Τετάρτη 7 Μαρτίου 2018 στις 11.00
Συγκέντρωση-πορεία ενάντια σε κάθε εθνικισμό και αλληλεγγύης στην Libertatia
Δεν πιστεύουμε σε εθνικούς μύθους. Δεν κάνουμε πλάτες στους φασίστες.
«Καμιά κυβέρνηση στον κόσμο δεν θέλει να τσακίσει στ' αλήθεια τον φασισμό, γιατί οι αστοί θα χρειάζεται να καταφεύγουν σε αυτόν κάθε φορά που θα τους γλιστράει η εξουσία από τα χέρια.»
Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι
Τον τελευταίο μήνα το «μακεδονικό» έχει αναδειχθεί στην επικαιρότητα ως βασικό θέμα. Οι τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια που υποδαυλίζονται από τις διακρατικές συγκρούσεις των αντιμαχόμενων συμφερόντων Η.Π.Α. - Ρωσίας με σκοπό την οικονομική επιρροή και επικυριαρχία στη βαλκανική χερσόνησο, μετουσιώνονται στην επικείμενη ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας αρχικά στο ΝΑΤΟ και σε δεύτερο χρόνο στην Ε.Ε., αναμοχλεύοντας, ως αποτέλεσμα, τους εκατέρωθεν εθνικισμούς, ελληνικό και μακεδονικό.
Από τη συγκέντρωση της 21ης Γενάρη στη Θεσσαλονίκη και από τα γεγονότα που ακολούθησαν, αλλά και την αντίστοιχη της 4ης Φλεβάρη στην Αθήνα μέχρι και τώρα, ο φασιστικός εσμός κατάφερε μετά από καιρό να βγει και να εκφραστεί στο δημόσιο χώρο επιχειρώντας να ανασυνταχθεί. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε στον Λευκό Πύργο απαρτιζόταν από δηλωμένους φασίστες (βλ. φωτογραφίες στελεχών της Χρυσής Αυγής, Α.Μ.Ε, Ιερός Λόχος κτλ), εκκλησιαστικούς και παραστρατιωτικούς παράγοντες, εθνικόφρονες, επαγγελματίες πολιτικούς της δεξιάς και όχι μόνο, γκρουπούσκουλα νεοναζιστικών σχηματισμών και κομμάτων, αθλητικών ομάδων και ελληνόψυχους νοικοκυραίους. Τα συλλαλητήρια αυτά αποτέλεσαν ευνοϊκό έδαφος ψηφοθηρίας, καθώς και για το χτίσιμο πολιτικής καριέρας για κάθε λογής καιροσκόπους. Επίσης, οφείλουμε να καταδείξουμε πως ορισμένα κομμάτια της αριστεράς (βλ. ΚΟΕ, Πλεύση Ελευθερίας, ΛΑΕ) είτε παρευρέθησαν στις εθνικιστικές μαζώξεις, είτε τοποθετήθηκαν γραπτώς με πατριωτικές αναφορές επί του θέματος, συνθέτοντας ένα ρεσιτάλ πολιτικής ξεφτίλας, ψαρεύοντας για ψήφους στα θολά νερά του πατριωτισμού. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, μιας και οι συγκεκριμένοι κομματικοί φορείς αποτελούν την επιτομή του ρεφορμισμού και της εθνικής ομοψυχίας εξ αριστερών. Τα πιο αντιδραστικά τμήματα του όχλου των δύο συλλαλητηρίων πραγματοποίησαν επιθέσεις σε κόσμο και δομές του αγώνα. Αρχικά, επιχείρησαν να προσεγγίσουν την αντισυγκέντρωση της Καμάρας και στη συνέχεια με τη συνδρομή της αστυνομίας επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Σχολείο, από όπου απωθήθηκαν από την περιφρούρηση της κατάληψης, και έπειτα στην κατάληψη Libertatia, τη στιγμή που οι σύντροφοι/ισσες της κατάληψης ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη να αντιπαραταχθούν απέναντί τους δημόσια στο δρόμο, παρευρισκόμενοι στην αντισυγκέντρωση της Καμάρας μαζί με πλήθος αντιφασιστών. Οι ζημιές της πρώτης επίθεσης αποκαταστάθηκαν, αλλά η δεύτερη επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τον εμπρησμό ολόκληρου του κτηρίου. Παρόμοια συμβάντα διαδραματίστηκαν και στην εθνικιστική συγκέντρωση της 4ης Φλεβάρη στην Αθήνα, με τη διπλή αποτυχημένη -λόγω της περιφρούρησης - επίθεση στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός και την αναίτια επίθεση των μπάτσων στην περιφρούρηση των γραφείων του ΝΑΡ.
