πολλοί από τους 93 συλληφθέντες της ανακατάληψης της VillaAmalias), σταμάτησαν να δίνουν το «παρών» στα α.τ., εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την εναντίωση τους στον κουκουλονόμο και αμφισβητώντας έμπρακτα το καθεστώς ομηρίας που τους είχε επιβληθεί. Στις 16 Ιουνίου του 2016 οι 92 κατηγορούμενοι, για την ανακατάληψη της VillaAmalias, παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο και απαίτησαν να ανακληθούν οι περιοριστικοί όροι, κάτι που έγινε εξαιτίας της δυναμικής στάσης των 92, παρόλο που το δικαστήριο αναβλήθηκε για τις 28 Μαρτίου του 2017.

Η ανακατάληψη της VillaAmalias αποτέλεσε μια κίνηση ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις που είχε εξαπολύσει το κράτος και το παρακράτος εναντίον του κόσμου του αγώνα, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να σπάσει το κλίμα φόβου που επιχειρούσαν να επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης των 93 ξέσπασε ένα κύμα αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο με αποκορύφωμα την πορεία του Σαββάτου στις 12 Γενάρη στην οποία συμμετείχε κόσμος που ξεπέρναγε τις 10000 χιλιάδες και πορεύτηκε δυναμικά μέχρι τα δικαστήρια της Ευελπιδων.

Σε έναν κόσμο που επικρατεί το χρήμα και ο ανταγωνισμός και η οποιαδήποτε ανθρώπινη αξία και ανάγκη βάλλεται από παντού, οι καταλήψεις μας λένε ότι μπορούμε και αλλιώς αρκεί να το θέλουμε. Ενώ το κράτος και το κεφάλαιο προτάσσει τον ατομισμό επιβάλλοντας την οικονομική εξαθλίωση, την απαξίωση και τον κοινωνικό αποκλεισμό, οι καταλήψεις προτάσσουν την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα, την ελευθερία και τον αγώνα.

Οι καταλήψεις ήταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, των παρακρατικών επιθέσεων και της συκοφάντησης των ΜΜΕ. Τελευταία παραδείγματα είναι: η κρατική επιχείρηση εκκένωσης των καταλήψεων στέγης προσφύγων και μεταναστών στην Θεσσαλονίκη (Ορφανοτροφείο, Λεωφόρου Νίκης & Καρόλου Ντηλ και κοινότητα Hurriya)- για την προστασία της περιουσίας της Εκκλησίας και του Δήμου- στις 27/7 και η εμπρηστική επίθεση στην Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστριών/-στών Νοταρά 26 τα ξημερώματα της 24ης Αυγούστου. Την Πέμπτη 29/9 το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Περιστερίου έγινε στόχος εμπρηστικής επίθεσης με γκαζάκια όπως και η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη στις 23 Οκτωβρίου. Στις 31 Οκτωβρίου 2016 κατά την διάρκεια της δίκης της Χ.Α. πραγματοποιήθηκε συντονισμένη επίθεση κράτους (ΜΑΤ)-παρακράτους (φασίστες) με δακρυγόνα, πέτρες και κρότου λάμψης ενάντια στην κατειλημμένη γειτονιά των προσφυγικών. Στις 27 Φεβρουαρίου 2017 μισθοφόροι του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη επιτέθηκαν στην κατάληψη Στρούγκα στη Νέα Φιλαδέλφεια επειδή η κατάληψη στέκεται εμπόδιο στα επιχειρηματικά σχέδιά του, που θέλουν την καταστροφή του άλσους. Τέλος στις 13 Μαρτίου 2017 εξαπολύθηκε νέα κατασταλτική επιχείρηση εναντίον της κατάληψης Villa Ζωγράφου, της κατάληψης στέγης μεταναστών-στριών Δρακοπούλειο και του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Αγρινίου.

