Πέμπτη 19 Ιουνίου 2025 στις 19.00
Πορεία στα Εξάρχεια: Η πλατεία στη γειτονιά, Η γειτονιά στους ανθρώπους της
Καλοκαίρι 2025 στα Εξάρχεια! Η ζέστη γίνεται αποπνικτική σε μια πλατεία που μοιάζει πια με σκονισμένο οικόπεδο εξαιτίας ενός αντικοινωνικού έργου που δε θα γίνει, σε έναν λόφο με ξερόχορτα, σε δρόμους με κουτσουρεμένα δέντρα. Στις σπασμένες πλάκες των πεζοδρομίων ηχούν τα ροδάκια από εκατοντάδες βαλίτσες. Στο διπλανό διαμέρισμα δε μένει πια ο Γιώργος, έφυγε η Νούρα από τον πρώτο, έδιωξαν την οικογένεια του δεύτερου. Τα κουδούνια έχουν αριθμούς. Το στέκι μας έκλεισε και έγινε γκουρμέ εστιατόριο, το «μπακάλικο» πια έχει μόνο ακριβά τυριά και απλησίαστα φρούτα. Στην απέναντι πολυκατοικία που στην είσοδό της μοσχοβολούσε το γιασεμί και τα μπαλκόνια της είχαν βασιλικούς τώρα τοποθετήθηκαν μεταλλικά τραπεζάκια με δύο καρέκλες, αυξάνοντας το κόστος διαμονής για τους περιστασιακούς πελάτες του boutique hotel. Τα νέα καταφθάνουν καθημερινά «το αγόρασε ένα fund», «το νοίκιασαν Ισραηλινοί επενδυτές». Τη θέση της Κατερίνας και των υπόλοιπων γραφικών μας γειτόνων στις γωνίες της Στουρνάρη, της Σπ. Τρικούπη και της Σολωμού πήραν πράσινοι ρόμποκοπ, πάνοπλοι, ψυχροί, ανόητοι. Είναι εκεί για να μας παρακολουθούν, να μας περιφρουρούν, να μας επαναφέρουν με κάθε τρόπο στην τάξη όταν λέμε ότι δε μας αρέσει αυτό που ζούμε, ότι μας πνίγει.
Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση;
Πόσο ακόμα θα αντέχουμε να αλλάζει η ζωή μας από άλλους;
Εδώ και καιρό πολλοί και πολλές από εμάς οργανωνόμαστε και πράττουμε. Μέσα από συνελεύσεις, συλλογικότητες, ακόμα και μεμονωμένες δράσεις προσπαθούμε να σώσουμε τη ζωή και τον χαρακτήρα των Εξαρχείων. Την πλατεία της, τον λόφο της, τα σπίτια της, τα στέκια της, τις πρακτικές της, την πολιτική της ταυτότητα, την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα.
Και έχουμε νίκες να απαριθμήσουμε.
Η απελευθέρωση μέρους του πεζόδρομου της οδού Θεμιστοκλέουςδεν κατέδειξε μόνο την παρανομία σε βάρος της ζωής μας, αλλά απέδειξε περίτρανα ότι το έργο κατασκευής σταθμού μετρό δε βγαίνει και ήταν απλώς ένας πολιτικός ρεβανσισμός απέναντι σε όλα τα Εξάρχεια. Ο λόφος του Στρέφη παρέμεινε ελεύθερος και δημόσιος και όχι η αυλή μιας επενδυτικής εταιρίας. Η κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστών Νοταρά 26 παραμένει όρθια, αλληλέγγυα και δυναμική μαζί με άλλες παλιότερες και νέες καταλήψεις. Η βία του στρατού κατοχής, πληρωμένου με δημόσιο χρήμα, που έχει στρατοπεδεύσει στη γειτονιά δεν μπόρεσε να κάμψει τις αντιστάσεις. Και οι σημαίες της Παλαιστίνης κυματίζουν στα μπαλκόνια μας, στολίζουν τους τοίχους και τις λαμαρίνες, φωνάζοντας στους δολοφόνους με μάσκα επενδυτή ότι είμαστε απέναντί τους για όλους τους λόγους του κόσμου.
Και τώρα… Πάμε να τα πάρουμε όλα πίσω!
Την Πέμπτη, 19/6, δίνουμε ραντεβού στις 7μ.μ. Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα.Όλοι και όλες στους δρόμους της γειτονιάς μας.
Η πλατεία στη γειτονιά
Η γειτονιάς στους ανθρώπους της.
Εμείς θα κερδίσουμε πάλι!