Σε αυτό το διάστημα ήμασταν στη δυσάρεστη θέση να δούμε τις οδυνηρές, αλλά βαθιά ρεαλιστικές συνέπειες του εθνικισμού και του μισαλλόδοξου φασιστικού δηλητηρίου. Ο κόσμος που διαδήλωσε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια δεν έβγαλε βέβαια τσιμουδιά όταν του πετσόκοβαν τον μισθό και τη σύνταξή του, δε σηκώθηκε από τον καναπέ στην ψήφιση των μνημονίων, δεν αντέδρασε στην κοινωνική και ταξική υπονόμευση του. Ήταν εκεί όμως, για να υπερασπιστεί την προσωπική και εθνική του υπερηφάνεια, να διαδηλώσει για την Μακεδονία του πλάι σε φασίστες. Σίγουρα δεν ήταν όλος αυτός ο όχλος φασίστες. Στάθηκε όμως χωρίς καμιά ενόχληση δίπλα σε φασίστες, παρέχοντάς τους το πάτημα τόσο για να εμφανιστούν στον δημόσιο χώρο, όσο και για να επιτεθούν σε δομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Όλος αυτός ο κόσμος εκούσια ή ακούσια συναίνεσε στο θέριεμα του εθνικισμού και στις επιθέσεις που πραγματοποίησαν οι φασίστες. Γιατί τον ηγεμονικό ρόλο στα δύο συλλαλητήρια τον είχαν ξεκάθαρα οι φασιστικές και εθνικιστικές ομαδοποιήσεις, οι οποίες είχαν έναν συγκροτημένο πολιτικό άξονα, τον οποίο προώθησαν στα συλλαλητήρια.
Η εθνική ενότητα, το κεντρικό στοιχείο, δηλαδή, αυτών των συλλαλητηρίων, επικυρώνει την παραχώρηση διαταξικής ειρήνης από μεριάς των υποτελών τάξεων, λειτουργώντας ως μοχλός ταξικής αλλοτρίωσης για την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης προς τις υλικές, κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις μεταξύ αυτών που βρίσκονται στη βάση και εκείνων που είναι στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Οι κυρίαρχοι, θέλουν να μας πουν με λίγα λόγια πως όλοι ανεξαιρέτως της κοινωνικής και ταξικής μας θέσης, έχουμε από κοινού τα ίδια συμφέροντα, τα λεγόμενα εθνικά συμφέροντα, παραγράφοντας πως οι λίγοι ζουν από την εργασία και την εκμετάλλευση των πολλών. Η εθνική ενότητα είναι το άγημα του κεφαλαίου για τη διαιώνιση της υποτέλειας των καταπιεσμένων, που κλιμακώνεται επιθετικά δια του εθνικισμού. Γι' αυτό και ο πατριωτισμός λειτουργεί ως προθάλαμος του εθνικισμού.