Οι καταλήψεις και τα πολιτικά στέκια αποτέλεσαν, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν εστίες αγώνα και αναχώματα στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επιδιώκουν να επιβάλλουν το κράτος και το κεφάλαιο. Ενώ ταυτόχρονα προεικονίζουν τον κόσμο για τον οποίο αγωνιζόμαστε. Ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Μέσα λοιπόν σε μια συνθήκη που η εξαθλίωση, η φτώχεια, η καταπίεση και ο κοινωνικός αποκλεισμός οξύνονται, η συλλογικοποίηση, η αυτοοργάνωση και ο αγώνας αποτελούν την μοναδική διέξοδο για όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στους κοινωνικούς χώρους.

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Στρούγκα, στη κατάληψη Villa Ζωγράφου, στη κατάληψη στέγης μεταναστών-στριών Δρακοπούλειο και στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου.

Αλληλεγγύη στους 92 κατηγορούμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias που δικάζονται την Τρίτη 28 Μαρτίου, 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων στο κτήριο 8.

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-θησείου-Κουκακίου

πηγή : http://strouga.espivblogs.net/2017/03/16/syne...

Αλληλεγγύη στους 92 διωκόμενους για την ανακατάληψη της V.A. - Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις & τους κοινωνικούς αγώνες

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 92 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ

ΤΗΣ VILLA AMALIAS

- Δίκη: Τρίτη 28 Μαρτίου 2017, 9 π.μ., δικαστήρια Ευελπίδων -

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ-ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

«Η προσπάθεια να τσακίσουν με τη βία, το φόβο και το ψέμα τις εστίες αγώνα που αποτελούν οι καταλήψεις απέτυχε οικτρά. Η ανακατάληψη της φρουρούμενης από τα ΜΑΤ Villa Amalias σήμερα το πρωί στις 7.30 από δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, καταξευτέλισε την κρατική καταστολή. Τα αδέρφια μας που ανακατέλαβαν τη Villa Amalias και κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ έστειλαν ηχηρά μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις: στο κράτος ότι ματαιοπονεί αν ελπίζει ότι θα υποτάξει τις κοινωνικές αντιστάσεις και σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους ότι τίποτα δεν είναι μη αντιμετωπίσιμο εκεί που υπάρχει το δίκιο και η βούληση του αγώνα, και ότι ο εχθρός, όσο ισχυρός και αν φαίνεται, δεν είναι ανίκητος».

ΛΚ37, 9 Γενάρη 2013

Την Τρίτη 28 Μαρτίου δικάζονται οι 92 συλληφθέντες για την ανακατάληψη της Villa Amalias τέσσερα χρόνια μετά από εκείνο το πρωινό της 9 Γενάρη του 2013 που αποτέλεσε, έστω και πρόσκαιρα, ένα από τα σημαντικά αναχώματα στο τότε κύμα καταστολής των κατειλημμένων χώρων αγώνα, ενώ η δίκη έρχεται σε μία στιγμή που η κρατική επιθετικότητα εκφράζεται με αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων, δημοσιεύματα στοχοποίησής τους στον τύπο, αναγγελίες για εισαγγελικές εντολές αστυνομικών εισβολών και φασιστικές επιθέσεις πάνω στο έδαφος που διαμορφώνει η επίσημη κρατική προπαγάνδα.

Οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι των αυτοοργανωμένων κοινωνικών και ταξικών αγώνων αλλά και ως ορατά σημεία αναφοράς του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος, βρίσκονται πάγια στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών.