Ανοιχτή Συνέλευση "Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων"
[19/6, 19:00, Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα] ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΑ ΕΞΩ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΖΩΝΤΑΝΑ, ΕΞΩ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΣΤΡΕΦΗ
Συγκέντρωση - πορεία Πέμπτη, 19/6, 19:00, Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα
Από τις 26 Απριλίου 2025, ο Λόφος του Στρέφη είναι υπό αστυνομική κατοχή, έπειτα από 14 μήνες κανονικής ζωής του, που ακολούθησαν την εκδίωξη της Prodea και την κατάρρευση των σχεδίων Μπακογιάννη για την ανάπλασή του. Προστίθεται δηλαδή στα σημεία ελέγχου και κατοχής (πλατεία Εξαρχείων, Πολυτεχνείο, Χ. Τρικούπη, Ακαδημίας, Καλλιδρομίου, Ιπποκράτους) που έχει επιβάλλει στη γειτονιά το τουριστικό και κτηματομεσιτικό κεφάλαιο. Η παρουσία της αστυνομίας αποτελεί τον απαραίτητο μοχλό υλοποίησης ενός σχεδίου που επιδιώκει να μετατρέψει τον δημόσιο χώρο σε ζώνη κέρδους και κατανάλωσης. Είναι η συνέχεια του σχεδίου που έχει μετατρέψει από το 2022 τη γειτονιά των Εξαρχείων σε στρατικοποιημένη ζώνη, με παρελάσεις ανά δίωρο ειδικών δυνάμεων σε δρόμους και στενά, κόψιμο κλήσεων παρουσία ΟΠΚΕ και επιθέσεις ακόμα και σε θαμώνες μαγαζιών, που μάλλον δεν πληρούν τα κριτήρια της κοσμογονίας που επαγγέλλεται ο Χρυσοχοΐδης. Η προστασία που παρέχουν στους επενδυτές και τους τουρίστες είναι εμφανής καθώς επιχειρούν να διασφαλίσουν μια «αστικά αποδεκτή» εικόνα, εξοντώνοντας κάθε ίχνος κοινωνικής ζωής, αυτοοργάνωσης ή πολιτικής έκφρασης που δεν εναρμονίζεται με τα εμπορεύσιμα ιδεώδη. Η παρουσία τους δεν στοχεύει στην ασφάλεια των κατοίκων, αλλά στη συστημική και συστηματική εκτόπισή τους, καθαρίζοντας τον χώρο για πελάτες airbnb, χιπστερομάγαζα και "χώρους τέχνης".
Ο Λόφος Στρέφη δεν είναι ούτε στρατόπεδο, ούτε τουριστικό πάρκο για λίγους και εκλεκτούς. Είναι ένας ζωντανός, ανοιχτός δημόσιος χώρος, ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης, συλλογικής δημιουργίας και αυτοοργάνωσης, όπου οι σχέσεις ανάμεσα στα άτομα βασίζονται στην αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό και τη φροντίδα. Η Συνέλευση του Λόφου, μέσα από ανοιχτές διαδικασίες, διεκδικεί την υπεράσπιση του Στρέφη ως κοινό αγαθό, ενάντια σε κάθε μορφή εμπορευματοποίησης και ελέγχου. Οραματίζεται έναν λόφο που, πέρα από τις συνηθισμένες δραστηριότητες εντός πρασίνου χώρου, φιλοξενεί αυτοδιαχειριζόμενες δομές, πολιτιστικές εκδηλώσεις, παιδικά παιχνίδια, καλλιτεχνικά εργαστήρια, συλλογικές κουζίνες και ανοιχτές συναντήσεις. Καταλήψεις όπως ο «Εξωστρεφής» είναι οργανικό κομμάτι αυτής της αντίληψης: δημιουργούν χώρους συνάντησης και ζύμωσης, χτίζουν κοινότητες που αντιστέκονται στις λογικές του κέρδους και της απομόνωσης.
Η καθημερινή παρουσία ανθρώπων από τη γειτονιά, οι πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες, οι άτυπες σχέσεις αλληλοστήριξης που αναπτύσσονται στον Λόφο, αποτελούν ανάχωμα στην επιβολή μιας αποστειρωμένης τουριστικής «ανάπλασης». Σε μια εποχή που οι ελεύθεροι χώροι λιγοστεύουν και η ζωή στα Εξάρχεια ασφυκτιά κάτω από την καταστολή και την εμπορευματοποίηση, το όραμα για έναν αυτοοργανωμένο Στρέφη παραμένει βαθιά πολιτικό, είναι διεκδίκηση του δικαιώματος στην πόλη και στον συλλογικό τρόπο ζωής, κόντρα στην αποξένωση που επιβάλλει το κράτος και το κεφάλαιο.