Από το πανηγύρι των συλλαλητηρίων δεν έλειπε και ο απόστρατος αξιωματικός Φραγκούλης Φράγκος που ήταν υπερασπιστής του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και υπήρξε μάρτυρας υπεράσπισης σε ΟΥΚαδες, οι οποίοι σε παρέλαση είχαν φωνάξει φασιστικά συνθήματα. Τώρα δήλωσε ότι επιθυμεί να δημιουργήσει ένα καινούριο ακροδεξιό κόμμα, μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή», όπου θα συσπειρώσει όλους αυτούς τους αντιδραστικούς κύκλους. Καμία έκπληξη δεν πρέπει, όμως, να μας προξενούν όλα τα παραπάνω. Διαχρονικά ο φασισμός λειτουργεί ως αρωγός του κράτους και του κεφαλαίου για να επιβάλλει την κοινωνική σιγή και την διασφάλιση της κυρίαρχης κανονικότητας σε περιόδους έντονης αποσταθεροποίησης του κρατούντος πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Αποτελεί την ύστατη λύση, την πιο επιθετική εφεδρεία του κεφαλαίου, που ανακαλείται από τους καπιταλιστές, ώστε να διασώσουν και να διευρύνουν τα κλονιζόμενα συμφέροντά τους, υπάγοντας την κοινωνία κάτω από την μπότα του ολοκληρωτισμού, στρατιωτικοποιώντας τις εργασιακές σχέσεις, σχηματοποιώντας μια εφιαλτική δυστοπία με τη δύναμη της επιβολής των όπλων και της απανθρωποποίησης.
Το σούσουρο των συλλαλητηρίων δεν άργησε να φτάσει και στις σχολές μας. Οι φιλοεθνικιστικές και αντικομμουνιστικές αναρτήσεις συμφοιτητών/τριών μας στη σελίδα του Φιλολογικού στο facebook, η φασαρία μέσα στις σχολές και τα φασιστικού τύπου συνθήματα που κατά καιρούς γράφονται στους τοίχους των σχολών μας, είναι μόνο μερικά αντιπροσωπευτικά παραδείγματα. Στην ίδια κατεύθυνση, πρέπει να αναφερθεί η καθηγήτρια από το ΠΑΜΑΚ, η οποία καλούσε, μέσω του ιδρυματικού της λογαριασμού mail, τους φοιτητές/τριες της στο συλλαλητήριο, εκφράζοντας ανοιχτά εθνικιστικές απόψεις, καταχρώμενη την κοινωνική θέση που έχει μέσα στο πανεπιστήμιο. Έχουμε μάτια όμως και βλέπουμε τι γράφεται και τι διαδίδεται τόσο στην ίδια τη σχολή, όσο και στα συναφή με αυτήν γκρουπ στα social media. Δηλώνουμε ρητά και θα περάσουμε και στην πράξη, πως η διάχυση της εθνικιστικής ρητορικής στους χώρους όπου κινούμαστε, φοιτούμε, κοινωνικοποιούμαστε και αγωνιζόμαστε, δε θα γίνει ανεκτή ούτε κατ' ελάχιστον.
Όλοι εμείς, οι φοιτητές/τριες, οι νέοι/ες οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια στις φασιστικές προκλήσεις, ενάντια στη λήθη και την καταστροφή που αυτές προωθούν. Ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia δεν είναι τυχαίος, αλλά αποτυπώνει με τις πιο σκληρές εικόνες την ουσία της φασιστικής - εθνικιστικής αφήγησης, την καταστροφή που γεννά η εθνικιστική μισαλλοδοξία. Οι αντιφασίστες/τριες οφείλουμε να υψώσουμε οδοφράγματα αντίστασης ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες. Η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών των Βαλκανίων αποτελεί επιτακτική ανάγκη και είναι η μοναδική απάντηση που έχουμε να δώσουμε απέναντι στους εθνικισμούς. Οι καταπιεσμένοι/ες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εντείνουμε τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη ενάντια στα σχέδια της κυριαρχίας. Να δημιουργήσουμε μέσα στις σχολές μας και στις γειτονιές μας ισότιμες σχέσεις βασισμένες στην αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, απαλλαγμένες από κάθε είδους εθνικούς διαχωρισμούς.