Εκείνη την περίοδο, και ιδιαίτερα μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 η εξουδετέρωσή τους αποτέλεσε διακηρυγμένο στόχο της πολιτικής εξουσίας, στο πλαίσιο της αντιεξεγερτικής εκστρατείας του κράτους, ταυτόχρονα με την άγρια επίθεση σε ταξικούς αγώνες και τα πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών. Μέσα σε αυτή την συνθήκη χτυπήθηκαν από τις κατασταλτικές δυνάμεις από το καλοκαίρι του 2011 κατειλημμένοι χώροι αγώνα σε όλη την επικράτεια, ενώ τον χειμώνα του 2012-13 το κράτος κλιμάκωσε την επίθεσή του με τις εκκενώσεις της κατάληψης Villa Amalias το Δεκέμβρη του 2012 και της κατάληψης Πατησίων & Σκαραμαγκά το Γενάρη του 2013, ενώ στις 15 Γενάρη του 2013 ειδικές κατασταλτικές μονάδες εισέβαλαν στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Απέναντι σε εκείνη την γιγαντιαία αστυνομική και κατασταλτική επιχείρηση αναπτύχθηκε ένα πλήθος πρωτοβουλιών και κινήσεων αντίστασης και αλληλεγγύης στις καταλήψεις, από πολιτικές, ταξικές, κοινωνικές αυτοοργανωμένες δομές και συλλογικότητες. Κορυφαία στιγμή αυτών των κινητοποιήσεων αποτέλεσε η πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις τον Γενάρη του 2013, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από δέκα χιλιάδες διαδηλωτές και η οποία ανάδειξε πως η κινηματική συνάντηση και σύνδεση των αντιστάσεων μπορούν να δημιουργήσουν ένα πλατύ μέτωπο αγώνα απέναντι στους κρατικούς σχεδιασμούς. Η αιφνιδιαστική κίνηση ανακατάληψης της φρουρούμενης από τα ΜΑΤ Villa Amalias το πρωί της 9ης Γενάρη από 92 συντρόφους και συντρόφισσες έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα, κάνοντας ξεκάθαρο στο κράτος πως οι καταλήψεις δεν παραδίνονται, και ταυτόχρονα ενέπνευσε και ενθάρρυνε τους αντιστεκόμενους.

Μια κίνηση που απαντήθηκε από το κράτος με κινητοποίηση πλήθους σωμάτων της ΕΛΑΣ, κακουργηματική δίωξη με βάση τον κουκουλονόμο (έναν ειδικό νόμο με στόχο την εγκληματοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων, με τον οποίο διώχθηκαν εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες) και επιβολή περιοριστικών όρων που ίσχυσαν μέχρι τον Ιούνιο του 2016: απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και δήλωση παρουσίας μια φορά τον μήνα σε κατά τόπους αστυνομικά τμήματα.

Από την πλευρά μας, να θυμίσουμε εδώ πως κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στο ειδικό κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους την άνοιξη του 2015 με αιχμή του δόρατος την απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων, η πρωτοβουλία ορισμένων από εμάς, που κατηγορήθηκαν με τον κουκουλονόμο μετά από συλλήψεις σε διαφορετικές στιγμές αγώνα (ανάμεσά τους και η ανακατάληψη της V.A.), να προχωρήσουν σε δημόσια δήλωση ανυπακοής και άρνησης τήρησης των περιοριστικών όρων, ήταν μια χειρονομία συνδρομής στην ευρύτερη σύγκρουση με το τρομοκρατικό κατασταλτικό καθεστώς και αλληλεγγύης σε όσους μέσα από τους αγώνες τους μπαίνουν στο στόχαστρό του.

Σήμερα, μέσα στο περιβάλλον της έντασης των πολιτικών φτωχοποίησης και εξαθλίωσης της κοινωνίας και λεηλασίας κάθε σπιθαμής γης, αυτή η κατασταλτική επίθεση συνεχίζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία μην αντιπροσωπεύοντας ποτέ τίποτε άλλο από μια προσπάθεια ανανέωσης της νομιμοποίησης του καθεστώτος σε συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης επιδίδεται εξαρχής στην απροκάλυπτη συκοφάντηση και στοχοποίηση όσων εξακολουθούν να αγωνίζονται αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από τα κάτω.

Στις 13 Μάρτη εκκενώθηκε η Βίλα Ζωγράφου και η κατάληψη στέγασης προσφύγων στην οδό Αλκιβιάδου στην Αθήνα, σε αστυνομικές επιχειρήσεις που απέσπασαν τα εύσημα του υπουργού δημόσιας τάξης, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά νέες κατασταλτικές κινήσεις. Ταυτόχρονα, συκοφαντικά δημοσιεύματα στον τύπο φωτογραφίζουν και χαρτογραφούν καταλήψεις, ανάμεσά τους και την Λέλας Καραγιάννη 37, μιλώντας για εισαγγελικές εντολές εκκένωσης, εγκληματοποιώντας τον πολιτικό-αναρχικό τους χαρακτήρα αλλά και τη διάσταση της έμπρακτης αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες. Εξάλλου είχε προηγηθεί το καλοκαίρι του 2016 στη Θεσσαλονίκη η εκκένωση τριών καταλήψεων στέγασης προσφύγων, για να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκλωβισμένοι σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και όμηροι στις διαδικασίες ελέγχου, διαλογής και απελάσεων.