Η δημιουργία μετρό στη μοναδική πλατεία της γειτονιάς έχει εξαιρετικά αρνητικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των κατοίκων και όσων εργάζονται εδώ, στις κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες που δρουν, σε όσα άτομα νοικιάζουν κατοικία στην περιοχή, σε όσους και όσες την επέλεξαν για τον πολιτισμικό και κοινωνικό της πλούτο. Ο σταθμός μετρό στην πλατεία, οι εργασίες για τον οποίο έχουν ήδη καταστρέψει έναν από τους ελάχιστους δημόσιους χώρους που υπάρχουν στην γειτονιά, έχει διπλή χρήση. Αφενός είναι το βασικότερο εργαλείο των πολιτικών κυριλοποίησης και της συνεπαγόμενης κερδοφορίας του τουριστικού κεφαλαίου, των κτηματομεσιτικών και των μαγαζιών της εστίασης, αφετέρου, στοχεύει να τσακίσει την ιστορία της περιοχής. Μια περιοχή η οποία, απέναντι στην πολεμική που έχει δεχτεί από το gentrification και τις κρατικές πολιτικές, έχει καταφέρει να γεννήσει εγχειρήματα αυτοοργάνωσης, κοινωνικές αντιστάσεις, και εξεγέρσεις. Έχει καταφέρει να αποτελεί έναν ζωντανό πόλο αντίστασης απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα.
Στη γενικότερη επίθεση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μέσω των μεγάλων έργων, των αναπλάσεων και των ιδιωτικοποιήσεων ή των αποκλεισμών των ελεύθερων δημόσιων χώρων στον Δήμο Αθηναίων, τα Εξάρχεια κατέχουν κομβικό ρόλο, εξαιτίας του ανολοκλήρωτου πόθου μετατροπής της γειτονιάς σε τουριστικό προορισμό και της κρατικής ανάγκης για πολιτική σιγή νεκροταφείου. Η προκλητική συμπεριφορά των ΜΑΤ και ΟΠΚΕ δεν αποτελεί αποτέλεσμα ατομικών υπερβολών, αλλά εντεταλμένη και σχεδιασμένη τακτική. Στόχος της είναι η δημιουργία κλίματος τρόμου που θα αποθαρρύνει κατοίκους και θαμώνες από τη χρήση του δημόσιου χώρου, μετατρέποντάς τον σε "ζώνη μηδενικής κοινωνικότητας". Η εσκεμμένη προκλητικότητα (αυθαίρετοι έλεγχοι, σεξιστικές φράσεις, φασιστική φρασεολογία, εκτόξευση χημικών σε παιδικές εκδηλώσεις) επιδιώκει να προκαλέσει είτε φόβο, είτε αντίδραση, ώστε να παραποιηθεί η κοινωνική αντίσταση ως "βίαιη" και "αντίθετη στην ηρεμία". Στην πραγματικότητα, η μόνη βία, προέρχεται από την κεντρική εξουσία, από το κράτος που τρομοκρατεί ολόκληρες γειτονιές, εξυπηρετώντας τη μετατροπή του δημόσιου χώρου σε εμπορεύσιμο αγαθό.
Η καταστροφή της ιστορικής πλατείας της γειτονιάς θα οδηγήσει στην αντικατάστασή της από ένα σημείο μετάβασης, που θα εξυπηρετεί την ανεμπόδιστη ροή της κατανάλωσης και της παραγωγής. Τα δέντρα ήδη καταστράφηκαν ολοκληρωτικά και ακολουθεί για μια δεκαετία τουλάχιστον, εργοτάξιο με λαμαρίνες, θόρυβο και περιβαλλοντική επιβάρυνση, αλλαγές εμπορικών χρήσεων πέραν από τις ανάγκες των κατοίκων. Ευτυχώς, οι επίμονοι αγώνες για τη διάσωση της πλατείας, έχουν οδηγήσει σε περιορισμό του εργοταξίου εντός ορίων που μάλλον καθιστούν απαγορευτικό το έργο και για αυτόν τον λόγο η εταιρία τραβάει για πολλοστή φορά τους κατοίκους στα δικαστήρια, με σκοπό να βρει τον πρόθυμο δικαστή για την εκ νέου επέκταση των λαμαρινών.
Δεν θέλουμε τις γειτονιές μας κατεχόμενες ζώνες, αντικείμενα εκμετάλλευσης και κερδοφορίας, ούτε περιοχές κατανάλωσης και τουριστικά αξιοθέατα.
Θέλουμε τους χώρους μας ανοιχτούς και ελεύθερους, όπου θα κοινωνικοποιούμαστε, θα οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας, θα ορίζουμε εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι τις ανάγκες μας.
Την Πέμπτη, 19/6, δίνουμε ραντεβού στις 7μ.μ. Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα, ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης «Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων» για να διεκδικήσουμε τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης.