- Μικροφωνική συγκέντρωση: Πέμπτη 1/3 στις 12:00, είσοδος Παλιάς Φιλοσοφικής
- Συγκέντρωση - Πορεία: Τετάρτη 7/3 στις 11:00, Πρυτανεία Α.Π.Θ.
- Διεθνιστική πορεία ενάντια σε κάθε εθνικισμό και αλληλεγγύης στην Libertatia:
Σάββατο 10/3
Συγκέντρωση: 12:00, Καμάρα
Προσυγκέντρωση: 11:00, κατάληψη Libertatia (Λ. Στρατού 19 και Σαρανταπόρου)
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΕ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ
Η LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
πηγή : email που λάβαμε στις 27 Φεβρουάριος 02h
Τσακίζουμε τους φασίστες. Δε θα γίνουμε ούτε αυλικοί ούτε θεατές τους.
Από την Κυριακή 21/1 το φάντασμα του φασισμού πλανιέται -πιο φανερά πλέον- πάνω από την ελλαδική επικράτεια. Σε μια περίοδο που σπάνια βλέπουμε κόσμο στο δρόμο να διαδηλώνει (π.χ. για την ψήφιση καινούριων οικονομικών μέτρων, για το δικαίωμα στην στέγαση κτλ.) μεγάλο ήταν το πλήθος που συμμετείχε στο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη για το 'Μακεδονικό', για να υπερασπιστεί ό,τι τελευταίο του έχει μείνει να νιώθει δικό του, το όνομα της εθνικής υπερηφάνειας του. Ήταν όλοι αυτοί φασίστες; Σίγουρα όχι. Όλοι οι φασίστες όμως ήταν εκεί. Η σύσταση του πλήθους που απάρτιζε το σώμα των συλλαλητηρίων (Θεσσαλονίκη 21/1 και Αθήνα 4/2) ήταν ετερόκλητη. Το οργανωμένο τμήμα του συλλαλητηρίου, αυτό με τα σαφώς συγκροτημένα πολιτικά χαρακτηριστικά, δηλαδή οι ακροδεξιές και φασιστικές γκρούπες και κόμματα, ήταν αυτό που ηγεμόνευσε και επέβαλε στα δύο συλλαλητήρια το πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο εκούσια ή ακούσια συναίνεσαν και οι παρευρισκόμενοι. Γιατί αυτά που συνέβησαν δε θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς την προπαγάνδιση των ΜΜΕ και τις «πλάτες» του συμμετέχοντος κόσμου.
Ένα πράγμα όμως καταλάβαμε από εκείνες τις μέρες. Ακόμη κι αυτοί που δεν χαιρετάνε ναζιστικά, που δεν ζωγράφιζαν αγκυλωτούς σταυρούς στο Σύνταγμα, στάθηκαν όμως δίπλα σε κείνους, νομιμοποιώντας τους, έτσι, κοινωνικά και παρέχοντας κάλυψη. Από αυτές τις μέρες κρατούμε ως παρακαταθήκη του αντιφασιστικού κινήματος, τις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, τις αντίστοιχες περιπολίες και περιφρουρήσεις στεκιών, καταλήψεων και γειτονιών, από αναρχικούς και αριστερούς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραγράψουμε πως με τις πλάτες του πλήθους και την αρωγή των μπάτσων, συνέβησαν τα εξής: επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο, επίθεση και ολοσχερές κάψιμο της κατάληψης Libertatia από φασίστες και μερίδα οπαδών του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, επίθεση στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός από φασίστες, καθώς και αναίτια επίθεση με χημικά στο στέκι του ΝΑΡ από δυνάμεις των ΜΑΤ, στην Αθήνα. Σε απάντηση στις επιθέσεις και τον εμπρησμό μίας κατάληψης, έγινε στη Θεσσαλονίκη την επόμενη του συλλαλητηρίου, πορεία με συμμετοχή τουλάχιστον 2.000 φοιτητών, γειτόνων, αναρχικών, κομμουνιστών και αντιφασιστών γενικότερα, η οποία και χτυπήθηκε από την αστυνομία, μετρώντας και 5 συλλήψεις. (ειρωνεία: δεν απαγγέλθηκε καμία απολύτως κατηγορία για τον εμπρησμό ενός κτιρίου στο κέντρο της πόλης). Η εθνικιστική δίνη που προέκυψε με αφορμή το μακεδονικό, καθώς και η σχετική κοινωνική νομιμοποίηση που έλαβαν φασιστικές ομάδες και κόμματα κατά τα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια, τους έδωσαν θάρρος για να βγουν από τις τρύπες τους. Πρόσφατα, μάλιστα, επιτέθηκαν σε παίκτες και οπαδούς της αυτοοργανωμένης ποδοσφαιρικής ομάδας Προοδευτικής Τούμπας μετά από τη λήξη αγώνα στο γήπεδο της Σταυρούπολης, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Φαβέλα, στον Πειραιά, καθώς και στην κατάληψη Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι.