Την ίδια στιγμή, σε ολόκληρες γειτονιές της Αθήνας οι επίσημες κρατικές συμμορίες, ο αστυνομικός στρατός κατοχής, δίνει τη θέση του στις κάθε λογής παρακρατικές μαφίες -μπράβους, ναρκεμπόρους, τσιράκια των μεγαλοεπιχειρηματιών- που επιβάλουν βίαια την παρουσία τους και στρέφονται ενάντια στο κίνημα για να συνεχίσουν απρόσκοπτα να λυμαίνονται τις γειτονιές μετατρέποντάς τες σε τσιφλίκι τους. Έτσι, όταν στα Εξάρχεια προλειαίνεται το έδαφος για την καταστολή των κινηματικών αντιστάσεων που στάθηκαν φραγμός στην παράδοση της γειτονιάς στη συνεργασία αστυνομίας-ναρκομαφίας, παράλληλα το κράτος παραχωρεί ουσιαστικά την περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας στους μπράβους του εφοπλιστή Μελισσανίδη, στέλνοντας πολυάριθμες διμοιρίες ΜΑΤ να απαγορέψουν πορεία αναρχικών-αντιεξουσιαστών να φτάσει στην κατάληψη Στρούγκα, η οποία βρίσκεται σε κλοιό των μπράβων από τις 25 Φεβρουαρίου.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, το μήνυμα της μαχητικότητας και της αποφασιστικότητας των συντρόφων και των συντροφισσών που πριν από τέσσερα χρόνια ανακατέλαβαν τη Villa Amalias, στο βαθμό που αποτελεί ζωντανή παρακαταθήκη του αγώνα και εφαλτήριο για τη συνέχιση του, αλλά και συλλογική εμπειρία που αναδεικνύει την ανάγκη της ακόμα μεγαλύτερης εμβάθυνσης, πλατιάσματος και οργάνωσής του σε κάθε μέτωπο της κοινωνικής ζωής, δεν ανήκει στο παρελθόν. Ανήκει σε όλους εκείνους και εκείνες που αγωνίζονται σήμερα ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά και τους λακέδες τους, σε όλους εκείνους που μέσα από καταλήψεις, αυτοοργανώμενους χώρους, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης και πολιτικές συλλογικότητες, μέσα από τη συλλογικοποίηση, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση των αντιστάσεων κρατούν ανοιχτό το δρόμο για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

25/3/2017

Σύντροφοι από την ΛΚ37 που συμμετείχαν στην ανακατάληψη της Villa Amalias

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1571062/

Κάλεσμα στα δικαστήρια

Σαν Συνέλευση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στις εστίες αγώνα, καλούμε στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 93 αγωνιστές-τριες που διώκονται για την ανακατάληψη της villa amalias και τους 7 της Βίλα Ζωγράφου την Τρίτη 28/04 στις 09:00 στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Προωθητικά, ανεβάσαμε αντίστοιχο πανό στην πλ.Εξαρχείων

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΤΕ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

Συνέλευση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στις εστίες αγώνα

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1571124/

Τρίτη 28/3 δικάζονται οι καταλήψεις και οι αδιαμεσολάβητοι ταξικοί αγώνες

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες από την εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Βίλα Ζωγράφου και από την ανακατάληψη της Villa Amalias

9:00 το πρωί στα δικαστήρια Ευελπίδων συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες από την εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Βίλα Ζωγράφου (κτίριο αρ. 9), στους συλληφθέντες από την ανακατάληψη της Villa Amalias (κτίριο αρ. 8) και στα 7 μέλη του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων που διώκονται από αφεντικά και κρατική ασφάλεια για την αγωνιστική τους δράση.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ!

ΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ!

Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1571155/

Κατω τα χέρια απο τους συντρόφους μας και τις καταλήψεις!

Αυριο δικάζονται οι 92 σύντροφοι απο την επανακατάληψη της Βιλλας Αμαλίας, αλλά και οι 7 σύντροφοι απο την πρόσφατη εκκένωση της Βιλλας Ζωγράφου. Να μην αφήσουμε κανέναν σύντροφο στα χέρια του κράτους! Κάλουμε σε συγκέντρωση αλληλεγγυής στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 9 το πρωί.

ΤΕΡΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ

10/100/1000ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Αναρχικοι/ες Ζωγραφιωτες

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1571154/

Με αφορμή την δίκη των 92 συντρόφων-ισσών για την ανακατάληψη της Villa Amalias

Την Τρίτη 28/3/2017 στα δικαστήρια της Ευελπίδων είναι προγραμματισμένη η εξ αναβολής από τον περασμένο Ιούνη δίκη για την ανακατάληψη της villa amalias από 93 συντρόφισσες/ους το Γενάρη του 2013. Η συγκεκριμένη δίκη πραγματοποιείται σε μια φορτισμένη χρονική περίοδο -έχει προηγηθεί εισβολή και εκκένωση δύο ακόμα κατειλημμένων χώρων τα ξημερώματα της 13ης Μάρτη, της βίλας Ζωγράφου και της κατάληψης στέγης μεταναστών/στριών στην οδό Αλκιβιάδου στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εκκενώσεων έγιναν 7 συλλήψεις στη βίλα Ζωγράφου, ενώ συλλήφθηκαν και 127 μετανάστες/στριες, οι οποίοι κρατήθηκαν προσωρινά στο κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη. Την ίδια ώρα πραγματοποιήθηκε αστυνομική εισβολή, κλοπή και καταστροφή κινηματικού υλικού στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου (στο κτίριο επέστρεψαν άμεσα μετά την εισβολή οι σύντροφοι και συντρόφισσες). Στο ίδιο χρονικό πλαίσιο εντάσσεται και η εισβολή της αστυνομίας συνοδεία συνεργείων του δήμου στην κατάληψη Ανοιχτό Τρίτο στη Σύρο στις 17/2 που συνοδεύτηκε με καταστροφή βασικών υποδομών της έτσι ώστε να μην μπορεί να επαναλειτουργήσει. Οι τελευταίες κατασταλτικές επιχειρήσεις έρχονται να προστεθούν σε εκείνες του καλοκαιριού στη Θεσσαλονίκη, στην κατεδάφιση του αυτοοργανωμένου Ορφανοτροφείου, χώρου όπου από τα τέλη του 2015 στεγάζονταν μετανάστες εκτοπισμένοι από την Ειδομένη, και την εκκένωση δύο καταλήψεων στέγης, στο «Μανδαλίδειο Μέγαρο» στην παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης και σε ένα 8όροφο κτίριο, στην οδό Καρόλου Ντηλ στο κέντρο της πόλης.