Ανοιχτή Συνέλευση για την Υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη
Εικόνες:
[19/6, 19:00, Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα] Κάλεσμα στήριξης στην πορεία ενάντια στο μετρό στην πλατεία Εξαρχείων
Κάλεσμα στήριξης στην πορεία ενάντια στο μετρό της πλατείας Εξαρχείων, τον εξευγενισμό, την εμπορευματοποίηση & την αστυνομοκρατία στη γειτονιά.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε μια εκ νέου και αναβαθμισμένη επίθεση στη γειτονιά των Εξαρχείων. Με αφορμή τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στις 12/4 στην οδό Καλλιδρομίου και πέριξ του λόφου στρέφη, ο κρατικός μηχανισμός & το κεφάλαιο άδραξαν την ευκαιρία για να εισβάλουν και να στρατοπεδεύσουν εκ νέου στον λόφο και να εκενώσουν την κατάληψη του Εξωστρεφή. Μια κατάληψη, ζωντανό κοινωνικό κέντρο, το οποίο καθ'όλη τη διάρκεια της λειτουργίας του όχι μόνο εξυπηρετούσε τις ανάγκες παιδιών, οικογενειών, διερχόμενων ατόμων και συνελεύσεων,αλλά αμέσως μετά τις υλικές ζημιές που προκλήθηκαν από τις συγκρούσεις έθεσε σε εφαρμογή ένα οργανωμένο πλάνο προσέγγισης, αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης στα άτομα που επλήγησαν, εφαρμόζοντας στην πράξη τις αξίες της αυτο-οργάνωσης. Μια τέτοιου είδους δομή, η οποία ενσαρκώνει τη μη εμπορευματοποιημένη κοινωνικοποίηση και ψυχαγωγία, την αδιαμεσολάβητη συγκρότηση και δράση γύρω από τις αναγκές της κοινωνικής βάσης της γειτονιάς, αλλά και την πολιτικοποίηση εκτός του κυρίαρχου πλαισίου, βρέθηκε στο στόχαστρο της καταστολής του κράτους και των λακέδων του. Μετά την εκκένωση της κατάληψης, ένας στρατός πάνοπλων μπάτσων έχει στρατοπεδεύσει ξανά στον λόφο. Η παρουσία της αστυνομίας αποτελεί τον απαραίτητο μοχλό υλοποίησης ενός σχεδίου που επιδιώκει να μετατρέψει τον δημόσιο χώρο σε ζώνη κέρδους και κατανάλωσης. Η ίδια η παρουσία τους εκεί αποτελεί κίνδυνο για τη δημόσια ζωή και ασφάλεια με την υπογραφή και τη νομιμοποίηση τόσο του υπουργείου προ.πο αλλά και του δήμου Αθηναίων. Στη νέα τους θητεία στο λόφο έχουν στοχοποιήσει και επιτεθεί με δακρυγόνα και κρότου λάμψης σε μικρά παιδιά και στις οικογένειες τους, έχουν χτυπήσει κόσμο που αντίστεκεται στα δυστοπικά σχέδια του αιμοβόρου κεφαλαίου, ελέγχουν χαρτιά μεταναστ(ρι)ών και παρενοχλούν λεκτικά διερχόμενες θυληκότητες. Κόντρα σε αυτήν τη συνολική επίθεση κρατικού μηχανισμού - κεφαλαίου - μπάτσων στον λόφο Στρέφη, τόσο οι συνελεύσεις του Εξωστρεφή και του Λόφου όσο και άλλος αλληλέγγυος κόσμος συνεχίζουν απρόσκοπτα τον αγώνα τους για έναν λόφο ελεύθερο από μπάτσους και αναπλάσεις, για την αποτροπή της μετατροπής του Εξωστρεφή σε ένα ακόμα μαγαζάκι και για την υπέρασπιση του δημόσιου χώρου συνολικά. Όπως και στον πρώτο γύρο αντίστοιχης επίθεσης του βίαιου κεφαλαίου,το οποίο απέτυχε να υλοποιήσει τα σχέδια του στον λόφο Στρέφη την περίοδο 2022-23, έτσι και τώρα θα αποτύχουν ξανά.
