kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία στα Εξάρχεια: Η πλατεία στη γειτονιά, Η γειτονιά στους ανθρώπους της

Καλοκαίρι 2025 στα Εξάρχεια! Η ζέστη γίνεται αποπνικτική σε μια πλατεία που μοιάζει πια με σκονισμένο οικόπεδο εξαιτίας ενός αντικοινωνικού έργου που δε θα γίνει, σε έναν λόφο με ξερόχορτα, σε δρόμους με κουτσουρεμένα δέντρα. Στις σπασμένες πλάκες των πεζοδρομίων ηχούν τα ροδάκια από εκατοντάδες βαλίτσες. Στο διπλανό διαμέρισμα δε μένει πια ο Γιώργος, έφυγε η Νούρα από τον πρώτο, έδιωξαν την οικογένεια του δεύτερου. Τα κουδούνια έχουν αριθμούς. Το στέκι μας έκλεισε και έγινε γκουρμέ εστιατόριο, το «μπακάλικο» πια έχει μόνο ακριβά τυριά και απλησίαστα φρούτα. Στην απέναντι πολυκατοικία που στην είσοδό της μοσχοβολούσε το γιασεμί και τα μπαλκόνια της είχαν βασιλικούς τώρα τοποθετήθηκαν μεταλλικά τραπεζάκια με δύο καρέκλες, αυξάνοντας το κόστος διαμονής για τους περιστασιακούς πελάτες του boutique hotel. Τα νέα καταφθάνουν καθημερινά «το αγόρασε ένα fund», «το νοίκιασαν Ισραηλινοί επενδυτές». Τη θέση της Κατερίνας και των υπόλοιπων γραφικών μας γειτόνων στις γωνίες της Στουρνάρη, της Σπ. Τρικούπη και της Σολωμού πήραν πράσινοι ρόμποκοπ, πάνοπλοι, ψυχροί, ανόητοι. Είναι εκεί για να μας παρακολουθούν, να μας περιφρουρούν, να μας επαναφέρουν με κάθε τρόπο στην τάξη όταν λέμε ότι δε μας αρέσει αυτό που ζούμε, ότι μας πνίγει.
Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε αυτήν την κατάσταση;
Πόσο ακόμα θα αντέχουμε να αλλάζει η ζωή μας από άλλους;

Εδώ και καιρό πολλοί και πολλές από εμάς οργανωνόμαστε και πράττουμε. Μέσα από συνελεύσεις, συλλογικότητες, ακόμα και μεμονωμένες δράσεις προσπαθούμε να σώσουμε τη ζωή και τον χαρακτήρα των Εξαρχείων. Την πλατεία της, τον λόφο της, τα σπίτια της, τα στέκια της, τις πρακτικές της, την πολιτική της ταυτότητα, την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητα.

Και έχουμε νίκες να απαριθμήσουμε.

Η απελευθέρωση μέρους του πεζόδρομου της οδού Θεμιστοκλέουςδεν κατέδειξε μόνο την παρανομία σε βάρος της ζωής μας, αλλά απέδειξε περίτρανα ότι το έργο κατασκευής σταθμού μετρό δε βγαίνει και ήταν απλώς ένας πολιτικός ρεβανσισμός απέναντι σε όλα τα Εξάρχεια. Ο λόφος του Στρέφη παρέμεινε ελεύθερος και δημόσιος και όχι η αυλή μιας επενδυτικής εταιρίας. Η κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστών Νοταρά 26 παραμένει όρθια, αλληλέγγυα και δυναμική μαζί με άλλες παλιότερες και νέες καταλήψεις. Η βία του στρατού κατοχής, πληρωμένου με δημόσιο χρήμα, που έχει στρατοπεδεύσει στη γειτονιά δεν μπόρεσε να κάμψει τις αντιστάσεις. Και οι σημαίες της Παλαιστίνης κυματίζουν στα μπαλκόνια μας, στολίζουν τους τοίχους και τις λαμαρίνες, φωνάζοντας στους δολοφόνους με μάσκα επενδυτή ότι είμαστε απέναντί τους για όλους τους λόγους του κόσμου.

Και τώρα… Πάμε να τα πάρουμε όλα πίσω!
Την Πέμπτη, 19/6, δίνουμε ραντεβού στις 7μ.μ. Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα.Όλοι και όλες στους δρόμους της γειτονιάς μας.
Η πλατεία στη γειτονιά
Η γειτονιάς στους ανθρώπους της.
Εμείς θα κερδίσουμε πάλι!

Ανοιχτή Συνέλευση "Όχι μετρό στην πλ. Εξαρχείων"