Η χρονική σύμπτωση της δίκης της ανακατάληψης της villa amalias και των τελευταίων κατασταλτικών επιχειρήσεων στους αυτοοργανωμένους κατειλημμένους χώρους δεν είναι και τόσο τυχαία. Έρχεται να καταδείξει αφενός ότι οι επιθέσεις στις καταλήψεις που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του '12 σε διάφορες πόλεις (Αθήνα, Πάτρα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Ηγουμενίτσα) και στις αρχές του '13 με την δυο φορές εκκένωση της villa amalias, την εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά, την αστυνομική εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη και την καταστολή και άλλων αυτοδιαχειριζόμενων δομών, δεν τέλειωσαν αλλά αποτελούν διαρκές επίδικο από την πλευρά του κόσμου της εξουσίας. Έχουν ως έναρξη το καλοκαίρι του 2012 και είναι κομμάτι της αντεξεγερτικής εκστρατείας που συνεχίζει μέχρι σήμερα -με τις όποιες διαφορετικές αποχρώσεις της-, μιας κατασταλτικής στρατηγικής από την πλευρά του κράτους ώστε να αποδυναμωθούν και να εξαλειφθούν από την κοινωνική μνήμη όλα εκείνα που πραγματώθηκαν τις μέρες της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, μιας που το ενδεχόμενο μιας ακόμη κοινωνικής εξέγερσης επικρέμεται πάντα ως απειλή, ειδικά υπό τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, της εξαθλίωσης και της ανέχειας. Μόνιμο στόχο αποτελούν τα πολυπληθή αυτοοργανωμένα εγχειρήματα -μεταξύ αυτών και πολλά μετεξεγερτικά- που επιτίθενται στον κόσμο της κυριαρχίας, δημιουργώντας διαδικασίες, σχέσεις και δομές συλλογικά, οριζόντια, αδιαμεσολάβητα, αντιιεραρχικά, αντιθεσμικά. Ενάντια στις εμπορευματικές σχέσεις, στη διαμεσολάβηση του χρήματος, την ιδιοκτησία, ενάντια στο κέρδος, την κατανάλωση, την εξατομίκευση, ενάντια σε κάθε είδους διαχωρισμό, όλα ένα προς ένα δομικά χαρακτηριστικά της κρατικής εξουσίας και του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης που παράγουν αδιάκοπα διαιρέσεις μεταξύ μας, καταπίεση και εκμετάλλευση.

Καταδεικνύεται επιπλέον μια παλιά αλήθεια, ότι το κράτος έχει συνέχεια, είτε υπό δεξιά είτε υπό αριστερή πολιτική διαχείριση. Και διεκδικεί για τον εαυτό του τον τρόπο οργάνωσης της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, ως ο μόνος φορέας υπόδειξής της, ρύθμισης και εγγύησής της. Τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι εκ βάθρων τοποθετημένα ενάντια στο υπάρχον και γι αυτό αποτελούν μόνιμα κατασταλτικό στόχο. Στην περίπτωση των αυτοοργανωμένων κατειλημμένων χώρων απειλείται μεταξύ των άλλων και αμφισβητείται έμπρακτα ο ίδιος ο θεσμός της ιδιοκτησίας. Και δεν αμφισβητείται μόνο η ιδιοκτησία ως περιουσία (κτιρίου, έκτασης, γης κλπ), αλλά και πιο πέρα η ρύθμιση των σχέσεων στη βάση της ιδιοκτησίας -διαρρηγνύεται συνολικά η συνθήκη της "κατοχής" με όρους εξουσιαστικούς, βασικός πυρήνας οργάνωσης της οικογένειας και των κυρίαρχων διαπροσωπικών σχέσεων. Απέναντι στις κανονικότητες της κυριαρχίας οικοδομούνται συλλογικά σχέσεις ισότιμες, προχωρώντας μακριά από σεξισμούς, ρατσισμούς και εθνικιστικά παραληρήματα υπεροχής και υποτέλειας.