Στην πλατεία Εξαρχείων, αν και πρόσφατα μειώθηκε η έκταση του εργοταξίου στην πλευρά της Θεμιστοκλέους η κατάσταση εξακολουθεί να είναι αφόρητη. Στη μητρόπολη των λαμαρινών και των εργοταξίων, σε μια πόλη που δεν κατοικείται αλλά ενοικιάζεται ή ξεπουλιέται, σε μια πόλη που συνεχώς βουλιάζει στη φτώχεια, τις εξώσεις, την εκμετάλλευση και την αλλοίωση του χαρακτήρα της από το τουριστικό κεφάλαιο, οι χώροι συνάντησης, αντίστασης και πολιτικοποίησης βάλλονται και πολεμούνται. Ένας τέτοιος χώρος ήταν και η πλατεία Εξαρχείων. Η πλατεία Εξαρχείων ένα μοναδικό σημείο του μητροπολιτικού κέντρου των Αθηνών αποτελούσε για δεκαετίες ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια στην καρδιά της εξουσίας. Χιλιάδες οι πορείες που ξεκινούσαν ή τελειώναν εκεί, χιλιάδες οι συγκρούσεις με τις κατασταλτικές δυνάμεις που ξέσπασαν εκεί, χιλιάδες εκδηλώσεις, συναντήσεις, πρωτοβουλίες, διαδικασίες και άλλα πολλά που έλαβαν τόπο εκεί για να συγκροτήσουν ένα πλέγμα ζωντανών κοινωνικών κυττάρων κόντρα στην επιβαλλόμενη απονεύρωση των ζωών μας, κόντρα στην επιβαλλόμενη παθητικότητα της μικροαστικής ζωής. Η ίδια η εισβολή και η στρατοπέδευση του εργοταξίου και των μπάτσων της πλατείας, δεν έγινε αμαχητή αλλά επιβλήθηκε με τη βία κόντρα στην ίδια τη συλλογική βούληση του κόσμου της γειτονιάς και του κόσμου του αγώνα που πάλεψε και συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής το καλοκαίρι του 2022. Μέσα στα χρόνια αυτά, ο κόσμος της γειτονιάς δεν εγκατέλειψε τον αγώνα για έναν δημόσιο χώρο ελεύθερο από τη δημοκρατία των λαμαρινών και την αστυνομική βία. Παρέμεινε εκεί κάνοντας εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις ενώ αμέτρητες είναι οι επιθέσεις που δέχθηκαν τόσο οι μπάτσοι - φύλακες του εργοταξίου, όσο και το ίδιο το εργοτάξιο. Η διεκδίκηση της πλατείας Εξαρχείων, είναι ακόμα μια πράξη επίκαιρη και ριζοσπαστική. Μια πράξη που υπερασπίζεται όχι μόνο τη μνήμη και το νήμα των αγώνων του χθες και του σήμερα, αλλά και την ίδια την ύπαρξή μας στο μητροπολιτικό κέντρο από το οποίο βίαια θέλουν να μας εξοβελίσουν.
Πολλές είναι οι αλλαγές στον χαρακτήρα της γειτονιάς οι οποίες επιβλήθηκαν και κέρδισαν χώρο. Καινούρια μαγαζιά - διασκεδαστήρια, airbnb και ξενοδοχεία, κάμερες, περιπολείες και μόνιμες στρατοπεδεύσεις μπάτσων, είναι μόνο λίγα από τα παραδείγματα που δείχνουν την επίμονη στρατηγική του κράτους να επιτεθεί στα Εξάρχεια και να ολοκληρώσει την πάγια επιθυμία του, δηλαδή τη μετατροπή τους από μια γειτονιά κοινωνικής αλληλεγγύης, αυτο-οργάνωσης, αγώνα & αντίστασης σε μια γειτονιά όπου σπιθαμή χώρου θα ελέγχεται από το κράτος, και θα αποτελεί αντικείμενο κέρδους και ζώνη διασκέδασης και εμπορεύματος για πλούσιους και τουρίστες απομακρύνοντας τις φτωχές, τις μετανάστριες και τα αποκλεισμένα αυτού του κόσμου. Αν και τα παραπάνω είναι ένα κομμάτι της δυσβάστακτης πραγματικότητας στην οποία ζούμε, στα Εξάρχεια, σε πείσμα των από τα πάνω ακόμα είμαστε εδώ και αγωνιζόμαστε. Τα Εξάρχεια μετά από παρεμβάσεις κόσμου & συνελέυσεων, είναι η μόνη γειτονιά του μητροπολιτικού κέντρου που στις απεργίες όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά και αν δεν είναι στοχοποιούνται. Στα Εξάρχεια της μόνιμης σρατοπέδευσης μπάτσων στην πλατεία, συντρόφια προχώρησαν στο άνοιγμα νέας κατάληψης - κέντρο αγώνα, στην καρδιά των Εξαρχείων, Θεμιστοκλέους και Κωλέττη, την κατάληψη Ρασπράβα. Νέος κόσμος κοινωνικοποιείται, συγκρούεται και υπερασπίζεται την ιστορική οδό της Μεσολογγίου (Αλέξη Γρηρόπουλου), μια οδό που με πείσμα παραμένει ελεύθερη από τις νόρμες του κυρίαρχου καταναλωτικού και κοινωνικού προτύπου. Στα Εξάρχεια airbnb και ξενοδοχεία, στοχοποιούνται με πολύμορφα μέσα ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που group τουριστών διώχνονται με συνοπτικές διαδικασίες. Στα Εξάρχεια, των εκκενώσεων και και των αστυνομικών διώξεων σε μετανάστ(ρι)ες, η Κατάληψη Στέγης Προσφύγων/Μεταναστών Νοταρά 26, παραμένει ζωντανό παράδειγμα αυτο-οργάνωσης & αγώνα μεταξύ ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών. Στα Εξάρχεια της καταστολής, της επιτήρησης & του ελέγχου, ο κόσμος της γειτονιάς, ο κόσμος που επιλέγει τα Εξάρχεια ως χώρο κοινωνικοποίησης,αγώνα και σύγκρουσης, διεκδικεί ακόμη αξιοπρεπή στέγη και συνθήκες εργασίας, ελεύθερους δημόσιους χώρους, στην πλατεία, στον λόφο, στους δρόμους και τα στενά. Αγωνίζεται για μια γειτονιά αλληλοβοήθειας φιλική σε μετανάστ(ρι)ες, πολιτικούς κρατούμενους και σε κάθε λογής από τους απόκληρους αυτού του κόσμου.