Φασισμός - εθνικισμός σε Ελλάδα και Μακεδονία:
Πολλά έχουμε ακούσει και συνεχίζουμε να ακούμε για το όνομα. Και με βάση αυτό, έχουν ακουστεί πολλές φωνές που υπερασπίζονται τα «εθνικά μας συμφέρονταΤι λένε όμως αυτές οι αφηγήσεις περί εθνικής ενότητας και ομοψυχίας; Ότι φτωχοί και πλούσιοι, αφεντικά και εργάτες/άνεργοι, όλοι ανεξαιρέτως έχουμε τα ίδια συμφέροντα, επειδή είμαστε «Έλληνες πολίτες». Αυτό το υπερβατικό αφήγημα, ουδεμία σχέση έχει με την υλική πραγματικότητα που βιώνουμε, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το ίδιο το έθνος, που αποτελεί φαντασιακή κατασκευή της κυριαρχίας, ώστε να αλυσοδέσει τους αποκλήρους αυτού του κόσμου και να τους καταδικάσει στην εξαχρείωση και την εξόντωση προς όφελος των προνομιούχων και των ισχυρών. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ειρήνη των «κάτω» με τους «πάνω», καθώς οι δεύτεροι, οι επενδυτές, οι επιχειρηματίες, τα πολιτικά κεφάλια, ζουν εις βάρος μας, γεννούν και εδραιώνουν ένα καθεστώς οικονομικής εκμετάλλευσης, πολιτικής ανελευθερίας και κοινωνικής καταπίεσης. Για αυτό και υπερασπιζόμαστε το σύνθημα: 'η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη'. Γιατί, απλά, κάποιοι που καίνε μία κατάληψη αναρχικών στο όνομα της Ελλάδας, αύριο μπορούν, αν τους δώσουμε τη δύναμη, να χτυπήσουν τον Αφγανό συμμαθητή σου, τον γκέι φίλο σου, να σε υποτιμήσουν επειδή είσαι γυναίκα. Κι αυτό είναι ο πυρήνας του φασισμού, το μίσος για τον άλλο, για οτιδήποτε αντιβαίνει στην τάξη και την κανονικότητα. Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι ολέθριο λάθος για τους καταπιεζόμενους να αντιμετωπίζουν τους φασίστες ως γραφικούς ή να θεωρούν πως ο φασισμός θα ηττηθεί μέσω της αμέλειας, της επιμόρφωσής των νεοναζί ή ότι θα τον αποτελειώσει η ίδια η αστική δικαιοσύνη.