Οι εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων τον τελευταίο χρόνο έχουν "άρωμα αριστεράς". Δεν πνίγουν τους αγωνιζόμενους/ες στα δακρυγόνα, δεν υιοθετούν -τη δεδομένη χρονική στιγμή- την ακροδεξιά ρητορεία του υπουργού δημόσιας τάξης του '12-'13 Δένδια, περί "εστιών ανομίας", κουκουλοφόρους, περιθωριακούς κλπ. Είναι βεβαίως πιο προνομιακό γι αυτούς το υπάρχον κοινωνικό περιβάλλον, για το οποίο βέβαια οι σημερινοί πολιτικοί διαχειριστές συνέβαλαν τα μέγιστα - οι κοινωνικοί αγώνες βρίσκονται σε ύφεση, η φτώχεια έχει κανονικοποιηθεί, η αίσθηση ματαιότητας είναι παντού διάχυτη και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Όπως και στην πρώτη περίοδο των εκκενώσεων των καταλήψεων, οι λόγοι νομιμοποίησης των εκκενώσεων και η κρατική ρητορεία γύρω από αυτούς είναι απαραίτητη προϋπόθεση της κατασταλτικής στρατηγικής. Οι επικοινωνιακοί και επιχειρησιακοί στρατηγοί του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. σε συντονισμό με τους χειραγωγικούς μηχανισμούς των media στρώνουν το έδαφος πάνω στο οποίο θα υλοποιηθούν οι εκκενώσεις και ταυτόχρονα μεριμνούν στο να δικαιολογήσουν τις όποιες "ασχήμιες" αφήνουν πίσω τους οι υπάλληλοι του νόμου και της τάξης. Τόσο στην πρώτη περίοδο εκκενώσεων όσο και στην τελευταία, οι εκκενωμένοι -ή κατεδαφισμένοι χώροι στην περίπτωση της villa amalias και του παλιού Ορφανοτροφείου στη Θεσσαλονίκη- παρουσιάζονται ως χώροι που τελικά θα αποδοθούν στην "κοινωνία", με τη μορφή σχολείων, ωδείων, χώρων για άτομα με κινητικά προβλήματα, χώροι "φιλοξενίας" ασυνόδευτων ανηλίκων κλπ. Φαίνεται ότι για το υβρίδιο αυτό της αριστερής πολιτικής διαχείρισης (σύριζα-καμμένου) οι ανθρωπιστικοί λόγοι υπέρ του αφαιρετικού "κοινού καλού" δεν έχουν περάσει ακόμη σε αχρησία. Στόχος είναι η αποκοπή των αγωνιζόμενων από το κοινωνικό, η απαλοιφή από τη μνήμη του τι ήταν αυτά τα εγχειρήματα, ότι αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ζωής, ανοιχτά και προσβάσιμα σε όλες/ους, με εργαστήρια αυτομόρφωσης, συλλογικές κουζίνες, στούντιο, βιβλιοθήκες, εκδηλώσεις-συζητήσεις, χώρους στέγασης, τόπους πραγματικής φιλοξενίας και αλληλεγγύης στους μετανάστες/στριες. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις πάνε χέρι-χέρι με την ιδεολογική επίθεση που φροντίζει για την αποκοινωνικοποίηση των εγχειρημάτων των αγωνιζόμενων. Η κυρίαρχη αφήγηση γίνεται αντίστροφη του πραγματικού, για να απαλείψει από την κοινωνική συνείδηση το υπόδειγμα ενός άλλου κόσμου, αυτού της αντεξουσίας.

Αναφορικά με τις καταλήψεις στέγης μεταναστών-τριών, οι εκκενώσεις εναρμονίζονται πλήρως με την κρατική πολιτική που θέλει το κράτος και τους θεσμούς του απόλυτους ρυθμιστές και διαχειριστές των ανθρώπων αυτών και των ζωών τους, αποκόπτοντας κάθε σχέση μεταξύ των από τα κάτω, κρατικοποιώντας την υπόθεση της αλληλεγγύης. Τα λεγόμενα "κέντρα φιλοξενίας" όμως δεν έχουν καμία σχέση με την αλληλεγγύη, θέση και σχέση ως ίσο προς ίση, γιατί δεν είναι παρά αποθήκες ανθρώπων σε στρατοπεδική ζωή, εκεί όπου οι άνθρωποι υποχρεώνονται να ζουν ζωή στο όριο, διαχειριζόμενοι ως περισσευούμενοι, στην αορατότητα, στους μη-τόπους, εκεί όπου ποτέ δεν υπάρχει η δυνατότητα να συναντηθούμε μαζί τους.