Για όλα αυτά και ακόμη παραπάνω, συνεχίζουμε τον αγώνα μας για την υπεράσπιση των Εξαρχείων. Δε θέλουμε τις γειτονιές μας κατεχόμενες ζώνες, αντικείμενα εκμετάλλευσης και κερδοφορίας, ούτε περιοχές κατανάλωσης και τουριστικά αξιοθέατα. Η μνήμη της ιστορικής αγωνιστικής παρακαταθήκης των Εξαρχείων δεν θα γίνει σκουπίδι, ούτε εμπόρευμα στα χέρια της εξουσίας. Την Πέμπτη, 19/6, στις 19:00, Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα, στηρίζουμε το κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης «Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων» σε πορεία γειτονιάς για τα Εξάρχεια της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της ταξικής αλληλεγγύης.
ΠΛΑΤΕΙΑ, ΣΤΡΕΦΗ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ - ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΟΥΣΕΙΟ
ΜΠΑΤΣΟΙ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ - ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΞΕΥΓΕΝΙΣΜΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ
Συντονιστικό δράσης για την υπεράσπιση των Εξαρχείων
Κάλεσμα στην πορεία υπεράσπισης της Πλατείας Εξαρχείων
Πέμπτη, 19/6, 7μμ, Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας
Τα Εξάρχεια, μια ιστορική γειτονιά αντίστασης και συνήπαρξης πλήττεται απο το κράτος και τους επενδυτές που με μπάτσους και εξευγενιστικούς σχεδιασμούς κάνουν την πόλη μας ένα μέρος φιλικό μόνο σε πλούσιους και τουρίστες.
Δεν θα αφήσουμε ούτε σπιθαμή δημοσίου χώρου στο επενδυτικό κεφάλαιο ούτε θα αφήσουμε την πλατεία μας, έναν χώρο που έχουμε υπάρξει, ζυμωθεί και εξεγερθεί να γίνει σταθμός μετρό.
Παράλληλα από το Σάββατο 26/4 ο Λόφος του Στρέφη τελεί υπό την κατοχή των βασανιστών της ελληνικής αστυνομίας. Οι μπάτσοι ως γνήσια τσιράκια του κράτους εισβάλουν στην κατάληψη εξωστρεφή κατάσχοντας απο τον χώρο ΄΄εγκληματικά αντικείμενα ΄΄ όπως πιάτα, βιβλία, πανό και ρούχα απο το χαριστικό παζάρι του χώρου αλλά και δακτυλικά αποτυπώματα(βλάκες ξαναμπήκατε βλάκες ξαναβγήκατε).