Προφανώς, δεν ανεχόμαστε τον φασισμό σε όποια γωνιά του χάρτη κι αν αυτός εμφανίζεται, γι' αυτό και δεν υποτιμούμε τις εθνικιστικές φωνές της γείτονας χώρας. Όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα, αναπαράγεται ψευδώς η ελληνικότητα της Μακεδονίας μέσα από την εκπαίδευση, τα ΜΜΕ, την εκκλησία και τα αστικά κόμματα, στη Δημοκρατία της Μακεδονίας καλλιεργείται η πεποίθηση ότι τα εδάφη τους φτάνουν νοτιότερα. Από τους πυροδοτούμενους εθνικισμούς, οι καταπιεσμένοι δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα. Ίσα-ίσα, είναι αυτοί που θα γίνουν κρέας στα κανόνια των αφεντικών τους σε ενδεχόμενες πολεμικές συρράξεις, είναι αυτοί που πληρώνουν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν από την τσέπη τους τα εξοπλιστικά των κρατών και την κρίση που γέννησε το ίδιο το κεφάλαιο, για το συμφέρον του οποίου, οι ίδιοι μετατρέπονται σε χρήσιμα πιόνια ή μαριονέτες. Τα κράτη και οι καπιταλιστές έχουν όμως κάθε λόγο για να επενδύουν στον εθνικισμό, έστω και κεκαλυμμένα.
Πανεπιστήμια:
Ο δημόσιος διάλογος γύρω από το ζήτημα του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ήταν φυσικό ότι δεν θα μπορούσε παρά να αγγίξει και το κομμάτι της κοινωνίας που εμείς συναναστρεφόμαστε λίγο παραπάνω. Από τον εθνικιστικό παροξυσμό μέχρι και αριστερών οργανώσεων με αναφορά στους πανεπιστημιακούς αγώνες, μέχρι τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους καθηγητές-τριες, το πανεπιστήμιο με μία λέξη. Μ' αυτό εννοούμε, ότι όπως ξεσπούσαν διενέξεις από τη Βουλή μέχρι τις καφετέριες για το αν η Μακεδονία είναι ελληνική, αν το ζήτημα του ονόματος είναι στην τελική υπαρκτό ζήτημα κ.ο.κ., αυτό συνέβη και στις σχολές του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ.
Έτσι, οι δύο μεγάλες κατηγορίες θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι οι εξής: οι μεν που πραγματικά δεν τους απασχολεί το ζήτημα της ονοματοδοσίας μίας χώρας, που εν προκειμένω είναι γειτονική, και οι δε που, σαν φάλτσες φωνές από το παρελθόν, με κούφια επιχειρήματα προσπαθούν να πείσουν, τους εαυτούς τους προπαντός, ότι το ζήτημα της 'πατρίδας' τους είναι το μέγιστο προσωπικό τους ζήτημα, αυτή την περίοδο. Εμείς, συντασσόμαστε με τους πρώτους, αλλά δεν ξεχνάμε πως ότι δεν απασχολεί εμάς, την ίδια στιγμή αποτελεί και πηχυαίο τίτλο των ειδήσεων των 20.00. Αν δεν αντιδράσουμε απέναντι του, αν δεν συντάξουμε τις φωνές μας απέναντι σε άλλες, αν δεν συζητήσουμε και δεν πείσουμε τους γύρω μας, αν δεν εθελοτυφλούμε, θα δούμε τους φασίστες να έρπονται όσο κάνουμε τα στραβά μάτια. Όχι πολύ μακριά μας. Και όχι μόνο με φάλτσες φωνές πια, αλλά και με τη δύναμη της βίας.
Για να σχολιάσουμε και την άλλη πλευρά, απλώς να φέρουμε το παράδειγμα μίας καθηγήτριας του ΠΑΜΑΚ. Εν είδει καλέσματος στο συλλαλητήριο, εκείνη χρησιμοποίησε το πανεπιστημιακό της email, προκαλώντας φυσικά αντιδράσεις από φοιτητές της που δεν ανέχτηκαν την κατάχρηση εξουσίας από μεριάς της.