Το τελευταίο διάστημα συμβαίνει και μια ακόμη κατασταλτική επίθεση από την πλευρά κράτους και μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, η επίθεση στην κατάληψη Στρούγκα στη Ν. Φιλαδέλφεια και η ιδιότυπη κατοχή της από οργανωμένους οπαδούς της αεκ -φανατικούς στην υπηρεσία του μεγαλοεπιχειρηματία Μελισσανίδη. Το ζήτημα της ανέγερσης του γηπέδου, σύμφωνα με τα σχέδια, θα αλλάξει ριζικά τη γεωγραφία της περιοχής και θα την παραδώσει ανεπίστρεπτα στα εμπορευματικά σχέδια, επεκτείνοντας αυτό που ήδη συμβαίνει με τα κάθε λογής φαγάδικα, τις αναρίθμητες καφετέριες και τα κάθε λογής μαγαζάκια να καταλαμβάνουν κάθε σπιθαμή ελεύθερου χώρου στις πλατείες, το ασφυκτικό μποτιλιάρισμα, μια πόλη στην υπηρεσία της κατανάλωσης, της δια-σκέδασης, των εμπορευματικών σχέσεων, μια πόλη απροσπέλαστη και αβίωτη από τους κατοίκους της. Αυτή είναι η ανάπτυξη που "βλέπουν" για την περιοχή, η οποία βεβαίως περνάει πάνω από την εξαφάνιση του μεγάλου άλσους της Φιλαδέλφειας. Και εδώ επιβεβαιώνεται το κυρίαρχο σχήμα ότι οτιδήποτε εναντιώνεται στην κυρίαρχη κανονικότητα θα κατασταλεί. Το γήπεδο θα γίνει -αυτή ήταν άλλωστε και η σημασία της σχεδόν απαγόρευσης της διαδήλωσης της 16ης Μάρτη ενάντια στα κρατικά-επιχειρηματικά σχέδια και η ταυτόχρονη "απόδοση" της Ν. Φιλαδέλφειας στους οπαδούς-υπαλλήλους του Μελισσανίδη που πηγαινοέρχονταν με αρκετή άνεση στους δρόμους της περιοχής.

Στη συγκεκριμένη συγκυρία κι ενώ η επίθεση σε στοιχειώδη κεκτημένα των από τα κάτω συνεχίζεται, στο περιβάλλον της διάχυτης ματαιότητας, της διάψευσης των προσδοκιών, της καθίζησης των κοινωνικών αγώνων, οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι ανυποχώρητες εστίες αγώνα, με οδηγό την αλληλεγγύη, εκεί όπου οργανώνονται κινήσεις ανυπακοής, ενάντια στο μονόλογο της εξουσίας, ενάντια στο καθεστώς που μας θέλει πειθήνιους υπηκόους. Γι αυτό και θα βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο της καταστολής.

Ξημερώματα Τετάρτης της 9ης Γενάρη του 2013, 93 σύντροφοι και συντρόφισσες ανακατέλαβαν τη villa amalias, που από τις 20 Δεκέμβρη είχε καταληφθεί από αστυνομικές δυνάμεις. Με τη δύναμη της συλλογικής ευφυΐας και το πάθος για έναν κόσμο χωρίς εξουσία, διαχωρισμούς και εκμετάλλευση, πέρασαν σε μια κίνηση άρνησης των σχεδίων της κυριαρχίας. Και αν κάτι μένει από την ανακατάληψη είναι ακριβώς αυτές οι συλλογικές αρνήσεις συμμόρφωσης στις κυρίαρχες επιβολές, που έρχονται να συναντήσουν όλες και όλους εκείνους που εναντιώνονται στο καθεστώς φόβου, μεμψιμοιρίας και ανάθεσης. Γιατί, οι αρνήσεις μας είναι οι ζωές μας.

Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκ και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου.

Κατάληψη Villa Amalias, 20 Δεκέμβρη 2012

Την Τρίτη 28 Μάρτη 2017 δικάζονται οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας γιατί εναντιώθηκαν στον κόσμο της υποταγής, της απάθειας, της εξατομίκευσης. Προτάσσοντας τις καταλήψεις ως οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Στο έγκλημα για έναν κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύης είμαστε όλες/οι συνειδητά συνένοχες/οι.

ΔΙΚΗ: ΤΡΙΤΗ 28 ΜΑΡΤΗ 2017, 9 π.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Μάρτης 2017

Θερσίτης

Αλληλεγγύη στους/στις 92 συλληφθέντες/είσες συντρόφους/ισσες της ανακατάληψης της villa amalias (Ιούνης 2016) Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 92 αγωνιστές-τριες που διώκονται για την ανακατάληψη της villa amalias (28/03/2017)

πηγή : https://thersitis.espiv.net/index.php/2016-01-04-22-01-47/2016-01-04-22-05-16/860-92-villa-amalia-28-3-17-9