Έκτοτε μέχρι και σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες κινήσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη και στον λόφο γενικότερα με πορείες, συγκεντρώσεις στο δημαρχείο, μοιράσματα στην λαϊκή Εξαρχείων, θυροκολλήσεις στην γειτονιά ,διεκδίκηση της ελεύθερης πρόσβασης στον Λόφο,παρεμβάσεις στον ίδιο τον δήμαρχο χάρη δούκα κτλ.Ταυτόχρονα οι μπάτσοι που βρίσκονται εκει τρομοκρατούν, ζωγραφίζουν φασιστικά σύμβολα, εκφοβίζουν και παρεμβαίνουν με όποιο τρόπο στην ζωή του λόφου. Επιλέγουν να παρελαύνουν μπροστά σε σχολείο δημοτικού, ενώ εκφοβίζουν κατοίκους είτε με αναίτιες εξακριβώσεις στοιχείων και προσαγωγές, είτε με σεξιστικές προσβολές, είτε ακόμη κατουρώντας στις αυλές γειτόνων! Οι συνθήκες αυτές μας θυμίζουν τις μαύρες μέρες της ανάπλασης επί Μπακογιάννη οι οποίες κατέληξαν σε ένα φιάσκο τόσο της αστυνομίας όσο και της δημοτικής αρχής.Αξίζει να σημειωθεί ότι στην γενικότερη συνθήκη αποσιώπησης της κατάστασης στον Λόφο απο τα ΜΜΕ, ο ίδιος ο δήμαρχος που πουλάει δήθεν αριστερό και φιλολαϊκό προφίλ και εξαγγέλλει διαρκώς τη διαβούλευση για σχέδιο φροντίδας του Λόφου μαζί με τους κατοίκους, έχει αφαιρέσει σε δυο συνεχόμενα δημοτικά συμβούλια το δικαίωμα αναφοράς στην κατάσταση που επικρατεί όπως την παρέμβαση του συλλόγου γονέων του 36ου δημοτικού ο οποίος ήθελε να μιλήσει ανοιχτά για την αστυνομοκρατία στον Λόφο και την βία(φυσική και ψυχολογική)που δέχονται τα παιδιά της γειτονιάς απο τους μπάτσους που λυμαίνονται τον χώρο.Επιπλέον συνεργεία της καθαριότητας του δήμου έχουν προσπαθήσει δύο φορές να αδειάσουν τα πράγματα που βρίσκονται στο εσωτερικό της κατάληψης χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Η προσπάθεια στοχοποίησης της γειτονιάς των Εξαρχείων και συγκεκριμένα του Λόφου στρέφη έρχεται ταυτόχρονα με την στοχοποίηση των αγώνων για ελεύθερους πανεπιστημιακούς χώρους.Ετσι λοιπόν τα ΜΜΕ που καθοδηγούνται απο μαφιόζους, εφοπλιστές και διαπλεκόμενους κατακλύζουν την κοινή σκέψη με ειδήσεις που ξεκινάνε απο την εγκληματικότητα στα εξάρχεια και καταλήγουν στην ποινικοποίηση των αγώνων μέσα στις σχολές.Είναι άλλωστε τα ίδια ΜΜΕ που ξεχνάνε εσκεμμένα να μιλήσουν και να αναφέρουν τις κρατικές δολοφονίες μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και σύνορα, που σιωπούν μπροστά από την ισοπέδωση ολόκληρων βουνών για την επέκταση της ενεργειακής βιομηχανίας, που συγκαλύπτουν το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη και την Πυλο βάζωντας τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Αυτοί που μετονομάζουν εργοδοτικές δολοφονίες «άτυχες στιγμές» για να υπερασπιστούν τα αφεντικά, που παίρνουν ξανά και ξανά θέση υπέρ της γενοκτονίας και τον εκτοπισμό των Παλαιστινίων από το ισραηλινό κράτος. Την ίδια στιγμή που το αιματοβαμμένο ελληνικό κράτος ξεπλένει τα χέρια του πουλώντας τηλεοπτικά προιοντα ανομιας και παραβατικότητας στα κέντρα αγώνα, συμμετεχει καθημερινά σε μια ολόκληρη γενοκτονία δημιουργώντας οικονομικές και πολιτικες συμμαχίες με το γενοκτονικό κράτος του Ισραηλ, ακόμα και εντός πανεπιστημίων μέσω των ακαδημαικων συνεργασιών, παράγοντας τεχνολογια και εξοπλισμό για τον ισραηλινό στρατό που σφαγιάζει τον Παλαιστινιακό λαό. Την ίδια στιγμή που το κράτος υπερπροβάλλει την κοινωνική αντιβία ως συλλογικό κίνδυνο και ενισχύει το αίσθημα περί αναγκαίας καταστολής βομβαρδίζει πλοίο που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στην Γάζα. Αυτά τα ΜΜΕ που ξεπλένουν βιαστές και γυναικοκτόνους και σιγοντάρουν την καθημερινή ταξική και κοινωνική βία που βιώνουμε η οποία μας βυθίζει στην φτώχεια ,την ανέχεια και την εξαθλίωση.
Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο το κράτος στοχοποιεί την γειτονία των Εξαρχείων με την εκκένωση της Ρασπράβα,του ΑΚΝ, του Εξωστρεφή και την ξανά κατοχή του λόφου από τους μπάτσους, κατι που δεν συναιβει μονο στα Εξάρχεια όπως είδαμε αλλα και στην κατάληψη του Ευαγγελισμόυ στην Κρήτη καθώς και του στεκιου στο φυσικό του απθ προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει τα βλέματα απο τα πραγματικά προβληματα και να συσπειρώσει το δεξιό συντηρητικό κοινό του.Οι επιθέσεις και οι απειλές προς όλους τους κατειλλημένους χώρους που επιλέγει το κράτος να εξαπολύσει δεν είναι τυχαίες χρονικά, αντιθέτως αποτελόυν μια πάγια συνταγή του κράτους να επιτίθεται σε κινήματα και δομές αγώνων μετά από κοινωνικούς αναβρασμούς και θεσμικές κρίσεις. Μόλις λίγο καιρό μετά απο τις μεγαλειώδης κινητοποιήσεις με αφορμή το κρατικό έγκλημα των Τεμπών, τις μαζικές πορείες και τις συγκρούσεις που έλαβαν χώρα, οι οποίες αποτέλεσαν απειλή για το κλίμα ''νόμου και τάξης'' που προσπαθεί να επιβάλλει το κράτος της απόλυτης υποταγής.