Κάθε τολμηρή προσπάθεια να γίνει μια μεγάλη αλλαγή
στις υπάρχουσες συνθήκες,
κάθε υψηλό όραμα νέων δυνατοτήτων
για την ανθρώπινη φυλή έχει ονομαστεί
ουτοπία.
Κάπου εδώ οφείλουμε να πούμε και τι τελικά προτείνουμε εμείς μέσα στον παροξυσμό των ημερών. Οφείλουμε να πούμε ότι δε θα να συμμετάσχουμε στα γεωπολιτικά παιχνίδια στρατηγικής κανενός. Δε θα ανεχτούμε να μας ταΐζουν με έθνος και φυλή για να ξεχάσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα και να μας αντιμετωπίζει ο οποιοσδήποτε από τις σχολές ως τα έδρανα της Βουλής σαν πιθανούς ψηφοφόρους που πρέπει να κερδίσουν με πύρινους λόγους και ταξίματα μέχρι την επομένη των εκλογών. Αντίθετα, υπερασπιζόμαστε και προτάσσουμε τις συνελεύσεις μας, τους αγώνες μας, τα στέκια και τις καταλήψεις μας ως τη βάση του χτισίματος, από κοινού και οριζόντια, ενός άλλου κόσμου ελευθερίας, ισότητας, κοινοκτημοσύνης και αλληλεγγύης, μια κοινωνία που θα διέπεται από την αυτοοργάνωση σε όλες τις πτυχές της, έχοντας ως επίκεντρο την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και την ολιστική αυτοπραγμάτωση του κάθε ατόμου.
Γιατί στην κατάληψη Libertatia που κάηκε πριν λίγο καιρό από άσβεστο μίσος, όπως και σ' άλλες σ' αυτή την πόλη, έχουμε βρεθεί και θα ξαναβρεθούμε για να μοιραστούμε συλλογικά και να τις υπερασπιστούμε. Γιατί δομές σαν τη Libertatia, πρεσβεύουν πολλά περισσότερα από τοίχους και σκεπές. Αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι προς δυσχέρεια των εμπρηστών, δεν μπορούν να καούν. Στην καταστροφή η μόνο απάντησή μας θα είναι η δημιουργία. Δημιουργία δυνατότερων σχέσεων εντός του αντιφασιστικού κινήματος, δημιουργία συλλογικών οριζόντιων διαδικασιών ενάντια στο τέρας του φασισμού, δημιουργία ισχυρότερων πολιτικών συνειδήσεων και αντανακλαστικών, δημιουργία αλληλέγγυων σχέσεων με την κοινωνία και τέλος δημιουργία στον κατειλημμένο χώρο της Libertatia, οι διαδικασίες αναδόμησης του κτιρίου της οποίας έχουν ήδη αρχίσει.
Έξω από τη Libertatia, λοιπόν, στα αμφιθέατρα, τα γρασίδια και τα καμαράκια, πιστεύουμε ότι αν η γνώση είναι δύναμη, τότε η συλλογική μας ιστορική γνώμη θα γίνει γνώση που διατρανώνει το μήνυμα ενάντια στους επίπλαστους διαχωρισμούς των λαών, τα σύνορα, το μίσος. Κι ας αφήσουμε πίσω μας το τελευταίο, βαθιά εξουσιαστικό, προπύργιο του πατριωτισμού. «Πατρίδα» μας είναι οι ρίζες μας. Κι οι ρίζες μας είναι πολυεθνικές και σίγουρα ανθρώπινες.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
τσακίζουμε τον φασισμό με ακηδεμόνευτους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
στην καταστροφή η μόνη μας απάντηση θα είναι η δημιουργία
Τετάρτη 7/3
Συγκέντρωση:
12:00, Πρυτανεία Α.Π.Θ.
Σάββατο 10/3
Προσυγκέντρωση: 11:00, κατάληψη Libertatia (Λεωφόρος Στρατού 19 & Σαρανταπόρου)
Συγκέντρωση: 12:00, Καμάρα
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