Το ελληνικό κράτος λοιπον χέρι χέρι με τα δουλοπρεπή ΜΜΕ δεν αργησαν να δημιουργήσουν μια καινουργια επικοινωνιακή φίεστα επιχειρώντας να καταστείλλουν τις όποιες κοινότητες αγώνα κατάφεραν να αφορμισθούν, μέσω της προηγούμενης σειράς κινητοποιήσεων στους χώρους των πανεπιστημίων,των καταλήψεων και των γειτονιών.
Ο Λόφος Στρέφης και ο Εξωστρεφής κρατήθηκαν (και θα παραμείνουν) ως ενα από τα ελάχιστα σημεία συνάντησης και δημιουργίας εντός Εξαρχείων,σε μια γειτονιά που δέχεται εδώ και δεκαετίες την εξευγενιστική βία του Κράτους και των επενδυτών, μια περιοχή που οι κυρίαρχοι έχουν βαλθεί να θάψουν κάτω από τσιμέντα και χιπστερομάγαζα. Μια περιοχή που κάθε λογής φασιστική καρικατούρα έχει βάλει στο στόχαστρο και εχει μιλησει για την παταξη των ιδεων της και της ιστοριας που σηκωνει. Ό,τι και αν πουν ή κάνουν στα Εξάρχεια και σε κάθε απελευθερωμένο έδαφος που απειλείται οι πράξεις μας και η μαχητηκότητα δεν θα πέσουν ποτέ. Γνωρίζουμε πολύ καλά οτι μας φοβούνται ,οπως κάθε τι εξεγερμένο που φένρει την δική τους καταστροφή μέσα απο την δική μας δημιουργία ,οι εικόνες που χτίζουμε με συντροφικότητα και αλληλεγγύη ειναι το δικο τους θάψιμο. Η Εξουσία, πολεμά κάθε τι αυτοοργανωμένο, γιατί σε κάθε καπιταλιστική κοινωνία που νωσεί, η αυτοοργανωση είναι το μόνο αντίδοτο. Σε έναν κόσμο που μας θέλει απομονωμένα πελατάκια που ζουν για να καταναλώνουν, η δυνατότητα των από τα κάτω να βρεθούν και να καλύψουν της ανάγκες τους έξω από εμπορευματικές λογικές, πάει κόντρα σε κάθε κυρίαρχη αξία. Υπενθυμίζουν πως μια άλλη ζωή είναι εφικτή και πως η συνύπαρξη δεν υποκαθίσταται με λεφτά και καριέρες. Ως αγωνιζόμενα απο τα κάτω έχουμε κάνει τις δικές μας επιλογές οι οποίες δεν χωράνε μόνο σε λέξεις αλλά κυρίως σε πράξεις, είμαστε εδώ και θα παραμείνουμε εδώ μαχόμενα για όλα αυτά που μας ανήκουν που μας δίνουν ανάσες ελευθερίας και δημιουργίας απέναντι στην καθημερινή βία κράτους κεφαλαίου. Είμαστε ακόμη ο ανθός της κοινωνίας αποκομμένος απο κάθε σάπιο και κακομοιριασμένο καμμάτι του καπιταλισμού, πιστεύουμε στον κόσμο της αυτοοργάνωσης της αυτοδιάθεσης της διαφορετικότητας της αλληλεγγύης και της ζύμωσης. Δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ κάποιο φορεμένο και νοσηρό προιόν του υπάρχοντος επιβαλόμενου κόσμου της κυριαρχίας ολίγων και εκλεκτών χαρτογιακάδων.
Οπότε για εμας ,τα συντρόφια μας και κάθε αγωνιζόμενο - διωκόμενο άτομο ετοιμαζόμαστε και προτάσουμε το εκεί : εκεί που ανθίζει η συντροφικότητα ,εκεί που το πρόσφορο έδαφος της αλληλεγγύης ζυμώνει τις συνειδήσεις ,εκεί που οι αγώνες καρποφορούν την δική τους αλλαγή ,εκεί και λίγο πριν την ώρα που οι εξεγέρσεις θα φωτίσουν ολες τις πόλεις ,εκεί θα συναντηθούμε ,στην γωνία για τις τελευταίες λεπτομέρειες. Οι εξεγέρσεις δεν είναι ουτοπικές απλά μοιάζουν κάπως έτσι.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΦΟ ΣΤΡΕΦΗ
10-100-1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